خجالت فریبا متخصص برای گرفتن تندیس بهترین بازیگر زن

فریبا متخصص، بازیگر با سابقه که سریال های تلویزیونی و فیلم های سینمایی بیشتر از او مادری مهربان ساخته است، این روزها توانایی های کمتر دیده شده بیان و بدنش را روی صحنه تئاتر و در نقش اخترالسلطنه در نمایش «طپانچه خانم» به خدمت گرفته است.

او که این روزها مشغول ضبط فصل دوم سریال شهرزاد در نقش مرضیه و فیلم سینمایی « پشت دیوار سکوت » هم هست، انرژی و توان بسیاری برای نمایش «طپانچه خانم» و نقش اخترالسلطنه گذاشته است؛ چیزی که از چشم داوران سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر هم پنهان نماند و تندیس بهترین بازیگر زن را برای او به ارمغان آورد.

نمایش «طپانچه خانم» به نویسندگی محمدامیر یاراحمدی و کارگردانی شهاب الدین حسین پور تا ۱۲ آذر هر شب ساعت ۲۰ در سالن چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه می رود. آن چه در ادامه می خوانید گفت و گویی است با فریبا متخصص که از مشغله های این روزهایش می گوید.

سال گذشته با نمایش «هیچ کس نبود بیدارمان کند» به نویسندگی محمدامیر یاراحمدی و کارگردانی پیام دهکردی و نمایش «طپانچه خانم» باز هم به نویسندگی یاراحمدی و کارگردانی شهاب الدین حسین پور، دوره پَر کاری را بر صحنه تئاتر پشت سر گذاشتید. آخرین باری که پیش از این دو نمایش روی صحنه بودید، به چه زمانی برمی گردد؟

آخرین حضور من روی صحنه تئاتر به نمایش «قرمز و دیگران» به نویسندگی و کارگردانی محمد یعقوبی برمی گردد که اسفند سال ۸۲ در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر اجرا شد.

دلیل این فاصله طولانی چه بود؟

پیش از «قرمز و دیگران» من نمایش های دیگری هم داشتم اما حضور در تئاتر برای بازیگری که در رادیو، تلویزیون و سینما هم بازی می کند، بسیار دشوار است و بازیگر باید باقی کارهایش را تعطیل کند و در اختیار تئاتر باشد. اکنون نیز اجرای نمایش «طپانچه خانم» با ضبط سری دوم سریال «شهرزاد» به کارگردانی حسن فتحی و فیلم سینمایی «پشت دیوار سکوت» به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی همزمان شده است و زمان بندی بین آن ها و رسیدن به هر سه توان زیادی از من می گیرد.

پس تنها دلیل این فاصله طولانی مشکلات هماهنگی بین حضور در تئاتر و کارهای تصویری بود؟

بله. به خاطر نمی آورم که زمانی بیکار بوده باشم و خوشبختانه مدام یا در رادیو بوده ام یا مشغول ضبط سریال و فیلم سینمایی.

فریبا متخصص در نمایش طپانچه خانم

چه شد که شهاب الدین حسین پور برای نقش اخترالسلطنه که با نقش های تان در دنیای تصویر هم متفاوت است، به یاد شما افتاد؟

او خود به یاد من نیفتاد. در نمایش «هیچ کس نبود بیدارمان کند» که خرداد و تیر ۹۴ در تماشاخانه خصوصی باران و سپس در بخش مرور سی و چهارمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر روی صحنه رفت، محمدامیر یاراحمدی مرا به پیام دهکردی پیشنهاد داد.

آشنایی من و محمدامیر یاراحمدی نیز به سابقه همکاری مان در رادیو برمی گردد. او در رادیو هم سردبیر است و هم نویسنده و صدای مرا به خوبی می شناخت. خیلی ها گمان می کنند که من تنها می توانم نقش مادری مهربان را بازی کنم که گاهی اشکی هم می ریزد اما خوشحالم که یاراحمدی و دهکردی به واسطه آشنایی با قابلیت های صدایم به من اعتماد کردند.

شهاب الدین حسین پور نمایش «هیچ کس نبود بیدارمان کند» را دیده و محمدامیر یاراحمدی که آن زمان مشغول نگارش نمایشنامه «طپانچه خانم» برای اجرا توسط حسین پور بود، مرا در جریان آن گذاشت.

پس محمدامیر یاراحمدی موجب بازگشت تان به صحنه تئاتر پس از ۱۳ سال شد.

بله. زمانی که شهاب الدین حسین پور براساس پیشنهاد یاراحمدی با من تماس گرفت، اولین چیزی که با تردید گفت این بود که شما بیشتر نقش مادرهای مهربان را بازی کرده اید، فکر می کنید صدای تان برای نقش اخترالسلطنه جواب می دهد؟ پاسخ من این بود که نمی دانم و اجازه دهید اول متن را بخوانم. زمانی که متن را خواندم بسیار از آن خوشم آمد.

گمان می کردید برای نقش اخترالسلطنه جایزه بهترین بازیگر زن را از سی و چهارمین جشنواره تئاتر فجر دریافت کنید؟

نه. من واقعا به نیت دیده شدن در جشنواره این نقش را نپذیرفتم و از همان ابتدا به متن علاقه مند شدم. زنی که حول و حوش ۶۰ سال پیش تفنگ دست می گرفته و دوست داشته مملکتش نظم و نسق داشته باشد برایم بسیار جالب بود. زنی که فرنگ رفته و روستایی ها را امر و نهی می کرده است که تمیز باشید و خوراکی هایتان درپوش و سرپوش داشته باشد برایم جذاب بود.

(با خنده) از این که تندیس بهترین بازیگر زن در جشنواره سی و چهارم به من داده شد خجالت کشیدم و دوست داشتم این جایزه نصیب جوان ترها شود. من برای جایزه نیامده بودم و در سنی نیستم که بگویم دریافت جایزه برای آینده کاری ام خوب است. به قول معروف زیادش رفته است و کمش مانده است.

می توان گفت این ضعف درام های دنیای تصویر است که تاکنون نتوانسته آن گونه که فریبا متخصص روی صحنه دیده شد، نشانش دهد؟

محدودیتی که قاب و پرده بسته تلویزیون و سینما دارد در صحنه تئاتر وجود ندارد. روی صحنه من هستم و نقشم و امکان نشان دادن خودم به خوبی برایم فراهم می شود. در حالی که آن چه عموما در سریال های تلویزیونی از بازیگران زن خواسته می شود این است که چای بیاورند، میوه پوست بکنند و کارهایی از این دست.

آخرین باری که شما را در قاب تلویزیون دیدیم به نوروز ۹۵ و سریال «قرعه» به کارگردانی برزو نیک نژاد برمی گردد. پس از آن پیشنهاد دیگری داشتید؟

بله. دو پیشنهاد از سعید سلطانی و محمدرضا آهنج داشتم که دقیقا هم زمان با «طپانچه خانم» بود و به دلیل شروع فیلمبرداری «شهرزاد» و تنگی زمان نتوانستم بپذیرم.

در سینما هم که «آباجان» به کارگردانی هاتف علیمردانی را در انتظار اکران دارید.

بله و به غیر از آن فیلمبرداری «پشت دیوار سکوت» به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی هم شروع شده است. پیشنهادهای تئاتری هم برای جشنواره سی و پنجم داشتم که به دلیل خستگی و نیازم به استراحت نپذیرفتم.