زندگی شخصی و کاری مرتضی حیدری مجری مناظره

مرتضی حیدری از مجری گری تا ازدواج

مرتضی حیدری مجری موفق و نام آشنایی است که کمتر کسی با او و فعالیتش در تلویزیون آشنایی ندارد. این روزها حضور این مجری موفق در تلویزیون پررنگ تر شده و او را در مناظره های انتخاباتی بیشتر میبینیم. مرتضی حیدری مجری توانای کشورمان پای گفتگوی ما نشست و از فعالیتش در تلویزیون و ازدواج گفت.

نیاز به ورق زدن دقیق رزومه کاری مرتضی حیدری نیست. همین مقدار یادآوری کافی است که حتی اگر کسی مشی سیاسی اش را قبول نداشته باشد، نمی تواند منکر توانایی او در اجرا شود. این مجری خونسرد بدون بالا بردن صدا و بی آنکه مغلوب هیجان شود، بلد است مهمانش را «محترمانه» به چالش بکشد. حیدری با اتکا به این توانایی در بازه تبلیغات انتخابات سال ۸۴ تبدیل به چهره تلویزیون شد.

مرتضی حیدری مجری تلویزیون را بهتر بشناسید

مرتضی حیدری ۲۷ خرداد ۱۳۴۷ در تهران به دنیا آمد. او مجری، مصاحبه کننده و گوینده اخبار تلویزیون رسمی جمهوری اسلامی ایران است. حیدری بیشتر بدلیل اجرای برنامه «گفتگوی ویژهٔ خبری» در شبکهٔ دوم سیما معروف شد. حیدری در مهر ماه ۱۳۸۸ در یک سفر جنجالی از ایران خارج شد که توجه رسانه های ایرانی را به خود جلب کرد. وی در مصاحبه ای تلویزیونی اعلام کرد که در خارج از ایران مشغول ادامه تحصیل است.وی دانش آموخته مقطع کارشناسی در رشته فیزیوتراپی از دانشگاه تهران و مقطع DBAA در رشته مدیریت است.طی سال های اخیر شایعات زیادی در خصوص اختلاس و پناهندگی مطرح شد که وی در مصاحبه ای تمام این شایعات را منکر شد.مرتضی حیدری با آن مصاحبه های معروفش با رئیس جمهور و آن لبخندهای معروف ترش در مقابل پاسخ های احمدی نژاد، به طور بالقوه پتانسیل تبدیل شدن به تیتر اخبار را داشت، چه برسد به اینکه یکی از این مصاحبه ها بعد از ماجرای قهر ۱۱ روز رئیس دولت باشد و این بار بر خلاف دفعات قبل، حتی اصولگرایان و دوستان سابق رئیس جمهور نیز از او انتظار پرسیدن سوالات چالشی داشته باشند.
مصاحبه آخر حیدری با رئیس جمهور خیلی ها را علیه او شوراند. انتظار چالش با رئیس جمهور در فضایی که حتی روی تلویزیون هم به روی او باز شده بود و تقریباً همه روزه شاهد تکه پرانی های برخی بخش های خبری به دولت بودیم، از سوی منتقدان چندان بیراه نبود، اما به هر حال شاید حیدری نیز معذوریت هایی داشت که باید مورد توجه قرار می گرفت.
البته در این مدت شائبه ها و شایعه های متعدد دیگری نیز در ارتباط با حیدری در برخی رسانه ها مطرح شد و شاید یکی از عوامل مجاب شدن وی به گفت وگو هم همین مسئله بود، که «گاهی اوقات سکوت حمل بر صحت می شود».

مرتضی حیدری مجری توانای تلویزیون

در این مصاحبه هدفمان این بود که با صراحت هر آنچه که در گوشه و کنار در مورد حیدری گفته می شود را به او بگوییم و پاسخ های او را بشنویم، همین کار را هم کردیم.
او هنگام برداشتن برگه های داخل گلدان و با دیدن دو برگه چسبیده به هم، آنها را به داخل گلدان برگرداند و برگه ای دیگر گرفت و همین امر، باعث اعتراض برخی از ستادهای نامزدها شده و موضوع تقلب مجری را مطرح کردند. در حالیکه او کاری عادی را انجام داد و بخاطر درآوردن دو برگه، باید آنها را برمی گرداند و قرعه ای جدید را بر می داشت .

