آیا کچل ها خوش شانس تر و باهوش ترند؟

حتما شما هم شنیده اید که میگویند کچل ها خوش شانس ترند و یا اینکه کچل ها پولدارترند ؟ بعضی از این شخصیت شناسی ها جنبه کاملاً مردمی دارد و تنها دهان به دهان گشته است. مثل اینکه می گویند کسانی که لب های برجسته ای دارند، محبوب تر هستند یا افرادی که سایز پایین تنه شان از بالا تنه بزرگتر است، سطح کلسترول پایین تری دارند یا اینکه می گویند افراد کم مو و کچل خوش شانس تر هستند و موقعیت های بهتری برایشان ایجاد می شود. این جور گفته ها علمی نیستند ولی ممکن است گاهی در واقعیت مصداق پیدا کنند و اما دانشمندان با تحقیقاتی که انجام داده اند به این نتیجه رسیده اند که ظاهر و اندام انسان ها می تواند شخصیت آنها و همچنین سطح سلامتی، اخلاقیات و طرز برخوردشان با دوستان و خانواده را به دیگران بشناساند.

آیا می خواهید که باهوش تر، تاثیرگذارتر، تحصیل کرده تر و صادق تر به نظر بیایید؟ کچل شوید.

درست از زمانی که مردان به آیینه دسترسی پیدا کردند و توانستند ببیند که کم مویی چه تاثیری بر ظاهر آن ها می گذارد، کچلی هم به مشکلی بزرگ و لاینحل تبدیل شد.

ژولیوس سزار یکی از مردانی بود که وسواس بیمارگونه ای برای باز گرداندن موهایش داشت و در این مسیر از هیچ کاری هم کوتاهی نکرد. تاج برگ زیتونی که ژولیوس بر سرش می گذاشت، بیش تر از آنکه به سنت روم باستان برگردد، تلاشی بود در راستای پوشاندن سر کم موی سزار. زمانی که سزار با کلئوپاترا آشنا شد، تقریباً تمام موهایش را از دست داده بود.

آخرین تلاش مذبوحانه برای نجات موهای ژولیوس را کلئوپاترا انجام داد، سلطانه مصری درمان خانگی عجیبی متشکل از لاشه موش زمینی، دندان اسب و روغن خرس را برای سزار رومی تجویز کرد.

اما با همه اینها، این درمان هم افاقه نکرد و سزار نیز درست مانند بسیاری دیگر از مردان گذشته و آینده مثل سقراط، ناپلئون، ارسطو، گاندی، داروین، چرچیل، شکسپیر و سینوهه –که البته علیرغم تجویز مدفوع پنگوئن کچل شده بود و طاسی هم عنوانی بود که پس از وی شهرت پیدا کرد- برای همیشه کچل شد.

البته سزار مثل خیلی از افراد طاس، موهای پرپشتی در پشت سرش داشت و آن ها را بلند می کرد و از طریق شانه به جلوی فرق سرش می کشید. این شیوه که از آن تحت عنوان «توهم یک ظاهر طراحی شده» یاد می شود، روشی بود که حتی امروز هم کاربرد زیادی در میان اکثر افراد طاس دارد.

هزاران سال گذشته و ما از زمان تاج برگ زیتون و ساخت معجون های عجیب و غریب پرهزینه فاصله گرفته و به جای آن ها دست به دامان انواع کرم ها، شربت های نیروبخش و شامپوها و انواع داروها و حتی روش های مختلف جراحی شده ایم.

امروز شما می توانید به کلینیک های تقویت و کاشت مو مراجعه کنید و در مورد مشکلات کم مویی تان حتی با پزشک مشورت کنید. مقالات علمی متعددی درباره کچلی چاپ شده و حتی نام علمی تحت عنوان (Androgenic alopecia) هم برای آن تعریف شده است. اما آیا مشکل حل شده؟ خیر

ژولیوس سزار هم طاس بوده و هم موفق. تاج برگ زیتون تلاشی بوده برای پوشاندن سر طاس او

کچل های پرهزینه

آمارها نشان می دهد که هر ساله در سرتاسر دنیا، رقمی در حدود ۲٫۷ میلیارد یورو صرف مشکل کم مویی و طاسی می شود و این رقم بیش از کل بودجه ملی کشوری مثل مقدونیه یا همانطور که بیل گیتس سال پیش اشاره کرد، به شکل معناداری بیش از آن هزینه ای است که ما صرف کنترل بیماری مانند مالاریا می کنیم (یادآوری:رقم اختصاص داده شده به کنترل بیماری مالاریا، همانطور که بیل گیتس سال گذشته اشاره کرد، سالانه تنها ۲۰۰ میلیون دلار برابر با ۱۵۴ میلیون یورو است).

