واقعاً افراد نابینا شنوایی قوی تری دارند؟

حقایقی در مورد نابیناها و شنوایی افراد نابینا

حس شنوایی وقتی رخ می دهد که ارتعاشات از صداها وارد گوش ما می شود و باعث ایجاد ساختارهای کوچک به نام سلول های مویی در گوش درونی ما می شود که به عقب و جلو حرکت می کنند. سلول های مویی این حرکت را به سیگنال الکتریکی تبدیل می کنند که مغز می تواند از آن استفاده کند.

اینکه یک فرد می تواند تا حد زیادی بشنود به این بستگی دارد که این سلول های مویی چقدر سالم هستند زمانی که نابود شوند رشد نمی کنند – و این برای افراد نابینا هیچ فرقی ندارد. بنابراین افراد نابینا نمی توانند از نظر فیزیکی بهتر از دیگران بشنوند.

با این وجود، افراد نابینا اغلب از افراد بینا در شنیدن وظایفی همچون پیدا کردن منبع صدا، بهتر عمل می کنند. دلیل این امر وقتی پدیدار می شود که ما از اندام های حسی، در آنچه در حال رخ دادن با مغز است و چگونه اطلاعات حسی توسط آن پردازش می شود، نگاه می کنیم.

شنوایی قوی تر برای جبران نابینایی؟

ادراک زمانی رخ می دهد که مغز سیگنال ها را تفسیر می کند که اندام های حسی ما فراهم می کنند و بخش های مختلف مغز به اطلاعات موجود از اندام های حسی مختلف واکنش می دهند.

مناطقی وجود دارند که اطلاعات بصری را پردازش می کنند (پوسته بینایی)و قسمت هایی که اطلاعات صوتی را پردازش می کنند (پوسته شنوایی). اما زمانی که یک حس بینایی از دست می رود، مغز چیز قابل توجهی را انجام می دهد:این کار وظایف این مناطق مغز را تحت تاثیر قرار می دهد.

وسعت سازماندهی مجدد در مغز بستگی به زمانی دارد که فرد بینایی خود را از دست می دهد. مغز می تواند در هر نقطه از زندگی، از جمله بزرگسالی خود را از نو سازماندهی کند، اما در دوران کودکی، مغز توانایی سازگاری با تغییر را دارد.

این به این دلیل است که در دوران کودکی مغز هنوز در حال توسعه است و سازمان دهی جدید مغز مجبور نیست با یک فرد موجود رقابت کند. در نتیجه، افرادی که از سن خیلی زود نابینا شده اند سطح بسیار بالاتری از سازماندهی مجدد در مغز را نشان می دهند.

افرادی که در اوایل زندگی نابینا می شوند تمایل دارند که بهتر از افراد بینا، و همچنین آن هایی که بعدها در زندگی نابینا می شوند، در شنوایی و لمس وظایف ادراکی، عملکرد بهتری داشته باشند.

آیا نابینایان بهتر می شنوند؟

چنانچه در ابتدای همین مطلب نمناک گفتیم این باور عمومی است که افراد نابینا می توانند تقریبا شنوایی مافوق طبیعی داشته باشند. با این حال، آیا این نظریه تحت شرایط علمی قرار می گیرد؟

در بسیاری از فیلم ها و داستان ها به عنوان فرد ناتوان در نظر گرفته می شوند اما در اغلب موارد قهرمانان نابینا، نابینایی خود را با شنوایی بالا جبران می کنند. همراه با زیرکی و نبوغ آن ها قادر به موفقیت با استفاده از شنوایی پیشرفته خود هستند.

این مساله باعث شده است که بسیاری از مردم تعجب کنند:این مساله تا چه حد درست است؟ اما آیا افراد نابینا واقعا از افراد دیگر بهتر می شنوند؟

با این حال، قبل از اینکه بتوانیم بفهمیم چگونه افراد نابینا و کم بینا صداها را پردازش می کنند، باید درک کنیم که چگونه افراد نابینا در وهله اول از شنوایی خود استفاده می کنند.

