چهره های هنری که در سال ۹۶ دنیا را ترک کردند

در ادامه به تعدادی از هنرمندانی که در حوزه سینما و تلویزیون سفر زمینی خود را بدرود گفتند و به دیار باقی شتافتند، اشاره می شود:

۲۴ مهر ۱۳۲۱، اصفهان

۲۹ دی ۱۳۹۶، تهران

شش سال دبستان که تمام شد باید رشته ای را انتخاب می کرد تا دبیرستان را در آن رشته آغاز کند. هنر، انتخاب پوراحمد بود. از تنها هنرستان شهر فارغ التحصیل شد و به مینیاتوریست قابلی تبدیل شده بود. در حالی که شیفته ی بازیگری بود وقتی داشتند هتل شاه عباس را می شاختند، برای سقف لابی ها و سالن ها به مینیاتوریست نیاز داشت. پوراحمد یکی از هنرمندان زبده ای بود که به هتل عباسی جلوه دادند. او نقشه ی قابلی هم می کشید و از این راه درآمد داشت. اما شیفتگی قدیمی هنوز پابرجا بود. رایدوی خانه شب ها جایش در اتاق منوچهر بود که ساعت ۱۰ نمایش های شبانه ی رادیو آغاز شود و موچهر غرق در تجسم بازی ها، وره ی تهیه کنندگی رادیو را گذراند و در رادیو اصفهان استخدام شد. به خاطر روابط عمومی خوبش با تئاتر پارس نزدیک شد و بعد از آن شد پای ثابت نقش های اول نمایش های کمدی ناصر فرهمنتد در تماشاخانه ی اصفهان. وقتی پل فلزی افتتاح شد شب ها گروه ارحام صدر که حکم شیرینی اصفهانه را داشت، در یک سمت پل به اجرای تئاتر می پرداخت و پوراحمد از همان روزها شد جوان اول نمایش ها مدتی بعد برای کار در رادیو ایران به تهران رفت. او بعد از انقلاب بانی اجرای تئاتر در هتل ها شد. اولین تئاتر کمدی را در هتل استقلال تهران روی صحنه برد. در روزهای جنگ هم نمایش را به شهرهای مختلف می برد تا مردم را برای ساعتی فارغ از مصائب جنگ بخنداند. بعد از جنگ بالاخره وارد تلویزیونشد. او ازدواج پرماجرا را سال ۶۸ کارگردانی کرد. اولین سریال با مضمون ایدز در سال ۷۳ کارگردانی کرد و نویسندگی کارگردانی و تهیه کنندگی سریال خاله خانم را در سال ۷۵ به عهده داشت. او در سال ۸۱ تهیه کننده ی مهمان پذیر طوبی به کارگردانی برادرش کیومرث شد. پوراحمد بعد از سال ها خانه نشینی و تحمل دوره ای بیماری ریوی بر اثر سکته ی قلبی درگذشت.

 

۱۴ تیر ۱۳۱۸، اردبیل

۲۵ آبان ۱۳۹۶، تهران

 

پیرمردی با چهره ای مهربان و ریش انبوه؛ ین تصویر شاید پررنگ ترین تصویر ما از محمد پورستار باشد با این که او در بیش از ۳۰ اثر سینمایی و تلویزیونی به عنوان بازیگر مکمل اغلب آثار تاریخی هنرنمایی کرده باست. او در چند اثر از بهرام بیضایی مثل غریبه و مه، و چریکه ی تارا نیز نقش های کوتاهی به عهده داشت.

 

او از سال ۱۳۵۳ با فیلم تلویزیونی میرنصیر و غول نگون بخت بازیگری اش را آغاز کرد و سال ۵۶ در کار مشترکی از آلمان و آمریکا حضور داشت به نام کاروان ها.

 

پورستار در فیلم های سینمایی و تلویزیونی، تاریخی و مذهبی متعددی برای ایفای نقش هایی تاثیر گذار جلوی دوربین رفت؛ در یوسف پیامبر، خضر نبی بود و در مختارنامه، حبیب ابن مظاهر. او در سریال مردان انجلس که روایت اصحاب کهف بود و همین طور در فیلم مریم مقدس به ایفای نقش پرداخت.

 

پورستار که بعد ازمدتی بستری شدنبه علت سکته ی قلبی در بیمارستان، به خانه بازگشته بود روز ۲۵ آبان از دنیا رفت.

۱ اردیبهشت ۱۳۲۲، آبادان

۱۸ فروردین ۱۳۹۶، شوپرون مجارستان

 

کارش را از گویندگی خبر شروع کرد، از سال ۱۳۴۳ و در رادیو اهواز. مدتی بعد در خبرگزاری ایران کارشناس خبر شد. سال ۴۷ بود که ریاست همین خبرگزاری را در استان خوزستان به عهده گرفت. بعد از انقلاب اسلامی، خبرگزاری پارس به «ایرنا» تغییر نام داد. تا سال ۶۰ در همین سمت در عرصه ی خبر فعالیت می کرد. همان سال معاون خبرگزاری جمهوری اسلامی استان اصفهان شد و بعد از مدتی به سمت ریاست این خبرگزاری در اصفهان منصوب شد. ثقفیان شوخ طبع بود و همیشه لبخند به لب داشت. در گویندگی و کار خبر، حرفه ای و با مهارت بود. در مقابل خبر، هیچ چیز دیگری برای او اولویت نداشت. ثقفیان سال ۷۴ بازنشته شد اما به خاطر علاقه و عرقی که به کارش داشت آن را رها نکرد و بعد از آن مدتی با روزنامه «همشهری» همکاری کرد. او، هم از موسسان خانه ی مطبوعات اصفهان بود و هم یکی از فعالان تشکل های صنفی روزنامه نگاران انی شهر. بین سال های ۸۱ تا ۸۳ دبیر انجمن صفنی شان نیز بود. ثقفیان در فروردین ۹۶ در کشور مجارستان بر اثر سکته ی مغزی از دنیا رفت و پیکرش در اصفهان به خاک سپرده شد.

