خانه قدیمی و مجلل کوزت بینوایان + تصاویر

کارتون زیبای بینوایان که اقتباسی از اثر شاهکار ویکتور هوگوی فرانسوی است را باید یکی از سلسه کارتون های جذاب و خاطره انگیز بچه های دهه شصتی دانست که همراهی و همگامی با شخصیت های برجسته آن نظیر کوزت و ژان وال ژان،حس زیبایی را به فکر کودکان ایرانی از این داستان فرانسوی مبادرت می نمود.

در سال ۱۸۳۲ ویکتور هوگو، چهره مطرح ادبی و سیاستمدار فرانسوی، آپارتمانی را در طبقه دوم این خانه قرن هفدهمی، که به میدان رویال (میدان ووژ فعلی) مشرف بود اجاره کرد. او که شعر، داستان و نمایش نامه می نوشت، در سی سالگی به عنوان رهبر جنیش «رومانتیسم» شناخته می شد، با اَدل فوشه، عشق دوران کودکی اش، ازدواج کرده بود و چهار فرزند داشت. همچنین موفقیت چشم گیر رمان «گوژپشت نتردام» را تجربه کرده بود. هوگو بسیاری از کارهای مهمش را در مدت اقامت در این خانه نوشت، همچنین نگارش شاهکارش «بینوایان» را در این جا شروع کرد و بخشی از آن را همین جا نوشت؛ رمانی با شخصیت های «کوزت»، «ژان والژان» و «بازرس ژاور» که بارها مورد اقتباس قرار گرفته است. هوگو کار بر روی «افسانه قرن ها» و «تأملات» را هم در این خانه شروع کرد.

آقای نویسنده و سیاستمدار که ۱۶ سال در این خانه زندگی کرد در این مکان با نویسنده هایی مثل گوتیه، لامارتین، دوما و سن بوو دیدار داشت. او در همین دوران بود که عضو فرهنگستان فرانسه و مجمع قانون گذاری هم شد.

شهرداری پاریس دو بنایی را که ویکتور هوگو (۱۸۸۵ – ۱۸۰۲) برای مدت طولانی در آن ها زندگی کرده حفظ کرده است:هتل Rohan-Guéméné در میدان ووژ در پاریس (۱۸۴۸-۱۸۳۲) و خانه اوت ویل در جزیره گرنزی (از جزیره های دریای مانش) (۱۸۷۰ – ۱۸۵۶) که نویسنده آن را با درآمد حاصل از فروش کتاب «تأملات» خریده بود و در دوران تبعید در آن زندگی می کرد.

خانه پلاک شش در میدان ووژ (Place des Vosges) در سال ۱۹۰۲ در صدمین سال تولد ویکتور هوگو توسط پل موریس ( ۱۹۰۵ – ۱۸۱۸)، دوست صمیمی او، و با همراهی نوه های نویسنده و اهدای مجموعه ای چشم گیر و غنی به شهرداری پاریس بنیان گذاشته شد. این مجموعه، نقاشی های هوگو، عکس ها، دست نویس ها، نسخه هایی از کتاب هایش، تعدادی مبلمان و یادگارهای متعددی را شامل می شد. «خانه ویکتور هوگو» با گردآوری پرتره هایی از مرد نویسنده و نمونه هایی از آثار هنرمندان معاصر مثل آگوست رودن، موریس دنیس، اوژن کری یِر و … بیش تر تجهیز شد و درهای آن سرانجام در ۳۰ ژوئن سال ۱۹۰۳ به روی علاقه مندان باز شد. در این خانه در کنار مبلمان و میزهای تحریر، تعداد زیادی تابلو نقاشی و دست نویس ، وسایلی همچون قلم دان، مجسمه سر و دست راست ویکتور هوگو، تخت خواب او و نقاشی هایی که روایت گر مرگ اوست دیده می شود.