تبریک سال نو با اشعار زیبای حافظ

امسال سال نو را با اشعار حافظ به دیگران تبریک بگویید

عید نوروز به عنوان یک جشن کهن از گذشتگان به ارث رسیده است و به عنوان یک نماد پیوند دهنده در بین مردم ایران شناخته شده است و ملت ایران آن را آغازگر رستاخیز طبیعت و همچنین زایش باغ و بوستان ها تلقی می کنند و معتقدند که همسو با طبیعت ، آن ها نیز باید جلوه ای نو به زندگی خود ببخشند و روزگاری نو و جدید را با یک نگرش متفاوت و تازه شروع کنند. نمناک در این بخش، ضمن تبریک ایام مبارک عید نوروز اشعار زیبایی را با موضوع عید نوروز از شاعر معاصر حافظ شیرازی گردآوری کرده است که شما کاربران گرامی و خوش ذوق می توانید از خواندن این اشعار خواندنی، لذت ببرید.

 برای حفظ زیبایی اشعار ، آنها را کامل ارائه کردیم اما شما می توانید هرکدام از ابیات را که بیشتر دوست داشتید به صورت کوتاه جدا کرده و به فرد مورد نظر ارسال کنید و با ارسال حتی یک بیت از شعری زیبا سال نو را به او تبریک بگویید. 

