خنده های نوروزی باسریال پایتخت ۲

سریال پایتخت ۲ برای خنده در کنار خانواده

قسمت اول سریال «پایتخت» که در نوروز ۹۰ پخش شد، لحظات شادی را برای بینندگان رقم زد و حتی بعد از آن کسانی که در سفر بودند و موفق به دیدنش نشدند، به تشویق دیگران سی دی سریال را تهیه کردند و دیدند.

کمدین محبوب دهه ۶۰ در نقش«بابا پنجعلی» در مجموعه «پایتخت» دوباره روزهای اوج خود را در ژانر کمدی تجربه کرده و بازی خوب و البته انتخاب درست او توسط «سیروس مقدم» باعث شده که تا مدت ها دیالوگ های او در قالب تکیه کلام های طنزآمیز روزمره استفاده شود.گفتگو با بازیگر نقش بابا پنجعلی در سریال پایتخت:
 سریال «پایتخت» یکی از بهترین سریال های کمدی چند سال اخیر بوده است. در زمانی که سریال هایی با این کیفیت، کمتر تولید می شود، به نظر، پخش «پایتخت ۲» در ایام نوروز اتفاق خوبی است و برای روحیه مردم لازم است..

ایام نوروز ایام شادی و نشاط است و ایامی که مردم بهتر است با استرس ها و دغدغه های معمول خداحافظی کنند. به همین علت خیلی خوب است که مردم سریال هایی مثل «پایتخت» و دیگر برنامه های شاد نوروزی را ببینند و خیلی به مسایل جدی فکر نکنند؛ چون برای مسایل جدی ما یازده ونیم ماه فرصت داریم. ۱۵روز را در طول سال اختصاص بدهیم به دید و بازدید ها و همدلی وحرف های محبت آمیز و لذت های بهاری. فصل نو می شود، پس سعی کنیم هر طور که شده با هر مقدار بودجه و امکاناتی که داریم از تازگی زمین و زمان استفاده کنیم. اگر در سفر هستیم از سفر لذت ببریم، اگر در منزل هستیم سعی کنیم شاد باشیم و به دنبال مسایل جدی نباشیم.

آقای خمسه چیزهای جدی به دنبال ما می آیند! مخصوصا امسال که شرایط معیشتی خیلی هم سخت تر شده؟
۱۵روز در را به روی بیماری و افسردگی ها و بدهکاری ها ببیندید و به آنها بگویید ما از ۱۵فروردین به بعد در خدمت تان هستیم؛ تشریف بیاورید و هر بلایی می خواهید سر ما بیاورید.

چه زمانی قرار شد سری دوم مجموعه «پایتخت» ساخته شود؟
وقتی پخش سری اول تمام شد و مورد استقبال مردم قرار گرفت.

چرا دوسال وقفه افتاد برای ساخت مجموعه «پایتخت ۲»؟
برای اینکه بازیگران هرکدام سر پروژه های دیگری بودند و سخت بود که این تیم دوباره دور هم جمع شوند.

داستان سری دوم پایتخت در ادامه سری اول است؟
نه، در ادامه داستان قبلی نیست؛ همه شخصیت های «پایتخت۱» در یک داستان جدید قرار گرفته اند.

 به طور خلاصه کمی از داستان «پایتخت ۲» می گویید؟
همانی است که در خبر ها توسط روابط عمومی گروه پخش شده و ما مجاز نیستیم در باره داستان حرف بزنیم. آنچه که به من مربوط می شود این است که در «پایتخت ۲» همان شخصیت قبلی را در داستان جدیدی بازی می کنم.

بازیگران دیگری هم به این مجموعه اضافه شده اند؟
 بله، بنا بر قصه جدید، هنرپیشه های دیگری هم در قسمت هایی همراه ما می شوند.

هیچ تغییری در شخصیت کاراکترهای قبلی اتفاق نیفتاده؟
نه؛ همان شخصیت های قبلی هستند. فکر کنید مادر و پدرتان در خانه هستند و بعد در سفر. آیا شخصیت آنها تغییر می کند!

برای شما کدام یک ازشخصیت های «پایتخت» جذاب تر است؟
نکته جالب این است که همه شخصیت های سریال در قالب یک خانواده شکل گرفته اند. من پدربزرگ هستم و آقای «تنابنده» نقش پسرم را بازی می کند و خانم «رامین فر» عروس خانواده هستند و «احمد مهران فر» که پسرخاله نقی است و «سارا» و «نیکا» عضو یک خانواده اند. با اینکه «بابا پنجعلی» آلزایمر دارد و پیر و ناتوان است، خوشمزگی های خاص خودش را دارد یا «ارسطو» عضو درجه یک خانواده نیست ولی به اندازه «نقی» دلش برای خانواده می تپد. هیچ کدام از شخصیت ها بر تر از دیگری نیست و همه اعضای این خانواده برای من دوست داشتنی هستند.

