بیوگرافی و عکس های افشین هاشمی
بیوگرافی زندگینامه افشین هاشمی
- نام ونام خانواگی: سیدافشین هاشمی مرغزار
- زمینه فعالیت : بازیگر، نویسنده، کارگردان
- ملیت :ایرانی
- تولد : ۲۰ مهر ۱۳۵۴
- محل تولد: تهران
زندگینامه افشین هاشمی
زندگینامه افشین هاشمی
سیدافشین هاشمی مرغزار (زاده ۲۰ مهر ۱۳۵۴) بازیگر، نویسنده، کارگردان ایرانی است. وی همچنین نوازنده چیره دست کمانچه است و اجراهایی را نیز در این زمینه برگزار کرده است.تحصیلات:مهندس شیمی از دانشگاه صنعت نفت آبادان؛ ۱۳۷۷؛ کارشناسی ارشد کارگردانی از دانشکده *سینما تئاتر، دانشگاه هنر؛۱۳۸۶
نحوه ورود افشین هاشمی به بازیگری
در ورودم به بازیگری نه کسی کمکی کرده و نه کسی جلوی پایم سنگ انداخته است. من خیلی برای بازیگری تلاش کردم در نتیجه راهی جز تلاش برای رسیدن به آن نمی شناسم. این روزها هرکس از من می پرسد که برای بازیگر شدن چه باید بکنم در پاسخ می گویم اگر می خواستید مهندس شیمی شوید، چه می کردید؟ به سختی درس می خواندید، در کنکور شرکت می کردید و چنانچه در کنکور پذیرفته می شدید، به دانشگاه وارد می شدید. در ادامه نیز پس از ۴ سال درس خواندن، به دنبال کار می رفتید. حال که قرار است برای هر رشته ای این مسیر پیموده می شود، چرا برای بازیگری نباید طی شود؟ از نظر من روند معمول ورود به بازیگری، این گونه است و من راهی جز این متصور نیستم. البته بخت و اقبال بحث اش جداست و ممکن است به یک باره در ترم اول کلاس بازیگری نقش اصلی یک فیلم سینمایی را به شما بدهند و به سرعت به قله برسید. این یک بخت است و چه خوب اگر قدر آن را بدانی .
افشین هاشمی بازیگر
از تدارکات تا بازیگری
من همه کاری کرده ام، از تدارکات گرفته که در سال ۷۲ در آبادان غذای گروهی که اجرا داشتند را از یک محل دیگر برای شان می آوردم تا منشی گری صحنه تئاتر لیلی ارجمند در همان سال ۷۲، مدیریت صحنه، دستیاری، کارگردانی و بازیگری.د.
بازیگری از ابتدا برای من جدی بود اما جامعه هنری جدی ام نگرفته بود، برای اینکه هنوز وارد این عرصه نشده بودم. اکنون هم خیلی از علاقه مندان عرصه نمایش، پشت تئاتر شهر منتظر ورود به صحنه هستند؛ اما علاقه به تنهایی کافی نیست؛ جامعه هنری زمانی شما را جدی خواهد گرفت که کار جدّی انجام داده باشید. از سال ۷۲ کارم را شروع کردم و یک سال بعد خودم نمایشی را به صحنه بردم. سپس سال ۷۵ یک تئاتر در جشنواره آتشکار و سال ۷۶ تئاتری را در جشنواره دانشجویی اجرا کردم. این کارها را انجام دادم و برای هر کدام شان هم جایزه گرفتم. اولین اجراهای رسمی و عمومی ام در یک تالار حرفه ای به سال ۷۹ بر می گردد. آن سال، سه نمایش “کشته به درگاه”، “درست کارترین قاتل دنیا” و “فانوس خیس” را در تئاتر شهر اجرا کردم؛ البته قبل از آن در تالار ابن سینا اجرای عمومی داشتم ولی آن اجرا جزء زمانی به شمار می رود که تئاتر هنوز مرا خیلی جدی نمی گرفت. بعد از آن سه اجرای رسمی در سال ۷۹ و تئاترهای “هیس”، “دیر راهبان”، “حسن سنتوری” و… را پشت سر هم کار کردم.