_-_-_—♥️ ♥️ ♥️—_-_-_ 

نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی

که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی 

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش

که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی 

چنگ در پرده همین می دهدت پند ولی

وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی 

در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است

حیف باشد که ز کار همه غافل باشی 

نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف

گر شب و روز در این قصه مشکل باشی 

گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست

رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی 

حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد

صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی 

حافظ 

_-_-_—♥️ ♥️ ♥️—_-_-_ 

رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید

وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید 

صفیر مرغ برآمد بط شراب کجاست

فغان فتاد به بلبل نقاب گل که کشید 

ز میوه های بهشتی چه ذوق دریابد

هر آن که سیب زنخدان شاهدی نگزید 

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب

به راحتی نرسید آن که زحمتی نکشید 

ز روی ساقی مه وش گلی بچین امروز

که گرد عارض بستان خط بنفشه دمید 

چنان کرشمه ساقی دلم ز دست ببرد

که با کسی دگرم نیست برگ گفت و شنید

من این مرقع رنگین چو گل بخواهم سوخت

که پیر باده فروشش به جرعه ای نخرید 

بهار می گذرد دادگسترا دریاب

که رفت موسم و حافظ هنوز می نچشید 

حافظ 

_-_-_—♥️ ♥️ ♥️—_-_-_ 

صبا به تهنیت پیر می فروش آمد

که موسم طرب و عیش و ناز و نوش آمد 

هوا مسیح نفس گشت و باد نافه گشای

درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد 

تنور لاله چنان بر فروخت باد بهار

که غنچه غرق عرق گشت و گل بجوش آمد 

به گوش هوش نیوش از من و به عشرت کوش

که این سخن سحر از هاتفم به گوش آمد 

زفکر تفرقه باز آن تاشوی مجموع

به حکم آنکه جو شد اهرمن، سروش آمد 

ز مرغ صبح ندانم که سوسن آزاد

چه گوش کرد که باده زبان خموش آمد 

چه جای صحبت نامحرم است مجلس انس

سر پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد 

زخانقاه به میخانه می رود حافظ

مگر زمستی زهد ریا به هوش امد 

حافظ 

_-_-_—♥️ ♥️ ♥️—_-_-_ 

ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی

از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی 

چو گل گر خرده ای داری خدا را صرف عشرت کن

که قارون را غلط ها داد سودای زراندوزی 

ز جام گل دگر بلبل چنان مست می لعل است

که زد بر چرخ فیروزه صفیر تخت فیروزی 

به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی

به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی 

چو امکان خلود ای دل در این فیروزه ایوان نیست

مجال عیش فرصت دان به فیروزی و بهروزی 

طریق کام بخشی چیست ترک کام خود کردن

کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی 

سخن در پرده می گویم چو گل از غنچه بیرون آی

که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی 

ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیست

مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی 

می ای دارم چو جان صافی و صوفی می کند عیبش

خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی 

جدا شد یار شیرینت کنون تنها نشین ای شمع

که حکم آسمان این است اگر سازی و گر سوزی 

به عجب علم نتوان شد ز اسباب طرب محروم

بیا ساقی که جاهل را هنیتر می رسد روزی 

می اندر مجلس آصف به نوروز جلالی نوش

که بخشد جرعه جامت جهان را ساز نوروزی 

نه حافظ می کند تنها دعای خواجه تورانشاه

ز مدح آصفی خواهد جهان عیدی و نوروزی 

جنابش پارسایان راست محراب دل و دیده

جبینش صبح خیزان راست روز فتح و فیروزی 

حافظ 

_-_-_—♥️ ♥️ ♥️—_-_-_ 

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد

عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد 

ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد

چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد 

این تطاول که کشید از غم هجران بلبل

تا سراپرده گل نعره زنان خواهد شد 

گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر

مجلس وعظ دراز است و زمان خواهد شد 

ای دل ار عشرت امروز به فردا فکنی

مایه نقد بقا را که ضمان خواهد شد 

ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید

از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد 

گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت

که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد 

مطربا مجلس انس است غزل خوان و سرود

چند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شد 

حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود

قدمی نه به وداعش که روان خواهد شد 

حافظ

_-_-_—♥️ ♥️ ♥️—_-_-_ 

خوش آمد گل وز آن خوشتر نباشد

که در دستت بجز ساغر نباشد 

زمان خوشدلی دریاب و در یاب

که دایم در صدف گوهر نباشد 

غنیمت دان و می خور در گلستان

که گل تا هفته دیگر نباشد 

ایا پرلعل کرده جام زرین

ببخشا بر کسی کش زر نباشد 

بیا ای شیخ و از خمخانه ما

شرابی خور که در کوثر نباشد 

بشوی اوراق اگر همدرس مایی

که علم عشق در دفتر نباشد 

ز من بنیوش و دل در شاهدی بند

که حسنش بسته زیور نباشد 

شرابی بی خمارم بخش یا رب

که با وی هیچ درد سر نباشد 

من از جان بنده سلطان اویسم

اگر چه یادش از چاکر نباشد 

به تاج عالم آرایش که خورشید

چنین زیبنده افسر نباشد 

کسی گیرد خطا بر نظم حافظ

که هیچش لطف در گوهر نباشد 

حافظ 

_-_-_—♥️ ♥️ ♥️—_-_-_ 

عید است و آخر گل و یاران در انتظار

ساقی به روی شاه ببین ماه و می بیار 

دل برگرفته بودم از ایام گل ولی

کاری بکرد همت پاکان روزه دار 

دل در جهان مبند و به مستی سؤال کن

از فیض جام و قصه جمشید کامگار 

جز نقد جان به دست ندارم شراب کو

کان نیز بر کرشمه ساقی کنم نثار 

خوش دولتیست خرم و خوش خسروی کریم

یا رب ز چشم زخم زمانش نگاه دار 

می خور به شعر بنده که زیبی دگر دهد

جام مرصع تو بدین در شاهوار 

گر فوت شد سحور چه نقصان صبوح هست

از می کنند روزه گشا طالبان یار 

زانجا که پرده پوشی عفو کریم توست

بر قلب ما ببخش که نقدیست کم عیار 

ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود

تسبیح شیخ و خرقه رند شرابخوار

حافظ چو رفت روزه و گل نیز می رود

ناچار باده نوش که از دست رفت کار 

حافظ 

_-_-_—♥️ ♥️ ♥️—_-_-_ 

جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید

هلال عید در ابروی یار باید دید 

شکسته گشت چو پشت هلال قامت من

کمان ابروی یارم چو وسمه بازکشید 

مگر نسیم خطت صبح در چمن بگذشت

که گل به بوی تو بر تن چو صبح جامه درید 

نبود چنگ و رباب و نبید و عود که بود

گل وجود من آغشته گلاب و نبید 

بیا که با تو بگویم غم ملالت دل

چرا که بی تو ندارم مجال گفت و شنید

بهای وصل تو گر جان بود خریدارم

که جنس خوب مبصر به هر چه دید خرید 

چو ماه روی تو در شام زلف می دیدم

شبم به روی تو روشن چو روز می گردید 

به لب رسید مرا جان و برنیامد کام

به سر رسید امید و طلب به سر نرسید 

ز شوق روی تو حافظ نوشت حرفی چند

بخوان ز نظمش و در گوش کن چو مروارید 

خواجه حافظ شیرازی 

_-_-_—♥️ ♥️ ♥️—_-_-_ 

ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید

وجه می می خواهم و مطرب که می گوید رسید 

شاهدان در جلوه و من شرمسار کیسه ام

بار عشق و مفلسی صعب است می باید کشید 

قحط جود است آبروی خود نمی باید فروخت

باده و گل از بهای خرقه می باید خرید 

گوییا خواهد گشود از دولتم کاری که دوش

من همی کردم دعا و صبح صادق می دمید 

با لبی و صد هزاران خنده آمد گل به باغ

از کریمی گوییا در گوشه ای بویی شنید 

دامنی گر چاک شد در عالم رندی چه باک

جامه ای در نیک نامی نیز می باید درید 

این لطایف کز لب لعل تو من گفتم که گفت

وین تطاول کز سر زلف تو من دیدم که دید

عدل سلطان گر نپرسد حال مظلومان عشق

گوشه گیران را ز آسایش طمع باید برید

تیر عاشق کش ندانم بر دل حافظ که زد

این قدر دانم که از شعر ترش خون می چکید 

حافظ 

_-_-_—♥️ ♥️ ♥️—_-_-_ 

روز عید است و من امروز در آن تدبیرم

که دهم حاصل سی روزه و ساغر گیرم 

چند روزیست که دورم ز رخ ساقی و جام

بس خجالت که به روی آمد ازین تقصیرم

من به خلوت ننشینم پس از این، ور به مثل

زاهد صومعه بر پای نهد زنجیرم 

پند پیرانه دهد واعظ شهرم لیکن

من نه آنم که دگر پند کسی بپذیرم

آن که بر خاک در میکده جان داد کجاست

تا نهم در قدم او سر و پیشش میرم 

می به زیر کش و سجادهٔ تقوی بر دوش

آه اگر خلق شوند آگه از این تزویرم 

خلق گویند که حافظ سخن پیر نیوش

سالخورده میی امروز به از صد پیرم 

حافظ 

_-_-_—♥️ ♥️ ♥️—_-_-_ 

هوا مسیح نفس گشت و باد نافه گشای

درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد

تنور لاله چنان بر فروخت باد بهار

که غنچه غرق عرق گشت و گل بجوش آمد

به گوش هوش نیوش از من و به عشرت کوش

که این سخن سحر از هاتفم به گوش آمد 

زفکر تفرقه باز آن تاشوی مجموع

به حکم آنکه جو شد اهرمن، سروش آمد 

ز مرغ صبح ندانم که سوسن آزاد

چه گوش کرد که باده زبان خموش آمد 

چه جای صحبت نامحرم است مجلس انس

سر پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد 

زخانقاه به میخانه می رود حافظ

مگر زمستی زهد ریا به هوش امد

حافظ