زندگینامه و عکس های جالب ژاله علو
بیوگرافی کامل ژاله علو
- نام اصلی : شوکت علو
- زمینه فعالیت :تئاتر , سینما , تلویزیون , رادیو
- تولد :۱ فروردین ۱۳۰۶
- محله :سنگلج , تهران
- ملیت : ایرانی
- پیشه :بازیگر
- فارغ التحصیل دانشسرای مقدماتی تهران و فارغ التحصیل هنرستان هنر پیشگی تهران.
- شروع فعالیت از سال ۱۳۲۷ با تئاتر.
بیوگرافی و عکس های ژاله علو
دوران کودکی ژاله علو
ژاله علو در کوچه شریعت، واقع در محله سنگلج تهران، از پدری ارتشی به دنیا آمد. پدربزرگ وی (علوالسلطنه) از خوشنویسان دوران قاجار بود. او در کودکی آثار ادبی ادیبان ایرانی، همچون حافظ و سعدی و مولانا را فرا گرفت. در نوجوانی، عضو چند انجمن ادبی و گروه شعرخوانی بود و همین فعالیت ها، موجبات راهیابی وی به رادیو و گویندگی در آن را در سال ۱۳۲۷، مهیا کرد.
ژاله علو، فارغ التحصیل دانشسرای مقدماتی تهران و هنرستان هنرپیشگی تهران (دوره تحصیلی ۳ ساله) است.
آغاز هنر دوبله
ژاله علو از صدای بسیار خوبی برخوردار بود و در سال ۱۳۳۱ به رادیو رفت و به گوینده گی برنامه های مختلف پرداخت. یک سال بعد ، در سال ۱۳۳۲ فعالیت خود را در زمینه ی دوبله آغاز کرد و در فیلم های زیادی به جای هنربازیگران معروف سینمای جهان حرف زده است. نخستین فعالیت های هنری وی را گویندگی زنده در رادیو، شامل می شد. وی به اجرای نمایش های رادیویی می پرداخت و از پایه گذاران برنامه داستان شب بود. اجراهای وی در رادیو، وی را بر آن داشت که نام «ژاله» را برای خود برگزیند. او آغازگر دوبلهٔ کارتون در ایران بود و دوبلهٔ بسیاری از کارتون های والت دیسنی، مانند پینوکیو، سفید برفی، زیبای خفته، سیندرلا، صد و یک سگ خالدار و … به کارگردانی وی انجام شده است.
اولین اثر سینمایی
ژاله علو در سال ۱۳۲۷ وارد سینما شد. نخستین فیلمی که در آن بازی کرد فیلم توفان زندگی نام داشت و آخرین فیلم سینمایی اش ،
فیلم سلطان ساخته ی مسعود کیمیایی در سال ۱۳۷۵ بود. او در طول فعالیت بازیگری اش در سینما پنجاه فیلم بازی کرد.
اولین کار تئاتر
او ابتدا به تئاتر روی آورد و در سال ۱۳۲۸ با نمایشنامه ی ماری مادلن در تئاتر فردوسی فعالیت تئاتری خود را آغاز همزمان با ثبت نام اش در هنرستان هنرپیشگی آغاز کرد ، حدود یک سال در تئاتر فردوسی فعالیت کرد و بعد از آن به تئاتر تهران رفت و پس از مدتی دوباره به تئاتر فردوسی بازگشت. در مدت فعالیت تئاتری اش در بیش از بیست نمایشنامه ایفای نقش کرد.
آخرین اجرای تئاتر خود را در سال ۱۳۳۷ و در نمایشی به نام توپاز، به کارگردانی نصرت الله محتشم، انجام داد.
ژاله علو دوبلور و بازیگر سینمای ایران
ازدواج و زندگی شخصی ژاله علو
وی در سال ۱۳۳۰، با نصرت الله محتشم ازدواج کرد.و آخرین تئاتری هم که کار کرد، “توپاز” نام داشت که در سال ۱۳۳۷ به کارگردانی محتشم اجرا شد.
همسر ژاله علو
نصرت الله محتشم (تولد ۱۲۹۸ تهران – مرگ ۱۳۵۹ تهران) هنرمند سینما و تئاتر ایران است.
وی فعالیت هنری را از سال ۱۳۰۸ با بازی در تئاتر فرهنگ رشت شروع کرد و بعد آن را تئاترهای استودیو درام کرمانشاهی، نکیسا، تهران و فردوسی ادامه داد.