حضور افشین هاشمی در برنامه رامبد جوان
نمی توانستم خودم را با ستاره ها مقایسه کنم
ولی در اواسط این مسیر، ناامیدی دامن گیرم شد و همواره در تردید بودم که چرا کسی به سراغم نمی آید؟ و آیا علت آن، ضعف من در بازیگری است؟ چرا آن آثار بزرگی که منتظرشان ام، اتفاق نمی افتد؟ زمانی که “دیر راهبان” را بازی کردم، همه می گفتند که خوب بازی کرده ای و تصور می کردم این نمایش، نقطه پرش من است ولی یک سال و نیم بعد از آن تئاتر، هیچ کس به سراغم نیامد! حتی خود کارگردان آن نمایش. خیلی برایم ترسناک و پر از ناامیدی بود و دستم هم به جایی بند نبود. فقط یک چیز بود که باعث می شد ترس من بریزد و آن نگاه به پیشینیانی بود که قبلا وضعیتی مشابه وضعیت آن زمان مرا داشته اند.خودم را نمی توانستم با بهروز وثوقی، فردین و یا جمشید هاشم پور که ستاره بودند، مقایسه کنم ولی می توانستم خودم را با کسانی که وضعیت مشابهی با من داشته اند نظیر علی نصیریان، عزت الله انتظامی، محمدعلی کشاورز و داوود رشیدی یا نسل جلوتر از آن ها مانند آقایان مهدی هاشمی، پرویز پورحسینی، پرویز پرستویی، رضا کیانیان و خسرو شکیبایی مقایسه کنم که هیچ کدام شان زودتر از ۴۰ سالگی دیده نشدند و در متوسط سن ۴۰ سالگی اولین فیلم شان را بازی کردند.
آقای شکیبایی نیز با فیلم “هامون” چنین اتفاقی برایشان رخ داد.
ایشان هم قبل “هامون”، “داد شاه” یا “خط قرمز” را بازی کرده بودند که البته “خط قرمز” به خاطر توقیفش، دیده نشد. پس برعکس ستارگان سینما که در جوانی ستاره اند و اگر بازیگران خوبی باشند در ادامه نیز ستاره خواهند ماند، این بزرگواران در میان سالی جدی گرفته شده و توسط مردم و سینما پذیرفته شدند. تنها چیزی که به من امید می داد همین نگاه به پیشینه چنین بازیگرانی بود.
جریان هنری افشین هاشمی
قسمتی از مصاحبه با افشین هاشمی
از بازی در گاوصندوق راضی هستید؟
صددرصد، چون به نظرم کار، کار خوبی است. گاوصندوق متن و کارگردانی خوبی دارد.
چه شد که بازی در این سریال را پذیرفتید؟
مازیار میری کارگردانی است که کار کردن با او را دوست داشتم، ضمن این که به نظرم گاوصندوق چینش خیلی خوبی داشت.
شما توسط حبیب رضایی به این کار دعوت شدید؟
بله، حبیب رضایی با بازی های من آشنا بود و برای این کار به سراغم آمد. به نظرم مجموعه بازیگرانی که او برای این سریال در نظر گرفته بود، تیم خوبی را می ساخت که این دلیل خوبی برای این که من در این سریال بازی کنم به حساب می آمد.
شما در ۳ عرصه سینما، تلویزیون و البته تئاتر فعالیت داشته اید. آیا اصولا تفاوتی میان نوع بازیگری هرکدام از این مدیوم ها قائل هستید؟
نه، من معتقدم که اصولا هیچ تفاوتی وجود ندارد.در این که هر نقش و هر اثر شرایط خاص خودش را دارد، اما آنچه حائز اهمیت است خود بازیگری است. به نظرم تفاوتی در این زمینه وجود ندارد.
