مادرانه های مهناز افشار برای دخترش لیانا
گفتگوی متفاوت و مادرانه با مهناز افشار
با ما همراه باشید تا احساسات ناگفته ای که مهناز افشار بازیگر معروف سینما نسبته به دخترش در یک گفتگوی صمیمانه بیان کرده است را بخوانید.با مهناز افشار یک گفتگوی کافه ای داشتیم و او هم به بهانه کودکان کار رو به روی ما نشست و از زندگی مادرانه ای گفت که لیانا برای او به ارمغان آورده است.
لیانا بزرگترین نقطه قوت و نقطه ضعف زندگی من است. من به خاطر دخترم می توانم پوسته زمین را بشکافم و از طرف دیگر به خاطر او آنقدر شکننده هستم که به دلیل یک زخم روی صورت او فرو می ریزم. من معتقدم اگر کسی این احساس را نداشته باشد، نمی تواند مادر شود. من این حس را فقط برای لیانا ندارم بلکه نسبت به همه بچه ها این حس را دارم.
* آیا همین حس قوی باعث شده که فعالیت های اجتماعی پر رنگی در این زمینه داشته باشید؟
من حتی قبل از اینکه بازیگری را به شکل حرفه ای شروع کنم، این مسئله برایم بسیار مهم بود. باید بگویم این طوری بزرگ شدم که فقط خودم و خانواده ام را نمی بینم و اقوام و همسایه ها و حتی آدم های دورتر هم برایم مهم هستند. حتی قبل از به دنیا آمدن لیانا هم موضوع کودکان کار خیلی برایم اهمیت داشت و پیگیر این مسائل بودم؛ اما با به دنیا آمدن لیانا این حس در من شدت گرفت. با دیدن و شنیدن صحنه ها و مسائل مربوط به کودکان بدسرپرست درد می کشم. ما یادمان می رود که همه ما روزی یک کودک معصوم بوده ایم. هر آدم بدی که در جهان وجود دارد، روزی یک کودک بی گناه بود که شاید در زمان مناسب، عشق و محبت لازم را دریافت نکرد.
به نظر من کودکی که با خشونت بزرگ شود در آینده در هر لباس و مقامی که باشد نمی تواند زندگی اجتماعی نرمالی داشته باشد و محبت این مهم ترین چیزی است که می توانیم به کودکان مان انتقال دهیم. تمام تمرکز من برای تصویب لایحه ای برای حفظ امنیت کودکان در مقابل خشونت است.
* اگر قرار باشد شما قانونی را به اجرا برسانید که همه باید آن را رعایت کنند، چه قانونی است؟
قانونی که کودک آزاری و سوءاستفاده از کودکان به این شکل عادی جلوه داده نشود. یعنی اگر من در خیابان با صحنه ای مواجه شوم که مادر یا پدری در حال کتک زدن کودکش باشد وقتی با اعتراض من روبرو می شود، نگوید به شما ربطی ندارد و بچه خودم است.
باید قانونی باشد که بتواند جلوی تکرار این اتفاقات را بگیرد. واقعیت این است که ما مالک کودکان خود نیستیم و در عوض همه ما نسبت به آنها وظیفه داریم و باید مراقب آن ها باشیم.
اگر چنین اتفاقی بیفتد در یکی از مناطق تهران یک کارخانه بزرگ اسباب بازی تامین می کنم و همه کودکانی را که در شهر مشغول تکدی گری هستند یا کودکان خیابانی محسوب می شوند به آنجا می برم تا از بازی کردن لذت ببرند.
* از میان کشورهایی که به آن سفر کرده اید کدام یک برای تان جذاب تر بوده؟
محل تولد و تحصیل همسر من آلمان است. هنگامی که این کشور و فرهنگش را به طور جدی تجربه کردم، به شدت برایم جذاب بود. قانون و رفتار مردم آلمان را خیلی دوست دارم. به دلیل احترامی که مردم به قانون می گذارند و احترامی که قانون به مردم می گذارد. قانون به شکلی تعریف شده که افراد از قانون طلبکار هستند و قانون در هر شرایطی باید پاسخگو باشد. مصر و هندوستان را هم خیلی دوست دارم که ببینم.
* لیانا هم آلمان به دنیا آمده است؟
بله پدرش متولد آلمان است و تصمیم گرفتیم که لیانا هم همان جا به دنیا بیاید.
* احساس شما نسبت به لیانا باعث می شود این تصور به وجود بیاید که شما دوست دارید دخترتان را در پر قو بزرگ کنید؛ اما از طرف دیگر شما می گویید که دوست دارم فرزندم تجربه کند و دنیا را لمس کند.
من خودم در پر قو بزرگ نشدم و همیشه خانواده به من این اجازه را داده تا همه چیز را واقعی و طبیعی تجربه کنم. مثلا در خانه مادرم، هنگام غذا خوردن روی زمین می نشستیم و خبری از میز نبود.
در مورد لیانا هم این احساس را دارم که اگر قرار باشد همه چیز را کنترل شده و در پر قو تجربه کند، صدمه خواهد دید. الان لیانا پا به پای بچه های مهد بازی و همه چیز را تجربه می کند. حتی در مورد خرید و برآورده کردن خواسته هایش هم همین تصور را دارم. چون معلوم نیست که فردا در جامعه تمام خواسته هایش برآورده شود. من نمی توانم فضایی را برای او به وجود بیاورم که تصور کند همیشه همه چیز باید کامل و قابل دسترس باشد.
