خودشیفتگی یک اختلال شخصیتی است
خودشیفته ها فکر می کنند تنها آدم هایی هستند که باید مورد درک دیگران قرار بگیرند و آنقدر خوب هستند که باید مورد تحسین همگان قرار بگیرند.
خودشیفته کسی است که روش خود اظهاری را درست یاد نگرفته و یا بخاطر سرکوب های اولیه برای جبران آن تلاش می کند تا به نحو اشتباهی خود را مورد توجه دیگران قرار دهد.
در جمعی نشسته اید که بحثی در می گیرد. نظر شما را می پرسند و شما سعی می کنید به طور خلاصه کمی درباره موضوع مورد بحث حرف بزنید اما یک نفر در این میان هست که مدام در میان کلام بقیه می پرد و دائم سعی می کند در مورد همه چیز اظهار فضل کند. او از همان ابتدا در این جمع سعی کرده توجه همه را به سوی خود جلب کند و دائم در مورد خودش حرف می زند.
راه های درمان خودشیفتگی
خودشیفتگی یک اختلال است!
خودشیفتگی طیفی از اختلال شخصیتی است که بسیاری از ما دچار آن هستیم. در فرهنگ رایج خودشیفتگی به افرادی اطلاق می سود که عاشق خود هستند. خودشیفته ها فکر می کنند تنها آدم هایی هستند که باید مورد درک دیگران قرار بگیرند و آنقدر خوب هستند که باید مورد تحسین همگان قرار بگیرند.
خودشیفته کسی است که روش خود اظهاری را درست یاد نگرفته و یا بخاطر سرکوب های اولیه برای جبران آن تلاش می کند تا به نحو اشتباهی خود را مورد توجه دیگران قرار دهد.
این اختلال طیفی از اختلال شخصیتی است به این معنا که فردی می تواند تنها برخی از نشانه های اختلال شخصیت را داشته باشد و یا یک خودشیفته تمام عیار باشد.
اختلال خودشیفتگی چندان رایج نیست اما خیلی از ما تا اندازه ای خودشیفته وار رفتار می کنیم.
رفتارهای یک خود شیفته
خودشیفته ها نیاز شدیدی به تحسن و تائید دارند. چرا که گمان می کنند شخصیتی ویژه و منحصر به فرد هستند و آنها گمان می کنند که بر دیگران ارجحیت دارند و با استعدادتر هستند و دستاوردهای بیشتری دارند.
آنها آسیب پذیری خود را نمایان نمی کنند چرا که از بیان ضعف خود هراس دارند و نگران موقعیت خود هستند.
آنها هرگر سعی نمی کنند احساس نیاز به دیگران را نشان بدهند. چرا که همواره می خواهند در مرکزتوجه دیگران باشند.
آنها می توانند آزارگر باشند چرا که آنها می دانند چگونه با تحت تاثیر قرار دادن دیگران آنها را تحت کنترل خود در بیاورند.
خودشیفتگی می تواند نتیجه یک کودکی ناسالم باشد و یا ناشی از زخم های گذشته است. آنها همواره در جستجوی تائید دیگران هستند زیرا در گذشته نتوانسته اند ارزش و جایگاه مناسبی پیدا کنند.
اشتباه در تربیت مثلا فقدان توجه کافی والدین به کودک یا قدرت طلبی والدین و محدودیت ها فراوان را از عوامل زمینه ساز خودشیفتگی می دانند.
هم والدینی که ارزش و جایگاه کافی به کودک نمی دهند و هم والدینی که بیش از اندازه کودک را مورد تحسین و توجه قرار می دهند خودشیفتگی را در روند رشد کودک فراهم می کنند.
چگونگی احساس و فکر افراد خودشیفته با بقیه بسیار متفاوت است
خودشیفته ها توجه کمی به احساسات و نیازهای دیگران دارند. آنها اصلا اعتقادی ندارند که دچار مشکلی هستند و باید چیزی را تغییر بدهند. آنها واقعا با چیزی که هستند و احساسی که دارند خوشحالند و نیازی برای اصلاح در خود احساس نمی کنند.
