پاسخ الهام حمیدی به شایعات زندگی اش

الهام حمیدی چهره محبوبی است که لبخند بر لب دارد و هنگام حرف زدن از صفحات مجازی که به دروغ نامش را با خود یدک می کشند، عنوان می کند که این چیزها او را به خنده می اندازد. او جزو سیمرغ داران بازیگری است اما همچنان یک چهره خاکی و در دسترس رسانه هاست. با وی درباره حال و هوای این روزهایش، شایعاتی که پیرامونش هست، شبکه های مجازی، زندگی شخصی، بیم ها و امیدهایش و علایق شخصی اش صحبت کردیم… .

حس عذاب آور بیکاری
این روزها استراحت می کنم؛ البته قطعا این استراحت ناخواسته است وگرنه به استراحت و دوری طولانی مدت از کار علاقه ای ندارم. این مساله باعث دلگیری من شده است چون به هر حال ما بازیگران یک جورهایی با کارمان انس داشته در دوران بیکاری احساس بسیار بدی داریم. درست است که بازیگری کار سختی است اما واقعا بیکار بودن حس عذاب آوری است.

باندبازی های علنی
زمان هایی مثل حالا که مدت طولانی کار نمی کنم و به عبارتی کار خوب آنقدر ساخته نمی شود که به من هم پیشنهاداتی شود، نه تنها دلگیر می شوم که ممکن است حس نگرانی و حتی ترس هم در من ایجاد شود که چه خواهد شد؟ شما می بینید که عده ای خاص همیشه در حال کار کردن هستند؛ کاملا این حرفه تبدیل به باندبازی شده است. اینکه علت چنین رویکردی در سینما و بازیگری ما چیست را نمی توان قضاوت کرد اما کاملا همه این چند دسته بودن مشخص است. اگر در دسته ای باشید کار خواهید داشت وگرنه کاری وجود ندارد؛ مگر آنکه براساس سابقه ای که دارید، پیشنهادی به شما شود که تا آن روز باید منتظر بمانید. این انتظار هم اصلا حس خوبی به دنبال ندارد.

منتظر می مانم تا. . .
برنامه من براساس صبر برای کاری است که دوستش داشته باشم؛ یعنی یک بار امتحان کردم و باری به هر جهت جلو رفتم و به خاطر بیکاری، اولین پیشنهاد را پذیرفتم در حالی که کار خوبی نبود و دوستش نداشتم. بعد از کارم پشیمان شدم که آن حس پشیمانی خیلی بدتر از بیکاری است و تاثیرات منفی زیادی دارد. برای همین همیشه منتظر می مانم حتی اگر طول بکشد تا کاری باب میل خودم انجام دهم. این مشکل جلو رفتن شاید به لحاظ اقتصادی به ضرر ما باشد؛ به خصوص وقتی جز بازیگری کاری برای کسب درآمد نداشته باشیم اما خودم این فشار مالی را به انجام کار بد ترجیح می دهم. دوست ندارم صرفا برای پول وارد کاری شوم که بعد از پخش از تماشای آن خجالت زده باشم. از قدیم هم گفته اند گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی.

یک شکست تجاری بزرگ
دوره ای تصمیم گرفتم برای ایجاد یک حاشیه امن اقتصادی کار مزون لباس را شروع کنم اما از آنجا که آدم بدشانسی هستم به محض ورودم، دلار به سه برابر قیمت خود رسید و یک دفعه من که با دلار ارزان شروع کرده بودم، متحمل ضرر مالی زیادی شدم. درواقع به جای آنکه باعث آرامش خاطر و سود شود، تبدیل به مقطعی شد که به شدت ضرر کردم و این اتفاق چنان در روحیه ام اثر گذاشت که کاملا از ریسک های مالی ترسیدم؛ حتی همین حالا هم بعضی دوستان پیشنهاد می دهند که وضعیت بازار عوض شده و خوب است که کارم را دوباره شروع کنم اما واقعا ترسیده ام و نمی توانم سمت کارهای تجاری بروم. ترجیح می دهم همان کار گاهی هست و گاهی نیست بازیگری را انجام بدهم.

زندگی در برج ۷۲ ملت
شایعات که زیاد است، بیننده و شنونده باید عاقل باشد. من خودم کلیپی که از برج ۷۲ ملت پخش شد را دیده ام. راستش من حدود پنج سالی هست که در این برج ساکن هستم و اتفاقا برعکس آنچه عنوان می شود، واحدی معمولی دارم که اتفاقا مستاجرش هستم. صاحبخانه بسیار خوبی دارم که واقعا با من راه آمده است و اگر بشود شاید سال دیگر را هم تمدید کنم وگرنه من هم مانند سال های قبل باید دنبال خانه مناسب بگردم. آن خبرهایی که عنوان می شود واقعا در این برج وجود ندارد. آن رقم های هنگفت نیست و شاید اجاره ای که من پرداخت می کنم در حد خیلی از خانه های معمولی باشد. ما گاها صاحبخانه های منصف داریم و صاحبخانه من نیز یکی از آنهاست. ایشان به من لطف دارند و با اجاره ای مناسب امکان داده که اینجا باشم.