فعالیت سینمایی را از سال ۱۳۱۴ با بازی در فیلم شیرین و فرهاد آغاز کرد. از دهه ۱۳۲۰ به فعالیت در رادیو مشغول شد؛ و از سال ۱۳۳۱ در دوبله نیز به فعالیت پرداخت. وی دو دوره در سال های ۱۳۳۱ و ۱۳۴۱ ریاست اداره نمایش کشور را به عهده داشته است.وی همسر ژاله علو و روح انگیز سامی نژاد بوده است.
صدیقه سامی نژاد معروف به روح انگیز (۱۲۹۵–۱۳۷۶) نخستین هنرپیشه زن اولین فیلم ناطق ایرانی به نام دختر لر است.
صدیقه سامی نژاد در روز ۳ تیر ۱۲۹۵ در شهر بم در استان کرمان متولد شد و در سال ۱۳۰۸ به همراه همسرش دماوندی که در استودیو امپریال فیلم بمبئی به کار اشتغال داشت به هندوستان مهاجرت کرد و پس از ۱۸ سال به ایران بازگشت.
وی به دلیل بازی و ظاهر شدن بدون حجاب در سینما مورد انتقاد شدید خانواده اش قرار گرفت و مجبور شد سختی را پشت سر بگذارد.وی پس از سه ازدواج ناموفق (که دومین آنها با نصرت الله محتشم بود) در حالی که فرزندی نداشت سی سال آخر عمر را به تنهایی زندگی کرد و زمانی که درگذشت بسیاری تصور می کردند او سال ها پیش از آن درگذشته است.
روح انگیز سامی نژاد تا صبح ۱۰ اردیبهشت ۱۳۷۶ در طبقه پایین خانه ای دو طبقه واقع در خیابان پاسداران تهران، سروستان ششم زندگی می کرد و در بعد از ظهر چهارشنبه دهم اردیبهشت ۱۳۷۶ در تهران در سن ۸۱ سالگی درگذشت و در قطعه ۳۶ ردیف ۴۴ شماره ۴۱ بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
جمشید مشایخی و ژاله علو در تولد ۹۰ سالگی ژاله علو
حال این روز های ژاله علو
خدا را شکر هیچ کسالتی ندارم. فقط مدتی است که خودم به خودم استراحت داده ام و ترجیح دادم فعلا کار نکنم. اکنون فقط در منزلم استراحت می کنم.مدتی بود که در رادیو کار خاصی نبود، بنابراین ترجیح دادم استراحت کنم. الان یک سال است که برای رادیو کار نمی کنم اما اگر زمانش فرا برسد و کاری باشد که دوست داشته باشم حتما به رادیو برمی گردم چراکه من رادیو را خیلی دوست دارم.آخرین کار تلویزیونی ام سریال «مختارنامه» بود. از آن به بعد مدت هاست که در تلویزیون کار نکردم و فعلا هم قصد ندارم کار کنم.
قسمتی از مصاحبه با ژاله علو
کجا از شما امتحان گرفتند؟ نحوه کار چگونه بود؟
در خیابان دکتر شریعتی “بی سیم” امتحان مان هم خواندن شعر و مقالات ادبی بود که من قبول شدم. در واقع اولین کار هنری من از پشت میکروفن رادیو زنده پخش شد. بعدها کم کم نمایشنامه های کوتاه نوشته شد و بازیگران تماشاخانه تهران آن را به صورت نمایشنامه های رادیویی تنظیم و اجرا کردند. مرحوم مجید محسنی و جمشید شیبانی و حمید قنبری هم پیش پرده می خواندند. کم کم داستان شب، جای خود را در رادیو باز کرد. اولین نمایشنامه ای که من برای داستان شب کار کردم “دختر خورشید” نام داشت که نصرت الله محتشم آن را کارگردانی کرد. نویسنده برنامه عزیزالله حاتمی و گوینده آقای مانی بود. این برنامه از ابتدا ساعت ۱۰ شب و با همان آرم مشهور پخش می شد. مدتی بعد دستگاه های ضبط در تولید رادیو، میدان ارگ راه اندازی شد و ما به جای پخش زنده، تمام داستان ها را ضبط می کردیم.
