گفتگو با نفیسه روشن بازیگر برابراصل

همیشه دوست داشتم با آقای دری کار کنم. از سال ها پیش با متن های ایشان آشنا بودم. زمانی که فیلمنامه سریال به دستم رسید حق انتخاب از میان دو نقش را داشتم و من شیده را برگزیدم، از آنجا که این شخصیت به نوعی دوران دانشجویی ام را تداعی می کرد و این موضوع برایم بسیار جالب بود. بازی در نقش یک خانم وکیل که در عین حال شخصیت خودمختار و مستقلی دارد در کنار مرور و تکرار نکته های حقوقی که ۱۲ـ۱۰ سال پیش آنها را گذرانده بودم برایم جذاب بود، درواقع می توانم بگویم در سریال برابر اصل مقطعی از زندگی خودم را بازی کردم.

 

خیلی عالی، من این شانس را داشته ام که از ۱۳ سال پیش که وارد حرفه بازیگری شدم در کنار پیشکسوتان خیلی خوبی کار کنم. یاد گرفته ام همیشه به بزرگترها احترام بگذارم. در برابر اصل هم از پیشکسوتانم خیلی چیزها آموختم.

 

ما در جامعه قشر خاص داریم و عام. قشر خاص شاید از قوانین حقوقی اطلاع داشته باشند، اما عموم مردم با مسائل حقوقی آشنایی چندانی ندارند. برابر اصل می خواهد در قالب یک درام و قصه خانوادگی به مردم هشدارهای حقوقی بدهد. بازخوردهای سریال خوب بود و این نشان می دهد مردم با این کار ارتباط برقرار کرده اند. البته اگر قسمت های سریال بیشتر بود بهتر می شد به موضوع پرداخت. نظرم حیف شد، لازمه تاثیرگذاری چنین مجموعه هایی ممتد بودن آنهاست تا بسترهای لازم برای هشدار و اندرز به بیننده فراهم و نتیجه مطلوب حاصل شود.

 

چرا اتفاقا، خیلی به نقش های منفی و حتی طنز علاقه دارم اما شاید به دلیل کارهایی که در ده سال گذشته بازی کرده و در یک قالب مشخص جاافتاده ام چنین نقش هایی کمتر به من پیشنهاد می شود. البته این اواخر در یک تله فیلم نقش یک دختر خلافکار را بازی می کنم که اهل اسلحه کشی هم است.

 

 

شخصا علاقه زیادی به سینما و تئاتر دارم، چراکه معتقدم سینما، تئاتر و تلویزیون مثل یک خانواده به هم متصلند، ولی اتفاقاتی برای من افتاده که بیشتر از سر بدشانسی بوده است. زمانی که یک بازیگر برای یک سریال قرارداد می بندد تا دو سه ماه سر کار دیگری نمی تواند برود، حالا بگذریم که برای سریال هایی مثل «قفسی برای پرواز» و «ساختمان۸۵» قرارداد یک ساله هم داشته ام. در حین فیلمبرداری برابر اصل دو پیشنهاد سینمایی داشتم که متاسفانه نتوانستم همکاری کنم. این را باید به حساب بدشانسی هایم گذاشت، مگر این که از تلویزیون فاصله بگیرم که اصلا تمایلی به این کار ندارم. من فرزند تلویزیون هستم این رسانه باعث پیشرفت من شد، اما اگر فرصتی دست بدهد حتما در سینما هم فعالیت خواهم کرد.

 

بله، زمانی که در سریال یک تکه زمین بازی می کردم سه کار سینمایی پیشنهاد شد که مجبور شدم هر سه را رد کنم. یا پیشنهاد بازی در فیلم «پنج ستاره» را نپذیرفتم و بعد دیدم چه فیلم خوبی از آب درآمده است. وقتی در سریال زمانی برای عاشقی بازی می کردم هم پیشنهاد فیلم و سریال «معراجی ها» را داشتم که به خاطر تداخل ده روز کاری نتوانستم در کار مسعودده نمکی حضور پیدا کنم.

 

حتی اگر علاقه شخصی ام را هم نادیده بگیرم و این که محبوبیت و شهرتم تا این مقطع را مدیون تلویزیون هستم، تلویزیون در همه خانه ها حضور دارد و حتی در دورافتاده ترین نقاط کشور هم مردم آن رامی بینند. جایگاه و خاستگاه کار من در تلویزیون است و اگر در سینما یا تئاتر هم حضور پیدا کنم فقط گریزی است برای تجربه کردن آن فضاها.