به قول خودتان همه کارهایی که انجام داده اید جدی بوده اند، اما قبول دارید که از این پس با گاوصندوق ممکن است به شهرت فراگیری برسید؟
بله، اماشهرت تلویزیون مال دو سه ماه است و با پایان یافتن آن برنامه و آمدن خوراک و برنامه های جدید طبیعی است که فراموش شده و کارهای جدید هستند که در مرکز توجه قرار می گیرند. نباید یادمان برود که در تلویزیون این مخاطب نیست انتخاب می کند اما در سینما قضیه کاملا فرق می کند. در آنجا مخاطب انتخاب می کند و براساس همین انتخاب از خانه خارج شده و برای تماشای فیلم به سالن می رود. با این اوصاف شهرت تلویزیون کوتاه و زودگذر است اما در سینما این ماندگاری خیلی بیشتر است.
یعنی معتقدید که در تلویزیون بازی ها ماندگاری ندارند؟
البته که بازی هایی هستند که در تلویزیون ماندگار می شوند اما این بازی ها از کیفیت بسیار بالایی برخوردارند. به نظرم درست بازی کردن مهم است و در نهایت همه چیز به این موضوع ختم می شود.
خیلی از بازیگران نسبت به تصویر خود حس خوبی ندارند. شما با توجه به این که بیشتر روی صحنه تئاتر هستید چه حسی نسبت به تصویرتان دارید؟
چه حسی…؟!
مثلا سارا برنارد یکی از بازیگران بزرگ تئاتر دنیا وقتی در یک فیلم بازی کرد، با دیدن تصویر خودش کارش به آسایشگاه روانی کشید…!
آها… نه من تصویر خودم را می بینم تا بتوانم آن را اصلاح و تقویت کنم. البته خیلی از کارگردانان اجازه نمی دهند که بازیگر در حین فیلمبرداری تصویرش را ببیند. مثل آقای بیضایی در فیلم وقتی همه خوابیم اجازه این کار را به بازیگرهایش نمی داد، اما اگر کارگردانی اجازه دهد من حتی حین کار هم تصویرم را می بینم.
حالا که سریال پخش می شود، از عملکرد خودتان راضی هستید؟
من نباید در این باره حرف بزنم.
این چیزی که ما می بینیم چند درصد از توانایی بازی افشین هاشمی است؟
چند درصد؟ من نمی توانم و نمی خواهم تشخیص بدهم که چند درصد بوده ام. ترجیح می دهم در این رابطه نقدهای کارشناسان را بشنوم، چون فکر می کنم این است که به کیفیت بازی من کمک می کند. اما با این حال طبیعی است که هر بازیگری صد درصد از خودش راضی نباشد.
هدفتان در بازیگری چیست؟ آینده را کجا می بینید؟
واقعا نمی شود راجع به آن حرف زد، چون همیشه بازیگر یک خروجی و یک ورودی دارد. خروجی ها همواره در حال کم و زیاد شدن هستند و طبیعی است که اگر بازیگر ورودی اش قطع بشود، خروجی اش نیز ناخودآگاه تمام خواهد شد. نمی دانیم کی و چگونه،چند ماه بعد و یا چند سال بعد! تنها زمان مشخص می کند که میزان ورودی و خروجی یک بازیگر چگونه خواهد بود. به همین دلیل من فقط به آن لحظه و آن نگاه می کنم. چقدر خوب، چقدر بد را شما باید بگویید.
سبک خاصی را در بازی دنبال می کنید؟ ایده تان نسبت به بازیگری چیست؟
برای هر چیزی که بخشی از جنون را همراه خودش دارد نمی توان فرمولی تعیین کرد. فرمول ثابتی ندارد چون همیشه یک شکل نمی شود به یک نقش رسید. شما ممکن است همیشه با یک فرمول و یک شکل مشخص تمرین کرده باشید و حتی به نقش رسیده باشید، اما یک دفعه ممکن است به نقشی برسید که روش های قبلی جواب ندهد. ممکن است که قبلا موثر بوده و جواب داده باشد، اما این موضوع را خود نقش می گوید که چگونه باید بازی اش کرد. من برای خودم سعی می کنم همه شکل هایی را که هست امتحان کنم حالا اگر نمی شود آن را آموخت، می شود دید شاید یک جایی به درد بخورد.
