مهران احمدی کنار دخترش در روز تولدش + عکس

گفتگو با مهران احمدی در روز تولدش

مهران احمدی بازیگر سینما تئاتر و تلویزیون و همچنین برنامه ریز، دستیار کارگردان و مدیر تولید است که به تازگی وارد ۴۳ سالگی شده است, در روز تولدش با او گفتگو کردیم که در ادامه میخوانید.

مهران احمدی در هر اثر سینمایی و تلویزیونی اش، تجربه اجرای یک نقش متفاوت را دارد. با نگاه اجمالی به بازی های او در چند سریال اخیر می توان متوجه تفاوت هایش هنگام ایفای نقش شد. بین شخصیت شکیب در سریال آوای باران تا رضای سریال تا ثریا، بهبود سریال پایتخت و نعیم سریال مهرآباد فاصله زیاد است.

این اتفاق در سینما هم افتاده است. گرچه او گزیده کار است، اما با انتخاب درست توانسته مسیری باثبات برای خودش انتخاب کند. حساسیت او برای انتخاب و اجرای نقش به روند صعودی در کارنامه هنری اش منجر شده است. او بازیگری را در گفتن چند دیالوگ، خندیدن، گریه کردن و بروز احساسات نمی داند، بلکه اعتقاد دارد بازیگر با نزدیک شدن به روح شخصیت هایی که قرار است بازی کند، می تواند بهترین بازی را ارائه دهد. با مهران به بهانه روز تولدش به گفت وگو نشسته ایم.

مهران احمدی و دخترش

در اوج بلوغ بازیگری هستم
هر بازیگری، مسیرش را با توجه به علم، توانمندی و تصمیمی که برای زندگی اش می گیرد، انتخاب می کند. بازیگری جز این نیست و من باید از عهده نقش های متفاوت بر بیایم. به همین دلیل، این مبحث به توانایی، علم و دانش و تجربیات بیست و اندی ساله ام در سینما و تئاتر برمی گردد. البته برخی بازیگران اجازه نمی دهند گریمشان عوض شود، اما روش من در بازیگری متفاوت است.
ترجیح می دهم خودم در مرحله اول از کارم لذت ببرم. می توانستم سراغ شغل های دیگری بروم و توانایی اش را هم داشتم، اما دلم می خواست به واسطه حرفه بازیگری زندگی های متفاوت را تجربه کنم، ضمن این که حرف مشترک منتقدان و روزنامه نگاران این است که نقش هایم را متفاوت بازی کرده ام. این برایم حائزاهمیت است و از این اتفاق خوشحالم. الان در جایگاهی هستم که باید باشم و این جایگاه را دوست دارم.
به نظرم در ۴۳ سالگی در اوج بلوغ بازیگری ام هستم و توانمندی هایم برای ایفای نقش های متفاوت تمام نشده و می توانم نقش های مختلف را بدون اغراق بازی کنم و حتما مخاطبان، این مساله را در کارهای آینده ام خواهند دید.
لشکر یک نفره ام!
حرفه بازیگری فراز و نشیبش زیاد است و به خاطر جذابیت های بیرونی اش متقاضی زیاد دارد؛ اما در این عرصه، توانمندی حرف اول را می زند. ممکن است عده ای با پول، پارتی یا قیافه وارد شوند، اما ماندگار نمی شوند، چون ماندگاری در این حرفه سخت است. در کارنامه شخصی من هم مثل دیگر بازیگران اشکالات و ضعف هایی وجود دارد، اما سعی کرده ام با قدرت بایستم و بدون این که وابسته به گروه، دسته یا توده ای باشم، یک لشکر یک نفره هستم و خودم هستم و خدای خودم!

