اولین کرم ضد آفتاب تاریخ
اطلاعاتی جذاب درباره تاریخچه کرم ضد آفتاب
قطعاً می دانید که این روز ها برای رفتن زیر آفتاب یا حتی بیرون رفتن در هوای بارانی، باید از ضد آفتاب استفاده کنید. ضد آفتاب یک جزء ضروری روتین مراقبت از پوست محسوب می شود که بدون آن نمی توان توقع یک پوست صاف و درخشان را داشت. در این قسمت از نمناک قصد داریم اطلاعاتی مهم در مورد تاریخچه ضد آفتاب را به شما معرفی کنیم.
کرم ضد آفتاب ؛ از گذشته تا به امروز
اولین ضد آفتاب تاریخ سالها پیش در مصر مورد استفاده قرار میگرفته اما نه به شکل امروزی بله به سبکی متفاوت. تقریباً سه هزار و صد سال قبل از میلاد مسیح، مردم مصر باستان از برنج، بعضی از انواع گل ها و عصاره بعضی از مواد گیاهی برای مراقبت از پوست در برابر آفتاب استفاده می کردند.
یافته ها نشان میدهد که در همان سالهای بسیار دور، موادی مثل روغن زیتون هم توسط یونانی ها برای محافظت از پوست در برابر آفتاب استفاده می شد.
در سال ۱۸۰۱ هم اشعه های فرابنفش خورشید توسط یک دانشمند آلمانی به نام “جوهان ریتر” به تشخیص رسید و آن ها متوجه شدند که آفتاب سوختگی چگونه اتفاق می افتد و سپس از همین اطلاعات برای ساخت ضد آفتاب استفاده کردند.
ضد آفتاب ها اول از همه در استرالیا معرفی شدند و فردی به نام ” میلتون بلاک ” که یک شیمیدان بود، اولین کسی بود که ضد آفتاب های قابل فروش را در یک کمپانی به نام ” همیلتون ” ساخت و اینکه اثرات آن در ضد آفتاب های امروزی هم وجود دارد.
در سال ۱۹۳۶، ضدآفتاب ها در فرانسه شهرت بیشتری پیدا کردند و انواع مختلف برند ها شروع به تولید ضد آفتاب کردند.
در سال ۱۹۳۸ فردی به نام ” فرانز گریتر” دانش آموزی در سوئیس بود که هنگام کوهنوردی آفتاب سوختگی شدید پیدا کرده بود و به همین دلیل به دنبال ساخت یک لوسیون ضد آفتاب بود. از همان زمان، SPF معرفی شد و ضد آفتابی که در آن زمان ساختند، SPF 2 داشت.
در سال ۱۹۷۷، ضدآفتاب های مقاوم در برابر آب را اختراع کردند و سازمان غذا و دارو در آمریکا هم تعدادی از برند ها که برچسب مقاوم در برابر آب داشتند را تایید کرد. او اعلام کرد که این ضد آفتاب ها می توانند بین ۴۰ تا ۸۰ دقیقه داخل آب دوام بیاورند.
در سال ۱۹۷۸، سازمان غذا و دارو اظهار کرد که همه ضد آفتاب ها باید مقیاس spf داشته باشند تا امنیت استفاده از آن ها به وجود بیاید و اکنون هم spf نقش مهمی در فروش ضدآفتاب ها دارد.
از سال ۱۹۸۰ زینک اکساید یک ماده محبوب در لوسیون های ضد آفتاب شناخته می شد. این ماده معدنی نه تنها از پوست در برابر آفتاب محافظت می کرد، بلکه مانعی از حساسیت، ترک خوردگی و دیگر مشکلات پوستی بود و اکنون هم بخش مهمی از ضد آفتاب های معدنی محسوب می شود.