 

۳ شهریور ۱۳۶۱، اهواز

۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۶، اوکراین

 

آموختن موسیقی را با نواختن پیانو شروع کرد؛ در کودکی و زیر نظر استاد ستار اورکی. دوره ی راهنمایی را که به پایان رساند استاد تشویقش کرد تا برای ادامه ی تحصیل به هنرستان موسیقی سوره ی تهران برود. جزایری بعد از مهاجرت به تهران و تحصیل در هنرستان، در سال ۷۹ وارد موسسه ی آموزش عالی علمی – کاربدری حوزه ی هنر شد. همزمان که به تحصیلات دانشگاهی می پرداخت، در استودیوی شخصی بعضی از قطعات موسیقی را تنظیم می کرد و به میکس و مسترینگ و ضبط موسیقی برای همکارانش مشغول بود. او در همین زمینه با صدا و سیمای استان خوزستان همکاری داشت. جزایری برای ادامه ی تحصیل در رشته ی صدابرداری راهی کشور اوکراین شد و در دانشگاه ملی فرهنگ و هنری کی یف، همین گرایش را در رشته ی سینما و هنرهای تلویزیون خواند. جزایری با شرکت های بزرگ بین المللی در زمینه ی سیستم های صوتی و صدابرداری همکاری داشت. او یکی از اعضای تیم ۸۶ نفره ی بهترین صدابردارانی بود که در فستیوال «جاز» حضور مسمتر داشتند. بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه کی یف در سال ۹۰ به ایران برگشت و از روی علاقه دوره های آموزشی صدابرداری را ایجاد و آ« راتدریس کرد. علاوه بر این جزایری با صدا و سیمای تهران هم همکاری داشت. جزایری در بهار سال ۹۶ در یک سفر کاری به اوکراین بر اثر تصادف و جراحات آن درگذشت.

 

۴ آبان ۱۳۲۴، ابهر

۲۴ دی ۱۳۹۶، تهران

 

حاجی خانی در دوره ای به عنوان بازیگر وارد سینمای ایران شد که فعالیت زنان در عرصه های مختلف کاری از جمله هنر مخالفان زیادی داشت. اما او که نام هنری «نگار» را برای خود انتخاب کرده بود، با بازی در یکی از پربیننده ترین سریال های دهه ی ۵۰  یعنی مرادبرقی (یا خانه به دوش) به شهرت رسید. بعد از آن در سال ۵۵ در سریال خانه ی بی زن بازی کرد و سال ۵۶ در مجموعه ی تلویزیونی طلاق. او در فیلم های سینمایی غریبه در سال ۵۱، عیالوار سال ۵۲، مراد برقی و هفت دخترون سال ۵۳ و صدای صحرا سال ۵۴ به ایفای نقش پرداخت. حاجی خانی که بعد از انقلاب از عرصه ی بازیگری فلاصله گرفته بود سال های آخر عمرش را با بیماری سرطان مبارزه کرد و سرانجام اوایل زمستال سال ۹۶ بر اثر همین بیماری درگذشت.

 

۲۵ اسفند ۱۳۲۰، کاشان

۳ شهریور ۱۳۹۶، تهران

 

از سال ۱۳۶۳ وارد حرفه ای شد که عاشقانه دوستش داشت؛ دوبله. همان سال ورود به امور دوبلاژ، در سریال های جزیره ی گریز، شاهزاده و گدا و مشاهیر جهان به صداپیشگی پردخت. به خاطر داشتن صدای مناسب، در کنار فعالیت های مربوط به دوبله وارد عرصه ی گویندگی خبر در رادیو و تلویزیون هم شد. سال ۸۸ که از گویندگی بازنشسته شد باز هم در دوبله ماند. صدای خویشتن دار در طول سال های فعالیتش علاوه بر مستندهای سیاسی و علمی متعدد، چون قلب ها و ذهن ها، در فلیلم ها و سریال های شناخته شده ای چون جواهری در قصر، افسانه ی جومونگ، ارتش میمهون ها، گودزیلا علیه گیگان، سرگذشت عیب بنجامین باتن، فرار از زندان، تنهاترین سردار و روز واقعه ماندگار شد. خویشتن دار در حالی به خاطر گرفتگی تارهای صوتی اش در سال ۹۳ از کارگاه دوبله کناره گرفته بود که سابقه ای ۳۰ ساله در دوبله و کار در رایدو داشت. همین باعث می شد به دلتنگی و عشق از کارش یاد کند. او مدتی بعد دچار سرطان معده شد و بر اثر همین بیماری در روز جمعه سوم شهریور از دنیا رفت.

 

۹ مهر ۱۳۲۸، زاهدان

۱۱ دی ۱۳۹۶، زاهدان

 

هفتمین و آخرین فرزند خانواده بود. دبستان را در مدرسه ی ابن سینما گذراند و دیپلمش را از هنرستان صنایع چون گرفت چند سال بعد که تلویزیون استان افتتاح شد او به عنوان دکوراتور در تلویزیون مشغول به کار شد.

 

ریسباف اولین فیلم بردار استان سیستان و بلوچستان بود و آنقدر فیلم برداری را دوست داشت که می گفت پشت دوربین می میرد. وقتی جنگ شد با ۲۱ نفر دیگر، گروه های فیلبرداری تشکیل دادند و راهی جبهه ها شدند تا جنگ را ثبت کنند.

 

۴۰ سال در تلویزیون استان تصویربراری و تهیه کنندگی را به عهده داشت و حتی بعد از بازنشستگی هم با علاقه به کارش ادامه می داد.

 

او موسسه تفتان را در زاهدان برای فعالیت های هنری از جمله فیلمبرداری و مستندسازی راه اندازی کرد. ریسباف شیفته ی معرفی قابلیت های فرهنگی، اجتماعی و گردشگری شهر و استانش بود و از جمله کارهایی که به این منظور انجام داد ساخت نماهنگی به نام صدگنج بود که همراه پسر بزرگش آرین انه را کارگردانی کرد. او بعد از ظهر ۱۱ دی ۹۶ بر اثر عارضه ی قلبی از دنیا رفت.

