۹ سال از پرواز ابدی هامون سینمای ایران گذشت
نه سال از رفتن هامون سینمای ایران گذشت
۲۸ تیرماه سال ۸۷ بیمارستان پارسیان تهران شاهد غمی بزرگ در تاریخ سینمای ایران بود . مرد بزرگی که روی تخت بیمارستان پارسیان آرام گرفته بود هامون سینمای ایران خسرو شکیبایی بود که شاید کمتر کسی را بتوان یافت که با نام او خاطره های زیبایش تداعی نشود. ۹ سال از آن روز عجیب گذشت و در گرمای تابستان چه روز سردی بود آن روز که هامون سینمای ایران روی تخت بیمارستان برای همیشه آرام گرفت.
نهمین سالگرد درگذشت خسرو شکیبایی هامون سینمای ایران
هامون سینمای ایران ۹ سال پیش در چنین روزی چشم هایش را از دنیا بست و در خوابی ابدی فرو رفت و در نزد پروردگار عالم آرام گرفت. مرد بزرگی که مهران مدیری با این جملات از او یاد میکند :”مطمئنم در بهشت، روزی با او کار خواهم کرد، احتمالا در یک تئاتر مشترک که آنجا دیگر، حوصله دارد، حالش خوب است و غمگین نیست. از روزی که او را شناختم و از اولین باری که او را دیدم، حالش خوب نبود. اصولا هیچ وقت حالش خوب نبود. منظورم بدحالی جسمانی اش نیست. احساس خوشبختی درونی نداشت. از آن آدم هایی بود که ذات اندوه را در خود داشت. این در صدایش بود. در لحن گفتارش بود. در چشمانش بود و در حرکت دستانش. شاید با همین اندوه درون، احساس شادی داشت و با همین دلمشغولی های درون، خودش را زنده نگه می داشت. دوست داشت تنها باشد. دوست داشت خلوت باشد دیگران را به خود راه نمی داد.”
خسرو شکیبایی مرد بزرگی که در سینمای ایران و در قلب مردم همیشه زنده است . بزرگ مردی که در بازیگری از جان گذشته بود و تمام وجودش را برای بازیگری هزینه می کرد و به یقین هامون سینمای ایران تکرار ناشدنی است.