مهران احمدی بازیگر پایتخت

بار دراماتیک نقش های چرک
حاضر نیستم به خاطر پول نقش تکراری بازی کنم. خدا را شاکرم که دستم جلوی کسی دراز نیست و زندگی خودم را دارم. من بنز اس ۵۰۰ ندارم و ترجیح می دهم هر یک از نقش هایم نسبت به کارهای قبلی ام تفاوت داشته باشد. دلیل این که نقش های چرک را بیشتر بازی می کنم، این است که دراماتیک هستند.
شخصیت هایی که به من پیشنهاد می شوند، همیشه از دل جامعه بیرون می آیند. بنابراین از طبقات متوسط و زیر متوسط هستند. این تیپ نقش ها به مذاق و فیزیک من بیشتر خوش می آید تا نقش های اتو کشیده! از سوی دیگر بخش عمده سینما هم مدیون ادبیات است و بهترین ادبیات ما مربوط به جامعه متوسط و زیر متوسط است. این مبحث در همه جای دنیا صدق پیدا می کند. بهترین قصه ها به طبقات فرودست مربوط می شود. آن بالا خبری نیست و شخصیت های طبقه بالا جذابیت ندارند. به عنوان مثال شخصیت شکیب مثل فاگین اولیورتویست است و مردم این تیپ شخصیت ها را بیشتر دوست دارند.
نمی خواستم بهبود را تکرار کنم
من نقش هایی متفاوت از منفی گرفته تا مثبت، کمدی و جدی بازی کرده ام. شاید این اتفاق برای هر بازیگری نیفتد، اما کارگردانان و تهیه کنندگان براساس توانمندی بازیگران، نقش های متفاوت را به آنها می سپارند. دلیل عقب نشینی من از پایتخت این است که نمی خواستم نقش بهبود را تکرار کنم. دلم نمی خواهد جزو بازیگرانی باشم که به عنوان ایفاگر نقش کمدی تا آخر عمر به من برچسب بخورد. تلاش می کنم انتخاب درست و دقیق داشته باشم. البته مطلق گرا نیستم و ممکن است اشتباه کنم، اما در این برهه، سن و موقعیت بازیگری، تشخیص من این است که در چه کارهایی بازی کنم و در چه کارهایی نباشم. من سه بار نقش کمدی ایفا کرده ام، اما جنس طنز شخصیت نعیم در مهرآباد با هوشنگ در ابله و بهبود در پایتخت تفاوت دارد.
معتقدم تونالیته رنگ های مختلف باید در نقش ها وجود داشته باشد.
شازده ها در میان بازیگران
پیش از کلید خوردن کارهایم، فرصتی برای پیش تولید می گذارم و سعی می کنم نقش هایم طراحی خاص خودشان را داشته باشند. مثل شاگردهایی نیستم که لای کتابم را ببندم و شب امتحان باز کنم! هر چقدر زمان داشته باشم، بیشتر به جزئیاتش فکر می کنم و برای رسیدن به آن از علم و تجربه هایم بهره می گیرم. برخی بازیگران فقط شازده هستند و فقط تکنیک های معمولی را اجرا می کنند، اما من شازده نیستم وکارگرم! در بازیگری باید عرق ریخت.