چگونه شنوایی به افراد بینا کمک می کند؟

شنوایی ما به طور واضح به ما کمک می کند تا ارتباط برقرار کنیم و با صداهای اطراف خود گوش دهیم. بسیاری از افراد این جنبه های شنوایی خود را، به خصوص آن هایی که هر دو بینایی و شنوایی دارند، امتیاز در نظر می گیرند. با این حال، این حس اصلی به روش هایی که ممکن است حتی توجه نکنیم، به ما کمک می کند.

افراد نابینا از صداهای وسایل نقلیه در حال عبور برای مشخص کردن اینکه آیا عبور از خیابان بی خطر است یا خیر، استفاده می کنند. در حالی که بیشتر افراد قبل از عبور به هر دو طرف نگاه می کنند، اگر کامیون با سرعت بالا حرکت کند، بسیاری از آن ها سریع تر حرکت خواهند کرد.

شنوایی ما همچنین به ما این امکان را می دهد که تعادل خود را حفظ کنیم، به خصوص وقتی که چشمانمان بسته است . در حمام، بسیاری از افراد ناخواسته از صدای ریزش آب برای حفظ تعادل هنگام شستن موی خود استفاده می کنند.

بیشتر افراد به روش هایی که از صدا استفاده می کنند توجه نمی کنند. آن ها تمام عمر خود را با بینایی و شنوایی زندگی کرده اند، بنابراین آن ها روش های ظریف استفاده از حواس خود را در نظر نمی گیرند.

افراد نابینا به طور مستقیم از صدا استفاده می کنند. نشانه های صوتی می توانند به آن ها کمک کنند تا آگاهی فضایی ایجاد کنند و به افراد نابینا اجازه دهند راه خود را پیدا کنند و از برخورد با وسایل اجتناب کنند.

مثالا، صدای تلویزیون ممکن است به آن ها بگوید که نزدیک به دیوار تلویزیون هستند. از آنجا، آن ها می توانند از شنوایی خود برای تعیین مکان تلویزیون استفاده کنند، چقدر فاصله دارند و به چه سمتی باید بروند.

صدای ناشی از عصا می تواند به آگاهی فضایی کمک کند. در حالی که عصا اغلب برای داوری فواصل مورد استفاده قرار می گیرد و موانع را پیدا می کند، آن ها می توانند صداهای مختلفی را بنابر سطح تولید کنند. راه رفتن یک فرد نابینا روی کاشی نسبت به فرش تغییر خواهد کرد در حالیکه زیرکانه است، این می تواند آن ها را از لغزش نگه دارد.

تصور غلط در مورد شنوایی بهتر:

جمله “افراد نابینا می توانند بهتر بشنوند ” همیشه درست نیست. افرادی که در اوایل زندگی نابینا می شوند به طور معمول به گستره وسیع تری از صداها توجه دارند، اما برخی افراد نابینا هیچ شنوایی پیشرفته ای ندارند. مطالعات نشان داده اند در حالی که افراد نابینا تمایل به شنیدن بهتر در سطح افقی دارند، بسیاری از آن ها برای تشخیص صداها در سطح عمودی تلاش می کنند.

درست است که افراد نابینا بعد از از دست دادن بینایی بیشتر خود را به صداها وفق می دهند انسان ها به طور طبیعی با اتکا به حواس دیگر خود جبران می کنند و شنیدن یکی از حس های اولیه پس از بینایی است. اما نابینایی به طور خودکارباعث شنوایی بهتر نمی شود. شنوایی پیشرفته چیزی است که آن ها در طول زمان ایجاد کرده اند.

