چه فیلم هایی در ایران برچسب ۱۸+ می خورند؟! + عکس

چه فیلم هایی +۱۸ هستند؟

فیلم های سربریدن و آزار جسمی یا خشونت های غیراخلاقی؛ اینها از مهمترین مواردی هستند که لازم است ناشر با برچسب +۱۸ محتوا را به مخاطب عرضه کند اما در وب فارسی اتفاقی برعکس رخ داده است ناشر برای هر مطلبی از برچسب +۱۸ استفاده می کند تا بدین وسیله مخاطب اش بیشتر شود.

نوجوان با سن کمتر از ۱۸ سال نیز با دیدن این برچسب بیشتر ترغیب می شود تا از محتوای منتشر شده مطلع شود؛ حالا این برچسب روانه دنیای واقعی هم شده است زیر پوستر فیلم یا برای یک کتاب، تهیه کنندگان برای فروش بیشتر این علامت را در کنار فیلم خود قرار می دهند.

ما در کشورمان هیچ قانون خاصی در این مورد نداریم که فیلم ها را با توجه به رده بندی سنی تقسیم بندی کند. بنابراین تهیه کننده یا کارگردان یک فیلم می تواند به راحتی فیلم خود را به یک گروه سنی خاص اختصاص دهد و مخاطب را به سینما بکشاند.

این قضیه فقط در فیلم های سینمایی یا تلویزیونی رخ نمی دهد. سایت های بسیاری در کشورمان وجود دارد که با این ترفند مخاطبان بیشماری را به خود جذب می کنند. اگر سری به اینترنت بزنید حتما با تعداد زیادی از این سایت ها مواجه می شوید که کنار تصاویر یا فیلم های موجود علامت +۱۸ را گذاشته اند. اما وقتی روی عکس یا فیلم مورد نظر کلیک می کنید در اکثر موارد نه تصویر غیر قابل پخشی می بینید نه فیلمی که صحنه های نامناسب داشته باشد.

همانطور که گفته شد این کار مخاطبان به ویژه نوجوانان و جوانان را تحریک می کند تا از واقعیت آن سر در بیاوند و با همین ترفند تعداد بازدیدکنندگان سایت افزایش می یابد.

اما در کشور آمریکا این قانون به شدت رعایت می شود. مسئولین این کار با نظارت دقیق بر فیلم ها آنها را در رده بندی های سنی مختلف قرار می دهند و از آنجا که این قانون از طرف والدین آمریکایی کاملاً رعایت می شود این امر معمولاً به افت فروش فیلم منجر می شود.

سؤال اینجاست که اصلاً ما به فیلم هایی که در ایران ساخته می شود می توانیم برچسب +۱۸ بزنیم یا نه؟ به عبارت دیگر اصلاً ما در ایران به معنای واقعی فیلم +۱۸ داریم؟ به عنوان مثال یکی از فیلم هایی که اخیراً روی پردۀ سینماها بود و همین برچسب را داشت فیلم لانتوری بود. فیلمی عاشقانه که صحنه هایی مثل اسیدپاشی در آن دیده می شود. این فیلم برای افراد زیر ۱۶ سال ممنوع شده است. اما اینکه این ممنوعیت بر اساس کدام قانون و معیار اعمال شده مشخص نیست.

اینکه این کار سودجویی از حس کنجکاوی مخاطب است یا نه خود جای بحث دارد اما به نظر می رسد این مسئله نیازمند نظارت جدی از سوی نهادهای مسئول و قانونگذار می باشد.