نوستالوژی دوران کودکی فریدون آسرایی

فریدون آسرایی خواننده خوش برخورد و مهربان کشورمان اولین آلبومش را با تنظیم رامین زمانی و با نام اولین سلام که ترانه هایش عباتند از:اولین سلام، جدایی، جاده عشق، تو ای یار، شاهچراغ و … را در سال ۱۳۸۱ به بازار روانه کرد و از کانادا به ایران باز گشت. 

از نظر او آلبوم اولش نمره قبولی نگرفت به همین خاطر خواست آلبوم بعدیش را در ایران جمع و جور و در لس آنجلس به بازار فرستد. از برترین آثار فریدون، سلام با ترانه ای از حسین غیاثی باعث شد تا این اثر به عنوان قویترین و برترین ملودی سال ۱۳۸۸ کشور برگزیده شود. سلام ماندگارترین اثر فریدون تلقی می شود.

فریدون آسرایی یکی از خوش برخوردترین و مردم دارترین خواننده های کشورمان است که همیشه با روی گشاده از خبرنگاران و سوال های آن ها استقبال می کند و حرف زدن با او، روحیه ای مضاعف به طرف مقابل می دهد. به همین دلیل سراغ این خواننده ی قدیمی کشورمان رفتیم و با او گپ و گفت خودمانی داشتیم که خواندن این مصاحبه خالی از لطف نیست.

دلیل علاقه ی شما به موسیقی چیست و از چه سالی وارد این عرصه شدید؟

–    از یازده سالگی اما نه به صورت حرفه ای شروع به خواندن کردم. در سال های دانشجویی که در فیلیپین زندگی می کردم، کم و بیش می خواندم ولی در این دوران به دلیل مشغله کاری، از موسیقی دور بودم. تا این که برای زندگی به کانادا سفر کردم و در آن جا با تشویق دوستانم، دوباره خواندن را شروع کردم. 

درواقع کار حرفه ای من از آن دوران آغاز شد. زمانی که کانادا اقامت داشتم، هرچند سال یک بار به ایران سفر می کردم و زیر نظر استادان کانادایی و ایرانی به تمرین کردم. سال ۷۹ برای سفری کوتاه مدت به ایران آمدم، اما اقامتم طولانی شد و در این مدت به من پیشنهاداتی برای تهیه ی آلبوم دادند و سرانجام آلبوم غریبه تهیه و پخش شد.

آهنگی که با آن معروف شدید، چه بود؟

–    گل هیاهو، گل عاشق

از آلبوم جدیدتان چه خبر؟ فضای این آلبوم چه تفاوتی با آلبوم های قبلی تان دارد؟

–    فروش آلبوم خوب بوده و به چاپ دوم رسیده. تنها وجه مشترک آن با آلبوم های قبلی عوامل سازنده ی آن هستند. در این آلبوم دوازده آهنگ و یازده ترانه سرا که بیشتر افراد جوان و کسانی که زیاد اسم و رسم ندارند، حضور دارند. این آلبوم تقریبا سه سال و نیم طول کشید تا آماده ی پخش شود و ما با وسواس خاصی روی آن کار کردیم.

سه سال و نیم زمان زیادی برای ساخت یک آلبوم نیست؟

–    بین آلبوم اول تا سوم من ده سال فاصله افتاد و آلبوم دوم دو تا آلوم سوم، سه سال و نیم طول کشید. به نظر من سه سال مدت زمان مناسبی برای تهیه آلبوم است. به قول اروپایی ها «آن قدر پول دار نیستم که جنس ارزون بخرم». من نمی توانم آلبومی بی کیفیت بسازم و همیشه آلبوم هایی ساختم که جزو بهترین آلبوم های سال شناخته شدند. تمرکز زیاد و وسواس روی تنظیم، باعث شده این قدر فاصله بین کارهایم ایجاد شود.

از برگزاری کنسرت راضی بودید، چه حسی داشتید؟

–    خوب بود. هر خواننده ای مخاطب خاص خودش را دارد، مخاطبان من قطعا آهنگ های من را دوست دارند که به کنسرت من می آیند.

چه چیزی در موسیقی ایران کم است؟

–    ترانه در موسیقی کم و همان طور که موسیقی ما تقریبی است، ترانه های ما هم کاور هستند. به طور مثال ترانه سرایی، ترانه ای می نویسد که همه از رویش تقلید می کنند و همانند او کار ارایه می دهند. افرادی که تفکرات خودشان را دارند، موفق هستند و من در آلبوم آخرم که استقبال خوبی هم از آن شد، آن چیزی را خواندم که از صمیم قلب به آن اعتقاد داشتم. دوست دارم کاری را ارایه بدهم که تفکرات خودم در آن باشد. ایرادی که از آلبوم جدیدم می توانم بگیرم، این است که کمتر در آن از آهنگ های اجتماعی استفاده کردم و فقط یکی از ترانه ها به نام «قهوه خانه» از فضای اجتماعی استفاده شده است. در آینده هدفم این است که حداقل چهار کار در این فضا داشته باشم.

شهرت چه قدر برای تان اهمیت دارد؟

–    شهرت یعنی همه چیز. اگر خواننده ای بگوید که خواندن را فقط به خاطر خواندن دوست دارد، دروغ می گوید. همه شهرت و پول را دوست دارند. اگر محبوبیت کنار شهرت باشد که خیلی بهتر است ولی اگر معروف باشی ولی درآمدی نداشته باشی، هیچ فایده ای ندارد.

از چند سال اخیر شاهد ورود خواننده های جدید به عرصه ی موسیقی پاپ هستیم، به نظر شما این اتفاق خوب است؟

–    زمانی که موسیق پاپ در ایران باب شد، محمد اصفهانی، علیرضا عصار، خشایار اعتمادی، مانی رهنما، امیر تاجیک و… خواننده بودند. خواننده های الان را با آن زمان مقایسه کنید. مخاطبان باید خودشان قضاوت کنند که بهتر یا بدتر شده است.

اهل فوتبال هم هستید، دوست داشتید فوتبالیست بشوید؟

–    بله صددرصد. هیچ وقت دوست نداشتم، حرفه ای خواننده شوم. همیشه با خودم می گویم کاش خواندن من مثل فوتبال بازی کردنم از روی عشق و علاقه بود. اگر مساله ی مالی نبود و شرایطی به وجود نمی آمد که خوانندگی را به عنوان حرفه و درآمد نگاه کنم، فوتبالیست می شدم.

استادیوم هم می روید؟

–    خیر. فوتبال بازی کردن را دوست دارم ولی بیشتر آن را در خانه تماشا می کنم. بییشتر هم فوتبال تیم و باشگاه های اسپانیا و رئال مادرید را می بینم.

نوستالژی دوران کودکی تان؟

–    مادرم خیلی زحمت کشید تا فرزندان تحصیل کرده داشته باشد. بعد از فوت مادرم خیلی تنها شدم؛ درواقع تنهاترین آدم دنیا شدم.

صحبت پایانی؟

–    از مردم می خواهم که از خواننده های محبوب شان حمایت کنند و کارهای شان را گوش دهند. برای آنها فقط در فضاهای مجازی مثل اینستاگرام و فیس بوک پیغام نگذارند بلکه با خرید آلبوم و اگر توان مالی داشتند شرکت در کنسرت ها حمایت شان کنند.