پیشنهاد شبکه GEM برای امیرحسین آرمان
گفتگو با امیرحسین آرمان بازیگر سریال پریا
امیرحسین آرمان بازیگر فیلم ها و مجموعه هایی چون شیفت شب، یه حبه قند، در امتداد شهر، من مادر هستم، سرزمین کهن و کیمیا یکی از بازیگران اصلی این سریال است که نقش جوانی به نام کیوان را بازی می کند. جوانی که ناخواسته به بیماری مهلکی مبتلا می شود و همه چیز در زندگی اش تحت الشعاع این بیماری قرار می گیرد. آرمان با بازی در این سریال یکی از متفاوت ترین نقش هایش را تجربه کرد. ضمن این که در کنار بازیگری، قرار است تا در حوزه موسیقی نیز حضور فعال داشته باشد.
در ادامه گفتگو با این بازیگر جوان را می خوانید:
*آقای آرمان این روزها همزمان با پخش سریال، مشغول بازی در چه کاری هستید؟
مشغول بازی در فیلم «نهنگ عنبر ۲» هستم. البته نقش کوتاهی است و دوستانه و به صورت افتخاری برای سامان مقدم بازی می کنم که می توانم بگویم به نوعی یادگاری است. در کنار ان هم درگیر جمع آوری آلبوم موسیقی هستم.
*اگر مایل هستید در این باره نیز توضیحاتی می دهید؟
من بیش از این یکی دو تراک خوانده بودم که مورد استقبال قرار گرفت و تصمیم گرفتم با یک سری آدم حرفه ای اولین آلبوم موسیقی ام را جمع آوری کنم. با هنرمندان خوبی چون روزبه بمانی، ترانه مکرم، شهاب رمضان، امیرعلی بهادری و بهزاد عبدالهی و … البته تا چند روز دیگر هم یک تراک دیگر را منتشر خواهیم کرد. اما فکر می کنم پاییز بتوانیم آلبوم را بازار ارائه بدهیم.
*چطور شد که وارد دنیای موسیقی هم شدید؟ شناخت کافی از این حرفه دارید؟
بله موسقی کار می کردم، اما تا این حد جدی به آن فکر نکرده بودم. تا اینکه فیدبک خوبی که از مخاطب در این زمینه گرفتم، باعث شد این کار را به صورت حرفه ای دنبال کنم.
*شما که جزو هنرمندانی نیستید که مدعی کار متفاوت هستند ولی در عمل اتفاق دیگری می افتد؟
نه. من فکر می کنم اغلب کسانی که از بازیگری وارد موسیقی شده اند، بیشتر به دنبال این بودند که سلیقه خودشان را به مردم غالب کنند و این شدنی نیست. باید به سلیقه و خواست مردم کار کرد.
*تا چه حد فکر می کنید، استقبالی که از تک آهنگ های شما شد، به دلیل شهرتی است که در زمینه بازیگری کسب کرده اید؟
اغلب بازیگران در زمینه موسیقی هم فعالیت می کنند، اما شهرتشان تأثیری در این کار نداشت. دوست نداشته باشند، نمی پذیرند. خوشبختانه و یا متأسفانه فضای مجازی این اجازه را به همه می دهد که بیایند و تعریف و یا تهدید کنند. به تعبیری فاصله بین مردم و هنرمندان کم شده است.
*از فضای موسیقی خارج شویم و به «پریا» بپردازیم. زمانی که برای نخستین بار فیلمنامه و نقش کیوان را مطالعه می کردید، از نظر ما کیوان یک قربانی بود؟
من وقتی فیلمنامه را خواندم، دو چیز خیلی نظرم را جلب کرد. یکی عشق نامتعارفی که نسبت به پریا داشت ودوم بیماری که در داستان مطرح می شود. به نظرم این دو موضوع جزو خطوط قرمز تلویزیون محسوب می َشود که تا به حال بدین شکل به آن پرداخته نشده بود و نمی دانم بعد از آن هم ما بازهم می توانیم چنین سریال هایی را در تلویزیون ببینیم یا نه. بنابراین در وهله اول، این دو موضوع برایم خیلی جذاب بود. به هر حال ما به ازای کیوان هم در جامعه وجود دارد که ناخواسته به این بیماری مبتلا می شود.
