این بخش بدن را حتما سشوار کنید

 

 

حتی در بهترین شرایط و تمیزترین استخرها، اگر گوش به مدت طولانی در تماس با آب قرار گیرد، رطوبت در آن باقی می ماند و باعث تکثیر سریع قارچ ها می شود. در استخرهایی که کاملا اصول بهداشتی در آنها رعایت نمی شود، موادی را به آب اضافه می کنند که حاوی کلر بالایی است. کلر خاصیت اسیدی مجرای گوش را کاهش می دهد و محیط را قلیایی تر می کند و واکس طبیعی گوش یا چربی محافظ را از بین می برد. 

 

 

 

گوش انسان دارای بخشی به نام پرده صماخ است که گوش خارجی و میانی را از هم جدا و گوش میانی را از آلودگی حفظ می کند. البته این در صورتی است که پرده گوش سالم باشد. در پارگی پرده گوش، آلودگی به سرعت داخل گوش میانی نفوذ می کند بنابراین کسانی که پرده گوششان دچار پارگی است نباید استخر بروند و حتی هنگام حمام رفتن نیز شرایطی را رعایت کنند. 

 

افرادی که به مدت طولانی  در آب می مانند، گوش و مجرای خارجی شان در تماس مستقیم با محیط و آلودگی های قارچی یا میکروبی داخل آب قرار می گیرد بنابراین خارش، التهاب و درد که از نشانه های شایع عفونت های قارچی و میکروبی هستند، قابل انتظار است. طبیعی است که بعد از تحریک گوش، فرد شروع به خاراندن مجرا می کند. این کار باعث گستردگی قارچ یا عامل میکروبی به سطح گوش می شود. کاهش اسیدیته به دلیل وجود مواد تحریک کننده و نامرغوب و وجود رطوبت در مجرا، محیطی خوب و ایده ال را برای رشد قارچ یا هر میکروب دیگری مهیا می کند.

 

 

 

بعد از خروج از آب، به هیچ وجه نباید گوش با دستمال کاغذی، گوش پاک کن یا هر وسیله دیگری تمیز و خشک شود زیرا با این کار همه میکروب ها به داخل گوش رانده می شوند. البته رطوبت و آب باید پاک شود ولی بهتر ین راه پیشگیری از ابتلا به بیماری گوش شناگران استفاده از سشوار و خشک کردن گوش بعد از اتمام شناست. سشوار، گوش را کاملا خشک می کند و نمی گذارد قارچ ها محیط مرطوب مطلوب خود را به دست آورند.

 

درمان درست تحت نظر پزشک باید انجام شود. ترشحات گوش خارجی به وسیله دستگاهی به نام ساکشن و با ایجاد مکش تمیز می شود. محیط گوش خارجی و مجرای آن که قلیایی شده است، باید به وضعیت اول برگردد و این کار با چکاندن قطره هایی انجام می شود. البته از کورتون ها هم برای کاهش التهاب استفاده می شود. اگر عفونت گسترده باشد، تجویز آنتی بیوتیک هم ضروری است.