سیاوش خیرابی: فعلا قصد ازدواج ندارم

سیاوش خیرابی از سن ۱۹ سالگی در کلاس های آموزش بازیگری کانون سینما گران جوان شرکت کرد. در سال ۱۳۸۶ در تله فیلم تلخون بازی کرد و در بازی در سریال ترانه مادری در سال ۱۳۸۷ به شهرت رسید.

امسال جشنواره فیلم نداری؟
– نه، هر سال نزدیک ایام جشنواره که می شود عزا می گیرم که چرا امسال من فیلمی در جشنواره ندارم اما خب من چه کار می توانم انجام دهم؟ نه لابی کردن بلدم و نه از آن بازیگرها هستم که موقع کار به کارگردان ها و دستیارها زنگ بزنم، بگویم حواستان به من باشد.

به نظر می رسد در «آوای باران» به یک نوع پختگی و بلوغ در بازی دست پیدا کرده ای …
– راستش همیشه به دنبال این بودم که نقش متفاوتی را تجربه کنم که حال و هوایش نسبت به نقش هایی که برایت گفتم، فرق داشته باشد. یک بار هم تا مرز چنین نقش متفاوتی در سریال «زیر هشت» آقای مقدم رفتم اما این همکاری میسر نشد. بعد از سریال «سه، پنج، دو» با آقای سهیلی زاده صحبت کردیم و به این نتیجه رسیدیم که مدل نقش هایم باید عوض شود.

آقای سهیلی زاده گفتند من خودم تو را در این نوع نقش ها (تینیجر) جا انداختم، خودم تو را در این نوع نقش ها (تینیجر) جا انداتختم، خودمهم کاری می کنم که کارکترت کلا عوض شود. من هم از این موضوع استقبال کردم و گفتم امیدوارم زمانی دوباره با هم کار کنیم که من یک نقش متفاوت را بازی کنم. این اتفاق خیلی زود افتاد و در «آوای باران» نقش متفاوتی را تجربه کردم.

نقشی که در «آوای باران» داری، آنقدر متفاوت تر از نقش های قبلی ات است که فکر می کنم چند قسمت طول کشید تا مخاطب بتواند تو را در این قالب جدید قبول کند، قبول داری؟
– زمانی که آقای سهیلی زاده من را برای نقش فرید انتخاب کردند، خیلی از عوامل سریال با این انتخاب مخالفت کردند، خیلی از عوامل سریال با این انتخاب مخالفت کردنداما آقای سهیلی زاده پای من ایستادند و گفتند سیاوش می تواند این نقش را درست بازی کند. نمی خواهم بگویم این اتفاق افتاده اما من همه تلاشم را کردم که جواب اعتماد آقای سهیلی زاده را به خوبی بدهم.

فریدیک جاهایی رابین هود است. اینکه این نقش ایندر مثبت است، در فیلمنامه بود یا خودت بهش رسیدی؟
– من چیز خاصی به نقش اضافه نکرده ام و طبق فیلمنامه جلو رفته ام. حتی یک جاهایی با نظر آقای سهیلی زاده خشونت را هم به شخصیت فرید اضافه کردیم تا این شخصیت یکنواخت نباشد. اگر دقت کنی می بینی که رفتار فرید در محل کارش با رفتاری که در خانه از او می بینیم، متفاوت است.

فکر می کنی ترکیب تو و سام به عنوان زوج پدر – پسر درآمده است؟
– شاید چون سام پیش از این در نقش شخصیت های جوان دیده شده، یک مقدار برای مردم سخت است که او را در نقش پدر من قبول کنند. اوایل کار یک مقدار باور کردن این رابطه برای خودمان هم سخت بود اما الان دیگر همه چیز سر جای خودش قرار دارد و با هم راحتیم. فکر می کنم سام خیلی جا افتاده این نقش را بازی کرده و توانسته به خوبی از عهده این نقش بربیاید.

«آوای باران» نقطه عطف کارهای سیاوش خیرابی است؟
– من همیشه در مصاحبه هایم گفته ام که «ترانه مادری» بهترین کارم است اما الان فکر می کنم تازه از «آوای باران» دارم بازیگری را شروع می کنم. تا الان فقط دیده شدم اما از اینجا به بعد می خواهم بیشتر بازیم را نشان دهم.

نمی خواهی ازدواج کنی؟
– نه از طرف خانواده فشاری برای این کار دارم و نه هنوز خودم برای ازدواج به جمع بندی نهایی رسیده ام فکر می کنم هنوز وقت هست. فعلا دغدغه ام این است که بازیگری را به جای باثباتی برسانم، بعد به ازدواج فکر خواهم کرد.

وقتی بچه بودی فکر می کردی در چه سنی ازدواج خواهی کرد؟
– زمانی که سن و سال کمتری داشتم می خواستم طوری ازدواج کنم که فاصله سنی ام با بچه ام خیلی کم باشد اما این اتفاق نیفتاد، راستش فعلا برای ازدواج برنامه ای ندارم. البته این مسائل چیزی نیست که انسان بخواهد برایش برنامه ریزی داشته باشد. شاید مثل شاهرخ استخری (که از همینجا ازدواج و پدر شدنش را تبریک می گویم) به صورت اتفاقی همه چیز برای ازدواج مهیا شد، یا مثل سام (سام درخشانی) من هم روزی به این شرایط برسم اما فعلا برنامه ای ندارم.

برسام تنها بچه خانواده شماست، رابطه ات با او چطور است؟
– برسام تا اردیبهشت که فرزند آرش به دنیا می آید، تنها بچه خانواده ماست. او الان دو ساله است و تمام زندگی همه خانواده ماست و تمام زندگی من هم هست.

شهرت هنوز هم برایت جذابیت دارد یا با تمام سختی هایش به آن عادت کرده ای؟
– هیچ وقت نتوانسته ام این را هضم کنم که انسان از اینکه آدم های دیگر دوستش داشته باشند، اذیت شود. ببین؛ کسی که بازیگر می شود، باید این موضوع را قبول کندکه شهرت جزوی از زندگی اش خواهد شد. یکسری از دوستان می گویند وقتی در رستوران همه نگاه مان می کنندنمی توانیم راحت غذا بخوریم اما باور کن اگر مردم در رستوران من را نگاه نکنند اذیت می شوم و با خودم می گویم یعنی دیگر مردم مرا دوست ندارند؟ همه ما مدیون نگاه مردم هستیم و به همین دلیل به شخصه هیچ وقت از شهرت اذیت نشده ام. بدون هیچ شعاری باید بگویم من از با مردم بودن لذت می برم و تعامل با مردم را دوست دارم.

پس مثل برخی از بازیگرها که می گویند ما برای شهرت بازیگر نشدیم، نیستی …
– با تمام احترامی که برای همکارانم قائلم اما فکر می کنم این حرف، اشتباه است.کسی که وارد بازیگری می شود می داند که یکی از تبعات این حرفه شهرت است، یعنی چی که ما برای شهرت نیامدیم؟ از طرف دیگر همه آدم ها، شهرت ودیده شدن را دوست دارند. یک بار یکی از بچه ها گفت بیا شیشه های ماشینت را دودی کن که راحت در خیابان رفت و آمد داشته باشی! من در جواب گفتم اگر این کار را انجام دهم چطور تشخیص بدهم چه کسی دوستم ندارد؟