شغل ساخت و ساز بهاره کیان افشار!

در این بخش گپ و گفتی داشته ایم با این بازیگر جوان سینما و از وی درباره نحوه ورودش به دنیای بازیگری، پشت صحنه سینما، سختی های این شغل جذاب و. . . سوال کرده ایم. 

خانواده ام مخالف حضور من در دنیای بازیگری بودند اما الان مشوقم هستند
از آنجا که خانواده ام در دوران نوجوانی همیشه مخالف حضورم در دنیای تئاتر بود، عطش بازیگری در من بیشتر می شد. طبیعی است وقتی انسان را از چیزی منع کنند اتفاقا بیشتر به سمت آن جذب می شود؛ به خصوص اگر این مساله در نوجوانی اتفاق بیفتد چون در این سن همه مان کمی خودسر و کله شق هستیم. (می خندد) راضی کردن خانواده ام برای ورود به دنیای بازیگری با سختی همراه بود و زمان زیادی برد اما خوشبختانه در نهایت توانستم راضی شان کنم؛ به شکلی که الان جزو حامیان و مشوقان اصلی من و بسیار همراه هستند و کارهایم را با علاقه پیگیری می کنند و حتی وقتی برخی پیشنهاد ها را رد می کنم می گویند:« اینقدر سخت نگیر » یا می گویند « بهاره چرا اینقدر کم کار شده ای؟ » (می خندد) من فکر می کنم اگر انسان اراده کند می تواند سرنوشتش را به نفع آرزوهایش تغییر دهد.

آقای شریفی نیا پرسیدند:« بازیگری را دوست داری؟»
دو سال قبل از بازی در سریال «کلاه پهلوی»، آقای محمدرضا شریفی نیا مرا در جشنواره فیلم فجر دیدند و از من پرسیدند که آیا دوست دارم بازیگر شوم؟ من جواب دادم خیلی مشتاقم ولی خانواده ام مخالف هستند و اجازه ندارم. بعد پروسه ساخت سریال «کلاه پهلوی» پیش آمد و اتفاقا در این کار یکی از دوستان دوران دبیرستان من که همیشه به کارگردانی علاقه مند بود، در این پروژه جزو عوامل گروه بود؛ بنابراین آقای شریفی نیا باز هم به دوست من گفته بودند:« به بهاره بگو اگر علاقه مند است برای بازی در این سریال بیاید. » خلاصه با جلب موافقت خانواده به جمع بازیگران این سریال ملحق شدم. خوشبختانه آقای دری از همان ابتدا گفتند که برای بازی در نقش شادی مستشارنیا مناسب هستم؛ ضمن اینکه گروه به دنبال بازیگری بودند که هم بسیار باانگیزه و مشتاق باشد و هم چهره ای شناخته شده نداشته باشد تا برای مدت طولانی سر پروژه دیگری نرود.

بازی در سریال «کلاه پهلوی» برایم مشق صبر بود
پیوستن به سریال «کلاه پهلوی» در ابتدا برایم بسیار رویایی بود ولی پروسه ساخت این سریال آنقدر طولانی شد و بی برنامه کش آمد که برای همه گروه حالتی فرسایشی پیدا کرد. قرار بود این سریال طی یک سال و نیم به پایان برسد ولی زمان فیلمبرداری شش سال طول کشید. بازیگری شغلی است که با دیده شدن و در مقابل مخاطب قرار گرفتن معنا پیدا می کند اما حضورم در این سریال به این شکل نبود و ما فقط فیلمبرداری می کردیم بدون آنکه حتی بخشی از سریال پخش شود. بازی در «کلاه پهلوی» اما با وجود همه سختی ها برایم این مزیت را داشت که درس صبوری بگیرم و این صبر همیشه در زندگی به من کمک خواهد کرد؛ ضمن اینکه همیشه قدردان این پروژه و تجاربی هستم که طی این کار به دست آورده ام.

