فروش بقایای بدن انسان در حراجی ها + عکس

در حراجی ها تقریبا هرچیزی برای خرید می توانید پیدا کنید. حتی چیزهای باورنکردنی مثل بقایای انسان هم در آن ها فروخته شده اند. این قطعات بدن شامل سر بریده شده، مغز، موی بافته، دندان، دست، انگشت، شست، پا، اسکلت کامل و … می شدند. هر چیزی قیمت خود را دارد و کسی در جایی مایل است آن را بخرد.

سر بریده
در ۲۹ مه ۲۰۱۱، سر بریده سنت ویتالیس، (۱۲۹۵ – ۱۳۷۰) در ایرلند به حراج گذاشته شد. این یادگار وحشتناک توسط یک خانواده انگلیسی-ایرلندی فروخته شد. این سر به قیمت بین ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ یورو به مزایده گذاشته شد. ویتالیس، راهب ایتالیایی که در فقر زندگی می کرد در سال ۱۳۷۰ درگذشت. اگرچه سال های اول زندگی او با فساد و هرزگی گذشت، اما در نهایت انسان پرهیزکاری شد و تصمیم گرفت با زیارت اماکن مقدس گناهان خود را جبران کند. هیچکس نمی داند که سر او چطور از ایرلند سر درآورد، اما مالکان سر آن را در قرن نوزدهم در یک تور بزرگ اروپایی به دست آوردند. یک بازیگر هالیوود این جمجمه را به قیمت ۳۵۰۰ یورو خرید، چهار برابر بیشتر از قیمت پیشنهاد شده. البته پیشنهادات بالاتری مثل ۱۰۰۰۰ یورو هم شد، اما پذیرفته نشد، چون خریداران قصد داشتند سر را از ایرلند خارج کنند.

مغز
به گفته ادوارد جارد، مغز نویسنده مشهور و روشنفکر فرانسوی فرانسوا-ماری آروئه (۱۶۹۴ – ۱۷۷۸) که او را با نام ولتر می شناسند در یک حراج فروخته شده است. پس از اختلاف بین وارثان و دولت فرانسه در مورد قلب و مغز او، قلب نویسنده مشهور «کاندید» به کتابخانه ملی فرانسه اهدا شد.
خون و مغز دیکتاتور ایتالیایی «بنیتو موسولینی» (۱۸۸۳ – ۱۹۴۵) در حراج ای بی (eBay) به فروش گذاشته شد. پس از آنکه موسولینی در پایان جنگ جهانی دوم کشته شد، بدنش در بیمارستان میلان کالبدشناسی و از همان جا دزدیده شد. قیمت اولیه برای مغز و خون دیکتاتور ۲۲۲۹۰ یورو بود و قبل از اینکه ای بی آن را لغو کند به ۱۵۰۰۰ یورو رسید، چون فروش هرگونه اندام انسانی قوانین این شرکت را نقض می کند.

موی بافته
در هندوستان، زائران موهایشان را پیشکش خدایان می کنند. معبد بعد از اینکه مو ها تراشیده شد، آن ها را جمع و دسته بندی کرده و سپس می فروشد. آن ها در روز ۹۰۰ کیلوگرم مو را می فروشند که میلیون ها روپیه برای معبد سود دارد. موهای هندی یکی از پرطرفدارترین کالا ها در تولید کلاه گیس و اکستنشن مو هستند. هر هندو در طول عمرش حداقل یک بار موهایش را می تراشد. آن ها به عنوان راهی برای از بین بردن نفس، پاک شدن از گناهان و تعهد به خدایان این کار را می کنند.
اما موهای مشهوری هم فروخته می شوند. پس از آنکه وایلون جنینگز در سال ۲۰۰۲ درگذشت، لوازم خانه اش در حراجی ای بی فروخته شد. در میان این اقلام گیس های ستاره موسیقی کانتری، ویلی نیلسون هم قرار داشتند. او موهایش را قبل از مرگ و بعد از اینکه جنینگز اعتیادش را ترک کرد به عنوان هدیه به جنینگز داده بود. این گیس ها به قیمت ۳۷۰۰۰ دلار فروخته شدند.

