رازهای طول عمر را از متخصص ۱۰۵ ساله بشنوید

درحالی که هینوهارا اخیرا در سن ۱۰۵ سالگی درگذشته است، میراث او رازهای ساده و خردمندانه ای است که درباره طول عمر از خود باقی گذاشته است. نکات او همه چیز از سلامتی تا شادی را پوشش می دهد. هینوهارا در سال ۱۹۱۱ متولد شده و عمر خود را صرف اصلاحات پزشکی کرده است. او از سال ۱۹۴۱ با بیمارستان بین المللی سنت لوک کار کرده و طرفدار رویکرد شخصی و فردی به بیماران و درمان بود. علاوه بر کار با سنت لوک، او پروژه های زیادی انجام داده از جمله کتاب موزیکال و پرفروش ترین کتاب کودکان در سن ۱۰۱ سالگی. به دلیل این موفقیت های حرفه ای برجسته و رویکرد ذهنی او به زندگی روزمره، هینوهارا چندین دهه الهام بخش مردم ژاپن بود؛ و حتی پس از مرگش مردم بی شک به راهنمایی های و نصایح او توجه می کنند. او ۱۲ نکته به عنوان راز طول عمر بیان کرده که در اینجا مرور می کنیم:

 

همه کسانی که عمر طولانی دارند، بدون توجه به ملیت، نژاد و جنسیت، یک چیز مشترک دارند:هیچ کدام اضافه وزن ندارند. من صبحانه قهوه، یک لیوان شیر و مقداری آب پرتقال با یک قاشق روغن زیتون می خورم. روغن زیتون برای شریان ها عالی است و پوست را سلامت نگه می دارد. ناهار شیر و چند کوکی می خورم و اگر خیلی سرم شلوغ باشم هیچ چیزی نمی خورم. من هرگز گرسنه نمی شوم، زیرا روی کارم تمرکز می کنم. شام من سبزیجات، کمی ماهی و برنج است و دو بار در هفته ۱۰۰ گرم گوشت می خورم.

 

برای سالم ماندن همیشه از پله ها بروید و وسایلتان را خودتان حمل کنید. من دو پله یکی می رفتم تا عضلاتم را فعال نگه دارم.

انرژی از احساس خوب می آید، نه از خوب خوردن یا زیاد خوابیدن. همه ما کودکی خود را به یاد می آوریم، وقتی سرگرم بودیم اغلب خوردن یا خوابیدن را فراموش می کردیم. من معتقدم ما می توانیم این نگرش را به عنوان بزرگسال هم حفظ کنیم. بهتر است بدنمان را با قوانین بی شمار مثل وقت ناهار یا وقت خواب محدود نکنیم.

همیشه برنامه داشته باشید. دفتربرنامه ریزی من در حال حاضر تا سال ۲۰۱۴ یعنی پنج سال دیگر پر است از برنامه سخنرانی ها و کارهای بیمارستان، اما در سال ۲۰۱۶ کمی به خودم استراحت می دهم و در المپیک توکیو شرکت می کنم.

نیازی به بازنشستگی همیشگی نیست، اما اگر هم بخواهید باید بعد از ۶۵ سال باشد. سن بازنشستگی فعلی در ژاپن ۵۰ سال پیش تعریف شده و ۶۵ سال است، یعنی زمانی که میانگین امید به زندگی در ژاپن ۶۸ سال بود و فقط ۱۲۵ ژاپنی بیش از ۱۰۰ سال عمر می کردند. امروزه زنان ژاپنی حدود ۸۶ سال و مردان ۸۰ سال عمر می کنند و ۳۶ هزار نفر بالای صدسال در کشور داریم. در ۲۰ سال آینده تعداد افراد بالای صدسال به حدود ۵۰ هزار نفر می رسد.

زندگی طولانی فوق العاده است. تا وقتی کسی ۶۰ ساله شود، کار کردن برای خانواده خود و دستیابی به اهداف شخصی آسان است. اما در سال های بعد، ما باید تلاش کنیم به جامعه کمک کنیم. از ۶۵ سالگی من به عنوان یک داوطلب کار کرده ام. من هنوز ۱۸ ساعت در هفت روز هفته کار می کنم و هر دقیقه آن را دوست دارم.

آنچه می دانید را به اشتراک بگذارید. من در سال ۱۵۰ سخنرانی برگزار می کنم، برخی از آن ها برای ۱۰۰ کودک پیش دبستانی است، برخی دیگر برای ۴۵۰۰ کارآفرین. من معمولا ۶۰ تا ۹۰ دقیقه صحبت می کنم، می ایستم تا قوی بمانم.

علم به تنهایی نمی تواند مردم را درمان یا به آن ها کمک کند. علم ما را باهم جمع می کند، اما بیماری فردی است. هر فرد منحصربفرد است و بیماری ها به دل آن ها مرتبط است. برای شناخت بیماری ها و کمک به مردم، نیازبه هنرهای بصری و لیبرال داریم نه فقط پزشکی.

۹ – جسارت داشته باشید

وقتی پزشکی به شما می گوید آزمایش دهید یا عمل جراحی کنید، از او بپرسید آیا برای همسر و فرزندانش نیز چنین چیزی پیشنهاد می کند؟ برخلاف باور عمومی، پزشکان نمی توانند همه را درمان کنند؛ بنابراین چرا درد غیرضروری عمل جراحی را تحمل کنیم؟ من فکر می کنم موسیقی و حیوان درمانی می توانند بیشتر از آن چیزی که پزشکان تصور می کنند کمک کنند.

۱۰ – در برابر مادی بودن مقاومت کنید

دیوانه جمع کردن مال دنیا نباشید. به یاد داشته باشید که نمی دانید کی نوبت شما می شود و هیچ چیزی با خودتان نخواهید برد.

۱۱ – الهامات خود را تحت کنترل درآورید

یک الگو برای خود پیدا کنید و سعی کنید حتی به بیشتر از چیزی که او دست یافته است برسید. پدر من در سال ۱۹۰۰ به آمریکا رفت تا در دانشگاه دوک در کارولینای شمالی درس بخواند. او یک پیشگام و یکی از قهرمانان من بود. بعد ها من چند الگوی دیگر هم پیدا کردم و هرجا گیر می افتادم از خودم می پرسیدم آن ها چگونه با مشکلات کنار می آمدند. الهام بخش من شعر «Abt Vogler» است که پدرم همیشه می خواند. این شعر می گوید چنان دایره بزرگی بکشید که تا وقتی زنده هستید نتوانید آن را کامل کنید. آنچه ما می بینیم یک قوس است، بقیه آن فراتر از دید ماست، اما وجود دارد.

درد مرموز است و سرگرمی بهترین راه برای فراموش کردن آن است. اگر یک کودک دندان درد داشته باشد و شما شروع به بازی با او کنید، او فورا دردش را فراموش می کند. بیمارستان ها باید نیازهای اساسی بیماران را فراهم کنند:همه ما به سرگرمی نیاز داریم. در بیمارستان سنت لوک ما حیوان درمانی و موسیقی درمانی و کلاس های هنر داریم.