بازیگری حرفه ای رویایی نیست
بازیگری حرفه ای است که آرزوها و جاذبه ها را به تصویر می کشد اما خودش چندان رویایی نیست. هیچ بخشی از این حرفه جز همان خروجی کار رویایی نیست، این حرفه سخت و طاقت فرساست. در یک جمله می توانم برداشتم از این شغل را اینطور تعریف کنم که بازیگری حرفه ای رویایی نیست اما می تواند شما را به رویاها و آرزوهای تان برساند.

عاشق تئاتر هستم
درست است که بازیگری به شکل جدی را با بازی در سریال آغاز کردم اما انگیزه ام از بازیگر شدن، حضور روی صحنه تئاتر بوده و هست. همچنان از بازی در تئاتر بیشترین لذت را می برم. لحظه ای که احساس می کنم واقعا عاشق بازیگری هستم همان لحظه ای است که روی صحنه تئاتر هستم. حاصل بازی در تلویزیون و سینما را با فاصله زمانی طولانی می توانم ببینم و گاهی آنقدر این زمان طولانی می شود که خودم یادم می رود چه کارها کرده بودم (می خندد) و به عنوان مخاطب این کارها را تماشا می کنم؛ شاید تماشای کارهایم به عنوان مخاطب هم به نوعی جذاب باشد اما لذت تئاتر و مواجه شدن رودررو با تماشاگر لطف دیگری دارد.

ابتدا به قصه و سپس به نقش توجه می کنم
تئاتر را خیلی دوست دارم اما الویت بندی ام برای انتخاب نقش ها بستگی به زمان و شرایط دارد. ممکن است مثلا پنج ماه وقت آزاد داشته باشم و در تلویزیون پروژه ای را بپذیرم، گاهی نیاز مالی باعث می شود نقشی را قبول کنم و گاهی هم ممکن است همکاری با شخصی هنرمند و برجسته مرا ترغیب به قبول نقشی کند. وقتی فیلمنامه ای به دستم برسد ابتدا به قصه و سپس به نقش توجه می کنم؛ البته این از بُعد توجه به فیلمنامه است و قطعا عوامل کار مانند کارگردان و تهیه کننده هم برایم خیلی مهم است.
خیلی نمی توان مدیوم های سینما و تلویزیون را از هم تفکیک کنم. بعد از بازی در سریال «کلاه پهلوی» وارد پروژه های سینمایی شدم اما حس کردم هنوز کارهای ناتمامی در تلویزیون دارم و باز هم با سریال «گاهی به پشت سر نگاه کن» به تلویزیون بازگشتم. از آن دسته بازیگرانی نیستم که به خاطر ورود به دنیای سینما از تلویزیون فاصله می گیرند و به همین خاطر زمانی که کاری خوب با همه شرایط مناسب به من پیشنهاد شود، قبول می کنم.

به زودی در نقشی کاملا متفاوت بازی خواهم داشت
عاشق بازی در نقش های متفاوت هستم و دوست دارم بازی در نقش هایی بسیار دور از خودم را تجربه کنم. بازی در فیلم «هیچ کجا هیچ کس» یکی از این تجربیات بود ولی باید خودم را بکشم تا به من از این نقش های بدهند (می خندد). عاشق بازی در نقش های کمدی هستم و خیلی دوست دارم در یک فیلم کمدی خوب بازی کنم. اتفاقا قرار بود در فیلم «دایره زنگی» نقش شیرین را ایفا کنم اما به خاطر حضور در پروژه« کلاه پهلوی» متاسفانه آن موقعیت و برخی موقعیت های مشابه را از دست دادم. به تازگی بازی در فیلمی را قبول کرده ام که نقشم در آن کوتاه است اما به خاطر همین متفاوت بودن، بازی در آن نقش را قبول کردم. در این فیلم ظاهرم کاملا متفاوت از آنچه تابه حال دیده شده خواهد بود.

چهره ام گاهی راهگشا و گاهی مانع حضورم در برخی نقش ها بوده
به نظرم هر چهره ویژگی ها و مشخصه هایی دارد که تداعی کننده نوعی شخصیت است؛ البته نه به این معنا که هر چهره صرفا برای بازی در نقشی خاص مناسب است اما خب نمی توان کتمان کرد برخی چهره ها برای بازی در نقش هایی مناسب تر هستند. چهره من هم گاهی برایم راهگشا و گاهی مانع بازی در برخی نقش ها بوده است. به هرحال داشتن چهره مناسب و فیزیک سالم و خوب برای بازیگری غیرقابل انکار است.