 

، ۱۳۳۰ خوی

۱۹ مرداد ۱۳۹۶، تهران

 

وقتی دبیرستانی بود به پیشنهاد مدیر مدرسه که خود را رادیو کار می کرد، برای تست صدا به رادیو رفت. این شروعی شد برای همکاری و فعالیت او در آ«جا. صداقت کارش را به طور رسمی با برنامه ی نوجوانان شروع کرد. او به وکالت علاقه ی زیادی داشت اما تصمیم گرفت در دانشگاه اصفهان تاریخ بخواند. این دانش برای او نکمک فراوانی در طول سه دهه گویندگی خبر و برنامه های سیاسی رادیو بود. همسر سیمین، فردی نظامی بود و این فشار خواندن اخبار مربوط به جنگ را بربیش دو برابر می کرد. آن سال ها هنگام خوانن خبرهای میدان جنگ، حس غرور آمیخته با ترس و نگرانی را تجربه می کرد. با وجود امکان زندگی در خارج از ایران، صداقت دوست داشت میان مردمی بماند که از رانندگان تاکسی گرفته تا سبزی فروش با او درد دل می کردند. این میزان علاقه به مردم، خواند اخبار غم انگیزی مثل زلزله ی بمن را برای او سخت تر هم می کرد. صداقت در سال ۸۸ به درخئاست خودش بازنشسته شد هر چند همچنان عاشق شغلش بود. او یک دوره مبارزه ی طولانی با بیماری سرطان لوزالمعده داشت و سرانجام بر اثر همین بیماری در ساعات اولیه ی ۱۹ مرداد در ۶۶ سالگی از دنیا رفت.

 

۱۲ آذر ۱۳۲۱، دامغان

۱۲ مرداد ۱۳۹۶، تهران

 

تا ۱۱ سالگی در دامغان زندگی می کرد و بعد از آن به همراه خانواده برای زندگی به تهران آمد. بعد از گذران دوران تحصیلی مدرسه وارد دانشکده ی صدا و سیما شد. فارغ التحصیل رشته ی الکترونیک، گرایش صدا و بود از همین دانشکده. ۱۳۵۱ همزمان که درس می خواند، دوره ی کارآموزی را هم در این سازمان گذراند و بعد از آن همکاری با صدا و سیما را آغاز کرد. چهار سال بعد از طرف،؛ محسن کلهر به استودیو  «پاپ» دعوت و به این شکل فعالیت او به صورت حرفه ای آغاز شد. اولین فیلمی که مسئولیت ضبط موسیقی اش را به عهده داشت فیلم سینمایی مثل من ترانه ۱۵ سال دارم، جنگ نفتکش ها، زمانی برای مستی اسب ها، دوئل، خون بس را در کارنامه خود دارد. همین طور ضبط تمام آثار مجید انتظامی از سال ۶۳ تا ۸۶ و تمام آثار مرحوم بابک بیات از سال ۶۲ تا آخر عمر آن هنرمند. سال ۱۳۹۳ در جشن همدلی اهالی موسیقی، از او که صدابرداری پیشکسوت بود به خاطر یک عمر فعالیت در عرصه ی موسیقی تقدیر ویژه به عمل آمد. فرهودی عصر جمعه وقتی از استودیو پاپ به خاانه بازمی گشت دچار ایست قلبی شد و در بیمارستان دی از دنیا رفت.

 

۱۳۱۷، رشت

۱۲ اسفند ۱۳۹۵، آمریکا

 

انشاهایش همیشه در مدرسه دست به دست می چرخید و خوانده می شد. معلم ها مطمئن بودند مهین که رئیس انجمن نمایش مدرسه هم بود، نویسنده ی بزرگی خواهد شد اما عمویش، علی کسمایی که به پدر دوبله ی ایران معروف بود، مسیرم زندگی اش را مشخص کرد. عمو از ذوق هنری برادرزاده با خبر بود و از او خواست تا خودش را برای تست صدا آماده کند. دخترهای زیادی علاقه به بازیگری و سینما داشتند ولی اغلب از طرف خانواده ها اجازه دریافت نمی کردند. دوبلور شدن یعنی با صدایت به جای یک بازیگر بازی کنی و مهین از این کار خیل یاستقبال کر. در سال ۱۳۳۱ در پرنس رویاهان یا بهار خونین به جای رُل اصلی حرف زد و این رشد اولین کار دوبله ی او. از آن زمان در کنار درس خواندن به فعالیت دوبله هم ادامه داد. در رشه ی ادبیات فارسی تحصیلاتش را به پایان رساند و به طور کامل وارد حرفه ی دوبله شد. صدایی شیرین و نجیب داشت و این صدا روی چهره ی «آدری هپبورن» خوب نشسته بود. صبحانه در تیفانی و بانوی زیبای من از جمله آثاری بود که کسمایی به جای آری هپبورن صحبت رکد. در رام کردن زن سرکش به جای الیزابت تیلور و در جدال آفتاب به جای جنیفر جونز حرف زد. در فیلم سینمایی مادر اثر علی حاتمی هم صدای فریماه فرجامی را دوبله کرد. برخی از فیلم های سینمایی که او در آنها به دوبله پرداخت عبارتند از:آخرین پل، دروازه های پاریس، دنیای سوزی وانگ، رویای شیرین و مکبث. او گوینده ی عنوان بندی کارتون بابالنگ دراز و مادر در کارتون میشکا و موشکا بود. کسمانی بعد از تحمل چنتد سال بیماری سرطان، دوازدهم اسفند ۹۵ در آمریکا از دنیا رفت.

 

۱۵ بهمن ۱۳۵۴، کرمانشاه

۲۶ فروردین ۱۳۹۶، تهران

باجنگ ۷۷ مهران مدیری وارد عرصه ی بازیگری شد. بعد از آن در تئاتر و سریال هایی همچون کوچه مروارید، شوخی کردم، مرد دو هزاره چهره و… و فیلم هایی مانند مالی و ندا، معادله، انتخاب، شام عروسی بازی رکد. اکثر کارهایی که او در آن به ایفای نقش پرداخت دارای تم طنز بودند. وقتی به جای نقش «بلد» در سریال قهوه ی تلخ، حرص می خورد و داد و بیداد می کرد و اصطلاح «پدرسوخته» را پرطمطراق و با شلوغ کاری به کار می برد، به یکی از شخصیت های محبوب سریال تبدیل شد که خشمش خنده به لب مخاطب می آورد.

 

آن قدر محبوب و بجوش و خونگرم بود که کسی یاورش نمی شد در شب ۲۶ فروردین دچار ایست قلبی شود و از دنیا برود.

 

لرستانی تنها چند روز قبل از مرگش عکسی از پدربزرگش در صفحه اینستاگرام خود گذاشته بود؛ پدربزرگی که نه او عارف را دیده بود و نه عارف او را. اما عارف، آرامش بعد از مرگ را کنار مزار پدر بزرگ می جست، در روستای سیمینه در نزدیکی سرآب نیلوفر کرمانشاه. همین را هم وصیت کرد.

