بیوگرافی و عکس ندا مقصودی و همسرش

تاریخ تولد :۱۳۵۸ 
محل محل تولد :تهران
همسر :امید سهرابی
مدرک تحصیلی :دانش آموخته رشته نمایش گرایش طراحی صحنه

——————————————————————————————-–
ندا مقصودی متولد ۱۳۵۸ در تهران و فارغ التحصیل نمایش با گرایش طراحی صحنه از دانشکده ی هنر و معماری دانشگاه آزاد می باشد . او از دوران دانشجویی بازی در تئاتر را آغاز کرد.

از جمله تئاتر های مطرح او  کرگدن ، پدر  و  سه خواهر  می باشد.

او با سریال  آخرین گناه  وارد تلویزیون شد و بعد از آن سریال های غیر محرمانه ، بزرگمرد کوچک ، شمس العماره و مهر آباد ظاهر شد.

ندا مقصودی متاهل و همسر  امید سهرابی ( نویسنده ) می باشد.

فیلم شناسی ندا مقصودی

سینمایی 

• محکومین بهشت (حجت الله سیفی، ۱۳۸۴)
• خنده در باران (داریوش فرهنگ، ۱۳۹۰)
• دلم می خواد (بهمن فرمان آرا، ۱۳۹۳)

مجموعه های تلویزیونی 

• آخرین گناه (حسین سهیلی زاده، ۱۳۸۵)
• بزرگ مرد کوچک (سریال تلویزیونی) (مسعود رسام، ۱۳۸۶)
• غیر محرمانه (مسعود رسام، ۱۳۸۷)
• شمس العماره (مجموعه تلویزیونی) (سامان مقدم، ۱۳۸۸)
• مهرآباد (مجموعه تلویزیونی) (سید فرید سجادی حسینی، ۱۳۹۲)

---

قسمتی از گفتگو با ندا مقصودی
ندا مقصودی مثل خیلی از اهالی این حرفه، کارش را با دنیای تئاتر آغاز کرده .در این قسمت ندا مقصودی در آثاری که همسرش نویسنده آنها بوده صحبت کرده و به نکاتی از این همکاری مشترک اشاره کرده است که خواندنش خالی از لطف نخواهد بود:

بعد از یکی دو سریال غیر محرمانه،شمس العماره و…توقع می رفت شما پرکارتر باشید اما کماکان حضور پررنگی از شما در تلویزیون نمی بینیم؟
– سریال غیرمحرمانه که متأسفانه سریال خوبی نشد اما بعد از آن کار هم من چند پیشنهاد داشتم که نرفتم…

چرا؟
– چون اکثرا کارهای طنز آپارتمانی بود که با سلیقه من جوردر نمی آمد…

مگر در تلویزیون ما چیزی غیر از این دست آثار همجز انگشت شمار در سالهای اخیر ساخته شده است؟
– بله من ترجیح دادم صبر کنم.بعد از شمس العماره هم چند پیشنهاد با همین خصوصیات داشتم که بازهم با مزاقم خوش نمی آمد.

البته جنس و نوع بازی شما هم به این جنس کارها نزدیک است و می توانید حضور موفقی در این فضا داشته باشید؟
– قبول دارم چون سعی می کنم که نزدیک شوم، اما واقعیت این است که خودم کارهای احساسی و نزدیک به درام را بیشتر می پسندم.

مثل اکثر کارهای تئاتر که انجام داده اید؟
– دقیقا، من در فیلم سینمایی خنده در باران آقای فرهنگ نیز نقش را بازی کردم که کلی از خودم فاصله داشت، اما مورد توجه دوستان قرار گرفت. جالب اینکه هر کسی هم مرا در این چهار چوب می بیند تشویق می کند، اما برای خودم راضی کننده نیست چون دوست دارم یک مقدار در نقش های جدی حضور پیدا کنم. من دوست دارم خودم را ابتدا ثابت کنم تا اگر خودم را احیانا در یکی دو کار هم تکرار کردم منظورم اینکه نقشی شبیه را ایفا کردم) چیزی را از دست ندادم.

در اکثر نوشته های امید «سهرابی» هم حضور دارید؟
– بله چون امید اصولا نویسنده خیلی خوبی است و بسیاری از بازیگران دوست دارند در نوشته های او بازی کنند. من هم طبعا دوست دارم. از سویی باید بگویم امید هم آدم بسیار سرسختی است، شاید خیلی ها فکر می کنند چون همسرش هستم راحت می توانم نظراتم را به او منتقل کنم و آنچه را دوست دارم به او سفارش دهم در حالیکه واقعا اینگونه نیست! دوستان و بچه های همکاری که نزدیک ما هستند خوب می دانند که او اجازه نمی دهد نظراتم را منتقل کنم. باور کنید گاهی فیلمنامه که به دفتر تولید می رسد و قرار است برای بازیگران ارسال شود تازه می گوید که برای من هم بفرستند در حالیکه خیلی ها متصور هستند فیلمنامه را زودتر بگیرم و … اگر قرار باشد نظری را هم در مورد فیلمنامه بگویم خیلی سخت تر از بقیه و با احتیاط مطرح می کنم.

حسابی از امید سهرابی در نبودش گفتید…
– چکار کنم سخت گیر است.

سخت گیری های امید سهرابی در نویسندگی روی قبول پیشنهاد بازیگری برای شما هم موثر بوده است؟
– هیچ گاه امید به من نمی گوید کاری را انجام نده! اما وقتی تو کنار یک نویسنده با سواد هستی که اصولا قلم خوبی هم دارد ناخواسته در کنارش رشد می کنی و بدون اینکه او به تو تذکر بدهد سخت گیر می شوی.

البته در شرایط امروز وسواس بیش از حد کار بازیگران را به خانه نشینی کشانده است.
– بله و به همین دلیل ترجیح می دهم از این به بعد به هر کاری که پیشنهاد می شود نگاهی جدی تر داشته باشم. هم در تئاتر و هم در تلویزیون.