داشتن زندگی سالم برای بازیگری مهم است
طبیعتا بازیگران باید زندگی سالمی داشته باشند. زندگی سالم و توجه به سلامت، ورزش و تغذیه مناسب قطعا در سلامت جسمی، شادابی چهره و تداوم عمر جوانی یک بازیگر موثر است. مطالعه، داشتن تفریح، خواب و استراحت به موقع، سفر، برنامه غذایی مفید و سالم و. . . همگی به سلامت روح و جسم کمک می کنند.

نیکوکار بودن بازیگر، ریا نیست
من برخلاف برخی از همکارانم که فکر می کنند حضور بازیگران در انجمن های خیریه به شکلی که رسانه ای شود ممکن است شبیه تظاهر شود، اتفاقا حضور بازیگران و افراد و چهره های شناخته شده در کارهای خیر و انجمن های خیریه را دوست دارم و حتی فکر می کنم این از وظایف یک بازیگر است که مشوق مردم و سایر چهره های شناخته شده برای حضور در این برنامه های نیکوکارانه باشد و به طور مداوم به دیگران یادآوری کند که در کنار آنها افراد نیازمند بسیاری وجود دارند که باید به یاد آنها هم باشند و تا حد توان کمک کنند.
من خیلی سال پیش از آنکه وارد بازیگری شوم به واسطه شرایط سختی که در زندگی ام پیش آمد، با بنیاد خیریه بهنام دهش پور آشنا شدم. مادر یکی از دوستان نزدیکم مدیرعامل این موسسه هستند و من هم برای آنکه حواسم از موقعیت سختی که برایم پیش آمده دور شود، با این موسسه به صورت داوطلبانه همکاری کردم. وقتی به نیت کمک وارد این موسسه شدم و مشکلات مردم را دیدم، تازه فهمیدم من واقعا هیچ مشکلی ندارم و خیلی هم آدم خوشبختی هستم.
با قاطعیت می توان بگویم این موسسه یکی از سالم ترین بنیاد های خیریه است. من پیش از شروع بازیگری هفته ای دست کم دو روز به این موسسه یا بیمارستان سر می زدم اما در حال حاضر به خاطر مشغله هایم کمتر می توانم حضور داشته باشم البته سعی می کنم به انواع دیگر و شاید بیشتر از پیش مفید باشم و با آشنا کردن همکاران و اطرافیانم به این موسسه کمک کنم.

هرکس مسوول رفتار خودش است
سینما و تلویزیون و افرادی که در آن فعالیت می کنند نمونه ای از جامعه هستند و این افراد هیچ فرقی با سایر افراد اجتماع ندارند و دلیل حرف و حدیث هایی که وجود دارد فقط به این خاطر است که آدم های فعال در این حوزه شناخته شده تر از سایر حرفه ها و افراد هستند.

به نظر من هرکس مسوول رفتار خودش و مسوول آگاهانه یا ناآگاهانه بودن این رفتار است. کسی که اهدافش در زندگی مشخص باشد، نوع رفتارش با اطرافیان و عملکردش را منطبق با شخصیت و اهدافش تنظیم می کند و این موضوع هیچ ارتباطی با اینکه فردی در سینما شاغل باشد یا در سایر حیطه ها ندارد.

سرودن ترانه برای آلبوم بهرام رادان
از سنین پایین به واسطه علاقه شخصی پدرم همیشه به شعر و ادبیات پارسی علاقه داشته و دارم. گهگاهی هم دستی بر قلم دارم و از چینش کلمات کنار هم لذت می برم. ترانه و متن های ادبی را بسیار دوست دارم و خودم هم ترانه و متون ادبی می نویسم. آقای بهرام رادان، پیش از اینکه بازیگر شوم از دوستان من بودند و پس از ورودم به دنیای بازیگری این دوستی به واسطه همکاری پررنگ تر شد. ایشان ترانه های مرا خواندند و از چهار، پنج تا از این ترانه ها در آلبوم شان استفاده کردند. خیلی از این همکاری راضی بودم و آلبوم شان را هم خیلی دوست دارم.