همین مساله می تواند برای کسانی رخ دهد که هنوز توانایی دیدن را دارند. اگر در تاریکی پرسه می زنید، عینک خود را بردارید، یا لنزهای تماسی خود را از دست بدهید، ممکن است بر شنوایی و لمس خود تکیه کرده باشید تا زمانی که بینایی شما دوباره برقرار شود. افراد توانا به طور طبیعی به چشم خود بیش از هر حس دیگری تکیه می کنند، اما انسان ها می توانند بدون آن به زندگی خود ادامه دهند.

یک تصور غلط رایج این است که گوش های افراد نابینا پس از از دست دادن بینایی خود حساس تر می شوند این دروغ است. اکثر افراد نابینا گوش های کاملا طبیعی دارند – مغز آن ها عضوی است که با شرایط جدید تطبیق می کند.

سازگاری قشر بصری:

در بسیاری از موارد شنوایی پیشرفته، مرکز بصری مغز یاد می گیرد که به امواج صوتی واکنش نشان دهد. تمام این مناطق متصل هستند، بنابراین بخش های ویژه ای از مغز می تواند وظایف جدید یا اضافی را برای حفظ نظم انجام دهد.

مغز شما به طور طبیعی می خواهد چیزها را برای شما آسان کند، بنابراین با توجه به شرایط شما سازگار می شود. این سازگاری می تواند به سرعت اتفاق بیفتد، و هر چه موقعیت بیشتر باشد، این تغییرات رخ می دهد.

مثالا شامل یک موقعیت مشابه است. اگر اسباب و وسایل خود را به طور خاص مرتب کنید، مغز شما با این کار سازگار خواهد شد پس شما در حین حرکت به اطراف خانه به چیزها برخورد نمی کنید. به همین دلیل است که همیشه بعد از جابه جا کردن میز و مبل پاها و باسن به مدت چند روز با آن برخورد می کند چون مغز شما با نظم جدید سازگار نشده است.

به همین ترتیب، افرادی که حس شنوایی ندارند با استفاده از حس های دیگر سازگار می شوند. این می تواند برای مغز استرس زا باشد، بنابراین بسیاری از متخصصان شنوایی سنجی توصیه می کنند که تست های شنوایی منظم و کمک های شنوایی انجام شود.

آیا افراد دارای اختلالات بینایی بهتر می شنوند؟

هیچ پاسخ قطعی وجود ندارد. در حالی که بسیاری از این افراد توانایی تشخیص صداهای بیشتری را دارند، این اثر جانبی سازگاری مغز آن ها است. هیچ قسمتی از گوششان، مجاری شنوایی یا حلزون گوش بعد از از دست دادن بینایی آن ها تغییر نمی کند قشر بینایی و شنوایی مغز آن ها فقط با موقعیت جدید آن ها تطبیق داده می شود و باعث می شود راحت تر زندگی کنند.

افراد نابینا و کم بینا معمولا تجربه بیشتری با استفاده از حس های دیگر دارند، و این توهم را ایجاد می کنند که آن ها شنوایی “مافوق طبیعی” دارند. هیچ چیز ماورای طبیعی در توانایی آن ها برای شنیدن وجود ندارد، بلکه از طریق تمرین و سازگاری بالا رفته است. افرادی که از “مکانیابی صوتی” انسان استفاده می کنند، همچنین ساعت های آموزش و آماده سازی را به منظور بهبود این توانایی، گذرانده اند.

همچنین مهم است توجه داشته باشید که افراد بینا قادر به آموزش خود هستند تا بهتر به نظر برسند. مطالعات نشان می دهد که افراد بینا قادر به یادگیری مکانیابی صوتی انسان هستند، اما آن ها ممکن است در انجام این کار زیاد تلاش نکنند برای زنده ماندن آن ها ضروری نیست، بنابراین مهارت تا حد زیادی استفاده نشده است

بنابراین بله، در حالی که افراد نابینا می توانند از برخی جهات بهتر بشنوند، این یک توانایی ذاتی و یا یک ابرقدرت نیست. مغز ما پیچیده است و افراد نابینا باید مهارت های متفاوتی نسبت به افراد بینا داشته باشند.