بیوگرافی استاد “غلامحسین بنان”

بیوگرافی و زندگینامه غلامحسین بنان را در ادامه ببینید…

محیط خانه و خانواده از هر لحاظ برای پرورش ذوق و استعداد هنری غلامحسین آماده بود. چهار پیانو و یک ارگ در این خانه بود. مادر غلامحسین پیانو می زد. خاله اش نی می نواخت.  خواهرانش هم تار مشق می کردند. گوش استاد از اوان کودکی به نوای ساز و آواز آشنا شد. و از ساز هر یک از نامبردگان بنحوی لذت می برد.
بنان در سال ۱۳۲۲ به سمت منشی مخصوص وزیر به کار مشغول شد ولی این شغل با روحیه او سازگار نبود بهمین دلیل  به کلی از شغل اداری دست کشید و منحصرا خوانندگی در رادیو را پیشه کرد.
استاد در ۱۳۲۵ همکاری با رادیو را آغاز کرد و صدای مطبوعش به گوش شنوندگان رسید. بنان در آغاز بیشتر آواز می خواند و علاقه ای به خواندن آهنگهای دیگر نداشت ولی هنگامی که با بعضی اثار جدید موسیقی که ارکستر انجمن ملی آنها را اجرا می نمود، آشنایی پیدا کرد به خواندن این گونه قطعات نیز علاقه مند شد و در هر دو روش استادی و مهارت خود را نشان داد.
استاد بنان در ۲۷ دی ماه ۱۳۳۶ ه.ش در تصادف اتومبیل چشم خود را از دست داد. پزشگا ن برای مصون ماندن چشم دیگرش سفر به اروپا و معالجه را تجویز کردند. دولت و اداره کل انتشارات و رادیو مساعدتهای مالی کردن، جمع دوستانش کنسرتی ترتیب دادند و موجبات سفرش را فراهم کردند، ره آورد بنان از سفر اروپا، پس از بهبودی و رفع خطر، دگرگونی عقیده در زمینه نحوه سبک ترانه های اوست

استاد غلامحسین بنان

بنان پس از این حادثه ، شور و شیدایی دیگر یافت به زندگی و اطرافیان خود با محبت و صمیمیت بیشتر نگاه می کرد ابراز تالم طبقات مختف اجتماع به مناسبت وقوع آن حادثه وی را به زندگی امیدوار و دلگرم ساخت. اقبال بی نظیر مردم نیروی تازه به او بخشید.
بنان در خواندن آواز استعدادی بی نظیر داشت. گوش او بسیار حساس بود و هیچ گاه خارج نمی خواند ذوق سلیم او در انتخاب غزل و تحریرهای بجا، از او خواننده ای متمایز ساخت. هنر واقعی، آگاهییهای عمیق، شوق و شور و عشق که لازمه زندگی هر هنرمند است، همه را با هم داشت. او با هنر خود بازاری نکرد و قدر شناخت .
استاد در هشتم اسفندماه ۱۳۶۴ ه.ش پس از پنجاه سال خدمت بی شائبه به فرهنگ و هنر این مرز و بوم چشم از جهان فرو بست.
روحش شاد.