زیبایی و زیبا ماندن خوب است اما افراط را نمی پسندم
متعادل بودن در هر چیزی بهترین است و افراط قطعا خوب نیست. در مورد جراحی های زیبایی هم فکر می کنم اگر این جراحی بتواند به رفع نقایص منجر شود نه تنها هیچ ایرادی ندارد که خیلی هم خوب است. چرا باید حالا که دنیای پزشکی اینقدر پیشرفت کرده کسی به خاطر داشتن نقصی که می تواند با استفاده از علم آن را برطرف کند، از این کار منع شود؟ اما اگر این کارها به خاطر پیروی از مد و دنباله روی از سایر افراد باشد، برایم عجیب و غیر قابل قبول است.
در مورد بازیگران شاید این مورد کمی سختگیرانه تر باشد چون مخاطب بازیگر را به واسطه چهره اش می شناسد و اگر با تغییری بزرگ مواجه شود شاید تغییر آن چهره را نپذیرد یا به سختی با آن کنار بیاید. قطعا هیچ چهره ای بی نقص نیست اما اشکالات کوچک را می توانیم بپذیریم و شاید همین چیزهایی که به نظر خودمان اشکال و ایراد هستند اتفاقا چهره مان را بهتر کنند یا نکته ای شوند برای تمایز و خاص و متفاوت بودن از سایر چهره ها. به نظرم بیشتر از آنکه روی ظاهر زیبای مان حساس باشیم بهتر است این حساسیت را صرف زیبایی باطن، بهداشت و سلامت روح و جسم مان کنیم و همانقدر که نگران خرید لوازم آرایش خوب و گرانقیمت هستیم، در خرید لوازم بهداشتی و ورزشی نیز دقت داشته باشم.

بازیگری شغل اولم نیست
بازیگری هرگز شغل اول من نبوده و نیست. رشته تحصیلی ام مهندسی کامپیوتر است و چون بیشتر دوستان نزدیکم معمار هستند با یکی، دو نفر از ایشان شرکت کارهای اجرایی، ساخت و ساز و دکوراسیون داخلی داشتیم و بسیار فعال بودیم تا اینکه دوستانم فعلا از ایران رفتند. در حال حاضر هم به جز بازیگری شغل دیگری دارم. البته من هرگز از وجهه ام در بازیگری در این شغل استفاده نکرده ام و حتی خیلی ها نمی دانند من فعالیت دیگری هم دارم.

شهرت را دوست ندارم اما کتمان کردن جزو ابزار لازمه یک بازیگر است
بازیگری و دنیای سینما از بیرون بسیار رویایی است. قصه هایی که در فیلم ها می بینیم و شخصیت هایی که در آنها تصویر می شوند بخشی از رویاهای ما هستند پس طبیعی است که مردم، سینما و بازیگران را دوست داشته باشند. راستش شهرت را دوست ندارم اما بالاخره جزء ابزارهای یک بازیگر برای رشد و دوام در حرفه سینماست. به هرحال شما باید ابتدا به چهره ای شناخته شده تبدیل شوید تا بتوانید وارد پروژه های مختلف شوید. به عنوان یک بازیگر دوست دارم وقتی بازی ام در فیلمی تمام می شود به دنیای شخصی خودم برگردم اما خب این اتفاق نمی افتد. (می خندد)
وسیع شدن ارتباطات برایم جذاب است اما نه به عنوان یک بازیگر. یک وقت هایی دوست دارم خلوت خود و تجربه شخصی ام را داشته باشم. ما به عنوان یک بازیگر باید مدام مراقبت رفتارمان در اجتماع باشیم. باید همواره با مردم خوش برخورد باشیم، حتی وقتی سرحال نیستیم، خسته ایم یا بیماریم؛ چون مخاطب از حال درونی مان بی خبر است و کوچکترین بی توجهی در رفتارمان ممکن است برایش غیر قابل قبول باشد.