غزل صارمی از بازگشت خود به ایران می گوید

این بازیگر که پس از بازی در عروس آتش ، در چند فیلم کوتاه و فیلم تلویزیونی بازی کرده است درباره فعالیت های خود اینگونه توضیح داد:پس از فیلم سفر سرخ که در جشنواره فیلم فجر نیز دیده شد، بازی در تئاتر را به کارگردانی داود دانشور تجربه کردم که خوشبختانه تجربه ارزنده ای بود. همزمان با بازی در عرصه سینما و تئاتر، دانشجوی سینما شدم و همزمان با درس خواندن در تلویزیون بازی کردم.

 

وی ادامه داد:در همان دوران بسیاری از نزدیکانم می گفتند که اشتباه کردم وارد تلویزیون شدم و معتقد بودند بعد از عروس آتش باید منتظر پیشنهاد خوب می ماندم، اما خوشحالم که به تلویزیون رفتم و به هیچ عنوان پشیمان نیستم. با حضور در تلویزیون و در کنار بزرگانی چون زنده یاد رضا ژیان، اکبر عبدی و اکرم محمدی درس های مهمی آموختم و لحظه های خوبی را تجربه کردم. یکی دیگر از فعالیت هایم در دوران دانشجویی این بود که فیلم کوتاه ساختم و بعد از پایان درس سینما تا مدت ها مشغول فیلمسازی و کسب تجربه های مختلف بودم و در نهایت برای ادامه تحصیل به سوئد رفتم و ادبیات خواندم.

 

بازیگر فیلم سفر سرخ در پاسخ به این پرسش که چرا برای ادامه تحصیل، حوزه سینما را انتخاب نکرده است؟ توضیح داد:سینما حرفه سخت و در عین حال تجربه گرایی است و بیشتر از آنکه تحصیلات در این عرصه کارآمد باشد تجربه کردن کارساز است. در آن زمان موقعیت های خوب برای بازی در سینما کم و فیلمنامه هایی که پیشنهاد می شد بی کیفیت بود به همین دلیل ترجیح دادم ادبیات بخوانم تا با دنیای دیگری آشنا شوم. البته در این فاصله در فیلم تلویزیونی «آخرین شب بارانی» به کارگردانی ابوالفضل عصارزاده بازی کردم.

 

صارمی با اشاره به بازگشتش به ایران و فعالیت هایی که داشته است، عتوان کرد:البته پس از بازگشت به ایران بار دیگر سراغ سینما رفتم و در همان آغاز راه در فیلم کوتاه «خانه ام را دوست می دارم» که دست کمی از یک فیلم بلند سینمایی هم به لحاظ حضور عوامل و هم ساختار نداشت، حضور یافتم. در این فیلم کوتاه با بهزاد خداویسی همبازی بودم و ژرژ هاشم زاده تهیه کننده بود و بهادر ادب نیز کارگردانی اثر را به عهده داشت. همچنین فیلم های تلویزیونی چون «آخر یک شب» ساخته رضا حسین آبادی را در نوبت پخش در تلویزیون دارم.

این بازیگر با تاکید بر اینکه دوست دارد بار دیگر به سینما برگردد، گفت:فیلمنامه های بلند و کوتاهی به من پیشنهاد شده اما با احتیاط حرکت می کنم تا پس از این همه سال راه اشتباهی نروم و فکر می کنم هنوز آمادگی کامل برای این حضور را ندارم. البته ناگفته نماند که بسیاری از سینماگران و کارگردان ها نمی دانند به ایران برگشته ام و شاید اگر با یکی از کارگردان های خوب کار کنم ترس ناشی از احتیاط زیادم از بین برود.