سطح بازیگری ما را در این روزها چگونه ارزیابی می کنید؟
هرچیزی قواعد خودش را داشته و هیچ چیزی به طور مجرد وجود ندارد. شما درباره الی را ببینید. همه بازی ها خوب هستند اما در یک فیلم متوسط بازی خوبی نداریم. در فیلم خوب بازی ها هم خوب است، اما در یک فیلم بد شما نمی توانید خوب بازی کنید.
کارنامه هنری افشین هاشمی
نمایش های افشین هاشمی
- بازی در نمایش طرب نامه به کارگردانی بهرام بیضایی، فروردین و آبان ۱۳۹۵
- بازی در آواخوانی گزارش ارداویراف به کارگردانی بهرام بیضایی، دانشگاه استنفورد، ژانویه ۲۰۱۵
- بازی در نمایش ”گریز“؛ به کارگردانی “مهرداد زمانی”اصفهان، سومین جشنواره آتشکار؛ ۱۳۷۵
- بازی در نمایش ”از مرثیه عشق…“ به کارگردانی ”یوسف زقورزاده“؛ آبادان، انجمن نمایش؛ ۱۳۷۵
- بازی در نمایش ”درستکارترین قاتل دنیا“؛ تهران، تالار ابن سینا؛ ۱۳۷۶؛ جشنواره دانشجویی؛ اصفهان، جشنواره تئاتر آتشکار؛ ۱۳۷۵
- بازی در نمایش ”زیر درخت آلبالو“ نوشته و کارگردانی ”سحر ناسوتی“؛ تهران، تالار فارابی، جشنواره دانشجویی؛ ۱۳۷۷
- بازی در نمایش ”چنانت دوست می دارم“ به کارگردانی ”حسن تسعیری“؛، تهران، تئاترشهر، تالار شماره ۲؛ جشنواره دفاع مقدس؛ ۱۳۷۸
- بازی در فیلم کوتاه ”ساز شکسته“ به کارگردانی ”بیژن شکرریز“؛ ۱۳۷۹
- بازی در نمایش ”فانوس خیس“ به کارگردانی ”آناهیتا اقبال نژاد“؛ تهران، تئاترشهر، تالار کوچک؛ ۱۳۷۹
- بازی در نمایش ”کشته به درگاه“ به کارگردانی ”مرضیه طلایی، مهرالسادات میرحسینی“؛ تهران، تئاترشهر، تالار کوچک؛ ۱۳۷۹
- بازی در نمایش ”درستکارترین قاتل دنیا“ به کارگردانی ”وحدت یگانه“؛ تهران، تئاترشهر، تریای تالار اصلی؛ ۱۳۷۹
- بازی در نمایش ”کاتالیزور“ به کارگردانی ”حسن تسعری“؛ تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو(جشنواره دفاع مقدس)؛ ۱۳۷۹
- بازی در یک قسمت مجموعه تلویزیونی ”داستان یک شهر“ به کارگردانی ”اصغر فرهادی“؛ ۱۳۷۹
- بازی در نمایش ”دیر راهبان“ به کارگردانی ”فرهاد مهندس پور“؛ تهران، تئاترشهر، تالار سایه؛ ۱۳۸۰
- بازی در نمایش ”حسن سنتوری“ به کارگردانی ”معصومه تقی پور“؛ تهران، تالار سنگلج؛ ۱۳۸۱؛ تئاتر پارس؛ ۱۳۸۰
- بازی در نمایش ”با مسیح به صلیب می کشند“ به کارگردانی ”روزبه حسینی“؛ تهران، جشنواره دانشگاهی فجر؛ ۱۳۸۰
- بازی در نمایش ”مده آ“ به کارگردانی ”سهراب سلیمی“؛ تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛ ۱۳۸۱
- عروسک گردانی در نمایش ”رویای بی کفن“ به کارگردانی ”روشنک روشن“؛ تهران، تالار هنر؛ ۱۳۸۱
- بازی در نمایش ”زائر“ نوشته و کارگردانی ”حمید امجد“؛ تهران، تئاترشهر، تالار چهارسو؛ ۱۳۸۲
- بازی در نمایش ”تک سلولی ها“ به کارگردانی ”جلال تهرانی“؛ تهران، تالار مولوی؛ ۱۳۸۲