یادم می آید مثلا برای ضبط قسمتی از نمایشنامه “اتللو” از هفت شب تا صبح در رادیو ماندیم. کار خیلی سختی بود. در مجموع چهار داستان شب در ماه اجرا می کردیم که شش قسمتی بودند و در طول هفته پخش می شدند. جمعه ها هم برنامه بعدازظهر جمعه را اجرا می کردیم.
ژاله علو در همان سال ها وارد هنرستان هنرپیشگی شد و یک دوره سه ساله را گذراند. در همین سال ها میترا فیلم با درج یک آگهی در روزنامه ها برای بازی در فیلم “طوفان زندگی” به کارگردانی علی دریابیگی چند خانم را به کار هنرپیشگی دعوت کرد. ژاله علو از جمله کسانی بود که به این آگهی پاسخ داد و برای کار انتخاب شد.
از این فیلم چیز زیادی یادم نیست. داستان فیلم را نظام وفا شاعر معروف نوشته بود و دکتر کوشان هم فیلمبردار بود. محل کارمان منزل ارباب جمشید در باغ بزرگی در جوادیه تهران بود. یک صحنه هم در محل انجمن موسیقی ملی ایران گرفته شد. آنجا بود که آقای بنان و مجد آواز خواندند. اگر آواز را بشنوم یادم می آید ولی مطمئنم که دیلمان را در همین فیلم خواندند.
در این فیلم چقدر دستمزد گرفتید؟
یادم نیست.
همبازی هایتان چه کسانی بودند؟
اقدس خواجه نوری نقش مادر و گرگین کیایی نقش پدر را بازی می کردند. یک خانم خارجی هم مشاور هنری کارگردان بود.
فیلم بعدی که ژاله علو در آن ظاهر شد، “واریته ی بهاری” نام داشت و پس از آن در فیلم “زندانی امیر” شرکت کرد. بعد از آن به تئاتر راه یافت و فعالیت گسترده ای را در این زمینه آغاز کرد. اولین کار تئاتری او در سال ۱۳۲۸ با استپانیان روی صحنه آمد.
او از خاطرات آن سال ها چنین می گوید:«من در تئاتر فردوسی بازی می کردم تا اینکه روزی بچه های تئاتر تهران از من خواستند در نمایشنامه ای به نام “آغامحمدخان” بازی کنم. در این نمایشنامه من نقش امینه خواهر فتحعلی شاه را داشتم. بعد از آن نمایشنامه “تو ما منی” را به کارگردانی استاد حالتی و مرحوم تفکری و مجید محسنی بازی کردم و پس از آن دوباره به تئاتر فردوسی برگشتم و نمایشنامه “شاه صفی” را با محتشم کار کردم. در این نمایشنامه نقش اصلی بر عهده من بود».
نمایشنامه “شاه صفی” باعث شهرت شما شد. بعد از این نمایشنامه بود که اسم تان را عوض کردید؟
خیر. من وقتی که با آقای حمیدقنبری در رادیو کار می کردم، قرار شد در برنامه های موزیکال و شاد آواز بخوانم. از آن پس به خاطر خواندن در رادیو اسم “ژاله” را انتخاب کردم و به تدریج نام ژاله جای نام شوکت را گرفت.
ژاله علو در سال ۱۳۳۰ با نصرت الله محتشم ازدواج کرد و آخرین تئاتری هم که کار کرد، “توپاز” نام داشت که در سال ۱۳۳۷ به کارگردانی محتشم اجرا شد.
همزمان با تئاتر در سینما هم فعالیت داشتید؟
نه، من فیلم “افسونگر” دیگر بازی نکردم. ولی گه گاه دوبله می کردم.
چطور شد که نقش اول فیلم “افسونگر” را بازی کردید؟
دکتر کوشان به من پیشنهاد کردند. با آنکه نقش منفی بود، ولی پذیرفتم و ۳ هزار تومان هم دستمزد گرفتم.
آن زمان قبل از کار، فیلمنامه را به هنرپیشه ها می دادند یا خیر؟
خودشان هم اصلا فیلمنامه نداشتند چه برسد به اینکه به بازیگران هم بدهند. در واقع فکری به ذهن شان می رسید و می نوشتند ولی اجرا و دیالوگ اصلی را سر صحنه به من می گفتند. ما لباس می پوشیدیم، گریم می شدیم، دوربین و فیلمبردار حاضر بود، تازه کارگردان می آمد و همان سر صحنه چیزی می نوشت و دست ما می داد که اجرا کنیم. همان جا یکی دو بار تمرین می کردیم گاهی اوقات سعی می کردیم حفظ کنیم و گاهی هم سوفله به کمک مان می آمد.