مهران احمدی بازیگر نقش بهبود

به همین دلیل سخت ترین شغل در دنیاست وگرنه همه بازیگر می شدند. در کوچه و خیابان، وقتی مردم مرا می بینند، بعضی ها مدعی هستند که بازیگرند و می گویند خیلی خوب گریه می کنند . من هم خطاب به آنها می گویم زمانی می توان یک بازیگر خوب بود که بتوان به جای شخص دیگری زندگی کرد. به عنوان مثال، گریه یک روانپزشک با خلبان و گورکن فرق می کند و همین، کار بازیگر را سخت می کند. باید قبول کرد، تعداد بازیگران خوب کم است. از سوی دیگر، برخی کارگردانان پز روشنفکری دارند. مثلا وقتی به دفترشان می روم به من می گویند راحت باش، فکر کن خودت هستی. من به آنها می گویم مگر می شود خودم باشم؟! شخصیت قصه دزد است، آیا من به عنوان مهران احمدی دزدم یا آدمکش که بخواهم مثل خودم باشم!
راحت نه می گویم
به اندازه آدم های روی کره زمین شخصیت متفاوت وجود دارد. اگر نقشی به من پیشنهاد شود که نتوانم ایفا کنم یا در گنجینه ذهنم، شخصیت مربوطه وجود نداشته باشد، راحت قبول نمی کنم. دلم می خواهد نقشی را بپذیرم که به بهترین شکل آن را اجرا کنم. به همین دلیل، کارهایم متفاوت از یکدیگر است.
به عنوان مثال، وقتی منتقدان نقش رامین را در فیلم «اسب حیوان نجیبی است» از من دیدند، خیلی تعجب کردند!
عرض نقش مهم است، نه طول آن
اولویت من در پذیرش نقش، متن است. باید حرف متن را دوست داشته باشم و ساختار آن با مذاقم خوش بیاید.
اگر دو متن خوب همزمان به من پیشنهاد شود که یکی جدی باشد و دیگری طنز، بسته به حال و دغدغه ام، یکی از کارها را انتخاب می کنم. از سوی دیگر، من هم نقش اول در فیلم هایی مثل روز روشن یا ماحی بازی کرده ام و هم این که در فیلم هایی مثل بغض در بیست دقیقه اول حضور داشتم.
آنچه اهمیت دارد عرض نقش است، نه طول و به هر بهایی حاضر نیستم نقشم در قصه زیاد شود. گاهی شاهد بی عدالتی در اکران و به نمایش گذاشتن فیلم ها هستیم. معتقدم باید شرایط مساوی و عدالت برای همه فیلم ها فراهم شود.

عکس مهران احمدی

بدمن های تلویزیون
در تلویزیون بحث مالی برای بازیگر اهمیت دارد. من از آن دست بازیگران نیستم که تلفن به دستم باشد و مرتب دستمزدم را پیگیری کنم. وجود خط قرمزها در تلویزیون طبیعی و قابل درک است، اما این خطوط نباید روز به روز تنگ تر شود.
اهل جشن نیستم
من شادی را دوست دارم، اما خیلی اهل جشن نیستم. شاید باور نکنید، اما من جشن عروسی نداشتم. جمع خلوت، صمیمی و عشق ورز را به جمع شلوغ و پر زرق و برق ترجیح می دهم، ضمن این که بیشتر دوست دارم هدیه بدهم تا هدیه بگیرم. کسانی که مرا می شناسند با این اخلاقم آشنا هستند. چندی پیش، دخترم باران در روز عشق از پول هایی که جمع کرده بود برایم هدیه ای خرید که خیلی ارزشمند بود. هدایایی که از مادرم و همسرم دریافت کرده ام، برایم قابل احترام است. این خیلی ارزشمند است که در دنیایی که همه تنها هستند، من کسانی را دارم که دوستم دارند.
دستم بالاست!
خیلی مواقع در کوچه و خیابان پیش می آید که مرا به نام کاراکتری که بازی کرده ام، صدا می کنند. از این مساله خوشحال نمی شوم و به شما دروغ نمی گویم! یادم می آید برای خرید به فروشگاهی مراجعه کرده بودم و فروشنده در فاکتور نوشته بود، آقای بهبود فریبا! البته من عشق و صمیمیت مردم را درک می کنم و برایم قابل احترام است، اما به عنوان مهران احمدی خوشحال نمی شوم که مرا به عنوان یک شخصیت ثابت بشناسند. با این موضوع زیاد روبه رو می شوم و واکنشی هم ندارم. به هر حال دست ما بالاست و مخلص مردم هستیم!
فرزند، موجود عجیبی است
چندی پیش به همسرم گفتم، ای کاش ما ۴۰ سال پیش زندگی می کردیم. در آن دوره همه چیز راحت تر بود و با این هجمه اطلاعات که از طریق شبکه های اجتماعی وارد ذهن می شود، روبه رو نبودیم. حتی عشق در یک نگاه ایجاد می شد. دخترم ۱۲ ساله است و دلم می خواهد طوری رفتار کنم که او کنارم در امنیت باشد. بزرگ ترین آرزویم این است که او سر سلامت از جنگ وسیع امروز به در ببرد و سلامت روحی از همه چیز مهم تر است. واقعا فرزند، موجود عجیبی است و تا زمانی که کسی نداشته باشد، نمی تواند متوجه این موضوع شود. همه دغدغه من دخترم است.