البته یک مشکل دیگر که درمان های امروزی با خود به ارمغان آورده اند، تاثیرات جانبی ناخوشایند ناشی از برخی مواد تشکیل دهنده درمانی است. فیناستراید دارویی است که بخصوص برای درمان ریزش مو در آقایان کاربرد دارد، فروش این دارو در سال ۲۰۱۴ میلادی رکورد ۲۶۴ میلیون دلار (۲۰۴ میلیون یورو) را شکست. در عین حال کاشت مو هم مشکلات خاص خود را دارد و توانسته اشک آقایان را دربیاورد. جامعه بین المللی جراحی احیاء مو بر اساس تحقیقی که در سال ۲۰۰۹ میلادی انجام شد، اعلام کرد که تقریباً ۶۰ درصد از مردان تمایل دارند که بجای داشتن پول یا حتی دوست، موی کامل بر سر داشته باشند.

در دنیا سالیانه میلیاردها دلار صرف درمان طاسی می شود.

آیا ما همه راه را اشتباه رفته ایم؟

شواهد زیادی در دست است که نشان می دهد، کچلی یک اتفاق تکاملی خیلی منحصربفرد نیست اما دلایل خاص خودش را هم دارد. مردان طاس در ظاهر بیش تر باهوش، غالب و دارای موقعیت اجتماعی ممتاز تلقی می شوند. در حقیقت جمجمه براق به آن ها کمک می کند که نه تنها از نظر ظاهری جذاب تر باشند بلکه در عین حال نوعی حالت ناجی مانند هم پیدا کنند.

در مقابل یکسری شایعات درباره افراد طاس بر سر زبان هاست که بهتر است همینجا به مهم ترین آن ها خاتمه بدهیم:

نخست اینکه برخلاف باور عمومی، مردان کچل مردانگی بیش تر یعنی سطوح تستوسترونی بالاتر ندارند علیرغم اینکه بازوها، پاها و بالاتنه آن ها اغلب موی بیش تری دارد.

واقعیت امر این است که شاید به دلیل تمام دلهره و استرسی که در حول و حوش مساله طاسی وجود دارد، ما انسان ها مدت زمان مدیدی را هم به خطا رفته ایم. باورهای اشتباه در مورد طاسی کم نیست:ارسطو زمانی تصور می کرد که کچلی به دلیل روابط جنسی بوجود می آید. در زمان روم باستان، سربازانی که کچل بودند را مجبور می کردند که کلاه خودهای آهنی بر سرشان بگذارند و به همین دلیل همیشه در برابر سایر هم قطارانشان خجل بودند.

تئوری های بعدی هم عجیب و غریب بودند، بعنوان مثال یک فرضیه مبنی بر این بود که خشکی سر علت اصلی طاسی است! فرضیات عجیب بعدی هم آلودگی هوا و آرایش اشتباه موی سر را مقصر قلمداد کردند.

از آنجایی که دی هیدروتستوسترون در اصل محصول تستوسترون است، خیلی ها تصور می کنند که تستوسترون بیش تر، به معنای دی هیدروتستوسترون بیش تر و بالطبع کم مویی بیش تر است. در واقع شما تنها به مقادیر ناچیزی از این هورمون نیاز دارید تا پروسه کچل شدن آغاز شود اما آنچه که کچل ها را از سایرین متمایز می کند، حساسیت و آسیب پذیری فولیکول موهایشان است که آن را از مادران شان به ارث می برند.

این مساله وراثت سوژه بسیار مهمی است. در حدود ۲۵ الی ۳۰ درصد از مردان، زمانی که به ۳۰ سالگی می رسند یعنی خیلی قبل تر از زمانی که طول عمر باروری آن ها به اتمام برسد، درجاتی از کم مویی را تجربه می کنند. حالا یک سوال دیگر پیش می آید؟ کچلی اتفاقی است که در تمام دنیا شایع است، اگر کچل شدن تا این اندازه بد است، پس چرا از بین نمی رود؟ پاسخ رایج به این سوال این است که برعکس باور عموم مردم، کچلی می تواند مفید هم باشد. اما چطور؟ و چرا این اتفاق تنها برای مردان می افتد؟

یک متخصص پوست و مو به نام فرانک موسکارلا(Frank Muscarella) در این باره می گوید:«به طور طبیعی وقتی جنس نر ویژگی و خصوصیتی دارد که جنس ماده فاقد آن است، آن ویژگی را بعنوان یک نشانه قلمداد می کنند. در طبیعت طاووس نر بوسیله ی دم زیبای خود می تواند جنس ماده را بخود جذب کند و این در اصل یک نشانه است که از آن تحت عنوان تفاوت ظاهری جنس نر و ماده (Sexually dimorphic) یاد می شود.

