مصاحبه با رضایا خواننده زیرزمینی + تصاویر
امیررضا طاری خواننده معروف زیرزمینی که همه او را با نام رضایا می شناسند مانند بسیاری دیگر از این هندمندان به دنبال کسب مجوز برای ادامه راه خویش است. این خواننده گفتگوی جالب و کاملی در این رابطه انجام داده است که با هم می خوانیم.
زمانی که وارد دفتر مجله شد، اصلا آن پسر شلوغ و پرانرژی که انتظارش را داشتیم نبود. آرام بود و سر به زیر؛ آنقدر که اوایل مصاحبه به سختی از او حرف می کشیدیم اما یخش که باز شد درد دل هایش هم شروع شد. رضایا که روزگاری یکی از ستاره های موسیقی زیرزمینی بود و ترانه ها و کلیپ های شاد و شنگول او ورد زبان جوان تر ها، حالا یک جوان پخته است که به زودی با مجوز و سبکی قابل دفاع وارد دنیای مجاز موزیک خواهد شد. اولین مصاحبه رسمی او را بخوانید.
_pics/%D8%B1%D8%B6%D8%A7%DB%8C%D8%A7.jpg "رضایا خواننده زیرزمینی")
اسم کامل رضایا چیست؟ کمی معرفی اش کنید؟
اسم کامل و غیر مستعار من امیررضا طاری است. متولد ۱۶ تیر سال ۱۳۶۶؛ یک تیر ماهی سرسخت اما احساساتی. ساز تخصصی من گیتار است. دیپلم گرافیک دارم اما ادامه تحصیل من در رشته موسیقی بوده؛ همین.
خـُب، از چه زمانی موسیقی برایت جدی شد و تصمیم گرفتی بخوانی؟
کودکی من به ساز زدن و یاد گرفتن سازهای سنتی گذشت اما از ۱۱ سالگی به موسیقی پاپ علاقه مند شدم و کم کم شعر گفتن را هم از همان اوایل نوجوانی شروع کردم تا ۱۸- ۱۷سالگی کار موسیقی من به شکل صوتی و تصویری وارد بازار شد.
بازار یعنی همان شبکه های ماهواره ای؟
آره، خب ما ۹-۸ سال پیش چاره دیگه ای برای معرفی خودمان نداشتیم هر چند راه بدی هم نبود چون گستردگی استفاده از اینترنت و سایت ها مثل امروز نبود. سال ۸۶ بود که آهنگ نازگل خیلی سر زبان ها افتاد.
پس رضایا از کجا آمد؟
همیشه عاشق کارها و اتفاق های سوال برانگیز بودم به همین خاطر اسم رضایا را انتخاب کردم چون هم به اسم من نزدیک بود و هم دقیقا مثل ماجراجویی هایی که همیشه جزء علاقه هام بوده است مبهم بود و ذهن را درگیر می کرد.
حدودا سال ۸۶ یا ۸۷ بود که آهنگ نازگل به یکباره گل کرد؛ آهنگی که ما به صورت گروهی آن را با دیگر دوستانم که همه با هم همزمان وارد موسیقی شده بودیم آماده کردیم.
چرا رسمی کار موسیقی را شروع نکردی و چرا زیرزمینی؟
۱۶ ساله بودم که اولین بار برای گرفتن مجوز اقدام کردم اما موفق نشدم و تیرهای من حتی برای بار دوم و سوم هم برای دریافت مجوز به سنگ خورد. به نظرم اگر همان موقع کارهای مجوز من با موفقیت انجام می شد، کم سن و سال ترین خواننده پاپ مجوز دار می شدم اما خب نشد و من ناخواسته و کاملا اتفاقی وارد موسیقی زیرزمینی شدم؛ جایی که استعدادهای زیادی از همان جا رشد کرد.
_pics/%D8%B1%D8%B6%D8%A7%DB%8C%D8%A7.jpg "رضایا خواننده زیرزمینی")
یعنی الان با خودت نمی گویی که کاش همان موقع برای مجوزدار شدن بیشتر صبر می کردی؟
من هیچ وقت در زندگی ای کاش نگفتم و نخواهم گفت. حسرت چیزی را هم نمی خورم به نظرم هر چیزی که شده حتما باید اتفاق می افتاده است. من برای گرفتن مجوز همان طور که گفتم حتی با وجود سنی که داشتم تلاش خودم را کردم اما خب نشد.
خب، داشتی از زیرزمینی شدنت می گفتی.
بله، وارد شدن ما به زیرزمین موسیقی برمی گردد به همان سال هایی که اشاره کردم. ما در استودیو های مختلف مشغول کار می شدیم و با دوستان زیاد دیگری هم در همین زمینه آشنا شدیم. تجربه بسیار جالب و مفیدی بود اگرچه ما خارج از چارچوب موسیقی و قوانین آن زمان حرکت می کردیم اما آن قدر تجربه های متفاوت و به دردبخور در این چند سال به دست آوردیم که شاید یک جورهایی آن سال ها را برای امثال من مهم و خاطره انگیز کرد. چه بسا نوآوری های ما در سبک خوانندگی و موزیک آن دوره از همان زمان استارت خورد.
