عکس های قدیمی و دیده نشده از آلبرت انیشتین + تصاویر

تفریح و دوچرخه سواری آلبرت انیشتین

تاریخ جهان مملو از اتفاقات خوب و بد یست که به لطف اختراع دوربین به ثبت رسیدند تصاویری که حاوی پیام های تلخ یا شیرینی از گذشته ها دور هستند! چنانچه در تصویر زیر این واقعیت به تصویر کشیده شده است و عکس قدیمی و خاطره انگیز زیر تفریح آلبرت انیشتین دانشمند بزرگ جهان را روایت می کند که در حال دوچرخه سواری می باشد.

در ادامه مختصری از زندگی آلبرت انیشتین را بخوانید.

تولد و خانواده

آلبرت اینشتین در ۱۴ مارس ۱۸۷۹ میلادی در ساعت ۱۱:۳۰ صبح به وقت محلی در شهر اولم در ورتمبرگ آلمان، واقع در ۱۰۰ کیلومتری اشتوتگارت و در خانواده ای یهودی بدنیا آمد. پدر آلبرت، هرمان اینشتین یک فروشنده بود که بعدها یک کارخانه الکتروشیمیایی را تأسیس کرد و مادرش، پاولینه کُخ نام داشت.

آلبرت انیشتین در ۳ سالگی مربوط به سال ۱۸۸۲

در زمان تولد، مادر آلبرت به خاطر اینکه سر او بسیار بزرگ بود و حالتی عجیب داشت بسیار نگران بود. هرچند که با رشد او، کم کم بزرگی سرش کمتر به چشم می آمد، اما از عکس های او معلوم است که سر او نسبت به بدنش بزرگ تر بوده است. به این ویژگی در افرادی که سرهای بزرگی دارند «سربزرگی خوش خیم» گفته می شود که هیچ ارتباطی با بیماری یا مشکلات ادراکی ندارد.

آلبرت انیشتین در ۱۴ سالگی مربوط به سال ۱۸۹۳

آلبرت خیلی دیرتر از بچه های معمولی صحبت کردن را آغاز کرد. طبق ادعای خود اینشتین، او تا سن سه سالگی حرف زدن را آغاز نکرده بود و بعد از آن هم حتی تا سنین بالاتر از نه سالگی به سختی صحبت می کرد. به دلیل پیشرفت کند کلامی اینشتین، و گرایش او به بی توجهی به هر موضوعی که در مدرسه برایش خسته کننده بود و در مقابل توجه صرف او به مواردی که برایش جالب بودند باعث شده بود که برخی همچون خدمه منزل آن ها، او را کند ذهن بدانند.

انیشتین در سال ۱۹۰۴

ویژگی های شخصیتی آلبرت انیشتین
انیشتین در نوازندگی ویلون مهارت داشت. وی از کودکی تلاش داشت تا برای شمار بیشتری از همنوعان خود و به ویژه کسانی که در دور و بر او می زیسته اند سودمند باشد. ویژگی دوم او ذوق هنری او بود که انیشتین را وامی داشت که نه تنها اندیشه کلی مومی خود را به شیوه ای روشن و منطقی سازمان دهد بلکه روش سازمان دهی و بهینه سازی آنها نیز به شیوه ای باشد که هم خود او و هم مستمعان، از دید جهان شناسی لذت برند.

ازدواج آلبرت انیشتین

در بهار سال ۱۸۹۶، میلوا ماریخ صربستانی که ابتدا در دانشگاه زوریخ در رشته پزشکی آغاز به تحصیل کرده بود، پس از یک ترم به مؤسسه فدرال پلی تکنیک آمد تا در آنجا به عنوان تنها زن در آن سال، در رشته ای که اینشتین درس می خواند تحصیلات خود را ادامه دهد. در طی سالهای بعد رابطه ماریخ با اینشتین به یک رابطه عاشقانه تبدیل شد، هرچند که مادر اینشتین به خاطر غیر یهودی بودن، سن بالا و نقص جسمانی ماریخ، به شدت با رابطه آنها مخالف بود.