مو
در سال ۲۰۱۲ یک بطری حاوی قسمت هایی از موی سلطان راک اند رول «الویس پریسلی» (۱۹۳۵ – ۱۹۷۷) در حراجی کالیفرنیا و به قیمت ۴۱۶۰ دلار فروخته شد. خریدار «هومر گیل جیل لند»، آرایشگر شخصی پریسلی بود. هومر طی سال ها، موی این خواننده افسانه ای را همراه با کارت ویزیتش به عنوان هدیه به دوستانش می داد. بقیه موهای این ستاره راک نیز در حراج های قبلی هزاران دلار فروخته شدند.
در یک حراج اینترنتی در سال ۲۰۰۲، یک تکه موی پریسلی به قیمت ۱۱۵۰۰۰ دلار به فروش رسید و رکورد گران ترین مو ها از جمله عضو بیتلز «جان لنون» به قیمت ۴۸۰۰۰ دلار، بتهوون به قیمت ۷۳۰۰ دلار و جان اف کندی به قیمت ۳۰۰۰ دلار را شکست. هم چنین موی پریسلی از موی سلبریتی هایی که قبلا فروخته شده بود هم گرانتر فروخته شد. از جمله ستاره بیسبال «میکی منتل» به قیمت ۶۹۰۰ دلار. فقط موهای انقلابی بزرگ «چه گوارا» توانست موهای پریسلی را شکست دهد، اما موهای چه گوارا همراه با اثر انگشت و عکس های جسدش به قیمت ۱۱۹۵۰۰ دلار فروخته شد.

دندان
کوری هایم (۱۹۷۱ – ۲۰۱۰) سعی کرد یکی از دندان های آسیابش را در سال ۲۰۰۱ به مزایده بگذارد. برای شیرین کردن این معامله دسته ای از موهایش را هم کنار آن قرار داد. اما eBay او را متوقف کرد، چون فروش اعضای بدن انسان مخالف سیاست هایش است. سپس هایم دندانش را در وبسایت دیگری به مبلغ نامعلوم فروخت.

دست
در سال ۲۰۰۷ گالری «I.M. Chait» نمایشگاهی در نیویورک سیتی اجاره کرد تا حراج تاریخ طبیعی خود را برگزار کند. در میان اقلام فروخته شده دست یک مومیایی مصری هم وجود داشت. آندرس کارلسون، صاحب گالری در سانتا مونیکا، کالیفرنیا این دست وحشتناک را به قیمت ۴۵۰۰ دلار به عنوان یک دارایی خانوادگی خرید. قبل از خرید کارلسون، یک عتیقه فروش در نیوجرسی صاحب این دست بود که آن را از موزه بریتانیا گرفته بود.

انگشت، شست و دندان
گالیله، دانشمند ایتالیایی، که در سال های ۱۵۶۴ تا ۱۶۴۲ میزیست، بخش هایی از بدن خود شامل انگشت، شست و دندان را به جای گذاشت که در سال ۲۰۰۹ توسط یک کلکسیونر هنری پیدا شدند. تا ۹۵ سال پس از مرگش، کلیسای کاتولیک اجازه نداد بدنش به خاک سپرده شود، زیرا آموزه های او در تضاد با اصول کلیسا بود. سرانجام در سال ۱۷۳۷، در مراسم خاکسپاری دیرهنگام او، «جووانی تارگوینی توزتی» مورخ علمی، انگشت ها و دندان او را همراه با یک انگشت دیگر و یک مهره جدا کرد. اگرچه توزتی وسوسه شد جمجمه گالیله را هم بدزدد، اما منصرف شد. انگشت، دندان و شست قبل از اینکه در سال ۱۹۰۵ گم شوند بار ها معامله و پس از آنکه پیدا شدند در حراج مصنوعات ناشناخته به یک کلکسیونر فروخته شدند. انگشت دیگر و مهره او از سال ۱۷۳۷ به حالت مومیایی شده در موزه های فلورانس و پادووا نگهداری می شوند. بقایای گالیله هم در کلیسای سانتاکروچه فلورانس در کنار مقبره میکلانژ نگهداری می شوند.

پا
جان وود در سانحه هوایی سال ۲۰۰۶ به شدت آسیب دید و پدرش که در کنار او نشسته بود جان خود را از دست داد. یک سال بعد به دلیل شدت جراحات وارده پای او قطع شد. او پای قطع شده خود را به یاد پدرش در یک کباب پز نگه داشت. این کباب پز همراه با پا، وقتی وود در کارولینای شمالی زندگی می کرد به مزایده گذاشته شد. یعد از اینکه شانون ویسنات پای مومیایی شده وود را خرید، قصد داشت آن را به عنوان جاذبه گردشگری به نمایش بگذارد، اما سروکله وود پیدا می شود و سعی می کند پایش را بازگرداند. تا مدت ها وود پایش را در جعبه گلفش نگه می داشت، اما بعدا آن را به کمدش انتقال داد.