رزیتا غفاری بخاطر بچه دار شدن بازیگری را رها کرد

دنیای مادرانه رزیتا غفاری با دخترش تارا

رزیتا غفاری در بازیگری شروع خوبی داشت و خیلی ها پیش بینی می کردند به ستاره ای در تلویزیون تبدیل شود؛ اما او آهسته و پیوسته رفتن را انتخاب کرد. بازیگری که در سریال هایی مانند در پناه تو، در قلب من، همسفر، ملاصدرا، شب آفتابی، فصل زرد، روزهای زیبا و… بازی کرد، بعد از ازدواج با عباس صالحی که از تئاتری های صاحب نام است، ترجیح داد مادر شدن را تجربه کند و بعد از به دنیا آمدن دخترش تارا که اکنون ۹ ساله است، سه سال کار نکرد و کنار دخترش ماند تا او به اصطلاح از آب و گل دربیاید و خودش هم از طعم شیرین مادری لذت ببرد.
با غفاری درباره حس مادر بودن و فرزند داشتن هم صحبت شدیم.

**از حس مادر شدن برایمان بگویید این که یک مادر چه چیزهایی می تواند به فرزندش بدهد و در ازای آن چه چیزهایی از بچه خود دریافت می کند؟
مادر شدن پر از تجربه های ناب است، سختی در کنار لذت و از همه مهم تر مسئولیتی که بر دوش زن گذاشته می شود غیرقابل تصور است. مسئولیت با بزرگ تر شدن بچه سنگین تر می شود. فرزند تا زمانی که بچه است، کنار پدر و مادر است اما وقتی رشد می کند وارد جامعه می شود. این مرحله برای والدین خیلی سخت است چون آنها می دانند که فرزندانشان باید فراز و فرودهای زیادی را تجربه کنند. معتقدم فرزند هدیه ای است از طرف خدا که از گوشت و پوست ماست و ما برای پرورش و بزرگ کردن او باید زحمت زیادی بکشیم؛ زحمتی که شیرین و دوست داشتنی است.

**گفتید که فرزند هدیه ای است که ما به دنیا می دهیم اما برخی خانم ها از این هدیه می ترسند و تمایلی به فرزند داشتن، ندارند…
آنها از این که فرزندی را به دنیا هدیه بدهند، نمی ترسند! آنها می دانند که بزرگ کردن بچه خیلی سخت و دشوار است و مسئولیت بسیار سنگینی را بر دوش پدر و مادر می گذارد. برخی شرایط مناسبی ندارند که از پس این مسئولیت ها برآیند به همین دلیل ترجیح می دهند بچه دار نشوند.

** گاهی شرایط اقتصادی و مشکلات زندگی باعث می شود زن و شوهری تصمیم بگیرند بچه دار نشوند، که متاسفانه در قشر تحصیلکرده و به اصطلاح روشنفکر جامعه ما زیاد شده است. آنها اگر شرایط و امکان بچه دار شدن را هم داشته باشند باز هم از این کار امتناع می کنند.
به نظرم آنها تجربه بچه دار شدن و شیرینی آن را درک نکرده اند، چرا که اگر می دانستند داشتن بچه چقدر شیرین و لذت بخش است، این نوع نگرش را رها می کردند. خود من یک دختر دارم اما دوست داشتم فرزند بیشتری داشته باشم. اگر فرصت کافی داشتم و کارم مجال می داد، ترجیح می دادم فرزندان بیشتری دور و برم باشند. اماحرفه ما جوری است که کمتر می توانیم کنار خانواده مان باشیم به همین دلیل ترجیح دادم فقط یک بچه داشته باشم. باید فرزند داشته باشی تا عشق و لذتش را درک کنی و متوجه شوی آنها چقدر به پدر و مادر انرژی می دهند. به نظرم فرزند از نظر روحی و حمایتی برای والدین گنجینه بزرگی است.

** این روزها والدین از حضور بچه های خود در اجتماع می ترسند، چون فکر می کنند شرایط به گونه ای است که فرزندانشان آسیب می بینند، به نظر شما خانواده ها چگونه می توانند از فرزندان خود در برابر آسیب های اجتماعی محافظت کنند؟
شرایط اجتماعی امروز سخت تر از سابق است چون آدم های امروزی پیچیده تر از گذشته اند. جامعه ما کاملا تغییر کرده و مسئولیت پدرو مادرها خیلی بیشتر شده است. والدین براحتی نمی توانند به دیگران اعتماد کنند و فرزند خود را در کنار آنها قرار دهند. باید مدام مراقب بچه ها بود که از آدم های پیرامون خود آسیب نبینند. البته من تلاش کردم دخترم را رها و سرشار از اعتماد بزرگ کنم؛ اما من و پدرش همیشه او را کنترل می کنیم و مراقبش هستیم. امیدوارم بتوانیم دخترمان را آن گونه که دوست داریم و به صلاحش است بزرگ و تربیت کنیم.

** پدر و مادر شما چگونه از شما مراقبت کردند که آسیب نبینید و در کارتان موفق شوید؟
پدرم نسبت به من و خواهرم خیلی سختگیر بود. اما مشوق خیلی خوبی هم بود تا ما شاد زندگی کنیم و به اندازه کافی تفریح داشته باشیم و از زندگی لذت ببریم. من و خواهرم با حمایت پدرم در رشته های مختلف ورزشی فعالیت داشتیم و این خیلی خوب بود اما محیط تحصیل و دوستانمان بشدت تحت نظر پدر و مادرم بودند.

رزیتا غفاری در کنار همسر و دخترش تارا

** این سختگیری والدین برایتان سازنده بود یا آزاردهنده؟
خیلی خوب بود. الان حس خوبی دارم از این که شاید مادرم در راه مدرسه مرا تعقیب می کرده که ببیند دوستانم چه کسانی هستند و رفتارم چگونه است….

** به نوعی از شما حفاظت می کردند؟
بله. شاید آن زمان از این موضوع ناراحت می شدم اما الان از آنها ممنون هستم. چون معتقدم اگر حمایت و دقت آنها روی زندگی من نبود شاید نمی توانستم هدفم را درست انتخاب کرده و مسیر زندگی ام را سالم و بی دردسر طی کنم.