*با توجه به صحبت های خواهر کیوان درباره زمان مرگ مادرشان، ممکن است در قسمت های دیگر ما شاهد بیماری روحی کیوان در کنار ایدز باشیم؟
نه. من فکر می کنم هر کسی در چنین موقعیتی واکنش های مختلفی دارد. کیوان هم پس از مطلع شدن از بیماری اش، این گونه برخورد کرد.
*من همین جا می خواهم انتقادی به بازی شما داشته باشم که شاید به کارگردانی کار هم برگردد. من فکر می کنم هر کسی در چنین موقعیتی قرار بگیرد، اعضای بدنش از کار می افتد و نمی تواند خودش را کنترل کرده و روی زمین بیفتد. اما کیوان به سرعت طول بیمارستان را دوید! به نظر شما این واکنش غیرمنتطقی نبود؟
همانطور که می دانید این سریال مشاوره هایی در زمینه های حقوقی و پزشکی دارد. بنابراین ما در این زمینه با آنها مشورت کرده ایم و چنین واکنش هایی نیز وجود دارد. درباره کیوان هم اینگونه در فیلمنامه نوشته شده بود. از این رو قطعاً برای نگارش چنین صحنه ای در فیلمنامه قطعاً مشاوره شده است. ضمن اینکه اتفاق، اتفاق وحشتناکی است و در چنین مواقعی مغز نمی تواند دستور بدهد. ممکن است هر کسی واکنش خاصی در چنین مواقعی داشته باشد که با دیگری متفاوت است.
*فکر می کنم سخت ترین سکانس های بازی شما همین واکنش های کیوان در موقعیت های مختلف بود.
بله در کل بازی کردن که کار سختی است. درباره این سریال هم قطعاً در قسمت های دیگر هم سکانس های سختی را خواهید دید. چون من می خواستم جوری در این کار بازی کنم که برای مخاطب باورپذیر باشد، اما برای من قسمت های ابتدایی سریال سخت تر بود. چون در ابتدا که هنوز کیوان وارد این موقعیت ها و تنش ها نشده بود، باید به گونه ای بازی می کردم که ببیننده، کیوان را پس نزند و برایش خسته کننده نباشد. باید کاری می کردم که بیننده بتواند با کیوان ارتباط برقرار کند.
*تا امروز چه فیدبکی از مخاطب گرفته اید؟
خوشبختانه سریال دیده شده است. من معتقدم که مردم دوست دارند سریال های تلویزیون خودمان را ببینند. یعنی اگر ماهواره بهترین سریال های خارجی روز را هم پخش کند، باز هم مردم دوست دارند سریال های خودمان را ببینند. البته اگر مثل «پریا» سریال های خوب ساخته شود و تلویزیون سریال های آموزنده از این دست بسازد.
*چقدر شناخت خودتان از این بیماری با این سریال بیشتر شد؟
من پیش از آنکه فیلمنامه را بخوانم، خب شناخت کمی از این بیماری داشتم، اما با این کار توانستم آگاهی بیشتری کسب کنم.
*پس شما معتقدید که اگر تلویزیونی آزادی عمل بیشتری به کارگردان و نویسنده در طرح موضوع بدهد، این نوع سریال ها هم در جامعه تأثیر گذار است و هم می تواند مخاطبان را به خود جذب کند؟
صد در صد. البته در هر کاری خطوط قرمز وجود دارد. در این سریال هم وجود داشت. اما همین که این موضوعات در تلویزیون مطرح شد، می تواند اتفاق خوبی باشد. مردم هم دوست داشتند و برایشان عجیب بوده که این مسئله را در تلویزیون مشاهده می کنند.
من هنوز چهل درصد پولم را طلب دارم. حالا که بحث به اینجا رسید، خوب است این را هم بدانید که تهیه کنندگان محترم یک بند جدید به قراردادهای سریال ها اضافه کرده اند. مبنی بر اینکه ما در صورتی می توانیم دستمزد شما را بپردازیم که تلویزیون پول ما را بدهد. بنابراین تهیه کننده ها در عمل هیچ تعهد مالی به بازیگران ندارند. ما هم نمی توانیم به هیچ کجا اعتراض کنیم.
