بیژن بنفشه خواه با ۵ تا بچه! + تصاویر
بیژن بنفشه خواه در مجموعه های طنز «این چند نفر»، «بدون شرح»، «مرد دوهزارچهره»، «قهوه تلخ»، «ساختمان پزشکان»، «خانه اجاره ای» و «راه طولانی» به ایفای نقش پرداخته است. آخرین کار تلویزیونی او بازی در سریال نوروزی روزهای بد به در در کنار هومن برق نورد بود. در ادامه حرفهای بیژن بنفشه خواه درباره حس پدر بودنش جالب و دلنشین است.
باید تجربه کنید
وقتی پدر هستی و نقش پدر را بازی می کنی حس خیلی بهتری داری برای اینکه این حس را در واقعیت تجربه کرده ای و بهتر می توانی آن را درک کنی. خیلی پیش می آید که بعضی از حس ها شبیه هم هستند یعنی همان حس را از بچه خودت دیده ای و حالا قرار است در نقشی آن را بازی کنی که بیشتر مربوط به شیطنت های بچه هاست. آنها شیطنت های شان خیلی شبیه هم است.
از پدر بودن سیر نمی شوم
پدر بودن حس خیلی جالبی است و برای مسئولیت پذیرتر شدن افراد خیلی بهتر است. تا پدر نباشید نمی توانید این حس را درک کنید. وقتی پدر می شویم تازه متوجه زحماتی که پدران مان برای ما کشیده اند می شویم و قدر آنها را بیشتر می دانیم. من بچه ها را خیلی دوست دارم و ترجیح می دهم اگر امکانات و زمان اجازه می دهد ۴ یا ۵ بچه داشته باشم اما خیلی سخت است؛ هم از لحاظ مالی و هم از لحاظ معنوی.
تحمل دوری از خانواده را ندارم
وقتی سر کار هستم و دلم تنگ می شود با خانه تماس می گیرم و با یاسمین صحبت می کنم با اینکه او هنوز نمی تواند صحبت کند و فقط از پشت تلفن می خندد اما من تماس می گیرم و با او صحبت می کنم تا کمی از دلتنگی ام برطرف شود حتی وقتی همسرم هم بیرون از خانه یا سر کار است با منزل تماس می گیرد و با او صحبت می کند.
دوست ندارم پسرم درگیر کار شود
کار کردن با بچه ها سخت است. بچه هایی که از سن کم وارد کار بازیگری می شوند شخصیت شان خیلی زودتر از آنچه باید بزرگ می شود. من خودم اصلا دوست ندارم که بچه هایم تا قبل از اینکه بزرگ شوند وارد این کار شوند. ترجیح می دهم تا به سن بلوغ برسند و خودشان تصمیم بگیرند که وارد این کار شوند یا نه. این بچه ها هم مثل بچه های کار هستند فرقی نمی کند مثل کودکانی که در خیابان ها هستند، اینها هم کار می کنند و پول درمی آورند و زمان کمی دارند برای بچه بودن و بچگی کردن و از همان سن کم وارد بازار کاری می شوند که همه افراد بزرگ هستند، محیط کاملا جدی است و برای همین روی شخصیت آنها اثر مطلوبی نمی گذارد.
هر نقشی که بازیگر بازی می کند به هر حال یک چیزی از خودش هم در آن نقش وجود دارد حالا فرقی نمی کند نقش یک کمک خلبان را داشته باشی یا نقش یک پیک موتوری در هر صورت شخصیت خود ما هم دخیل است.
پدرم از من راضی نبود
نمی دانم وظیفه ام را در مقابل پدرم انجام داده ام یا نه این را باید از پدرم بپرسید اما در کل بچه درسخوانی نبودم و پدرم هیچ وقت از درس خواندن من راضی نبود و فکر می کنم این بزرگ ترین مشکل ما بود و حالا اگر پسر خودم هم همین کار را با من انجام دهد من سعی می کنم از راه هایی به او کمک کنم مثل گرفتن معلم خصوصی یا هر جور که فکر کنم درست است حمایتش می کنم، اشتباهاتش را می بخشم و همیشه همراه او هستم البته باید ببینم در عمل کردن به این حرف ها چقدر موفق خواهم بود.
اگر قرار باشد قولی به بچه هایم بدهم شاید این باشد که تمام تلاشم را می کنم همیشه از لحاظ مالی و معنوی حمایت شان کنم و برای شان سنگ تمام بذارم.