ازدواج مرتضی حیدری

مرتضی حیدری در سن ۴۵ سالگی ازدواج کرد. همسر او زهره کاظمی نام دارد. خانم کاظمی دکتر متخصص زنان می باشد و اهل سیستان و بلوچستان است .
دکتر زهره کاظمی نیز با بیان این که اهل استان سیستان و بلوچستان است گفت:خانم دکتر مظاهری که در یکی از دانشگاه های فرانسه درس می خواندند و با آقای حیدری آشنایی داشتند ایشان را به من معرفی کردند. خوشبختانه آقا مرتضی در کارهایم خیلی به من کمک می کند. چون درس های من در حال حاضر خیلی سنگین است و مسوولیت هایم بیشتر شده است.

گفتگو با مرتضی حیدری

یکی از گفتگوهای مرتضی حیدری :
«من اگر اعتباری در میان مردم و همکاران رسانه ای کسب کرده ام، از رهگذر گفت وگوی ویژه خبری بوده است و وظیفه حرفه ای حکم می کند، آن را برای همین برنامه صرف کنم.»
آقای حیدری شما مجری برنامه «گفت وگوی ویژه خبری» هستید و شاید بتوان گفت که مردم این برنامه را به نام شما می شناسند، به عنوان اولین سوال می خواهم بدانم از نظر شما ویژه بودن یک گفت وگو به چیست؟
گفت وگوی ویژه خبری از اول این اسم را نداشت، در ابتدای تاسیس نام آن گزارش خبری بود. بعد از یک مدت نام آن به مصاحبه ویژه و بعدتر به گزارش ویژه تغییر یافت. از آبان ۷۸ که برنامه راه افتاد فکر می کنم حدودا ۶-۷ ماهی طول کشید که ما اسامی مختلفی را برای این برنامه امتحان کنیم تا به این اسم رسیدیم. در مورد نام ها و معانی بحث های زیادی صورت گرفت، نام انتخاب شده باید با اهدافی که ما از این برنامه داشتیم، مطابقت می داشت. «گفت وگوی ویژه خبری» در نهایت انتخاب شد به این دلیل که اولاً ما اصرار داشتیم گفت وگو حتماً باید خبری باشد. یعنی اصرار داشتیم طوری باشد که مخاطب منتظر بررسی مهمترین اتفاق خبری روز در برنامه هر شب ما باشد. بر کلمه «گفت وگو» اصرار داشتیم به این دلیل که برنامه یک مصاحبه صرف نبود و در نهایت این برنامه از این جهت «ویژه» بود که نگاه خاص به موضوع مورد بحث می شد. شاید قبل از این برنامه، برنامه مشابهی در سازمان وجود نداشت، شاید که نه حتما چنین برنامه ای وجود نداشت. معمولاً برنامه ها از این جنس همه ضبطی بودند و در آنها همه چیز اعم از سوالات و جواب ها از قبل مشخص بود. نکته دیگر این بود که ما سعی می کردیم در هر موضوعی طرفین ماجرا را بیاوریم. حتی در خیلی از موارد اگر در برنامه به هر دلیل، یکی از طرفین نبودند، من سعی می کردم در جایگاه او بنیشینم، حتی اگر شخصاً نظرش را قبول نداشتم. این سه معیار معیارهای اساسی ما در گفت وگوی ویژه خبری بودند.
آقای حیدری، اتفاقی که طیّ برنامه گفت و گوی ویژه خبری افتاد این بود که یک مجری ویژه هم در صداوسیما معرفی شد، یعنی فضای خنثی برنامه های خبری با گفت وگوی ویژه شکسته شد و یک مجری به نام مرتضی حیدری در این فضا معرفی شد، معیارهای استاندارد برنامه را گفتید، شخص شما خودتان به عنوان یک مجری چه هدفی را در این برنامه دنبال می کردید؟ به عنوان مثال شخصاً در نوع اجرای خود، دغدغه برآورده شدن انتظارات مخاطب را دارید؟