انیشتین و همسر اولش میلوا ماریخ

اینشتین در سال ۱۹۰۳ با میلوا ماریخ (Mileva Marić)، ازدواج کرد. قبل از ازدواج رسمی اینشتین با ماریخ، در سال ۱۹۰۲ آنها صاحب یک فرزند دختر به نام لیسرل شده بودند. لیسرل هنگامی متولد شد که ماریچ نزد خانواده خود در صربستان به سر می برد و اینشتین در برن سویس. از سرنوشت لیسرل اطلاع چندانی در دست نیست و نظرهای مختلفی در مورد او وجود دارد که هیچکدام ثابت نشده اند. پس از ازدواج رسمی، اینشتین و ماریخ صاحب دو فرزند پسر به نامهای هانس آلبرت و ادوارد شدند. از سال ۱۹۱۴، اینشتین جدا از ماریچ و تنها در برلین زندگی می کرده است در حالیکه ماریچ و فرزندانش در زوریخ مانده بودند. بیماری اسکیزوفرنی ادوارد پسر اینشتین به شدت وی را عذاب می داد، و او بارها گفته بود بهتر بود ادوارد هیچگاه به دنیا نمی آمد.

انیشتین و همسر دومش السا

از سال ۱۹۱۲، اینشین رابطه عاشقانه ای با دختر خاله بیوه اش (و نوه عموی پدرش) السا اینشتین برقرار کرده بود. او در فوریه سال ۱۹۱۹ از ماریچ طلاق گرفت و در ژوئن همان سال با السا ازدواج کرد. در طی طلاقش از ماریج، اینشتین به او قول داد که اگر صاحب جایزه نوبل شد، منافع مادی آن را در اختیار ماریچ بگذارد و نهایتاً نیز در سال ۱۹۲۳ این کار را انجام داد. السا از ازدواج سابقش دو دختر به نامهای ایلسه و مارگوت داشت اما او و اینشتین صاحب فرزند مشترکی نشدند.

چند موضوع شگفت انگیز از زندگی آلبرت انیشتین

۱- حافظه اش به خوبی آنچه تصور می شود، نبود

مطمئنا انیشتین می توانسته کتابهای مملو از فرمول و قوانین را حفظ کند،اما برای به یاد آوری چیز های معمولی واقعا حافظه ضعیفی داشته است. او یکی از بدترین اشخاص در به یاد آوردن سالروز تولد عزیزان بود و عذر و بهانه اش برای این فراموشکاری، مختص دانستن آن [تولد ]برای بچه های کوچک بود.

۲- او ازداستانهای علمی-تخیلی متنفر بود

انیشتن از داستانهای تخیلی بیزار بود. زیرا که احساس می کرد ،آنها باعث تغییر درک عامه مردم ازعلم می شوند و در عوض به آنها توهم باطلی از چیز هایی که حقیقتا نمی توانند اتفاق بیفتند میدهد. به بیان او “من هرگزدر مورد آینده فکر نمی کنم،زیراکه آن به زودی می آید. به این دلیل او احساس می کرد کسانی که بطور مثال بشقاب پرنده ها را می بینند باید تجربه هایشان را برای خود نگه دارند.

۳ – او در آزمون ورودی دانشگاه اش رد شد

درسال ۱۸۹۵ در سن ۱۷ سالگی،انیشتن که قطعا یکی از بزرگترین نوابغی است،که تا کنون متولد شده،در آزمون ورودی دانشگاه فدرال پلی تکنیک سوئیس رد شد. در واقع او بخش علوم و ریاضیات را پشت سر گذاشت ولی در بخش های باقیمانده، مثل تاریخ و جغرافی رد شد. وقتی که بعدها از او در این رابطه سوال شد؛ او گفت:آنها بی نهایت کسل کننده بودند، و او تمایلی برای پاسخ دادن به این سوالات را در خود آحساس نمی کرد.

آلبرت انیشتین بزرگترین دانشمند جهان

۴- علاقه ای به پوشیدن جوراب نداشت

انیشتین در سنین جوانی یافته بود که شصت پا باعث ایجاد سوراخ در جوراب می شود.سپس تصمیم گرفت که دیگر جوراب به پا نکند و این عادت تا زمان مرگش ادامه داشت.
علاوه بر این او هرگز برای خوشایند و عدم خوشایند دیگران لباس نمی پوشید، او عقیده داشت یا مردم او را می شناسند و یا نمی شناسند پس این مورد قبول واقع شدن[آن هم از روی پوشش] چه اهمیتی میتواند داشته باشد؟

۵- الهام گر او یک قطب نما بود

انیشتین در سنین نوجوانی یک قطب نمابه عنوان هدیه تولد از پدرش دریافت کرده بود. وقتی که او طرز کار قطب نما را مشاهده می نمود، سعی می کرد طرز کار آن را درک کند. او بعد از انجام این کار بسیار شگفت زده شد. بنابر این تصمیم گرفت علت نیروهای مختلف در طبیعت را درک کند.