*خب همین شرایط باعث می شود که برخی از بازیگران جذب شبکه های ماهواره ای شوند.
بله. اتفاقاً من هم از شبکه جم پیشنهاد کار دارم. به من گفته شده که در همین زمانی که سریال «پریا» پخش می شود، به ترکیه مهاجرت کنم و با آنها هر مبلغی که می خواهم، قرارداد ببندم که من نپذیرفتم.
*شما پیش از «پریا» هم تجربه بازی در سریال داشته اید. اما با این کار بیشتر دیده شده اید. این اتفاق در تصمیم گیری شما برای ادامه روند کاری تان تأثیر گذار است و یا ترجیح می دهید در سینما بیشتر حضور داشته باشید؟
من از زمانی که کارم را با سینما آغاز کردم، پیشنهاد سریال هم داشتم. اما همیشه سعی کردم کاری نکنم که وقتی بازی خودم را می بینم، شرمنده شوم. بنابراین نقش هایی که در سریال های «کیمیا» و «پریا» بازی کردم، این قابلیت را داشت که من سرم را بالا بگیرم و از انتخاب بازی ام پشیمان نیستم و به دلیل اینکه تمام توانم را به کار گرفتم، از بازی خودم راضی ام.
*در قسمت هایی از سریال که کیوان رو در روی پدر می ایستاد و در تصمیم خود مصمم بود، به رفتارهای کیوان حق می دادید؟
برداشت من از کار این بود که حسین آقا حاضر بود با هر تصمیم کیوان موافقت کند، اما پسرش به این بیماری مبتلا نشود. یعنی بعضی وقت ها چنین مخالفت هایی نتیجه عکس می دهد. با این حال به نظر من احترام به پدر و مادر باید حفظ شود.
*از نخستین تجربه همکاری تان با حسین سهیلی زاده بگویید و اینکه تا چه حد این فضا وجود داشت تا با کارگردان تعامل داشته باشید و ایده و نظر بدهید؟
تجربه بسیار خوبی بود. هم کار کردن با کارگردان شریف و انسانی چون آقای سهیلی زاده و هم قرار گرفتن در کنار بازیگران حرفه ای و خوبی که من افتخار داشتم با آنها همبازی باشم. آقای سهیلی زاده بسیار کار بلد هستند و مدیوم و مخاطب تلویزیون را می شناسند. با بازیگران هم ارتباط خوبی داشتند و این فضا را برای تعامل به ما می دادند. ضمن اینکه ما پشت صحنه بی حاشیه و بسیار خوبی داشتیم. خوشحالم که فرصتی مهیا شد با چنین بازیگرانی همکاری کنم. حضور خانم مستوفی هم در این نقش خیلی به کار کمک کرد.
*اصولاً در تلویزیون با کارگردان هایی همکاری کردید که با سلیقه مخاطب آشنا هستند.
بله. کارگردان های شریف و خوبی هم هستند. تجربیات تلویزیونی برای من به گونه ای راحت از سینما است و با آدم های راحت تری کار کردم. به خصوص در این کار که خوشحالم با این گروه کار کردم. همه عوامل چه پشت دوربین و چه بازیگران بسیار انسان های شریفی هستند.
*برای نزدیک تر شدن به نقش کیوان، خودتان هم تحقیق در این زمینه داشتید و یا به فیلمنامه اکتفا کردید؟
بله. به مراکز درمانی که مرتبط با این بیماری است، رفتیم و با آنها صحبت کردیم. اما آنچه که مهم بود، واکنش درست به این بیماری بود. هدف از ساخت این سریال اطلاع رسانی و آگاهی دادن درباره برخی مسائل از جمله بیماری ایدز بود.
*شما که در کنار بازیگری، موسیقی را هم تجربه کرده اید، دغدغه کارگردانی هم دارید؟
بله. فکر می کنم دوست دارم یک روز فیلم خودم را بسازم.
