تاریخ : یکشنبه, ۲ دی , ۱۴۰۳ Sunday, 22 December , 2024
1

مجموعه ای از غزلیات زیبا و دلنشین خاقانی

مجموعه ای از غزلیات زیبا و دلنشین خاقانی

در ادامه این مطلب می توانید برخی از زیباترین اشعار خاقانی را مشاهده کنید

مجموعه ای از غزلیات زیبا و دلنشین خاقانی

غزل های زیبای خاقانی 

 ای آتش سودای تو خون کرده جگرها

بر باد شده در سر سودای تو سرها
 
در گلشن امید به شاخ شجر من
 
گلها نشکفند و برآمد نه ثمرها
 
ای در سر عشاق ز شور تو شغب ها
 
وی در دل زهاد ز سوز تو اثرها
 
آلوده به خونابهٔ هجر تو روان ها
 
پالوده ز اندیشهٔ وصل تو جگرها
 
وی مهرهٔ امید مرا زخم زمانه
 
در ششدر عشق تو فرو بسته گذرها
 
کردم خطر و بر سر کوی تو گذشتم
 
بسیار کند عاشق ازین گونه خطرها
 
خاقانی از آنگه که خبر یافت ز عشقت
 
از بیخبری او به جهان رفت خبرها
مقبره خاقانی

مقبره خاقانی

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
طبع تو دمساز نیست عاشق دلسوز را
 
خوی تو یاری گر است یار بدآموز را
 
دستخوش تو منم دست جفا برگشای
 
بر دل من برگمار تیر جگردوز را
 
از پی آن را که شب پردهٔ راز من است
 
خواهم کز دود دل پرده کنم روز را
 
لیک ز بیم رقیب وز پی نفی گمان
 
راه برون بسته ام آه درون سوز را
 
دل چه شناسد که چیست قیمت سودای تو
 
قدر تو چه داند صدف در شب افروز را
 
گر اثر روی تو سوی گلستان رسد
 
باد صبا رد کند تحفهٔ نوروز را
 
تا دل خاقانی است از تو همی نگذرد
 
بو که درآرد به مهر آن دل کین توز را
 
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
 
شعر

دیوان اشعار خاقانی

خوش خوش خرامان می روی، ای شاه خوبان تا کجا
 
شمعی و پنهان می روی پروانه جویان تا کجا؟
 
ز انصاف خو واکرده ای، ظلم آشکارا کرده ای
 
خونریز دل ها کرده ای، خون کرده پنهان تا کجا؟
 
غبغب چو طوق آویخته فرمان ز مشک انگیخته
 
صد شحنه را خون ریخته با طوق و فرمان تا کجا؟
 
بر دل چو آتش می روی تیز آمدی کش می روی
 
درجوی جان خوش می روی ای آب حیوان تا کجا؟
 
طرف کله کژ بر زده گوی گریبان گم شده
 
بند قبا بازآمده گیسو به دامان تا کجا؟
 
دزدان شبرو در طلب، از شمع ترسند ای عجب
 
تو شمع پیکر نیم شب دل دزدی اینسان تا کجا؟
 
هر لحظه ناوردی زنی، جولان کنی مردافکنی
 
نه در دل تنگ منی ای تنگ میدان تا کجا؟
 
گر ره دهم فریاد را، از دم بسوزم باد را
 
حدی است هر بیداد را این حد هجران تا کجا؟
 
خاقانی اینک مرد تو مرغ بلاپرورد تو
 
ای گوشهٔ دل خورد تو، ناخوانده مهمان تا کجا؟
منبع : namnak.com
لینک کوتاه : https://mag.tanposh-parsi.com/?p=61539

برچسب ها

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0