۳ دختر آزاده نامداری و نام های آنها

آزاده نامداری از دنیای زنانه و مادرانه اش گفت و تمام آرزوهایی که برای گندم و آینده زندگی اش دارد این گفتگو هنوز هم خواندنی است.

با یک هوش متوسط هم می توانیم دروغ ها مطالب و صفحه های غیرواقعی را از واقعیت تشخیص دهیم. در برخی صفحات حرف هایی زده می شود که کاملا مشخص است رنگی از واقعیت در آن ها وجود ندارد. همین دروغ های کاملا عیان، تکلیف مان را با چهره واقعی آدم ها مشخص می کند. در واقع خیلی وقت ها موضع گیری های مان در مورد موضوعات سیاسی، آدم ها، اتفاقات، آلودگی هوا، غذایی که می خوریم و … بخشی از شخصیت ما را نشان می دهند که هر چقدر هم بخواهیم ان را پنهان کنیم باز هم نمی شود.

 

واقعا علاقه ای به شهرت ندارم و ترجیح می دهم یک زندگی شخصی و کاملا خصوصی داشته باشم هیچ وقت نمی توان خوب و بد را از هم جدا کرد و بهتر است بگویم همه چیز در هم است، ولی دوست داشتم مسیر دیگری را می رفتم و ترجیح می دادم که انسان اندیشمندی باشم تا فردی شناخته شده و مشهور.

 

فکر کنم تا آخر عمرم تجربه کنم و بعد بیندیشم که تصمیم ام درست یا غلط بوده است بعضی ها این گونه هستند که فکر می کنند با تجربه کردن باید به نتیجه برسند البته من نسبت به گذشته خیلی بهتر شده ام خیلی وقت ها همسرم به عنوان زنگ خطر بعضی مسائل را به من گوشزد می کند که باعث می شود بیشتر فکر کنم. من حالا مادر یک دختر هستم و به خاطر او هم که شده باید کمی مواظب باشم.

 

تصور شما از آرامش چیست؟ یک زندگی بدون فراز و نشیب و کاملا یک دست؟ نه این زندگی حوصله مرا سر می برد رابطه ام با همسرم همان چیزی است که همیشه رویای آن را داشتم.

 

قبلا هم در مصاحبه ای گفته بودم که دوست دارم سه دختر داشته باشم؛ لیلی، گندم و خورشید نام هایی هستند که به آنها علاقه دارم قبل از این که بچه دار شوم، یکی از دوستانم بچه دار شد و اسم فرزندش را لیلی گذاشت. یکی از اقوام نزدیک هم اسم خورشید را برای دخترش انتخاب کرد بنابراین اسم دخترم را گندم گذاشتم آمدن گندم خودم و زندگی ام را خیلی تغییر داد؛ هر چه زندگی ام پیش می رود این تغییر بیشتر می شود. هر چقدر که گندم بزرگ تر می شود مرا بیشتر می شناسد؛ تشخیص می دهد که من به عنوان مادر برایش با دیگران فرق دارم این موضوع واقعا برایم باارزش است. اگر بخواهم صادقانه بگویم، اولین نگرانی ام این است که دوست ندارم گندم هیچ وقت از پیش من برود به دشت دوست داشتیم بچه اول مان دختر باشد. روزی که به ما گفتند بچه دختر است. واقعا شادی در چهره هر دوی ما کاملا مشخص بود. از دو چیز خوشحال بودیم؛ از این که بچه دار شدیم و بچه سالم است و از این که فرزندمان دختر است. یعنی اگر می گفتند بچه پسر است، نمی دانستیم باید چه کار کنیم. گندم حتما یک آدم احساسی، شاعر و عاشق می شود حتی یاد می گیرد چطور درگیر خانواده باشد. من هم قطعا به او جنگیدن، فکر کردن و در جامعه بودن را یاد می دهم.