در مورد کارهای تاریخی چطور؟ مثلا در “آغامحمدخان” دیالوگ ها را حفظ می کردید یا سوفلور داشتید؟
کار حفظ آن دیالوگ های تاریخی حتی برای خود کارگردان هم سخت بود و تقریبا برایش سوفله می کردند. گاهی اوقات هم از خودش می گفت و می رفت. یک مضمونی را پیدا می کرد و دنباله آن را می گرفت و جلو می رفت.
از کارگردانانی که به شما اصول بازیگری را آموختند چه کسی را به یاد دارید؟
تقریبا هیچ کس را.
شما در فیلم هایتان خودتان به جای خودتان صحبت می کردید؟
بله، تنها در چند فیلم جای خودم صحبت نکردم، یک “طلسم شکسته” بود که در آلمان دوبله شد و دیگری “طوقی” بود که علی حاتمی معتقد بود صدای من برای آن پیرزن کور خیلی قوی و شیک است و یکی هم فیلم “پل” بود که خانم سیمین جای من حرف زد.
از بیژن و منیژه چه خاطراتی دارید؟
این فیلم در حال تهیه بود و خانم تاجی احمدی و ایلوش هم در آن بازی می کردند که دکتر کوشان دنبال من فرستاد. در واقع وقتی من وارد بازی شدم یک مقداری از فیلم گرفته شده بود و من نقش منیژه را بازی کردم. بعد از بیژن و منیژه کارهای تاریخی زیادی کردم:”شیرین و فرهاد”، “لیلی و مجنون” که در اولی نقش خواهر شیرین ملکه ارمنستان و در دومی نقش مادر مجنون را داشتم.
با توجه به اینکه شما نقش منفی هم بازی کردید برخورد مردم با شما چطور بود؟
نقش منفی برای من در ارتباطم با مردم کوچک ترین اثری نداشت. تا وقتی که فیلم را در سینما می دیدند نقش منفی بر روی آن ها اثر می گذاشت، ولی در بیرون از سینما من محبوبیت زیادی داشتم.
عزت الله انتظامی و ژاله علو
از بین کارهایتان کدام را از همه بیشتر دوست دارید؟
“سایه نگاه” را خیلی دوست داشتم. در این فیلم نقش مادری را بازی می کردم که پادشاهی بچه اش را می گیرد و او به دنبال فرزندش به قصر می آید و آنچه که بین آن ها اتفاق می افتد خیلی جالب است. البته قصه آن به صورت کتابی چاپ شده و عکس های ما هم به عنوان بازیگر در آن هست.
فیلم اولی را که دوبله شد دیدید، “دختر فراری” بود؟
بله. این فیلم در ترکیه دوبله شده بود، اما یک خاطره جالب از فیلم “جادوگر شهر زمرد” دارم. من وقتی بچه بودم این فیلم را دیدم و سال ها بعد اتفاقا خودم فیلم را دوبله کردم و سرپرست دوبلاژ شدم و تمام خاطرات کودکیم زنده شد. “بیست هزار فرسنگ زیر دریا” را هم خودم دوبله کردم. فیلم “طلسم شکسته” را من بازی کردم، ولی فیلم به آلمان رفت و دوبلور های ایتالیایی در آنجا دوبله کردند و همسر منوچهر زمانی به جای من صحبت کرد. استودیوهای دوبله آن زمان هیچ کدام کیفیت خوبی نداشتند و بهترین استودیو سانترال بود که توسط مهندس کامرانی افتتاح شد. ایشان دستگاه های خوبی از آلمان آوردند و یک متخصص صدای آلمانی هم شروع به کار کرد. آقایان میزانی و فره وشی هم آنجا کار می کردند. اما «ایران فیلم» به علت وجود آقای رضایی و «استودیو بدیع» با حضور آقای بدیع فعالیت بیشتری داشتند.
آن سال ها بیشتر جای چه کسانی صحبت می کردید؟
من به جای ایون سانسون، ایون دوکارلو، جینالولو بریجیدا و سوفیا لورن در بسیاری از فیلم ها صحبت کردم. در فیلم “فاتح” جای سوزان هیوارد صحبت کردم.
مدیر دوبلاژ “اوشین” شما بودید؟
بله.