۱۵ آذر ۱۳۴۰، تهران

۵ خرداد ۱۳۹۶، تهران

 

از ۱۴ سالگی می نوشت و قصه هایش را برای چاپ به مجلات مختلفی می فرستاد. سال های ۵۵ و ۵۶ رتبه ی اول مسابقات نمایش نامه نویسی شهر تهران را به دست آورد. سال ۶۶ کار مطبوعاتی را در روزنامه ی جمهوری اسلامی آغاز کرد و سرانجام در سال ۶۹ وارد سینما شد. از میان اثاری که آخوندی در ساخت آنها دست داشته است می توان به لبه ی تیغ اشاهر کرد که آن را در سال ۷۱ نوشت. او سال ۷۲ در فیلم پناهنده مشاور فیلم نامه و بازیگری بود و دستیار کارگردان باشگاه سری (تولید سال ۷۷) و سفر به چزابه (تولید سال ۷۴) نیز بود. از برجسته ترین آثار تلویزیونی ای که کارگردانی کرد مجموعه ی صندلی داغ بود که از نوروز ۸۳ آغاز شد و طی دوره های مختلف با مجری گری داریوش کاردان، منوچهر نوذری و احمد نجفی روی آنتنرفت. این برنامه که به سوالات جنجالی و صریح مجریانش معروف بود، بعد از مدتی وقفه به پایان رسید. آخوندی در سال های اخیر فیل های سینمایی معروفی را تهیه کرد؛ سال ۸۵ روز سوم، سال ۹۲ پایان خدمت و سال ۹۵ ماهورا. فیلم روز سوم در جشنواره ی بیست و پنجم فجر سیمرغ بهترین فیلم را ردیفات کرد. او پس از تهیه کندگی آخرین اثرش حلقه در خاک که در خوزستان ساخته شد بر اثر ایست قلبی از دنیا رفت.

 

۳ بهمن ۱۳۲۸، قم

۸ آذر ۱۳۹۶، تهران

 

دانش آموز ششم ابتدایی بود که به عنوان کارگر تدارکات وارد سینما شد. بعد از کار در هشت فیلم توانست ارتقا بگیرد. حالا وارد گروه فیلم برداری شده بود. مدتی دستیار نور بود مدتی دستیار دوم و مدتی هم دستیار فیلم برداری اما از بازی در فیلم سینمایی سلطان قلب ها بود که وارد بازیگری شد علاوه بر اینکه که فنون و هنر بازیگری را از استادانش داریوش عیاری، حسین قاسمی وند و سیدمحمد قاسمی یاد می گرفت، طی سال های مخلتف در فلیلم های صحرای تاتارها، ستارخان، باقرخان، جست وجوگر، دو فیلم با یک بلیط، سفر، سنگ و سریال های آبادانی ها و امام علی(ع) به ایفای نقش پرداخت. اتکالی در ۶۸ سالگی از دنیا رفت.

۱۵ فروردین، ۱۳۲۲، همدان

 

۱۵ دی ۱۳۹۶، تهران

 

پدرش را در کودکی از دست داده بود. مادرش با حقوق پرستاری او را بزرگ کرد و وقتی فهمید جمشید به دوربین علاقه دارد، برایش تهیه کرد. حالا کار الوندی این بود که در هر سفر و گردش و گذر از هر مکانی دوربین به دست بگیرد و عکس بیندازد. شدت علاقه اش او را که ۱۵ سال بود وارد استودیو «ایران فیلم» کرد و در قسمت ظهور و چاپ فیلم استودیو مشغول به کار شد. مدتی که گذشت دستیار فیلم بردار مهندس واهاک شد و بالاخره در سال ۴۲ برای اولین بار در فیلم تعقیب خطرناک رضا صفایی کار فیلمبرداری را انجام داد. از آن زمان تا سال ۸۸ بی وقفه مشغول کار بود. او کسی بود که با شور و شوق وارد سینما شد و لحظه ای از یاد دادن و یا گرفتن دست برنداشت. در طول سال های فعالیتش ۴۰ فیلم را فیلم برداری کرد و در ۳۵ فیلم مدیر فیلم برداری بود. یک بار هم سال ۵۵ در فیلم شام آخر بازیگری را تجربه کرد. او برای فیلم شب های روشن برنده ی تندیس بهترین فیلمبرداری هفتمین دوره ی جشن خانه یسینما در سلا ۸۲ شد. الوندی سال های آخر با بیماری مبارزه می کرد و باری درمان به خارج از کشور هم سفر کرده بود ولی در آخر به ایران بازگشت و شامگاه ۱۵ دی ماه از دنیارفت.

 

۹ آبان ۱۳۲۸، تهران

۲۵ شهریور ۱۳۹۶، تهران

 

از کودکی عاشق سینما بود. اما فرصت نمی کرد به آن بپردازد. وقتی بزرگ شد به استخدام شهربانی درآمد، اما عشق به سینما نگذاشت در شهربانی دوام  بیاورد، استعفا داد و وارد سینما شد. او یکی از بدلکاران برجسته بود و در آثار زیادی حضور داشت. فیلم های آخرین بندر سال ۷۳ و قاتل اهلی سال ۹۵، سریال های خوش رکاب سال ۸۱، مثل همیشه سال ۸۴، ریحانه سال ۸۴، بخشی از آثاری است که غفاری در آ« به ایفای نقش پرداخته است. غفاری که به بدلکاری عشق می ورزید، همواره به تازه کارها فنون این هنر را می آموخت. او در تابستان ۱۳۹۶ به علت سکته ی قلبی درگذشت.

 

۱ فروردین ۱۳۰۶، تهران

۷ دی ۱۳۹۶، تهران

 

بعد از فارغ التحصیلی از دبیرستان صنعتی تهران، (ایران و آلمان) با هوشنگ بهتشی و عزت الله انتظامی آشنا شد. این آشنایی زمینه ی ورودش به تئاتر تهران بود. ۱۳۲۷ در کلاس های عبدالحسین نوشن شرکت کرد بعد از تعطیلی کلاسها پس ازهشت ماه رامز وارد مدرسه پست و تلگراف شد و بعد هم به خدمت وزارت مخابران درآمد و مدتی بعد در شرکت مخابرات ایران شاغل شد. چند سال بعد یعنی در سال ۴۷ به دانشکده ی هنرهای زیبا رفت و وقتی در سال ۵۱ با رتبه ی نخست تحصیلش را تمام کرد، توانست از کشور بلژیک بورس تحصیلی دریافت کند. با وجود مشغله های کاری در دوران خدمت در مخابرات، رامز در دو فیلم سینمایی و چند برنامه ی تلویزیون و همین طور نمایش ملاقات با بانوی سالخورده ی استاد سمندریان ایفای نقش کرد. بعد از بازنشستگی در سال ۶۰ او توانست وقتش را صرف فعالیت های نمایش دلخواهش کند. او در سال های بعد در سریال هایی چون پاییز بلند، مرغ حق، امیرکبیر، یکی از این روزها و معمای شاه بازی کرد. در کارنامه ی کاری اش علاوه بر سه دهه همکاری با گروه تئاتری «حرکت» و بازی در نمایش های هادی مرزبان، فیلم های سینمایی هم هست که برخی از آنها عبارتند از:عروسی مهتاب، پول خارجی، خلبان پرویز، علی رامز در ۹۰ سالگی و بر اثر نارسایی کبد ناشی از کهولت سن درگذشت.

