سرطان حمید جبلی دروغی که رضا ژیان را به ایران کشاند

رضا ژیان، عباس نعلبندیان و کارگاه نمایش ناموس من اند

اولین نفری که بنا بر درخواست منصور ضابطیان روی صحنه سالن اصلی رفت، محمد ژیان، برادر رضا ژیان بود. او ضمن صحبت کوتاهی گفت:«رضا ژیان، عباس نعلبندیان و کارگاه نمایش سه جز لاینفک وجود من و وجود تئاتر ایران هستند. گاهی دوستانی به من خرده می گیرند که نسبت به این سه متعصبانه برخورد می کنم. آری من نسبت به ژیان، نعلبندیان و کارگاه نمایش، متعصبم. این ها ناموس من، آبروی من و رگ غیرت من اند. به جشن تولد رضا خوش آمدید!»

اعتراض رضا ژیان به برگه تقدیری که با آن در بقالی چیزی نمی دهند!

 محمد ژیان روی صحنه آمد و گفت:«آن چه در مقدمه نمایشنامه «دوستان بامحبت» به آن اشاره کرده ام این است که پس از رفتن رضا از ایران در سال ۶۲ ، من و دوستانش به شدت علاقه مند بودیم او به ایران بازگردد اما هر چه می کردیم موفق نمی شدیم تا این که پس از گذشت سال ها با اطلاع حمید جبلی طی نامه ای به رضا حقیقتی را برایش مطرح کردم که در واقع حقیقت نداشت و امیدوار بودم به دلیل علاقه بسیار زیاد او به جبلی، کلکم بگیرد. برایش نوشتم؛ رضا جان متاسفانه حمید جبلی دچار بیماری سرطان شده است و حال خوبی ندارد و یکی از آرزوهایش دیدار شماست!»

محمد ژیان افزود:«تلاش ما جواب داد و رضا حاضر شد در سال ۷۶ به ایران برگردد. او طی برنامه ای در لس آنجلس به نام «شبی با رضا ژیان» با دوستان، همسرش زویا زاکاریان و پسرش آرتین خداحافظی کرد و به ایران آمد.»

سپس فیلمی ۲۰ دقیقه ای از رضا ژیان پخش شد که حمید جبلی آن را تهیه کرده بود و بخشی از یک فیلم بلند بود. در این فیلم کسانی هم چون آیدین آغداشلو، سیروس ابراهیم زاده، فریدون حسن پور، رضا رویگری و همچنین مادر رضا ژیان به صحبت در مورد او پرداختند.

گم شدن سیروس گرجستانی در لس آنجلس و پیدا شدنش توسط رضا ژیان!

سپس سیروس گرجستانی با حضور روی صحنه به تعریف خاطره ای شیرین از رضا ژیان پرداخت. او گفت:«سال ۱۳۷۵ بود که با گروهی برای اجرای نمایشی به امریکا رفتیم. آمریکا رفتن برای من بسیار مهم بود و آرزو داشتم که آن جا را ببینم. در لس آنجلس با خود قرار گذاشتم که روزی ۵۰۰ قدم به تنهایی گردش و پیاده روی کنم. هنگام این پیاده روی، مکان های ثابتی را به عنوان نشانه به ذهن می سپردم تا در برگشت گم نشوم. در هفتمین روز این گردش، حدود ساعت چهار و نیم یا پنج بعدازظهر در حالی که خوش خوشک راه می رفتم سه، چهار دختر دبیرستانی به سمتم آمدند، یکی از آن ها به انگلیسی چیزی گفت که متوجه نشدم و با دست اشاره کرد که زیپ شلوارم باز است! من که هول شده بودم سریع به زیپم نگاه کردم و وقتی دیدم بسته است تازه متوجه شدم آن ها سر کارم گذاشته اند! می خواستم هم چنان به مسیرم ادامه دهم که متوجه شدم راهم را گم کرده ام. خواستم از همان مسیر برگردم اما انگار کسی تمام نشانه هایی را که به ذهن سپرده بودم پاک کرده بود!»