- بازی در فیلم سینمایی ”خیلی دور خیلی نزدیک“ به کارگردانی ”رضا میرکریمی“؛ ۱۳۸۲
- بازی در فیلم کوتاه ”فلوت شیشه ای“ به کارگردانی ”مزدک میرعابدینی“؛ ۱۳۸۳
- بازی در فیلم سینمایی ”به نام پدر“ نوشته و کارگردانی ”ابراهیم حاتمی کیا“؛ ۱۳۸۳
- بازی در نمایش ”بی شیر و شکر“ به کارگردانی ”حمید امجد، مهرداد ضیایی“؛ تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛ ۱۳۸۳
- بازی در نمایش ”رقصی چنین“ نوشته و کارگردانی ”محمد رضایی راد“؛ تهران، تالار مولوی؛ ۱۳۸۳
- بازی در فیلم سینمایی ”پا برهنه در بهشت“ نوشته و کارگردانی ”بهرام توکلی“؛ ۱۳۸۴
- بازی در نمایش ”پنجره ها“ به کارگردانی ”فرهاد آئیش“؛ تهران، تئاترشهر، تالار اصلی؛ ۱۳۸۴
- بازی در نمایش ”بازگشت به خان نخست“ نوشته و کارگردانی ”محمد رضایی راد“؛ تهران، تئاترشهر، تالار قشقایی؛ ۱۳۸۴
- بازی در فیلم کوتاه ”مسافرکش“ به کارگردانی ”مزدک میرعابدینی“؛ ۱۳۸۴
- بازی در فیلم سینمایی”آن که دریا می رود”به کارگردانی” آرش معیریان”؛۱۳۸۵
- بازی در فیلم کوتاه ”هنرپیشه نقش کوتاه“ به کارگردانی ”بهزاد نعلبندی“؛ ۱۳۸۵
- بازی و دستیار کارگردانی نمایش “خدا را هجی کن” به کارگردانی “مهران امام بخشی”، تهران، تئاتر شهر، تالار نو؛۱۳۸۵
- بازی و دستیار کارگردانی در نمایش “افرا”به کارگردانی”بهرام بیضایی”؛ تهران تالار وحدت؛۱۳۸۶
- باری، نگارش، کارگردانی و موسیقی نمایش “حسن و دیو راه باریک پشت کوه”، تهران، تئاتر شهر، تالار قشقایی؛۱۳۸۷
- •منشی صحنه در نمایش ”لیلی و مجنون“ به کارگردانی ”مرجان امیرارجمند“؛ تهران، تئاترشهر، تالار اصلی(جشنواره بانوان)؛ ۱۳۷۲
- •تدارکات در نمایش ”سایه ها“ به کارگردانی ”مسعود جلالی“؛ آبادان، تالار دانشگاه نفت؛ ۱۳۷۲
- نگارش و کارگردانی نمایش ”اوهام“؛ آبادان، انجمن نمایش؛ ۱۳۷۳
- آهنگسازی نمایش ”هشت شب از شب های رنج نگار“ به کارگردانی ”مهدی مکاری“؛ تهران، جشنواره تئاتر دفاع مقدس؛ ۱۳۷۵
آثار سینمایی و تلویزیونی افشین هاشمی
- اولین انتخاب (۱۳۹۲)
- بی خداحافظی (۱۳۹۱)
- میگرن(مانلی شجاعی فرد) (۱۳۹۱)
- آزمایشگاه (۱۳۹۰)
- گاوصندوق (مجموعه تلویزیونی، ۱۳۸۸)
- مسافرخانه سعادت (مجموعه تلویزیونی، محمد رحمانیان)
- توی گوش سالمم زمزمه کن (مجموعه تلویزیونی، محمد رحمانیان)
- نیمکت (مجموعه تلویزیونی، محمد رحمانیان)
- خیلی دور، خیلی نزدیک (رضا میرکریمی)
- وقتی همه خوابیم (بهرام بیضایی) حضور افتخاری و هم چنین دستیار کارگردان در امور بازیگران
- در میان ابرها (سید روح الله حجازی) تنها به عنوان بازیگردان و انتخاب بازیگر
- به نام پدر (ابراهیم حاتمی کیا)
- پابرهنه در بهشت (بهرام توکلی) برنده سیمرغ بلورین بازیگر مکمل مرد شد.