چند سالی هست که خیلی کمرنگ شدیده ای چرا؛ چه اتفاقی افتاد؟
این اتفاق اگرچه عمدی نبود اما برای تلاش هایی که در این مدت برای گرفتن مجوز کردم امتیاز بزرگی محسوب می شد. چون این مدت تمرکز بیشتر من روی تغییر سبک کار کردنم و گرفتن مجوز بود. از سویی دیگر یکسری فعالیت های تجاری را شروع کرده بودم که نیاز به وقت و تمرکز زیادی داشت.
از موزیک درآمدی نداشتی که بیزینس را هم شروع کردی؟
نه، اتفاقا بیشترین درآمد من از موسیقی به ویژه آهنگسازی برای دوستانم بوده است اما خب، کاری غیر از موزیک را هم همیشه دوست داشتم تجربه کنم.
چی شد بعد از این سال ها تصمیم به مجاز شدن گرفتی؟
مدتی بود که دوستانم پیشنهادش را به من می دادند و می گفتند الان که فضا برای کار بازتر و بهتر از گذشته شده تلاشم را برای گرفتن مجوز انجام دهم به همین خاطر به این فکر افتادم چون به نظرم دوستانم درست می گفتند. الان هم پرونده ام به طور کامل زیر دست حراست دفتر موسیقی است و امیدوارم به زودی اتفاق های خوبی بیفتد.
حالا مخاطبانت رضایای مجوزدار را بیشتر دوست خواهند داشت یا همان رضایای زیرزمینی سابق را؟
معمولا بعد از هر تغییر اساسی در سبک و نوع موسیقی مخاطب ها کمی عقب می کشند تا ببینند از این سبک هم خوش شان می آید یا نه ولی بعد از مدتی احتمالا همه آن را دوست دارند مثل الان که می گویند آیفون ۶ خوب نیست و بعد از مدتی آن را دست همه می بینید. تا امروز هم که گهگاه به کنسرت دوستان خواننده ام رفته ام مردم لطف زیادی داشته اند.
_pics/%D8%B1%D8%B6%D8%A7%DB%8C%D8%A7.jpg "رضایا خواننده زیرزمینی")
تو هم مثل بقیه زیرزمینی ها با آرمین ۲AFM و بقیه دوستانت شمال آشنا شدی؟
آشنایی ما هم به همان ۱۷-۱۶ سالگی مان بازمی گردد که دقیقا ابتدا در شمال و بعد آشنایی بیشتر ما در استودیو شکل گرفت و بعد از اون کم کم تصمیم گرفتیم همکاری مان را بیشتر کنیم درست از همان زمان بود که کار گروهی ما هم شروع شد و یه جورایی به هم مربوط شدیم.
فکرش را می کردی یک روز کارت این همه بگیرد؟
نه اصلا! اما فکر می کنم چون برای گوش مردم آشنا نبود و سبک تازه ای داشت برای شان بامزه و دلنشین شد. چون تلفیق رپ و پاپ که یه عده نوجوان آن را با ایده های خلاقانه ای اجرا می کردند تا آن زمان نداشتیم.
غیر از موزیک، رضایا چه دلمشغولی دیگری دارد؟
به خاطر رشته تحصیلی ام که گرافیک بوده هرازگاهی طرحی می کشم؛ طرح هایی که همان لحظه بسته به شرایط روحی به ذهنم خطور می کند. غیر از نقاشی عاشق فلسفه هستم به همین خاطر کتاب های زیادی در این زمینه می خوانم. علاقه دیگری هم که فعلا در حد آرزوست دریانوردی یا ملوانی است که خیلی دوست دارم.
دوست نداشتی یه طور فاخرتر و بهتری وارد موسیقی می شدی؟
چرا، خیلی اما خب شرایطی که به یکباره در مسیرش قرار گرفتیم ما را به این سمت برد حتی بسیار دنبال این بودیم که متفاوت تر شروع کنیم، مثلا دوست نداشتم پاپ و رپ یا آر اندبی(R&B) با آن اجرا تلفیق شود بلکه پاپ و راک با تجهیزات و عملکردی حرفه ای تر ترجیح من بود اما ترکیب ما با هم خروجی این شکلی داشت که خدارو شکر بازتاب های بدی هم نداشت. از طرفی هم در سنی که ما موزیک را شروع کردیم پر از انرژی و شور بودیم که غیرقابل کنترل بود.
سال هایی که چه در داخل و چه خارج ایران کار موزیک می کردی به ذهنیتی که از موزیک داشتی رسیدی؟
چند سال کم کاری من در موزیک بیشتر به این خاطر بود که بتوانم همزمان با بهتر شدن سبک خودم را پیدا کنم و در این سال ها راهم را پیدا کرده ام اما با چیزی که در ذهنم هست فاصله دارم. به طور معمول هیچ کس به ایده آل هایش نمی رسد اما من هنوز به چیزی که می خواستم حتی تا حدودی هم نرسیده ام.