می گویند اوشین در دوبله تغییراتی کرده است حقیقت دارد؟
نه چندان، باور کنید.
می گویند در خارج از کشور با نام های دیگری در کشورهای عربی به نمایش درآمده؟
امکان دارد با هر عنوان دیگری در هر کشور دیگری نمایش داده شده باشد ولی اسم اصلی این سریال همین بود که ما اینجا به کار بردیم.
دیالوگ های اصلی فیلم را در اختیار داشتید؟
بله و به شما قول می دهم که “اوشین” همین است که دیدید غیر از دو موردی که یک مقداری متفاوت مطرح شد.
آن دو مورد چه بود؟
یکی روحیه ضد جنگش بود و دیگری طرز تفکر سیاسی آن که بنا به فرهنگ و شرایط ملی خاص زمان تغییر یافت.
نیکی کریمی و ژاله علو
کارنامهٔ هنری
سینما
- طوفان زندگی ۱۳۲۷
- زندانی امیر۱۳۲۷
- واریتهٔ بهار۱۳۲۸
- افسونگر۱۳۳۱
- آغا محمدخان قاجار ۱۳۳۳
- ماجرای زندگی ۱۳۳۳
- عروس دجله ۱۳۳۳
- اتهام۱۳۳۵
- یعقوب لیث صفاری۱۳۳۶
- طلسم شکسته ۱۳۳۷
- بیژن و منیژه۱۳۳۷
- بی ستاره ها ۱۳۳۸
- پیمان دوستی۱۳۳۸
- آسمون جل (۱۳۳۸
- صفرعلی ۱۳۳۹
- پیمان ۱۳۳۹
- دندان افعی۱۳۴۰) بیوه های خندان (۱۳۴۰
- ور پریده ۱۳۴۱
- طلای سفید ۱۳۴۱
- کلید ۱۳۴۱
- هوکانی ناتمام-۱۳۴۸
- شیرین و فرهاد ۱۳۴۹
- لیلی و مجنون ۱۳۴۹
- طوقی ۱۳۴۹
- پنجره ۱۳۴۹
- پل ۱۳۵۰
- احساس داغ۱۳۵۰
- داش آکل ۱۳۵۰
- لوطی ۱۳۵۰
- آدمک۱۳۵۰
- قلندر۱۳۵۱
- اتل متل توتوله ۱۳۵۱
- فتنهٔ چکمه پوش۱۳۵۱
- ساعت فاجعه۱۳۵۱) عباسه و جعفر برمکی (۱۳۵۱
- آبنبات چوبی ۱۳۵۱
- شیرعلی مردان ۱۳۵۱
- کیفر ۱۳۵۲
- غریب ۱۳۵۲
- صدای صحرا۱۳۵۴
- واسطه ها ۱۳۵۶
- زمان از دست رفته ۱۳۶۸
- پرواز را به خاطر بسپار۱۳۷۱
- جنگ نفت کش ها ۱۳۷۲
- آدم برفی ۱۳۷۳
- روز واقعه ۱۳۷۳
- پری۱۳۷۳
- طالع سعد۱۳۷۴
- زن امروز ۱۳۷۵
- سلطان ۱۳۷۵
- مسافر ری (نسخهٔ سینمایی) ۱۳۸۰
- مهمان مامان۱۳۸۲
تلویزیون
- ۱۳۸۹–۱۳۹۰ مختارنامه بازیگر داوود میرباقری
- ۱۳۸۷–۱۳۹۰ مستند ساکن صحرای سکوت
- ۱۳۸۲–۱۳۸۷ شیخ بهایی بازیگر شهرام اسدی
- ۱۳۸۵ ساعت شنی بازیگر بهرام بهرامیان
- ۱۳۸۵ روز رفتن بازیگر جواد افشار
- ۱۳۸۳–۱۳۸۴ مشق عشق بازیگر بهرام بهرامیان
- ۱۳۷۸–۱۳۸۱ روشن تر از خاموشی بازیگر حسن فتحی
- ۱۳۷۷–۱۳۸۱ تفنگ سرپر بازیگر امرالله احمدجو
- ۱۳۷۹ مسافر ری بازیگر داوود میرباقری
- ۱۳۷۹ آی آدم ها بازیگر محمد حسین پور
- ۱۳۷۸ یکی بود، یکی نبود بازیگر جواد ارشاد
- ۱۳۷۷–۱۳۷۸ روزهای زندگی بازیگر سیروس مقدم
- ۱۳۷۷–۱۳۷۸ بگذار آفتاب برآید بازیگر مهمان حسین مختاری
- ۱۳۷۷ چشم به راه بازیگر اصغر فرهادی
- ۱۳۷۵ پیگرد بازیگر اردشیر طلوعی