مشابه این قضیه در مورد مردان طاس هم وجود دارد، به عبارت دیگر تاریخ نشان داده که مردان کچل به نوعی غالب هستند و فرصت های بیش تری هم دارند یعنی در اصل می توان اینطور تفسیر کرد که این ویژگی در انسان ها ریشه تکاملی دارد».

تازه ترین تحقیقات پژوهشگرانی همچون موسکارلا و همکارانش که از سال ۲۰۰۹ میلادی تاکنون روی این موضوع کار می کنند، نشان داده که مردان کچل اغلب در رده افراد باهوش تر، داناتر، تحصیل کرده تر، دارای موقعیت اجتماعی بهتر، صادق تر و مهربان تر جای می گیرند و به همین دلیل به نوعی جذابیت خیلی بیش تری هم دارند.

یک مساله دیگر که در مورد دی هیدروتستوسترون جای تعمق دارد، نقش آن در رشد غده پروستات در نوزادان است، در نتیجه شاید چندان هم بی معنی نباشد که برخی تصور می کنند این مساله می تواند منجر به رشد تومورها در بزرگسالی شود. سرطان پروستات و کچلی در اصل هر دو ریشه حساسیت هورمونی دارند و اغلب در افراد یک خانواده شایع هستند. در اوایل سال میلادی ۲۰۱۶ نتیجه یکسری تحقیقات نشان داد که کچل ها نسبت به سرطان های حاد پروستات به نوعی آسیب پذیرتر هستند و این بیماری است که سالانه ۳۰۰ هزار مورد مرگ را در پی دارد.

درست است که این بُعد مساله کمی نگران کننده است اما باز هم جای امیدواری برای افراد طاس وجود دارد:می دانید که سطوح کم ویتامین D که علت آن اغلب تماس نداشتن با نور خورشید است، یکی از عواملی است که خطر سرطان پروستات را افزایش می دهد. اما همانطوری که لابد از افراد طاس زیاد شنیده اید، آن ها در عمل بیش تر از سایرین از نور خورشید بهره می گیرند. حال پرسش اینجاست که آیا کچلی بدین علت شایع شده که بتواند تاثیرات مرگبار دی هیدروتستوسترون را کاهش دهد؟

پیتر کابای(Peter Kabai) از دانشگاه ایستوان(Istvan University) لهستان در این باره می گوید:«ده ها هزار سال قبل در اروپا طاسی کمک کرد تا افرادی که اشعه UV بیش تری جذب می کنند، میزان ویتامین D بیش تری هم تولید کنند. در اصل همه چیز به همین ویتامین D برمی گردد یعنی چیزی که اغلب در بدن انسان ها کافی نیست.

تحقیقات نشان می دهد افرادی که در زمان بیماری پروستات این ویتامین را دریافت می کنند، امید بیش تری هم برای بهبود دارند. در اصل درست است که افراد طاس نسبت به بیماری سرطان پروستات آسیب پذیرتر هستند اما خود همین طاسی به آن ها در کاهش میزان خطر نیز کمک می کند».

نتیجه یک تحقیق دیگر هم در مورد افراد طاس نشان می دهد مردانی که تا پیش از سن ۳۰ سالگی موهایشان شروع به کم شدن می کند، بیش از ۴۵ درصد کم تر احتمال دارد که به بیماری سرطان حاد پروستات مبتلا شوند. حال همه مواردی که گفته شد را کنار هم می گذاریم.

مجموع موارد نشان می دهد که برخلاف باور عمومی مردم، طاسی تا به آن اندازه هم چیز بدی نیست پس شاید زمان آن فرارسیده که درمان های عجیب و غریب را برای درمان کم مویی و کچلی کنار گذاشته و برای طاسی همان ارزشی را قایل باشیم که خصوصیات منحصربفردش برای آن به ارمغان آورده است.