۱۸ فروردین ۱۳۴۹، شیراز

 

۱۳ آذر ۱۳۹۶، شیراز

۳ اردیبهشت ۱۳۱۷، ملایر

۲۵ خرداد ۱۳۹۶، تهران

 

چهار ساله بود که همراه خانواده برای زندگی به تهران مهاجرت کرد. تا سوم راهنمایی درس خواند و بعد به استخدام ارتش درآمد، در رشته مخابرات جنگ که شروع شد خانواده ای چهار نفره داشت. از همان سال ۵۹ تا پایان جنگ به طور مستمر به عنوان افسر مخابرات در جنگ حضور دشات. بعد از بازنشستگی به کمک دوستش نجف فتاحی رفت. او سال ها در زمینه ی جلوه های ویژه کار کرده بود و حالا دو دوست قرار بود در این زمینه با هم کار کنند. روزبهانی به مدت ۱۵ سال جلوه های ویژه ی فیلم های مشهوری چون جنگ نفتکش ها، طوفان، ارابه ی مرگ، راه آبی ابریشم و سریال های مرد هزار چهره، ولایت عشق و امام حسن(ع) را انجام داد. درگذشت همسر روزبهانی تاثیر عمیقی بر او گذاشت به طوری که هشت ماه بعد، از فشار روحی ناشی از این غم دچار حمله ی قلبی شد و از دنیا رفت.

 

۲۲ مرداد ۱۳۵۴، تهران

۱۵ دی ۱۳۹۶، تهران

 

در نوجوانی و به صورت تجربی وارد دنیای تئاتر  و سینما و تلویزیون شد. خیلی زود فهمیده بود چه مهارت هایی دارد. با انی که دبیرستان را با گرایش علوم تجربی به پایان رساند اما برای دانشگاه سراغ علاقه اش یعنی سینما رفت. کارشناسی سینما و رسانه های تصویری با گرایش تهیه کنندگی و همین طور کارشناسی نمایش با گرایش کارگردانی نمایش را گذراند. دومی را تا رشد هم ادامه داد و بعد، مدرک دکتری مدیریت بازرگانی شاخه ی اقتصاد سینما را از دانشگاه راک وبل مریلند آمریکا به صورت آنلاین گرفت. در تمام مدت تحصیلش فعالیت هم می کرد. شرکت در تولید ۳۰ نمایش حرفه ای طی ۲۵ سال، تهیه و تولید ۵۰ فیلم مستند و صنعتی و آموزشی در ۱۰ سال، شرت در تولید ببشتر از ۱۰ فیلم یا مجموعه ی تلویزیوین با عناوین مختلف مجری طرح، تهیه کننده، مدیر تولید، برنامه ریز و کاگردان، ساخت ۲۰۰ آگهی تبلیغاتی تلویزیونی و رادیویی و تالیف کتاب اقتصاد سینما که حاصل پنج سال تحقیق میدانی اش بود و تاسیس موسسه ی سینمایی «سیاه و سفید» در اوایل دهه ی ۸۰، همه و همه فعالیت هایی بودند که در طول عمر کوتاهش انجام داد. سیدی در ۴۲ سالگی بر اثر سکتته ی قلبی و مغزی در بیمارستان فیروزگر تهران درگذشت.

۱۵ مهر ۱۳۲۷، تهران

۴ اردیبهشت ۱۳۹۶، تهران

 

با بهزاد فرهانی و پرویز پرستویی در گروه تئاتر «کوچ» همکار بود اما قبل از آ« با نمایش چشم در برابر چشم که در نازی آباد اجرا شد تئاتر را آغاز کرد. نمایش های کلبه ی عموتم، دنیای دیوانة ی دیوانه ی دیوانه، زنجیر عدالت و مریم و مردوایج از جمله تئاترهایی بود که او در آنها بازی کرد. سیف جمالی عاشق تئاتر بود و دغدغه مند. آن سالی که به ایفای نقش «سیاه» در  سالن سنگلج می پرداخت مادرش را از دست داد. اما همان شب در گذشت مادر، بهترین اجرای سیاه خود را روی صحنه برد. او سال ۶۶ در اولین فیلم سینمایی اش بازی کرد به نام شکار. فیل های روایت های ناتمام، آرسال آگهی تسلیت برای روزنامه ، تردست، شوریده، آاادت نمی کنیم، من ترانه ۱۵ سال دارم، خانه و پذیرایی ساده از جمله فیلم هایی بود که او در آنها ایفای نقش کرد. او در سهند دریا، فیلمی که ساعت ۷۰ در آ« بازی کرد دستیار کارگردان هم بود تازه ترین نمایش هایی که سیف جمالی در آنها بازی کرد تئاتر سقراط و ترور حمیدرضا نعیمی و نمایش چمدان فرهاد آییش بود. فعالیت سیف جمالی در حوزه ی تئاتر بیشتر شده بود که چهارم اردیبهشت بر اثر سکته ی قلبی از دنیا رفت.

 

۸ فروردین ۱۳۵۲، تهران

۱۰ بهمن ۱۳۹۶، تهران

 

نفر اول کنکور هنر بود و بعد، فارغ التحصیل رشته ی طراحی صنعتی از دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران. اولین داستان هایی را که نوشت برای چاپ به ماهنامه ی هفت فرستاد، با نام مستعال «المیرا شایان». او با فیلم زهر عسل که در نوشتن فیلم نامه اش مشارکت داشت وارد سینما شد. شباهنگ در طول فعالیت های سینمایی خود به عنوان نویسنده ، دستیار کارگردان، منشی صحنه و مشاور فیلم نامه در فیلم هایی چون زندان زنان (منیژه حکمت)، نجوا، به آهستگی (مازیار میری) و گرگ بازی (عباس نظام دوست) حضور داشت. او به همراه احمد علی حامد از نویسندگان سریال تلویزیونی این راهش نیست تولید سال ۹۰ هم بود. آخرین کتاب او مجموعه داستان گربه های اشراقی بود که سال ۹۵ منتشر شد و مرود استقبال قرار گرفت. در حالی که رمان کاتوره در مراحل انتشار بود او که حدود ۱۱ ماه با بیماری سرطان مبارزه می کرد، از دنیا رفت.

