نه سال از رفتن هامون سینمای ایران گذشت
۲۸ تیرماه سال ۸۷ بیمارستان پارسیان تهران شاهد غمی بزرگ در تاریخ سینمای ایران بود . مرد بزرگی که روی تخت بیمارستان پارسیان آرام گرفته بود هامون سینمای ایران خسرو شکیبایی بود که شاید کمتر کسی را بتوان یافت که با نام او خاطره های زیبایش تداعی نشود. ۹ سال از آن روز عجیب گذشت و در گرمای تابستان چه روز سردی بود آن روز که هامون سینمای ایران روی تخت بیمارستان برای همیشه آرام گرفت.
نهمین سالگرد درگذشت خسرو شکیبایی هامون سینمای ایران
هامون سینمای ایران ۹ سال پیش در چنین روزی چشم هایش را از دنیا بست و در خوابی ابدی فرو رفت و در نزد پروردگار عالم آرام گرفت. مرد بزرگی که مهران مدیری با این جملات از او یاد میکند :”مطمئنم در بهشت، روزی با او کار خواهم کرد، احتمالا در یک تئاتر مشترک که آنجا دیگر، حوصله دارد، حالش خوب است و غمگین نیست. از روزی که او را شناختم و از اولین باری که او را دیدم، حالش خوب نبود. اصولا هیچ وقت حالش خوب نبود. منظورم بدحالی جسمانی اش نیست. احساس خوشبختی درونی نداشت. از آن آدم هایی بود که ذات اندوه را در خود داشت. این در صدایش بود. در لحن گفتارش بود. در چشمانش بود و در حرکت دستانش. شاید با همین اندوه درون، احساس شادی داشت و با همین دلمشغولی های درون، خودش را زنده نگه می داشت. دوست داشت تنها باشد. دوست داشت خلوت باشد دیگران را به خود راه نمی داد.”
خسرو شکیبایی مرد بزرگی که در سینمای ایران و در قلب مردم همیشه زنده است . بزرگ مردی که در بازیگری از جان گذشته بود و تمام وجودش را برای بازیگری هزینه می کرد و به یقین هامون سینمای ایران تکرار ناشدنی است.
خسرو شیکیبایی هامون سینمای ایران
عده ای او را «خسرو» سینما می نامند و گروهی «هامون» می خوانندش اما او با هر نامی که خوانده شود، بازیگر لحظه های به یادماندنی است.
عکسی به یادماندنی از خسرو شکیبایی هامون سینمای ایران
مانند بسیاری از هم نسلانش مدت ها انتظار کشید تا روی صحنه تئاتر برود و به نقش های گوناگون جان ببخشد؛ از شاهزاده و گدا تا یک جوان انقلابی و شورشی، از یک برادر معتاد تا پاپ مقدس…
در همین درخشش ها بود که چشمان تیزبین داریوش مهرجویی ، او را کشف کرد. کارگردان خوش فکر سینما دنبال مردی بود در قامت «هامون» و به همان اندازه شیدا و شوریده و حالا این مرد را روی صحنه نمایش «شاهزاده و گدا» یافته بود، نمایشی که شکیبایی در آن هم نقش شاه را بازی می کرد و هم گدا را.
بازی در نقش حمید هامون در فیلم هامون ساختهٔ داریوش مهرجویی یکی از ماندگارترین نقش هایی است که ایفا کرده است. «هامون» از هر منظر، اتفاق تازه ای بود. تصویری باورپذیر و پر حس و حال از روشنفکری که در میان انبوهی از تناقض ها گرفتار شده آن هم در شرایطی که هنوز روشنفکر ستیزی روحیه ای عمومی به شمار می آمد. از این فرصت های تاریخ کمیاب که شکیبایی قدرش را دانست. به راستی حمید هامون و شکیبایی را چگونه می شود از یکدیگر تفکیک کرد؟ نقشی که با شناخت و احاطه کامل نوشته شده بود و شکیبایی نیز در اجرا یکی از بهترین بازی های تاریخ سینمای ایران را ارائه کرد.
هامون سینمای ایران زنده یاد خسرو شکیبایی
هامون گویا محبوب ترین فیلم سینمای پس از انقلاب، میان سینمادوستان است ولی خیلی ها هم هستند که با وجود آنکه فیلم را چندان دوست ندارند، در برابر بازی شکیبایی کلاه احترام از سر بر می دارند. سیمرغ بلورین جشنواره فجر، شاید کمترین جایزه ای بود که می شد به چنین نقش آفرینی ای داد.
مروری کوتاه بر زندگینامه هامون سینمای ایران
خسرو شکیبایی در ۷ فروردین ۱۳۲۳ در تهران متولد و در ۲۸ تیر ۱۳۸۷ دار فانی را وداع گفت. در شناسنامه نامش خسرو است ولی خانواده و نزدیکان او را محمود صدا می کردند. پدر خسرو سرگرد ارتش بود و وقتی او ۱۴ ساله بود بر اثر سرطان از دنیا رفت.
در ۱۹ سالگی برای اولین بار روی صحنه تئاتر رفت و بعد از مدتی به عباس جوانمرد، معرفی و به صورت کاملا حرفه ای بازیگر تئاتر شد. و فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۴۲ با بازیگر ی تئاتر آغاز کرد، ۵ سال بعد یعنی در سال ۱۳۴۷ وارد حرفهٔ دوبلوری شد.
او برای بازی در فیلم کیمیا احمد رضا درویش ۱۳۷۳ بار دیگر برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول از سیزدهمین جشنواره فیلم فجر شد. او سومین سیمرغ خود را هم را برای بازی در نقش عادل مشرقی فیلم سالاد فصل (فریدون جیرانی) گرفت. شکیبایی در سال ۱۳۵۴، یعنی یک سال بعد از اولین حضور خود در فیلم کوتاه «کتیبه»، به دعوت محمدرضا اصلانی در سریال سمک عیار ایفای نقش کرد و پس از آن در سریال هایی چون لحظه، کوچک جنگلی، مدرس، روزی روزگاری، خانه سبز، کاکتوس ، آواز مه، تفنگ سر پر و در کنار هم.
تصویری به یاد ماندنی از هامون سینمای ایران خسرو شکیبایی
همه اهالی سینمای ایران علاقه ی عجیبی به خسرو شکیبایی داشتند و هنوز هم بعد از گذشت ۹ سال از سفر ابدی این بزرگ مرد سینما و تلویزیون زمانی که نامی از صدای گرم او به میان می آید آه از نهاد خیلی های بلند میشود و حسرت زود رفتن هامون سینما همیشگی است .
رامبد جوان چه زیبا درباره خسرو شکیبایی گفت :” عمو خسرو به طرز بی رحمانه ای دوست داشتنی بود! نمی شد او را ببینی و دوستش نداشته باشی! “
خسرو شکیبایی هامون سینمای ایران
خسرو شکیبایی هامون سینمای ایران مرد بزرگی است که صدا و حضور گرمش در دنیای هنر و در قلب مردم همیشه ماندنی است .