دغدغه بزرگ اجاره خانه
من سعی می کنم طوری کار انتخاب کنم که از درآمدش بتوانم اجاره یک سالم را پرداخت کنم چون وقتی در عرصه بازیگری به زمان های بیکاری می رسید که درآمدی وجود ندارد، اجاره خانه تبدیل به دغدغه بزرگی می شود. واقعیت این است که مستاجر بودن بسیار سخت است و امیدوارم در ادامه سال با تغییراتی که در دولت و اقتصاد ایجاد شده شرایطی فراهم شود که همه بتوانند صاحب خانه شوند چون واقعا داشتن سرپناه و محلی برای زندگی خواسته بزرگی نیست.

بالا بودن مخارج زندگی
زندگی که فقط داشتن خانه نیست. خرج های دیگری هم دارد. به هر حال ما هم از راه های دیگری مثل دعوت شدن به مراسم ها و ارگان ها و برنامه های اینچنینی درآمد جانبی داریم اما واقعیت این است که این درآمدهای حاشیه ای آنقدر زیاد نیست که جوابگوی هزینه ها در شرایط اقتصادی امروز کشورمان باشد. شاید بعضی ها با دیدن کلیپ برج ۷۲ ملت بگویند ما داریم پول پارو می کنیم و. . . اما عمده صاحبخانه های این برج یا از قشر فوتبالیست ها هستند یا درآمدی خارج از حیطه بازیگری دارند. با پول بازیگری که نمی شود این خانه ها را خرید.

حسرت بازیگران وطنی
نمی دانم چرا بعضی ها دوست ندارند بازیگرها در آرامش باشند. در همه جای دنیا ستاره ها زندگی مرفه و راحتی دارند. از بالیوود و هالیوود که بگذریم در همین ترکیه نیز همه ستاره ها زندگی مجلل و لوکسی دارند. اصلا قشر بازیگر قشر خاصی است که باید این گونه باشد چون مدام زیر ذره بین هستند. وقتی یک مراسم هست، بازیگرها بیشتر مورد توجه هستند و به همین خاطر باید ظاهر آراسته و مرتبی داشته باشند. در ایران درصد قابل توجهی از بازیگران حتی خانه شخصی ندارند و مستاجر هستند؛ مگر آنکه از خانواده ای مرفه آمده باشند یا در کنار بازیگری حرفه ای پولساز داشته باشند وگرنه از پول بازیگری، این هزینه ها تامین نمی شوند.
بازیگرها عموما مجبورند با سیلی صورت خود را سرخ نگه دارند. همه می خواهند بدانند تو چه لباسی می پوشی، کجا زندگی می کنی یا چه ماشینی سوار می شوی. برعکس ستاره های کاخ نشین آن سوی آب ها، ما در حسرت یک خانه ایم که مال خودمان باشد. خود من به شخصه هیچ پشتوانه مالی ندارم و اگر خدایی ناکرده پایم بشکند و دو ماه در خانه باشم، هیچ کس در خانه مرا نمی زند که آیا پول اجاره خانه ات را داری یا اصلا نان داری که بخوری؟ اما وقتی یک سفر خارجی می روی همه درباره آن صحبت می کنند.

لطف بزرگ خداوند
کلا آدمی نیستم که دائما گله کنم اما در حال حاضر واقعا احساس بدی به من دست داده است. هرچند معتقدم خدا همیشه هوای بنده هایش را دارد و اگر دری را ببندد، در دیگری را باز می کند. او هیچ بنده ای را لنگ نمی گذارد. امیدت که به خدا باشد، خودش می داند کجا هوایت را داشته باشد. من امیدم را از دست نمی دهم و خوشحالم در این ۱۵ سال عمر کاری ام، کارهایی داشته ام که هنوز درباره اش طوری حرف می زنند که انگار همین دیروز پخش شده است. هنوز از کارهایم تعریف می کنند و عمده کارهایم باب میل خودم بوده است. اینکه فراموش نمی شوم خودش یک نعمت است که خدا به من داده و بابت این مساله خدا را شکر می کنم.

شرمنده خودم نیستم!
در این روزهای بیکاری ضمن آنکه زندگی عادی و روزانه مثل همه آدم ها را دارم، گاهی فیلم می بینم، مهمانی می روم، موسیقی گوش می دهم و کتاب می خوانم. در فیلم سوژه های مختلف را دنبال می کنم ولی سینما نمی روم. فیلم ها را تهیه می کنم و در خانه تماشا می کنم. از کارهای خودم آرشیو کاملی ندارم چون بعضی از آنها در دوره ای بودند که باید ضبط می شد. هروقت دلم برای کارهایم تنگ شود، آنها را می بینم. خدا را شکر در کارهایم شاید کار متوسط باشد اما کاری نداشتم که بگویم به خاطرش شرمنده ام. گاهی شما کاری را به خاطر شرایط خاص می پذیرید اما من سعی کرده ام کارهای این چنینی ام خیلی کم باشد و بیشتر منتظر هستم تا کار خوبی پیشنهاد شود.