- ۱۳۷۵ قائم مقام فراهانی بازیگر محمدرضا ورزی
- ۱۳۷۵ زیر چتر خورشید بازیگر بهمن زرین پور
- ۱۳۷۴ بی بی یون بازیگر حسین پناهی
- ۱۳۷۰–۱۳۷۴ این خانه دور است بازیگر مسعود رسام
- ۱۳۷۳ آوای فاخته بازیگر بهمن زرین پور
- ۱۳۷۲ سنگ و شیشه بازیگر جمشید حیدری
- ۱۳۷۲ سرزمین من و نقابداران بازیگر مرتضی جعفری
- ۱۳۷۲ تاریخ روابط ایران و انگلیس بازیگر
- ۱۳۷۲ باغ گیلاس صداپیشه مجید بهشتی
- ۱۳۷۰–۱۳۷۱ روزی روزگاری بازیگر امرالله احمدجو
- ۱۳۷۰ نقاشی با خطوط ساده راوی میترا عبدی
- ۱۳۷۰ وزیرمختار بازیگر سعید نیک پور
- ۱۳۶۷ گالش های مادربزرگ بازیگر بهمن زرین پور
- ۱۳۶۷ بخش چهار جراحی بازیگر مسعود فروتن
- ۱۳۶۷ اسناد کهنه، تاریخ نو بازیگر نادر ابراهیمی
- ۱۳۶۵–۱۳۶۶ گرگ ها بازیگر داوود میرباقری
- ۱۳۶۳–۱۳۶۴ امیرکبیر بازیگر سعید نیک پور
تئاترها
- ماری مادلن
- در سایهٔ حرم
- سوگلی حرم
- دزد ناشی
- سرباز فداکار
- شاه صفی
- جاسوسه
- شعله
- لبخند مرموز
- آغا محمد خان
- تو مال منی
- توپاز
- تلافی
- میهمانان سمج
- قهرمان
- رقص زمین
ژاله علو و جمشید مشایخی
گزیدهٔ دوبله ها
کارتون های والت دیزنی:گربه های اشرافی، سیندرلا، زیبای خفته، صد و یک سگ خالدار، ماجراهای پینوکیو، سفیدبرفی و هفت کوتوله و تام بندانگشتی
- مجموعهٔ کارتونی «رامکال»
- مجموعهٔ کارتونی «سرندیپیتی»
- مجموعهٔ کارتونی «الفی اتکینز»
- مجموعهٔ کارتونی «پت پست چی»
- مجموعهٔ تلویزیونی «زن اتمی»
- فیلم سینمایی «جادوگر شهر زمرد»
- فیلم سینمایی «بادبادک آبی»
- فیلم سینمایی «یوزپلنگ»
- فیلم سینمایی «پسری روی دلفین»
- فیلم سینمایی «دُن آرام»
- فیلم سینمایی «شنیدم که جغدی مرا به نام می خواند»
مجموعهٔ تلویزیونی «سویینی»
- مجموعه تلویزیونی «سال های دور از خانه (اوشین)»
جوایز ژاله علو
- تندیس افتخار برای یک عمر فعالیت سینمایی از سوی خانهٔ سینمای ایران (۱۳۸۲)
- تقدیرنامه برای یک عمر فعالیت هنری و تأثیر فرهنگی از انجمن بازیگران سینمای ایران
- لوح تقدیر به عنوان کارگردان برتر از ششمین جشنوارهٔ بین المللی برنامه های رادیویی
- لوح تقدیر و جایزهٔ بهترین کارگردانی برای نمایشنامهٔ رادیویی «یک اتفاق ساده» در جشنوارهٔ بین المللی برنامه های رادیویی (۱۳۸۵)
- معرفی به عنوان چهرهٔ ماندگار (۱۳۸۹)
عکس های ژاله علو
بیوگرافی ژاله علو
پارسا پیروز فر و ژاله علو
داوود رشیدی و ژاله علو
منبع : namnak.com
حتما بخوانید : کدام خال ها خطرناک هستند و باید جراحی کرد؟
