پیرترین دانش آموز ابتدایی جهان + تصاویر

سوادآموزی یکی از مهمترین مسائل جامعه بشری محسوب می شود سواد خانواده ها تاثیر شگرفی در پیشرفت و توسعه علمی جامعه دارد و کمک شایانی در شکل گیری بنیان خانواده ها در جامعه دارد.با سواد بودن باعث میشود انسان دامنه واژگانش را گسترش دهد و بتواند از این طریق ارتباط موثری با پیرامون خود داشته باشد.
در این میان جدا از افرادی که با روال عادی مشغول به تحصیل هستند بزرگسالانی نیز هستند که از نعمت خواندن و نوشتن محرومند و بسیاری از آنها مشتاق به یادگیری و آموزش هستند.عواملی که در برانگیختن فرد برای سوادآموزی تأثیر عمده‏ای دارد تصور فرد از خود است. بزرگسال بی‏سواد معمولاً از دنیای کنونی جدا بوده، موقعی که تماس مستقیم با آن برقرار می‏کند، دچار احساس ناراحتی می‏شود. تصور او از خود، ااحتمالاً همراه با عدم اعتماد به نفس، ناامنی و عدم احساس کفایت است.حال پیرزنی کنیایی نیز یکی از همین سالمندانی است که علاقه شدیدی به ادامه تحصیل دارد و با اینکه ۹۰سال سن دارد اما سن زیادش را محدودیتی برای سواد آموزیش نمی داند.
این زن با ۶ تا از نوه هایش در یک مدرسه ابتدایی همکلاس شد تا پیرترین دانش آموز ابتدایی جهان شناخته شود.خانم «پریسیلا سیتینی» ۹۱ ساله هر روز صبح روپوش و لباس فرم مدرسه اش را به تن می کند و مشتاقانه در کلاس درس حاضر می شود. پریسیلا تکلیفهایش را به درستی انجام می دهد و از اینکه می تواند در این سن و سال به مدرسه برود بسیار خوشحال است.

این مادربزرگ نود ساله که نوه هایش به زبان محلی «گوگو» (مادربزرگ) صدایش می کنند در روستای محل زندگی اش به عنوان قابله شناخته می شود. او ۶۵ سال از زندگی اش را صرف به دنیا آوردن نوزادان روستا کرده است. شاید برایتان خنده دار باشد اگر بدانید بسیاری از همکلاسی های او در مدرسه  همان هایی هستند که خود گوگو آنها را به دنیا آورده است.

گوگو درسن ۹۱ سالگی به کودکان جهان به خصوص دختران توصیه می کند که حتما برای علم آموزی به مدرسه بروند چون بهترین ثروت آنها در آینده خواهد بود. ثروتی که گوگو در ۹۱ سالگی سعی می کند آن را به دست بیاورد.او دلیلش برای درس خواندن در این سن و سال را خواندن کتاب مقدس و الگوشدن برای کودکان روستایش بیان می کند. مخصوصا کودکانی یتیمی که پدرشان را از دست داده اند. گوگو می خواهد با این کار به آنها امید دهد تا به مدرسه بیایند و فرصت سوادآموزی را از دست ندهند. حتی برخی از اهالی روستا سن شان را برای مدرسه رفتن زیاد می دانند و معتقدند این کار برایشان دیر شده. اما « پریسیلا سیتینی» ۹۱ ساله از مدرسه به آنها می گوید که در این سن و سال هم می شود درس خواند.

جالب اینجاست که سردر مدرسه این روستا با خط درشت نوشته که برای آموزش دیدن هیچ محدوده سنی ندارد.