بخشی از این برنامه به خاطره گویی دوستان و همکاران رضا ژیان از جمله داریوش مودبیان اختصاص داشت

گرجستانی ادامه داد:«ترس از پاهایم به مغزم رسید و حال بچه ای را داشتم که در شلوغی مادرش را گم کرده است. با توجه به این که زبان انگلیسی هم نمی دانستم فقط با صدای بلند کسانی را که از کنارم می گذشتند با نام خانم یا آقا صدا می زدم به این امید که یکی از آن ها ایرانی باشد و رویش را به سمتم برگرداند و کمکم کند. حدود یک ساعت یا یک ساعت و نیم پیاده راه رفتم و در همان حال به یاد حرفی از اسماعیل داورفر افتادم. داورفر یک بار برایم تعریف کرده بود که از پلیس یکی از فرودگاه های خارجی پرسیده است شما چگونه ایرانی ها را از دور می شناسید؟! و آن پلیس گفته بود ایرانی ها گشاد گشاد راه می روند و هنگام راه رفتن سرشان را پایین می اندازند! همان طور که خسته و درمانده راه می رفتم به دنبال کسی می گشتم که گشاد گشاد راه برود و سرش پایین باشد!»

گرجستانی که همه حاضران در سالن را با خود همراه کرده بود افزود:«همان طور که به دنبال چنین کسی می گشتم در بیست متری ام چشمم به کسی افتاد که به تیر چراغ برق تکیه داده بود و مثل آفتابه ایستاده بود! آرام جلو رفتم و گفتم آقا! همین که برگشت دیدم رضا ژیان است. گفتم رضا من گم شده ام! او زیر خنده زد و به محمود استاد محمد گفت:محمود بیا سیروس گم شده بدبخت!»

تقدیم اولین نسخه از «دوستان بامحبت» به محمد ژیان

سپس با حضور فرزاد فربد مسئول انتشارات پریان و ناشر «دوستان بامحبت» و حمید جبلی نویسنده این اثر از این نمایشنامه رونمایی شد. حمید جبلی در این قسمت از مراسم گفت:«این نمایشنامه به سفارش رضا ژیان نوشته شد و به سفارش محمد ژیان به چاپ رسید. پس اولین نسخه از آن را به محمد ژیان تقدیم می کنم.»

در این مراسم، کتاب «دوستان با محبت» نوشته حمید جبلی رونمایی شد

در ادامه تندیسی از صورتک های تئاتر که سبیل آن یادآور سبیل حمید جبلی بود و توسط طاها ذاکر طراحی شده بود از سوی محمد ژیان و پسر او مانی ژیان به حمید جبلی تقدیم شد. حمید جبلی ادامه داد:«امیدوارم از این به بعد تا هنرمندانمان زنده اند برایشان بزرگداشت بگیریم، نه پس از مرگ شان و امیدوارم هر چند که مسئولان در این سالن نیستند اما این حرف به گوششان برسد.»

جبلی با اشاره به اصغر همت که در سالن حاضر بود ادامه داد:«امیدوارم در اداره تئاتر یا خانه تئاتر یک اتاق به عنوان آرشیو تئاتر درست شود. ما موزه و آرشیو سینما داریم اما چنین چیزی در تئاتر دیده نمی شود. به طور مشخص ما برای جمع آوری آن چه در مورد رضا ژیان دیدید به غیر از آرشیو شخصی محمد ژیان به منبع دیگری دسترسی نداشتیم. واقعیت این است که تئاتر نسبت به هنرهای دیگر بسیار مظلوم واقع شده است.»

این مراسم با حضور رسول نجفیان روی صحنه و خواندن شدن تصنیف های «نوایی، نوایی» و «شب های گلوبندک» توسط او و ۳۰ ثانیه سکوت به احترام زنده یاد داود رشیدی پایان یافت.