ماجرای گرفته شدن عکس معروف انیشتین
این عکس بامزه از آلبرت انیشتین ۱۴ مارس سال ۱۹۵۱ پس از جشن تولد ۷۲ سالگی او در پرینستون گرفته شده است. پس از جشن گروهی از عکاس ها و خبرنگاران او را دوره کردند و مدام از او می خواستند تا برایشان لبخند بزند. انیشتین هم که از خندیدن برای دوربین ها خسته شده بود و در آن لحظه حوصله عکاس ها را نداشت در عوض زبانش را درآورد.

آرتور ساسه، عکاس UPI بطور اتفاقی در آن لحظه روی دکمه شاتر فشار آورد و خودش هم نمی دانست که موفق به گرفتن چه عکسی شده است، عکسی که به یکی از ماندگارترین عکس های تاریخ بدل شد.

انیشتین و دکتر فرانک آیدلوت

در عکس انیشتین در کنار همسرش و دکتر فرانک آیدلوت (رئیس سابق انستیتو مطالعات پیشرفته) در صندلی عقب ماشینی نشسته اند.

انیشتین بعدا که عکس را دید آن قدر از آن خوشش آمد که کپی هایی از آن را به عنوان کارت پستال برای دوستان نزدیکش می فرستاد. عکس خیلی سریع معروف شد و روی جلد مجلات و روزنامه های مختلفی رفت. نسخه اصلی این عکس بعدها در حراجی به قیمت ۷۲ هزار و ۳۰۰ دلار به فروش رفت.

درگذشت آلبرت انیشتین

سرانجام روز هجدهم آوریل ۱۹۵۵ بزرگترین دانشمند و متفکر قرن بیستم ،مردی که احتمالأ همراه با ناپلئون و بتهوون مشهورتر از همه مردان جهان بوده است، در شهر پرنیستون واقع در ممالک متحده آمریکای شمالی از زندگی و تفکر و مبارزه دست کشید و در گذشت.

افتخارات آلبرت انیشتینپس از مرگ
آلبرت اینشتین شماری از افتخارات خود را پس از مرگ به دست آورده است. به عنوان مثال:
√ در سال ۱۹۹۹، تایم اینشتین را مرد قرن نامید.
√ همچنین در سال ۱۹۹۹، نظرسنجی گالوپ اینشتین را چهارمین مرد محبوب جهان در قرن بیستم معرفی کرد محبوبترین.
√ یونسکو به مناسبت صدمین سال مقالات نسبیت خاص، اثر فوتوالکتریک و اثر براوانی سال ۲۰۰۵ را سال جهانی فیزیک نامید.
√ آکادمی ملی علوم تندیس برنز یادبود آلبرت اینشتین را در محوطه مقر این آکادمی، در واشنگتن نصب کرده است.

تفاوت مغز آلبرت انیشتین با سایر افراد
مغز فیزیک دان برجسته، آلبرت انیشتین، موضوع پژوهش و جستجوهای بسیاری بوده است. مغز او طی هفت و نیم ساعت پس از مرگش از سر او خارج گردید. آلبرت انیشتین به عنوان یکی از بزرگ ترین نابغه های قرن بیستم به حساب می آمد و دلیل جلب توجه به سوی مغز وی، تلاش برای یافتن رابطه میان کالبدشناسی اعصاب و هوش عمومی یا هوش ریاضیاتی بود.

مطالعات انجام گرفته پیشنهاد کرده اند که قسمت هایی از مغز که مربوط به صحبت کردن و زبان هستند، کوچکتر و قسمت های مربوط به پردازش های عددی و فضایی (تجسم) بزرگ تر هستند. مطالعات دیگری، نشان دهندهٔ بیشتر بودن تعداد یاخته های گلیال در مغز انیشتین هستند همچنین بخشی از مغز به نام جسم پینه ای (کورپوس کالوزوم) در انیشتین بسیار بزرگتر از افراد عادی بوده است. هرچند مغز او از نظر اندازه فرقی با مغز دیگران ندارد و ۱۲۳۰گرم است.