 

۳ فروردین ۱۳۲۴، بندر ترکمن

۲۴ اسفند ۱۳۹۵، تهران

 

نحصیل کرده ی رشته ی بازیگری در دانشکده ی هنرهای دراماتیک بود. اوین بار در سال ۱۳۴۸ در سینما بازی کرد و نقش پسر مش صفر را داشت در فیلم گاو مهرجویی. مهرجویی  او را از اداره تئاتر پیدا کرده و از او که ببه شدت در نقشش فرورفته بود بسیار راضی بود؛ بازیگر خلاقی که فقط کافی بود کارگردان خط داستان را به او بگوید و خیالش راحت باشد که هم ایده هایی بیرا بهتر شدن کار دارد و هم منظم و دقیق است.

 

بعد از آن در فیلم های سینمایی بنامی حضور داشت مثل غریبه و مه بهرام بیضایی که نقش اول مرد یعنی آیت را به عهده داشت. حضورش در سریال های تلویزیونی برمی گردد به سال ۱۳۴۳ و تله تئاتر کفاش پرجوش و خروش. او در سریال های زیادی ایفای نقش کرد اما شاید به یادماندنی ترین آنها نقش جمال، پسر سر به راه پدرسالار باشد که اغلب واسطه ای آرام کردن جدال های خانواده بود و هوای پدرش را داشت. شجاع زاده اواخر سال ۹۵ بر اثر سکته ی مغزی از دنیا رفت.

 

۱۳۲۰، مسجدسلیمان

۱۴ فروردین ۱۳۹۶، اهواز

 

فارغ التحصیل بازیگری و کارگردانی دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود. فعالیتش را به عنوان بازیگر از فیلم هراس شهریار بحرانی در سال ۶۶ شروع کرد. در لیست بلندبالایی از فیلم ها با مضامین دفاع مقدس می توان نام شهنی (مهرجو) را به عنوان بازگیر دید؛ فیلم هایی مثل بربال فرشتگان، حمله به اچ۳، عبور از خط سرخ و خلبان. او علاوه بر بازیگری، در فیلم های زیادی به عنوان مدیر تولید، دستیار کارگردان و مسئول هنروران فعالیت داشته از جمله ی آن فیلم ها می توان به نام پدر، سفر به هیدالو، روزانه ای به بهشت، برگزیده، سما در آتش و سفری قبرای صفر را نام برد. شهنی در حال فعالیت به عنوان برنامه ریز و دستیار کارگردان در سریال زیباشهر بود که سرصحنه دچار سکته ی قلبی شد و به بیمارستان نفت اهواز انتقال داده شد. او پس از گذشت چندروز از دنیا رفت.

 

۱۸ ابان ۱۳۲۷،تهران

۱۹ بهمن ۱۳۹۶، تهران

 

وقتی از هنرستان عالی موسیقی در سال ۴۷ فارغ التحصیل شد، دیپلم رشته ی طبیعی دبیرستان نراقی را هم گرفت. بعد از آن لیسانسش را سال ۵۲ از دانشکده ی هنرهای دراماتیک در رشته ی کارگردانی و بازیگری دریافت کرد. همان سال در تئاترهای ملاقات با بانوی سالخورده، کرگدن حمید سمندریان، آوازخوان طاس مهدی فخیم زاده، و وقت ناهاری اسماعیل شنگله بازی کر. قبل از این هم در سال ۴۸ در کار دیگری از استاد سمندریان ایفای نقنش کره بود؛ هرکول و طویله ی اوبیاس. صابری در سال ۵۵ برای ادامه ی تحصیل در مقطع فوق لیسانس راهی آمریکا و دانشگاه ایندیانا شد و بعد هم در سال ۶۲ یک دوره ین دو ساله ی پانتومیم در کشور آلمان گذراند. او از بازیگران پرکار سینما و تلویزیون هم بود که در فیلم ها و سریال های به یاد ماندنی زیادی بازی کرده بود. از جمله فیلم های سینمایی راز خنجر در سال ۶۹ که اولین اثر سینمایی او بود، روز واقعه، درد مشترک و روز شیطان در سال ۷۳ و مارال در سال ۷۹٫ از جمله مجموعه هایی تلویزیونی او می توان به تنهاترین سردار در سال ۷۵، در قلب من در سال ۷۷، همه ی بچه های من مرضیه برومند در سال ۸۷ و آخرین سریالش دلنوازان در سال ۸۸ اشاره کرد. صابری که مدتی بود با بیماری سرطان مبارزه می کرد در زمستان ۹۶ از دنیا رفت.

 

۲۸ دی ۱۳۳۰، دزفول

۱۲ تیر ۱۳۹۶، اصفهان

 

در دبیرستان افشار دزفول درسش را تمام کرد و دیپلم ادبی نظام قدیم را گرفت. چند سال بعد وقتی حوالی ۲۲ سلاه بشد اولین نقشش را در تئاتر و در نمایش کاوه ی آهنگر بازی کرد. بعد از آن نمایش های زیادی در فهرست فعالیت های هنری او قرار گرفتند؛ تئاتر هایی چون سنگ صبور، آخرین نبرد، راز شیوا، پرواز غدیر، بهلول، شیرینی دم راهی، عروسی مادر بزرگ و سنگ تمام. عنایت در حوزه ی تئاتر صحنه ای و رادیویی و تلویزیونی، هم نویسنده بود و هم بازیگر. ۳۰ نمایش رادیویی نوشت و ۲۰۰ نمایش کوتاه و بلند دیگر را بازی کرد. متن نمایش تلفن او جایزه ی جشنواره ی فجر استانی را از آن خود کرد.

 

عنایت که مدتی با سرطان می جنگید در تیرماه سال ۹۶ بر اثر همین بیماری درگذشت. بنابر وصیت او پیکرش به زادگاهش دزفول برگشت و در آنجا به خاک سپرده شد.

