پگاه آهنگرانی با تیپی عجیب در جشنواره حقیقت + عکس
تیپ عجیب پگاه آهنگرانی
تیپ عجیب پگاه آهنگرانی در اولین روز از جشنواره حقیقت.
یک کوله سنگین و یک جفت کتانی همه آن چیزی است که همیشه از پگاه آهنگرانی در ذهن تداعی می شود و این فقط به خاطر فیلم دختری با کفش های کتانی نیست، به خاطر مجموعه وجود پگاه است که برای همیشه جدا از کمیت عجیبی به نام زمان یا سن و سال، تصویر یک دختر نوجوان پر امید را در ذهن حک می کند، تقریبا چهره اش بدون آن لبخند غریب و قشنگ نبوده است، لبخند غریب او حکایت از درونی دارد پر درد دارد، اگرچه انتخاب کرده که شاد باشد و پرجوش و پویا اما این لبخند غمی همراه خودش دارد و ناراحت است.
تیپ عجیب آهنگرانی در جشنواره
زندگی نامه پگاه آهنگرانی:
پگاه آهنگرانی مثل بیشتر بازیگرهایی که از خانواده های سینمایی می آیند ابتدا با فیلم های مادرش منیژه حکمت شناخته می شد، حضورش در فیلم سینمایی “دختری با کفش های کتانی” شروع خوبی بود که او در این سال ها سعی کرد بر پایه اش موفقیت های بعدی را بنا کند. اگر وجود مادرش نبود، صدرعاملی او را هرگز نمیشناخت و او هرگز در “دختری با کفشهای کتانی” بازی نمیکرد.در سال های اخیر پگاه آهنگرانی، روند رو به رشدی در بازیگری داشته و در تئاتر هم حضور پیدا کرده است.
پگاه آهنگرانی فراهانی، متولد دوم مرداد ماه سال ۱۳۶۳ در تهران* است. پدرش جمشید آهنگرانی و مادرش منیژه (مژگان) حکمت است. تحصیلاتش در هنرستان موسیقی را ناتمام گذاشت اما، نوازنده ویولن سل است. خیلی کم حرف است و علاقه ای به سیاست ندارد. فعالیت سینماییش را با بازی در فیلم “گربه آوازخوان” (کامبوزیا پرتوی) در سال ١٣۶٩ در ۶ سالگی آغاز کرد. اما شاید در دومین بازی کارنامه هنری اش در سن پانزده سالگی بود که درخشید:بازی در نقش تداعی در فیلم “دختری با کفشهای کتانی”.
بازی راحت و روانش نظرات مثبتی در پی داشت. تا اینکه جایزه بهترین بازیگر زن را از جشنواره فیلم قاهره بدست آورد. او در اولین تجربه کارگردانی مادرش به نام “زندان زنان” در سه نقش متفاوت بازی کرده است. در فیلمهای منیژه حکمت ، مصطفی خرقه پوش ، داریوش عیاری، پیمان قاسم خانی و محمدرضا قومی بیشترین همکاری را داشته است. او دو فیلم مستند ساخته است یکی راجع به “غزاله علیزاده” و دیگری راجع به “تئاتر شهر” است.
پگاه آهنگرانی بازیگر و فیلمساز
زمانی که “اخراجی ها ۲″ روی پرده سینما بسیار فروش داشت، پگاه تصمیم میگیرد که فیلمی درباره “مسعود ده نمکی” بسازد. و با وقفه یک ساله ای هم که بدلیل انتخابات در فیلمش ایجاد می شود با اینحال آنرا می سازد. می گوید:“هنوز تلاش می کنم فیلم را به جشنواره سینما حقیقت و جشن خانه سینما و… بفرستم. جاهایی وجود دارد که می خواهم فیلمم را بفرستم اما شاید اصلا از فیلم خوششان نیاید چون به هر حال من از کسانی شنیدم که گفته اند پگاه آهنگرانی از ده نمکی پول گرفته و این فیلم را راجع به او ساخته است. کسانی که فیلم را ندیده بودند این حرف ها را زده اند. این فیلمی است که آدم ها رویش قضاوت دارند.”
به علت مشغله زیادی که داشت یک دوره ۳-۴ ساله از بازیگری کناره گیری کرد و مشغول فیلمسازی شد. برای او موفقیت اینست که دو سال دیگر بتواند فیلم سینمایی بسازد نه اینکه ۱۷ فیلم سینمایی بازی کرده باشد! کارگردانی برای او از بازیگری با ارزشتر است چون معتقد است کارگردان خوب توانایی این را دارد که فیلم نامه بد را هم خوب بسازد چون به نظر او در سینما پرداخت مهم است تا فیلمنامه و معتقد است کار با کارگردانی مثل آقای کیمیایی باعث یادگیری بیشتر می شود.
پگاه آهنگرانی بازیگر و فیلمساز
سلیقه او فیلم های شخصیت محور است و تعداد زیادی فیلم دوست دارد که مردها شخصیت اصلی آن هستند، به نقل از خودش اگر روزی بخواهد فیلم بسازد حتما فیلمی درباره یک شخصیت مرد می سازد و تعصبی برای فیلم ساختن درباره زن ها ندارد، این مسیری که او تا امروز آمده است کاملا به طور ناخودآگاه بوده تا در فیلم هایی بازی کند که زن محور هستند یا مشکلات و مسائل زنان را روایت می کنند، همه اینها اتفاقی شکل گرفته است.