آشنایی با شبنم فرشادجو بازیگر هاله درحاشیه + عکس

– من سال ۸۵ سریال «باغ مظفر» را در تلویزیون با آقای مدیری کار کردم و بعد از آن در «شوخی کردم» جلوی دوربین رفتم که در مقایسه با آثار تلویزیونی مخاطب کمتری داشت اما تابستان سال گذشته گفتند می خواهند کار جدیدی را شروع کنند که داستانش در بیمارستان می گذرد و قرار است همه عواملی که در «شوخی کردم» بودند، همکاری کنند. 

 

من هم قرارداد بستم و می دانستم که در کار هستم اما خبر نداشتم برای چه نقشی تا اینکه پاییز کار قطعی و مشخص شد. من نقش خواهر سیامک انصاری را بازی می کنم. به نظرم این سریال چون مخاطب گسترده تری دارد و نوع و رسانه پخشش هم با «شوخی کردم» تفاوت دارد، باید بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. با توجه به اینکه کار برای تلویزیون بود و آقای مدیری هم چند سال بود که در این رسانه کار نکرده بودند همه تلاش مان را کردیم تا کار خوبی ارائه دهیم.

– همه اینها برایم جالب بود و من بلافاصله کار را پذیرفتم. البته نقش من ابتدا سرپرستار بود ولی در پخش این قست ها و سکانس های بازی با سیامک انصاری در بیمارستان در آمد. اگر این سکانس ها حذف نمی شد، تماشاگر شناخت بیشتری از نقش من پیدا می کرد و بهتر بود اما فکر می کنم تماشاگر تا به حال توانسته با شخصیت من ارتباط برقرار کند. حتی یک جاهایی جیغ زدن هایش را دوست دارد، یک جاهایی تندتند حرف زدنش را دوست دارد و … از آنجایی که ضبط و پخش همزمان است براساس واکنش هایی که از مخاطبان می گیرم شخصیت را جلو می برم.

 

– نه، من خودم اینطور صحبت نمی کنم و به خاطر این نقش تندتند حرف می زنم. فکر می کنم مخاطب به این دلیل از این ویژگی خوشش آمده که تا به حال چنین چیزی را ندیده. چنین شخصیتی را در تلویزیون خود من هم ندیده ام. کسی که دوربین و قیافه اش برایش مهم نیست و فقط تند تند حرف می زند و همه را نابود می کند.  

شاید ابتدا تماشاگر در رابطه با چنین شخصیتی گارد بگیرد اما بعد برایش جا می افتد و دوستش دارد. البته پیش از این مجموعه، من در «شوخی کردم» یک نقشی را در آیتم خانواده داغدار بیشعور با آقای هادی کاظمی بازی می کردم که شخصیتی شبیه هاله داشتم. آقای مدیری و تماشاگران آن نقش را دوست داشتند و خواستند هاله هم از فیلتر آن نقش رد شود و چنین ویژگی هایی داشته باشد.

 

– آشنایی ام در همین حد بود که برای مدت کوتاهی برای کاری به بیمارستان رفته باشم. خوشبختانه من کارم به بیمارستان نکشیده و این تیپ را هم خودم ساختم. در واقع هاله ما به ازای بیرونی نداشته و آن را از فیلتر خودم رد کردم.

 

– ما در این سریال کار رئالیستی انجام نمی دهیم. کار طنز و کمدی براساس همین تناقض هاست که بامزه می شود. پس باید این را در نظر بگیریم که قرار نیست که پرستار عادی که ۲ تا بچه دارد و عادی زندگی می کند را به تصویر بشیم. در کمدی باید موقعیت هایی ساخته شود که بامزه باشد. 

 

اگر من کدبانو بودم تفاوت من و هومن در داستان درنمی آمد. آن وقت دیگر کارهای خانه را انجام می دادم و غذای خوب جلوی برادرم می گذاشتم و همه چیز رئال پیش می رفت اما هاله باید کارهایی می کرد که برادرش چه در بیمارستان و چه در خانه از دستش عاصی می شد. این اتفاق به دلیل خلق موقعیت کمدی افتاده و لازم نیست ما فکر کنیم همه پرستارها اینطور هستند و مشت نمونه خروار است و از این صحبت ها…! ما برای خلق موقعیت طنز به تناقض نیاز داشتیم و چون این خواهر و برادر با هم زندگی می کننداگر قرار بود همه چیز خوب و خوش پیش رود کار خنده دار نمی شد.

– من حدود ۱۰ سال است که با سیامک انصاری در یک گروه تئاتر هستیم و تئاترهای مختلفی را داخل و خارج از کشور اجرا کردیم، ضمن اینکه او از همشاگردی های دانشگاه من است و حدود ۲۰ سال است که همدیگر را می شناسیم. با توجه به این شناخت، من خصوصیات او را می دانم و سر کار نیازی نیست خیلی با هم حرف بزنیم و دچار چالش شویم. 

با توجه به اینکه متن ها داغ داغ به دستمان می رسد بلافاصله با هم تمرین می کنیم و جلوی دوربین می رویم. اتفاق هایی که قرار است در سکانس هایمان بیفتد خیلی سریع پیش می رود چون به اصطلاح قلق همدیگر را می دانیم و سال هاست با هم همکار هستیم، بنابراین راحت با هم کار می کنیم.

 

– چون از ابتدا قرار بود این سریال ۹۰ قسمت باشد و همچنین قرار بود آنها در ادامه داستان انتخاب هایی برای ازدواج داشته باشند و موقعیت های طنزی پیش بیاید بهتر بود که هر دویشان مجرد باشند تا اینکه زن و شوهر باشند.

– وقتی من اینطور برخورد می کنم عکس العمل بازیگر مقابلم باعث به وجود آمدن موقعیت های خنده دار می شود. اتفاقا تفاوت های نقش من و سیامک آنقدر جالب است که کمک بیشتری به خلق موقعیت های کمدی می کند. من کارهایم را با عصبانیت انجام می دهم و در مقابل برادرم خیلی آرام سعی می کند آنها را کمرنگ جلوه دهد. در واقع من مثل بمب عمل می کنم و او مانند یک کاتالیزور. این تضاد باید در هر دوی ما دیده شود تا خنده دار شود.

 

– خیلی زیاد. من خیلی پرانرژی هستم و تمام کارهایم را با انرژی خوب انجام می دهم.

 

– خیلی زیاد. من ۲۰ سال است که روی صحنه تئاتر بازی می کنم و خیلی از این تجربیات را داشته ام، ضمن اینکه نقشم را خیلی تمرین می کنم و در نتیجه سر صحنه کمتر خنده ام می گیرد. وقتی از قبل نقش را می خوانم با همه موقعیت های خنده دار آن مواجه می شوم و وقتی برای بار چندم آنها را مقابل دوربین می گویم، به اندازه بار اول برایم خنده دار نیستند.

 

– حتما همین اتفاق می افتد و من از این بابت خیلی خوشحالم و خوشحال تر از اینکه تمام هموطنان ایرانی من به جای سریال های بد ماهواره ای سریال ما را می بینند. از این اتفاق خیلی بیشتر خوشحال می شوم. اینکه کانال تلویزیون را عوض می کنند و شبکه ۳ را می بینند.