۵ فروردین ۱۳۳۰، مشهد

۲۰ فروردین ۱۳۹۶، تهران

 

از کودکی عاشق بازیگری بود اما با مخالفت پدر مواجه می شد. برای رضایت پدر تا دیپلم را به مدرسه ی فنی و حرفه ای رفت ولی بعد از آن پی علاقه اش را گرفت. کلاس فن بازیگری استاد محمد حسین لطفی را شرکت می کرد که به دعوت استاد در دو نمایش به کارگردانی او بازی کرد؛ زارع شیکاگو و نردبان سازها. او دو سالی در تئاتر آزاد مشهد به اسم تئاتر گلشن مشغول ایفای نقش بود و بعد به تهران آمد. غمخوار بعد از انقالب به تئاتر سعدی رفت و با ابراهیم خندان که از سیاه بازی های حرفهی ای بود در نمایش های سنتی بازی کرد. او طی سال های ۵۸ تا ۶۲ ده نمایش را در تئاتر سعدی کارگردانی کرد او اولین اثر خودش بهای عشق نام داشت.  عشق سبز را در سال ۷۶ ساخت و گنج قارون را در ۸۶٫ مسافری  از هند و امیر حبشه که در مشهد اجرا شد از جمله کارهای او بود. علاوه بر این ها غمخوار در فلیلم های سینمایی عقاب ها در سال ۶۳ بازی کرد که پرفروش ترین فیلم آن سال در ژانر دفاع مقدس بود. او سال ۷۳ در سریال کمدی و ایتمی لبخند سوم و در سال ۷۴ علاوه بر فیلم سینمایی دشمن در سریال معروف دزدان مادربزرگ نقش ایفا کرد؛ سریالی ۱۸ قسمتی که از شبکه ی یک پخش می شد. او که سال های زیادی از تلویزیون و سینما فاصله گرفه بود به فعالیت در تئاتر آزاد بازگشت اما در ۲۰ فروردین بر اثر نارسایی کبدی از دنیا رفت.

 

۱۳۴۱، تهران

۲۸ تیر ۱۳۹۶، تهران

فارغ التحصیل کارشناسی فیلم نامه نویسی بود از دانشکده ی سینما و تئاتر دانشگاه هنر و دکترای هنری داشت. کار تهیه کنندگی را از مستندی به نام شهید ادواردو آنیلی شروع کرد. از سال ۸۰ تا سال ۹۲ تهیه کنندگی بسیاری از فیلم های مطرح سینما را به عهده داشت؛ فلیلم هایی چون زندانی ۷۰۷٫ پرنده باز کوچک، ریسمان باز، کارناوال مرگ، نظام از راست، اخراجی ها، او و مزرعه ی پدری. فیلم پرنده باز کوچک در جشنواره «سینه کید» هلند جایزه ی بهترین فیلم را از آ« خود کرد. مزرعه ی پدری، بهترین فیلم دوره ی دهم جشنواره ی دفاع مقدس شد. برای تهیه کنندگی فیلم او در بخش جنبی جشنواره ی بیست و دوم فجر جایزه گرفت و فیلم اخراجی ها، جایزه ی بهترین فیلم از نگاه تماشاگران جشنواره ی بیست و پنجم را را برد. کاسه ساز در سه فیلم پرواز در نهایت سال ۶۹، هور در آتش سال ۷۰ و آخرین مرحله سال ۷۴ هم به عنوان بازیگر حضور داشت. مجموعه ی تلویزیونی در چشم باد نیزاز آثار به یاد ماندنی کاسه ساز در مقام تهیه کنندگی است. کاسه ساز که مدتی بود از سرطان معده رنج می برد در تابستان ۹۶ از دنیا رفت.

 

۹ مهرم ۱۳۵۳، تهران

۲۳ آذرر ۱۳۹۶، تهران

 

آنقدر به انیمیشن علاقه داشت که خودش در سال ۷۸ میانی نرم افزارهای سه بعدی را از اینترنت دریافت کرد و خواند و اینگونه وارد دنیای انیمیشن شد. سال ۸۰ اولین اثر هنری اش را خلق کرد؛ انیماتور اولین فیلم بلند تلویزیونی بود به نام فرمانروایان مقدسم. این کار چهار سال طول کشید. بعد از اتمامش، کار بعدی را آغاز کراد و رشد کارگردان انیمیشن سلحشوران ایران زمین آن هم در فضایی که فیلم موهن ۳۰۰ ساخته شده بود. محمدی علاقه به تولید و جان بخشیدن به قهرمانان ملی داشت؛ قهرمانانی چون «آریو برزن» و شهید «صوفی» که در سلحشوران ایران زمین به آنها پرداخته بود. سال ۸۷ به خاطر استفاده از آخرین اتودهای استاندارد در طراحی و کارگردانی انیمیشن، کارش انیمیشن برتر سال نام گرفت. در کنار این فعالیت ها او برای شرکت نفت تیزرهای «آقای ایمنی» را ساخت و برای سازمان میراث فرهنگی هم تیزرهایی برای آموزش فرهنگ توریسم و اهمیت قائل شدن برای نمادها و بناهای تاریخی و فرهنگی کشورمان. همان سال فکر ساخت استودیو را که مدت ها در ذهنش بود عملی کرد و شد مدیرعامل موسسه ی «یک لحظه خیال». بین سال های ۸۸ تا ۹۱ محمدی از روی داستان های کتاب قصه های خوب برای بچه های خوب مرحوم آذریزدی، یک انیمیشن ۱۳ قسمیت ساخت. او که مدتی بود از بیماری و مشکل قلبی رنج می برد در پاییز ۹۶ دچار حمله ی قلبی شد و درگذشت.

 

۱۹ آذر ۱۳۴۱، تهران

۲۱ اسفند ۱۳۹۵، تهران

تحصیلات ابتدایی را در شهر پدری اش دامغان گذراند. وقتی برای ادامه تحصیل در دبیرستان در رشته ی ریاضی و فیزیک به تهران برمی گشت، همه ی کتاب های شهرش را خوانده بود؛ این را مسئول کتابخانه ی دامغان برای کتابخانه ای در تهران نوشت و خواست که او را سریع تر به عضویت کتابخانه درآورند تا بتواند بیشتر بخواند.