دائم جلوی آینه نیستم!
آدم خودشیفته ای نیستم که مدام جلوی آینه بروم. حس می کنم خوشبختانه صورتم خوب مانده؛ اگرچه متوجه گذر عمر می شوم اما شکسته نشده ام. به نظرم عواملی مانند تغذیه مناسب یا خواب کافی و ورزش اهمیت دارند تا بازیگر بتواند چهره و ظاهر خودش را به خوبی حفظ کند.

اهمیت به تغذیه صحیح
رژیم غذایی خاصی ندارم؛ یعنی اینطور نیست که فلان غذا را بخورم یا نخورم. سعی می کنم مراعات کنم. از هر غذایی که دوست دارم می خورم اما متعادل و در حجم کم. اگر مثلا ناهار زیاد بخورم، شب شام نمی خورم وگرنه رژیم سفت و سختی ندارم. خودم را محدود نمی کنم. به قول معروف دوست ندارم حسرت به دل باشم؛ فقط رعایت می کنم.

ویژگی های یک آذرماهی
سفر رفتن را بسیار دوست دارم. من یک آذرماهی هستم و از ویژگی های متولدین این ماه این است که همیشه آماده سفر هستند و چمدان شان بسته است که برای من هم همین طور است. البته سفر به دشت و بیابان و طبیعت را دوست ندارم. دلم می خواهد به جاهایی بروم که ندیده ام؛ مثلا اگر روزی وضع مالی ام خوب شود، کشورهای دنیا را می گردم اما اگر نشد همین ایران خودمان کلی جاهای دیدنی دارد که آنها را ندیده ام. کلا سفر را دوست دارم چون روح مرا تازه می کند.

وابستگی های خانوادگی
کلا آدم خیلی وابسته ای هستم. به شدت عاشق خانواده ام و دوستان و کسانی هستم که آنها را می شناسم؛ مثلا هرگز نتوانستم به مهاجرت فکر کنم و نمی توانم دور از خانواده ام زندگی کنم. یک جورهایی آدمی احساساتی و عاشق هستم. عاشق زندگی، خانواده، اطرافیان، دوستان و حتی خانه و کارم. وابسته بودن از جهاتی خوب و شیرین است اما به هر حال جاهایی هم سختی هایی دارد.

هنرهای دستی من
خیلی اهل هنر هستم و دوست دارم تمام رشته های هنری را تجربه کنم و اتفاقا در تمام این سال ها بسیاری از کارهای هنری را انجام داده ام؛ از نقاشی و کارهای دستی گرفته تا مزون و طراحی لباس که همه و همه را جسته و گریخته و گاهی تفننی و گاهی حرفه ای دنبال کرده ام. اصولا دوست دارم سایر کارهای هنری را هم تجربه کنم.

دوری از حواشی و شایعات
متاسفانه به خاطر همین حاشیه هاست که دوست ندارم در فضای مجازی حضور داشته باشم. خیلی از دوستان گله می کنند که چرا در اینستاگرام، لاین، وایبر، تلگرام و. . . نیستی. خدا را شکر هر روز هم یک امکان جدید می آید اما من به خاطر همین شایعات که با روح و روان آدم بازی می کند، دوست ندارم در این جمع ها باشم. اینکه صبح بیدار می شوی و نگرانی که درباره تو چه چیزی نوشته شده و. . . .درگیر شدن با این حواشی را دوست ندارم چون احساس می کنم زندگی بسیار باارزش تر از این حرف هاست که بخواهم سرم را در گوشی و لپ تاپ فروببرم و ببینم چه کسی چه کار کرده و من بیایم همان کار را بکنم یا کار دیگری انجام بدهم که توجه دیگران جلب شود.

من اصلا نیامده ام. . . !
دوست دارم از همین جا اعلام کنم که من هیچ صفحه شخصی در شبکه های مجازی و رسانه های اجتماعی ندارم. خیلی جالب است افرادی می آیند به اسم من در اینستاگرام صفحه باز می کنند و زیرش هم از قول من می نویسند که «من آمدم! ». . . خیلی دوست دارم بگویم که تو دوست ناشناس، خیلی بیجا کرده ای که آمدی. . . این صفحات همگی فیک هستند و تنها از اسم من سوءاستفاده می کنند و نوعی کلاهبرداری است چون من اصلا راضی نیستم. حتی به اسم من با دیگران صحبت می کنند و عکس می گذارند و از قول من درباره کارهایم حرف می زنند. واقعا خجالت آور است. وقتی این پست ها را می خوانم هم خنده ام می گیرد و هم لجم درمی آید. لطف کنید از قول من اعلام کنید که من اصلا نیامده ام! در هیچ صفحه مجازی حضور ندارم و هرزمان خواستم بیایم از طریق رسانه های معتبر مانند مجله شما اعلام می کنم.