البته خودشیفته ها فرق خوب و بد را می فهمند چرا که آنها معنای علت و معلول را درک می کنند با این حال آنها راه های فرار بسیاری برای خود فراهم می کنند و به این ترتیب آنها هرگز متوجه دردسری که می توانند ایجاد کنند نمی شوند. خودشیفته ها به شکل کاملا متفاوتی فکر می کنند. آنها هر چیزی را از موقعیت های متفاوت تماشا می کنند با این حال آنها فاقد همدلی هستند و از بیان احساسات نسبت به دیگران عاجزند.
چگونه با یک فرد خودشیفته کنار بیاییم؟
راهی برای کنار آمدن
آدم ها شخصیت های متفاوتی درند. همه مثل شما فکر نمی کنند و عملکردهای متفاوتی دارند.
به جای تلاش برای تغییر این دسته از افراد سعی کنید این تفاوت ها را بپذیرید و توازن ایجاد کنید. اگر واقعا می خواهید ارتباط بهتری با دیگران داشته باشید سعی نکنید آنها را شبیه خود کنید.
بنابراین به جای تلاش برای تغییر خودشیفته ها یاد بگیرید بر نیازهای خود تمرکز کنید.
این مساله را بپذیرید که خودشیفته ها دربرابر تغییر بسیار پافشاری می کنند. این به نفع شماست که به جای آنکه بخواهید آنها شبیه شما شوند همانگونه که هستند پذیرایشان باشید.
واقعیت این است که تنها چیزی که شما بر آن کنترل و تمرکز دارید نگرش و اعمال خودتان است. آنچه خودشیفته ها انجام می دهند ناشی از احساس عدم امنیت است. آنها کاملا از درون احساس آسیب پذیری می کنند و نیاز زیادی به تائید و توجه دارند. اگر این مساله را بفهمید هرگز آنها را در برابر خود نمی بینید و یا احساس نمی کنید که هدفشان آسیب زدن به شما یا تسلط است.
این مساله به ویژه اگر با چنین فردی زندگی می کنید یا با او همکار هستید بسیار کمک کننده است. شما کسی هستید که می توانید به چنین فردی اطمینان و اعتماد به نفس بدهید بدون اینکه نگران باشید او از آن علیه شما استفاده خواهد کرد.
اگرچه آنها به احساسات دیگران بی توجه هستند اما آنها عمیقا نگران احساس و فکر دیگران نسبت به خودهستند. اگر با یک خودشیفته همکار هستید بر ایده ها و حقایق تکیه کنید نه به احساسات و عواطف.
بدون شک شما آن کسی که یک خودشیفته توصیف می کند نیستید بنابراین چندان نگران اظهار نظر او راجع به خودتان نباشید و با آنها بحث نکنید یا سعی نکنید آنها را وارد میدان جنگ کنید. اصلا مساله این نیست که یک خودشیفته بر حق است یا نه. آنچه او بر آن پافشاری می کند تنها برای احساس مثبت در درون خود است نه چیزی بیشتر.
شاید بهتر باشد از یک خودشیفته دور بمانید به ویژه اگر این برایتان دشوار است. یک رابطه سالم دو جنبه دارد. رابطه بر مبنای احترام و بده و بستان است. این مساله در رابطه یا یک خودشیفته هرگز برآورده نمی شود چرا که او همواره نیاز به توجه یک طرفه دارد. او می خواهد که دیگران باعث شادی او باشند و از او حمایت کنند.
اگر وارد رابطه با یک آدم خودشیفته می شوید و دوستش دارید باید متوجه این نکته باشید که نباید انتظار زیادی از او داشته باشید.
اگر زمانی فرا برسد که احساس کنید دیگر نمی توانید رابطه با چنین فردی را ادامه بدهید باید ابتدا یک حد و مرزهایی را فراهم کنید و بر آنها استوار باشید.. چرا که یک خودشیفته به هر طریقی سعی می کند از حد و مرزها عبور کند.
مثلا او ممکن است به هر طریقی وارد گفتگو با شما شود. این شما هستید که باید بر حد و مرزهای خود استوار باشید