- آن که دریا می رود (آرش معیّریان)
- کودک و فرشته (مسعود نقاش زاده)
- لطفاً مزاحم نشوید (محسن عبدالوهاب)
افشین هاشمی در مجموعه گاو صندوق
افشین هاشمی در فیلم آزمایشگاه
افشین هاشمی و مجید مظفری در اولین انتخاب
نوازندگی کمانچه
او نوازنده کمانچه است و در کنسرت های زیادی هم برنامه اجرا کرده است.
- • نواختن کمانچه در سی.دی لالایی ها (۱۳۸۸)
- • «مجلس آرایی های دوره قاجار» به سرپرستی حسین حمیدی تهران، فرهنگسرای نیاوران (۱۳۸۷)
- • گروه خنیا به سرپرستی پری ملکی، تهران، تالار وحدت (۱۳۸۲)
- • گروه خنیا هجدهمین جشنواره موسیقی فجر تهران، تالار اندیشه (۱۳۸۱)
- • گروه خنیا به سرپرستی پری ملکی، تهران، تالار وحدت (۱۳۸۰)
- • گروه موسیقی ایرانی به سرپرستی علیرضا فرهنگ، پاریس؛ ۲۰۰۱ (۱۳۷۹)
- • گروه داروک به سرپرستی و آهنگسازی سیامک جهانگیری، تهران، حوزه هنری تالار اندیشه (۱۳۷۶)
- • گروه آفتاب تهران، فرهنگسرای شفق فرهنگسرای ابن سینا (۱۳۷۵)
- • گروه همت به سرپرستی حسین همت آبادی نیشابور، فرهنگسرای سیمرغ (۱۳۷۵)
- • گروه آفتاب به سرپرستی رضا فیاض تهران، تالار رودکی (۱۳۸۱)
- • گروه خنیا به سرپرستی پری ملکی، تهران، تالار وحدت (۱۳۸۳)
افتخارات افشین هاشمی
جوایز و افتخارات افشین هاشمی
- • دریافت جوایز اول متن و بازیگری از جشنواره تئاتر آتشکار و بازیگری در جشنواره تئاتر دانشجویی برای نمایش ”درستکارترین قاتل دنیا“؛ ۱۳۷۵
- • دریافت جایزه متن و بازیگری از جشنوراه تئاتر دفاع مقدس برای نمایش ”کاتالیزور“؛۱۳۷۹
- • دریافت جایزه بازیگری ازجشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی ایران برای نمایش ”با مسیح به صلیب می کشند“؛ ۱۳۸۰
- • دریافت جایزه بهترین عروسک گردانی در جشنواره تئاتر دفاع مقدس برای نمایش ”رویای بی کفن“؛ ۱۳۸۱
- • دریافت جوایز بازیگری و نمایشنامه نویسی از دوازدهمین جشنواره نمایش های سنتی آئینی برای نمایش ”هتل ایران“؛ ۱۳۸۲
- • دریافت جایزه بازیگری از جشنواره نمایش های سنتی و آئینی برای نمایش ”زائر“؛ ۱۳۸۲
- • دریافت جایزه بازیگری از سازمان ملی جوانان برای فیلم خیلی دور خیلی نزدیک
- • بازیگر برگزیده از طرف از خانه تئاتر در جشن بازیگر؛۱۳۸۲
- • دریافت جایزه بهترین بازیگر از جشنواره بین المللی پراگ برای نمایش ”هدیه جشن سالگرد“؛ ۲۰۰۵
- • دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم”پا برهنه در بهشت”۱۳۸۵