کاراکتر «بابا پنجعلی» خیلی طرفدار داشت و تکیه کلام هایش وردزبان همه شده بود. این برای شما مسوولیت ایجاد نمی کرد و کارتان را در سری دوم سخت تر نکرده بود؟
بله. خیلی مواظب بازی ام بودم و بیشتر راجع به نوع حضورم فکر می کردم و حساسیت زیادی داشتم تا این شخصیت بتواند محبوبیت قبلی اش را حفظ کند.
بعد از «پایتخت ۱» شما در مجموعه های زیادی بازی کردید. نمی خواهم بگویم شبیه، ولی این شخصیت ها ما را به یاد شخصیت «بابا پنجعلی» می انداخت. یک تیپ با ویژگی های خاص. البته هیچ کدام هم به اندازه شخصیت «بابا پنجعلی» گل نکرد. بعد ا

آیا برای شکل گیری شخصیت تان در این کار شما هم نظر می دهید و دخالتی دارید یا همه چیز بر اساس متن پیش می رود؟
همیشه در کار تغییراتی وجود دارد. معمولا بازیگران نظرات شان را بازگو می کنند و چنانچه این پیشنهاد ها به نفع کار باشد، کارگردان آنها را می پذیرد. این گروهی که دور هم جمع شدند، در سری اول کنار هم بودند.

خب حالا صرف نظر از کاربرد اشتباه کلمه طنز، کارهای کمدی افت شدیدی در چند سال اخیر داشته اند و ما کمتر کاری مثل سریال «پایتخت» را شاهد بودیم. به نظر شما این ضعف در متن است؟
شما سوالی می پرسید که پاسخش در یک مصاحبه کوتاه نمی گنجد. آسیب شناسی کمدی در تلویزیون ما نیاز به پژوهش و سمینار و دعوت از متخصصان دارد و نمی توان در یک پاسخ کوتاه چیزی را روشن کرد.
 آسیب شناسی یعنی یک پژوهش ژرف و بررسی عمیق که نیاز به زمان دارد و در یک جمله نمی توان به آن پاسخ داد. توصیه می کنم یک میزگرد در روزنامه طراحی کنید و من اسامی مدعوین را هم به شما می گویم تا مثلا بررسی کنید ببینید چرا نشریه ای مثل «گل آقا» تعطیل می شود؛ همین را اگر بررسی کنید کافی است.

چرا بیشتر در تلویزیون فعالیت دارید تا سینما؟
همان طور که گفتم حرفه ما بازیگران اقتضا می کند که طبق پیشنهادات فعالیت کنیم؛ اگر پیشنهاد تئا تر شود در تئا تر بازی می کنیم و همین طور در سینما و تلویزیون. امسال من در سینما هم یک کار کمدی بازی کردم به نام «عملیات مهدکودک». یک کار سالم در ژانر کودکان است که امسال نمایش داده خواهد شد.

هنوز هم کلاس های بازیگری تان برپاست؟
از ایامی که مشغول بازی نیستم، وقتم را صرف آموزش در آموزشگاه اندیشه می کنم که متعلق به یکی از دوستانم آقای «مددیان» است و این قضیه آموزش حدود ۳۰سال است که به عنوان شغل جنبی برایم محسوب می شود.

تفاوت آثار کمدی الان و دهه ۶۰ را در چه چیزی می بینید؟
درنگاه مسوولان سینمایی اگر پیشرفت یا پسرفتی می بینید، به سیاستگذاری های فرهنگی و سینمایی ارتباط دارد. من الان این مساله را نقد نمی کنم، چون فرصت نقد یک طرفه نیست، اما اگر تغییری می بینید برای مدیریت های درست و غلط مسوولان فرهنگ و هنر کشور است.

برای سال جدید چه آرزویی دارید؟
 دوست دارم در انتخاباتی که در سال ۹۲ صورت می گیرد وزیری برای بخش فرهنگ و هنر انتخاب شود که از جنس فرهنگ و هنر باشد و از جنس سیاست نباشد، چون بزرگ ترین لطمه هایی که به فرهنگ و هنر در هر کشوری می خورد از برخورد ها و نگرش ها و بسترسازی های سیاسی است. سیاست برای هنر سم است. چون سیاست نگاهش به روز است، اما فرهنگ نگاهش به فرداست. برای همین آرزو می کنم سال آینده، سال تحولات فرهنگی برای کشور ایران باشد.