جدایی “نگار عابدی” از همسرش هدایت هاشمی

نگار عابدی به معضلی که این روزها برخی از بازیگران زن به آن دچار شده اند اشاره کرد و گفت، نباید بازیگران زن ما از تشکیل خانواده و مادر شدن به خاطر ترس از دست دادن جایگاه شغلی شان بهراسند و به آن تن ندهند چراکه هیچ چیزی به اندازه داشتن یک خانواده سالم و شیرین نیست. نگار از ماجرای جدایی از همسرش هدایت هاشمی گفت و اینکه بعد از جدایی ترجیح داد مدتی را به خاطر دخترش با خانواده اش زندگی کند. او نه از جدایی اش یک کابوس شوم ساخت نه اینکه این موضوع را پنهان کرد؛ سر بسته اما با صداقت به این نکته اشاره کرد که گاهی افراد در زندگی شان تصمیم می گیرند مسیرهای جداگانه ای را انتخاب کنند و باید به این تصمیم احترام گذاشت. باقی حرف ها را از زبان خودش بخوانید. 

 

 رابطه من و دخترم از همان ابتدا یک رابطه دوستانه بود، به نظرم وقتی بچه ها با پدر و مادرشان رفیق هستند، راحت تر مسائل شان را با آنها در میان می گذارند، «ِاِمای» من هم از همان دورانی که کم سن و سال بود تا حالا که کلاس اول ابتدایی رفته عادت کرده همه چیز را برایم تعریف کند، همین موضوع ما را به شدت به هم نزدیک می کند هر چند با گذشت سال ها او هنوز با کار من کنار نیامده و مدام می گوید«مامان سر کار نرو و پیشم بمون» اما من در جوابش می گویم سرکار می روم تا برایت پول در بیاورم، جواب او هم که خیلی جالب است می گوید باشه «برو پول در بیار که من رو پارک ارم ببری» (صدای خنده هر دو ما در فضا می پیچد) .

اِما از همان دوران کودکی اش به بازیگری علاقه مند بود و در این حرفه هم استعداد دارد. اولین بازی اش را هم وقتی دو سالش بود در فیلم سینمایی «یه حبه قند» انجام داد، هرچند من و پدرش هیچ کدام تمایلی نداریم که او وارد عرصه بازیگری شود.  ولی اگر بخواهد وارد این حوزه شود هم مخالفت نمی کنیم چون معتقدیم افراد باید خودشان برای سرنوشت شان تصمیم بگیرند. او یکی از مخاطبان جدی تئاتر است و نکته جالب اینجاست که هروقت من و پدرش روی صحنه هستیم آن کار را بیش از ۱۰بار تماشا می کند و مورد نقد قرار می دهد. خوشبختانه او درسش هم خیلی خوب است و به موسیقی هم علاقه دارد، به همین دلیل دوست دارم او در چند زمینه پیشرفت کند و تنها به شکل تک بعدی رشد نکند. 

 

علاقه ا م به بازیگری همان طور که اشاره کردم از دوران کودکی ام همراهم بود اما تا زمانی که به ۲۰ سالگی رسیدم فرصتی برای ابرازش پیدا نکردم. یادم است سال اول دانشگاه بودم و در رشته زبان انگلیسی درس می خواندم که آگهی کلاس بازیگری در یکی از مجلات نظرم را به خودش جلب کرد، حس کردم الان وقت آن فرا رسیده که بازیگری را به شکل جدی تجربه کنم، به همین خاطر در آن کلاس ثبت نام کردم، کار تدریس بازیگری در آن مجموعه بر عهده مهتاب نصیرپور و رویا تیموریان بود، بعد از مدتی وقتی خانم نصیرپور علاقه و پشتکارم را در عرصه بازیگری دید مرا به همسرش محمد رحمانیان برای بازی در یک نمایش معرفی کرد. بعد از آن اثر به شکل جدی وارد عرصه تئاتر شدم و برایم به قدری این هنر جدی شد که تا مدت ها وسوسه ای برای ورود به کار تصویر نداشتم. 

وقتی دخترم هنوز به دبستان نرفته بود من و همسر سابقم، هدایت هاشمی حس کردیم که مسیر زندگی مان را باید از هم جدا کنیم به همین خاطر مدتی به اتفاق دخترم به منزل پدر و مادرم رفتم تا کارهای مربوط به جدایی انجام شود. بعد از طلاق مان هم دخترم باید به دبستان می رفت به همین خاطر دوست نداشتم دوباره به او شوکی وارد کنم و با تغییر محل زندگی کنونی اش باعث به هم ریختگی روحیه اش در ابتدای ورود به مدرسه شوم. ترجیح می دادم همه چیز در کمال آرامش رخ دهد از طرفی دخترم اِما از دوران کودکی با پدر و مادرم ارتباط نزدیکی داشت و حضور در کنار آنها برای هر دوی ما آرامبخش است. ضمن اینکه می خواستم به لحاظ مالی به ثبات بیشتری برسم سپس زندگی مستقل و دونفره ام را با دخترم آغاز کنم. به همین خاطر ترجیح دادم تا آن زمان از حمایت پدر و مادرم برخوردار باشم. 

 

برای من به قدری کار در عرصه تئاتر جدی بود که به بازیگری در تصویر حتی فکر هم نمی کردم و اگر پیشنهادی هم در این حوزه به من می شد آن را رد می کردم. یادم است برای ایفای نقش خانم کوچیک از من دعوت شد اما به قدری بازی در تئاتر برایم مهم بود که آن پیشنهاد را رد کردم، همین موضوع را در فیلم سینمایی «خیلی دور خیلی نزدیک»تکرار کردم. بی تردید اگر پیشنهاد بازی در سریال پس از باران را قبول می کردم مسیر بازیگری ام به طور کامل تغییر می کرد هرچند گاهی خودم را به خاطر این تصمیم مورد پرسش قرار می دهم اما از سویی فکر می کنم من زمانی وارد عرصه تصویر شدم که جایگاهم در آن شکل گرفته بود و کسی نمی توانست با یک نقش جایم را چندان تغییر دهد. 

 

برخی از بازیگران فکر می کنند با ازدواج و بچه دار شدن شان جایگاه شان در بازیگری به مخاطره می افتد و باعث می شود که نتوانند مانند سابق کار کنند درحالی که در کشورهای صاحب سبک در عرصه بازیگری ما شاهد آن هستیم که چهره های مطرح تشکیل خانواده می دهند و صاحب خانواده پرجمعیتی هم می شوند. فکر می کنم باید جلوی این موج را که به نظر می رسد پشت آن عمدی هم در کار باشد را گرفت و اجازه داد افراد در فضای سالمی به حرفه بازیگری بپردازند. شاید به شکل مقطعی بازیگران بتوانند به واسطه چهره و موقعیتی که ایجاد می کنند پیشرفت کنند اما شک نداشته باشید چون جایگاهی که در آن قرار گرفتند واقعی نیست خیلی زود از آن جایگاه کنار کشیده می شوند و فرد دیگری آن جایگاه را تصاحب می کند به همین خاطر همواره سعی کردم در عرصه بازیگری در فضای سالمی حرکت کنم هرچند اگر این سلامت مانع از آن شود که پله های ترقی را به سرعت طی کنم و زمان برایم کندتر بگذرد، اما معتقدم جایگاهی که در این شرایط به دست می آورم قابل اتکاست و برای به دست آوردن آن به توانایی و استعدادم تکیه کرده ام.