رضایا خوانندگی را بیشتر دوست دارد یا آهنگسازی را؟
تا امروز هر دو این کارها حتی شعر گفتن را هم توامان دوست داشتم یعنی تا جایی که بتوانم دوست دارم در تمام آنها موفق باشم.
در این شلوغی موسیقی به نظرت می توانی جای خودت را پیدا کنی؟
خوانندگی و آهنگسازی با این امکانات امروز کار چندان سختی نیست اما اینکه بخواهی سری در سر ها در بیاوری و حداقل برای مدت ها موسیقی ات در ذهن ها ثبت شود کار سختی است.
یعنی با مجوز گرفتن سبکی دیگر از رضایا رو می شنویم؟
قطعا، چون با روند مجوزی که قرار است کارهای من بگیرد سبک و سیاق کارهایم باید شکل متفاوتی به خود بگیرند. از بچگی عاشق سبک پاپ راک بودم و دلم می خواست این سبک را به بهترین شکل ادامه دهم.
اوضاع را الان چطور می بینی، فکر میکنی امیدی به موفقیت هست؟
الان وضعیت موسیقی به شکلی هست که مثل سابق دیگر ویدئوکلیپ و کارهای تصویری در دیده شدن تاثیری آنچنانی ندارند؛ به ویژه با بازتر شدن فضای موسیقی امروز که تک آهنگ ها به سرعت در فضاهای مجازی پخش می شوند، در کل موفقیت ها واقعا بیشتره.
بهترین تجربه ای که تو این سال ها در موسیقی به دست آوردی چی بوده؟
آشنایی با دوستانم که موزیسین های بزرگی هستند و در این سال ها همکاری زیادی با هم داشته ایم باعث شد تا به دیدگاه تازه ای از دنیای موزیک برسم. درواقع با این آشنایی مسیرم در موزیک تغییر کرد؛ حال اینکه این تغییر چقدر خوب یا بد بوده چیزی است که این سال ها انتخابش کرده ام.
_pics/%D8%B1%D8%B6%D8%A7%DB%8C%D8%A7.jpg "رضایا خواننده زیرزمینی")
در تصمیم هایی که تا به حال گرفتی به حرف کسی هم گوش می دهی؟مثلا آرمین؟
من آدم مغروری هستم پس هر کاری که خودم فکر می کنم درست است همان را انجام می دهم. درنهایت خودم تصمیم گیرنده هستم.
مجوز الان در چه مرحله ای است؟
شعرها برای تایید در دفتر ارشاد هستند تا مراحل بعدی که انشاء الله به سرعت طی شود. این پروسه کمی وقت گیر است اما به صبرش می ارزد.
سبک رضایا در این آلبوم مجوزدار عوض شده یعنی از سبک نازگل و کراوات درآمده؟
من سبک را به این معنی که همه می گویند درک نمی کنم، خب همه ما داریم پاپ کار می کنیم و سبکم درواقع تمام فاکتورهای پاپ را دارد فقط کمی در تنظیم و ریتم ها با هم متفاوت هستیم. از طرفی مدت هاست با رپرها کار نمی کنم و دیگه از آن سبک و سیاق قبل فاصله گرفته ام بنابراین تک آهنگ هایی که این مدت از من منتشر شده سبکی متفاوت از قبل داشته است.
خودت چه سبکی را می پسندی؟
توهین به هیچ کس نباشد اما موزیک ما حرفی برای گفتن ندارد. متاسفانه سبک موسیقی حتی سبک زندگی ما را متمایل به سبک های عرب و به ویژه ترک کرده مثلا موزیک ها و حتی ظاهر (سبیلی که مد شد) خواننده ها. این شاید برای عده ای جالب و جذاب باشد ولی برای من اصلا شنیدنی نیست و ترجیح می دهم موزیک های خارجی گوش کنم. استانداردی در موسیقی ما جز در موارد خاصی مثل سیروان یا گروه کامنت وجود ندارد. شنونده ها کمتر کارهایی که به گوش شان آشنا نیست را می پذیرند.
یعنی برای یک تک آهنگ زحمت زیادی می کشی؟
بله، برای کارهایی که برایم خاص است مدت ها روی شعر آن کار می کنم و بعد مرحله ساخت آهنگ با دوستانی که در کار موزیک قبول شان دارند، آن را ضبط می کنیم و مرحله نهایی تنظیم آهنگ که با توجه به فضای کار آن را انجام می دهیم.
درنهایت چقدر کار خودت را قبول داری؟
من خودم را خواننده نمی دانم. به نظرم تا وقتی در کاری عالی نباشی و حرفی برای گفتن نداشته باشی، نمی توانی این اسم را روی خودت بگذاری. من کارهای زیادی خوانده ام که از خواندن شان پشیمان شدم اما چون به شدت احساساتی هستم آن لحظه تصمیم گرفته ام آن را بخوانم.
حرفی مانده که بخواهی در پایان بگویی؟
خیلی زود با کارهای خوب و البته با مجوز به موسیقی برمی گردم که امیدوارم طرفدارانم مرا بپذیرند. با مجوز قابلیت های دیگری از خودم نشان خواهم داد که حتما رضایا جدیدی را خواهید شنید.
منبع : namnak.com