 

مطالعه ی بالا باعث شده بود نگاهی درست و جدی داشته باشد، به همه چیز و به سینما، معلم در دانشکده ی صداوسیما کارگردانی سینما خواند وبعد مدرک کارشناسی ارشد پژوهش هنر را از دانشگاه هنر گرفت. از سال ۶۴ با نوشتن در مقام منتقد و نویسنده برای مجلات کیهان فرهنگی و سیروش، فعالیت مطبوعاتی خود را شروع کرد. سال ۷۱ مجله ی تخصصی و ماهانه ی دنیای تصویر که تاسیس شد، علی معلم سردبیر و مدیر مسئولش بود. تا قبل از مرگ نهاگهانی اش تهیه کننده ی پنج فیلم بود در دو فیلم آل و آلمان بازی کرد و از سال ۶۸ مجری و کارشناس بسیاری از برنامه های سینمایی در تلویویزون بود. او مدیر جشن سینمایی – تلویزیونی دنیای تصویر بود که برگزاری آن را از سال ۷۶ شروع کرده بود. جشنی که به جشن حافظ معروف شد و جایزه اش تندیس حافظ بود نخستین جشنواره ی سینمایی بخش خصوصی در ایران بود که به معرفی سالانه ی برگزیدگان سینما و تلویزیون اختصاص داشت. معلم در هیئت داوری و انتخاب جشنواره های سینمایی زیادی حضور داشت از جمله هفت دوره فیلم فجر، دو دوره فیلم شهر و همین طور جشنواره ی فیلم زنان.

 

معلم از آن دسته آدم هایی بود که با یک بار دیدن در ذهن حک می شوند. لبخندی همیشگی داشت حتا وقتی از دورن نبرای وضعیت سینما حرص می خورد. وقتی در ۵۴ سالگی در دفتر کارش دچار ایست قلبی شد به اذعان همه ی همکارانش سینما منتقدی باسواد، با اخلاق و با صراحت لهنجه را از دست داد.

 

۱۵ مرداد ۱۳۲۱، زاهدان

۱۴ دی ۱۳۹۶، زاهدان

 

اولین گروه تئاتر قبل از انقلاب در سیستان و بلوچستانه را خداداد و دوستانش تشکیل دادند. او و گروهش به فضاهای بازی و سرپوشیده و حتا مدارس می رفتند و نمایش اجرا می کردند. خداداد که به چنگیز معروف بود، صدایی گرم داشت و در بیش از ۱۰۰ نمایش صحنه ای و خیابانی و رادیویی ایفای نقش کرده بود از میان تله فیلم ها و سریال هایی که بازی کرده بود می شود به تله فیلم هامین و سریال هاهی بازگشت، خاطرات خاموشی و خط سوم اشاره کرد. وقتی که نارویی در فیلم سینمایی بادیگارد ابراهیم حاتمی کیا بازی کرد، تبدیل به چهره ای ملی شد هرچند پیش از آن به عنوان یکی از اصلی ترین پایه های تئاتر استان سیستان و بلوچستان شناخته شده بود.

 

آخرین حضور نارویی جلوی دوربین مربوط به فیلم داستانی فراموشی است به کارگردانی حسین ریگی لادز. او که مدتی به دلیل سکته ی قلبی در بیمارستان بستری بود سرانجام بر اثر ایست قلبی در ۶۵ سالگی از دنیا رفت.

 

۱۳۵۰، اهر

۵ مرداد ۱۳۹۶، تهران

 

نصیریان فارغ التحصیل از دانشگاه هنرهای زیبای تبریز بود. از سال ۷۷ تا ۸۲ در نمایشگاه های انفرادی گروهی نقاشی و طراحی متعددی شرکت کرده بود. طی این سال ها تصویرسازی ۱۲ عنوان کتاب را برای نوجوانان به انجام رساند. اون هم انیماتور و برجسته ای بود و هم فیلمسازی توانمند. سه قطره خون، بت ابدی، حفره و جای دیگر از جمله فیلم های کوتاه او هستند. او در بیش از ۵۰ جشنواره فیلم و انیمیشن داوری کرده بود و خود نیز از جشنواره های ملی و بین المللی زیاید جایزه گرفته بود. که همهترین شان جوایزی بود که برای فیلم انیمیشن بلندش قلب سیمرغ  دریافت کرد. این انیمیشن از جوایز جشن خانه ی سینما تا جایزه ی ویژه هفتمین جشنواره پویانمایی بین المللی تهران را از آن خود کرد. نصیریان این فیلم را در طول چهار سال و با بودجه ای حدود ۶۰۰ میلیون تومان به همراه گروهی ۹۰ نفره از حرفه ای ترین عوامل، ساخته بود؛ یا وسواس و دقت تمام و با الهام از شاهنامه، به امید ساختن قهرمان جدیدی برای نوجوانان ایرانی. در انیمیشن قلب سیمرغ به جای کاراکترها اهالی تئاتر و سینما صحبت می کنمند. افرادی مانند پرویز پورحسینی، الهام پاوه نژاد، رضا کیانیان و حمید فرخ نژاد. نصیریان که تمام سرمایه مادری و معنوی خودش را برای ساخت این فیلم گذاشته بود از عدم اکران به موقع قلب سیمرغ، سرخورده شده بود. وقتی تلاش ها و تماس های مکررش برای اکران فیلم، بی پاسخ ماند برای جبران سرمایه ای که جهت تبلیغ فیلمش خرج کرده بود، برای انجام پروژه ای به ترکیه رفت و بعد از اتمام آن پروژه به ایران بازگشت. او پنجم مرداد ۹۶ بر اثر ایست قلبی از دنیا رفت در حالی که هنوز آرزوی اکران و حمایت از فیلمش را در قلب داشت.

 

۱۸ اسفند ۱۳۱۷، اراک

۲۳ مهر ۱۳۹۶، اصفهان

 

از وقتی به شهر اصفهان مهاجرت کرده و بعد از آشنایی با اسکندر رفیعی که منجر به ازدواج با او شد، فعالیت هنری را در رشته بازیگری آغاز کرد. او در سال ۱۳۳۳ با گروه های مختلف تئاتر اصفهان همکاری می کرد؛ با مشاهیر هنر نمایش آن زمان همچون ارحام صدر، محمدعلی رجایی و ناصر فرهمند از جمله آثار وزیری که در آنها ایفای نقش کرد می توان به فیلم سینمایی کاروان ها اشاره کرد. این فیلم تولید مشترک ایران و آمریکا در سال ۱۳۵۶ بود. سوزان وزیری که تا دهه ی ۸۰ به فعالیت هنری خود ادامه داد در ۷۹ سالگی و بر اثر کهولت سن از دنیا رفت.