گفتگو با علیرضا خمسه در رابطه با سریال پایتخت

علیرضا خمسه در این سریال نقش بابا پنجعلی را بازی می کند. او خود درباره بازی در این مجموعه تلویزیونی می گوید:برای من یکی از موفق ترین کارهایی که در تمام این سال ها در آن حضور داشته ام، همین سریال است. مردم با شخصیت های این سریال به خوبی ارتباط گرفته اند و همذات پنداری می کنند. خوشحالم که نوروز امسال هم قرار است «پایتخت ۵» پخش شود و بار دیگر در ایام نوروز مهمان خانه های مردم هستیم.

ادامه گفتگو با علیرضا خمسه را درباره، بهار، پایتخت، رسم و رسوم عید و خاطرات جالبش بخوانید؛

طبیعتا نقش «باباپنجعلی» برای من در عین این که یکی از لذت بخش ترین نقش ها بوده، یکی از سخت ترین ها هم بوده چرا که گریم سنگین، نوع حرکت کردن، استفاده از عینک قطور و لثه مصنوعی و حتی نوع دیالوگ گفتن این شخصیت همه و همه سختی های خاص خودش را داشت و بازی در این نقش را به لحاظ فیزیکی برایم دشوار می کرد، اما سعی کردم از تمام این سختی ها عبور کنم و نقش را به بهترین شکل ممکن ارائه دهم.

خب این هم جاذبه های بازیگری است که در نقش هایی بازی کنید که از نظر اخلاقی و رفتاری و حتی حرکتی با شما خیلی متفاوت هستند. من آدم پرتحرک و پرجنب و جوشی هستم و با دیگران خیلی زود ارتباط برقرار کرده و صحبت می کنم ولی باباپنجعلی دقیقا برعکس من است و خیلی ساکت، کم تحرک و کم حرف است. شاید یکی دیگر از جاذبه های این شخصیت برای من همین دور بودن از خودم بود. شخصیت «باباپنجعلی» به دلیل این که بسیار کم دیالوگ است و نسبت به بقیه شخصیت ها کمتر صحبت می کند، از آن نقش هایی بود که همیشه در ذهن داشتم. او کم صحبت می کند ولی تاثیر صحبت هایش زیاد است و حتی جالب است بدانید که من گاهی دیالوگی در صحنه نداشتم و در هنگام فیلمبرداری و دیالوگ گفتن دیگر شخصیت ها، دیالوگ «باباپنجعلی» هم شکل می گرفت!

گروه نویسندگان و همینطور تیم کارگردانی «پایتخت» تلاش زیادی می کنند که ما در هر فصل، قصه ها و اتفاقات جدیدی را داشته باشیم تا مخاطب حس نکند که داریم کار تکراری به او ارائه می دهیم. زیاد نمی توانم راجع به داستان و اتفاقات این قسمت از سریال صحبت کنم، فقط این را می گویم که در این قسمت اتفاقات عجیب و غریب زیادی رخ می دهد و تک تک شخصیت ها در موقعیت های جالبی قرار می گیرند که برای مخاطب شوکه کننده است.

واقعا این از خوشبختی و سعادت من است که می توانم در ایام نوروز مهمان خانه های مردم باشم. این ایام زیباترین و بهترین ایام زندگی من است و این که می توانیم حداقل به این شکل در کنار آن ها باشیم، برایم واقعا ارزشمند است. امیدوارم که بتوانیم حتی برای لحظه ای هم که شده شادی و خنده را برای آن ها به ارمغان بیاوریم.

اصولا رابطه خوبی با بهار و نوروز دارم و فکر می کنم کمتر کسی هم پیدا شود که رابطه خوبی با این ایام نداشته باشد. رسوم بسیار زیبایی که داریم باعث می شود در این ایام بیشتر و بیشتر به هم نزدیک شویم. در خانه ما همیشه رسوم و سنت های نوروزی برپاست و از سفره هفت سین گرفته تا دید و بازدید و عیدی دادن و عیدی گرفتن، همه و همه رواج دارد، البته در این بین من بیشتر از همه متضرر می شوم چون باید به همه عیدی بدهم (می خندد)! در این ایام بیش از پیش سعی می کنم که در کنار خانواده باشم.

چندباری قصه عجیب برادرهایم را گفته ام. قصه ای که برای خودمان هم هنوز عجیب و غریب است و باورکردنی نیست! مادرم ۱۲ بار زایمان کرد و البته همانطور که گفتم ۳ فرزند اولش فوت شد! یادم می آید در سنین نوجوانی بودم که مادرم فرزند دیگری به دنیا آورد و زمانی که بچه را به خانه آورد، انگار که یک جنس جعلی را تحویل داده بود! یک پسربچه سیه چرده که اصلا شباهتی به بقیه خانواده نداشت! ۳۴ سال از این موضوع گذشت. برادرم مجید خمسه که یکی از عکاسان سینماست، در هنگام کار در یک پروژه با یکی از بچه های پشت صحنه برخورد کرده بود و آن شخص گفته بود که برادری دارد کاملا شبیه مجید ماست و مجید هم به او گفته بود که اتفاقا ما هم برادری داریم که کاملا شبیه شماست! خانواده ها باهم قرار می گذارند و همدیگر را می بینند و بعد که راجع به زمان و محل تولد و بیمارستان صحبت می کنند، مشخص می شود که هر دو نفر در یک روز در همان بیمارستان متولد و اشتباهی به مادرها تحویل داده شده اند (می خندد)! خلاصه این که مجید ۳۴ سال با ما بود و ما که باور نکردیم برادر ماست و خودش هم باور نکرده بود، برادر ماست (می خندد)! بعد ۳۴ سال، برادر جدیدی به نام نادر هم به ما اضافه شد.

فکر می کنم تولد اولین دخترم یکی از شادترین لحظات زندگی ام بود. در حالی که اشک می ریختم، حس می کردم که شادترین آدم روی زمین هستم، اما غمگین ترین لحظات عمرم به زمان هایی برمی گردد که عزیزانم را از دست دادم.

طبیعتا هر پدری دوست دارد، برای فرزندانش بهترین ها را فراهم کند و آن ها را در بهترین و بالاترین مدارج زندگی ببیند. همیشه خدا را به خاطر داشتن دخترانم شکر کرده ام و برکت وجودشان را در زندگی ام کاملا حس می کنم. تمام تلاشم را می کنم که آن ها در زندگی آدم های سالمی باشند و شخصیت درستی داشته باشند. همیشه به آن ها گفته ام که به ندای قلب خود گوش دهند و این که می خواهند در آینده چه شغلی داشته باشند، به خودشان مربوط است. دختر بزرگم دانشجوست و چندان علاقه ای به بازیگری ندارد و موسیقی را ترجیح می دهد اما دختر کوچک ترم به این کار علاقه نشان می دهد ولی درکل من آن ها را در انتخاب آزاد گذاشته ام.