– بله حتما همینطور است، رسانه به مخاطبینش زنده است. اگر یک رسانه ای قرار نباشد اعتماد مخاطبانش را جذب کند، حتماً تیر خلاص را به خودش زده است. مگر اینکه یک رسانه، برای خودش یک رسالتی متصوّر باشد که مستقل از مخاطبان باشد که البته در آن صورت هم دیگر نمی توان نام آن را رسانه گذاشت، چرا که عملاً بی هویت شده است. یک سوال ساده امّا خیلی مهم وجود دارد؛ مردم چرا باید ما را نگاه کنند؟ من برای شما مثال ساده می زنم؛ شما فرض کنید پس از یک روز کاری یک مخاطب منزل می رود، در آن ساعت شب، حتی اگر به ماهواره هم دسترسی نداشته باشد، همین تلویزیون خودمان حدود ۱۵-۱۶ کانال دارد که تقریبا از ساعت ۷ تا ۱۲ شب در آن به صورت همزمان چندین سریال یا فیلم را از کانال های مختلف می توان دید. یعنی مخاطبی که حتی به اینترنت، روزنامه، ماهواره و سایر رسانه های دیگر هم دسترسی ندارد، فقط در تلویزیون و رادیوی خودمان، گزینه های متعددی را برای انتخاب دارد.
تا حالا پیش آمده که برای انجام یک مصاحبه و حفظ اعتبار خود بر سر نوع سؤالات و برخی محدودیت هایی که رسانه به هر دلیلی اعمال می کند، چانه زنی کنید تا مخاطبی که شما اعتبار خود را از او می دانید، تماشاگر یک مصاحبه خنثی و صوری نباشد؟ به عبارتی در تقابل میانِ اعتبار خودتان و محدودیت های رسانه چقدر طرفِ اعتبار حرفه ای خود ایستاده اید؟
– می دانم منظورتان چیست، ولی باید به شما بگویم برخلاف آن چیزی که شما فکر می کنید دست ما برای طرح سوالات چالشی چندان هم باز نیست. اینکه من آروز دارم با دست باز مصاحبه کنم حتما دارم، خیلی هم دارم اما به رحال باید متوجه شرایط هم بود.
پیش تر در مصاحبه ای از قول یکی از همکاران شما نقل شده بود که خود رییس جمهور انتخاب می کند که چه کسی با او مصاحبه کند، این موضوع صحت دارد؟
– من از این موضوع اطلاعی ندارم، اما می دانم که بین سازمان و دفتر رییس جمهور یک هماهنگی بر سر این موضوع انجام می شود…
منظور من هم همان هماهنگی است که دفتر رییس جمهور انجام می دهد؟
– بله، طبعاً سازمان و دفتر رییس جمهور هماهنگ می کنند که مصاحبه به لحاظ شکل و محتوا چگونه باشد. مجری هم بخشی از این است.

مرتضی حیدری مجری گفتگوی ویژه خبری

می توانم بپرسم که چرا معمولاً اصرار دارند که شما مصاحبه را انجام دهید؟
– رییس جمهور به موجب قانون اساسی بالاترین مقام اجرایی و نفر دوم کشور است، یعنی شان بالایی دارد. این شان ایجاب می کند موقعیتهایی که رییس جمهور در آن قرار می گیرد در شان آن مقام و منزلت باشد. این شامل همه چیز می شود، حتی مجری که قرار است در برابر رییس جمهور بنشیند. البته بنده یک کارمند ساده هستم اما شاید به علت سابقه طولانی در اینکار و انجام چند هزار مصاحبه و مقبولیت نسبی در بین مخاطبان، برای انجام این وظیفه انتخاب می شوم که البته از این جهت هم خیلی خوشحالم و از افتخارات حرفه ای ام محسوب می شود.
اما بعضی ها می گویند چون به قول معروف شما بیشتر به رییس جمهور راه می دهید، یعنی وارد چالش نمی شوید و مماشات می کنید، همیشه این مصاحبه ها را به شما می دهند، نظرتان در مورد این گمانه زنی چیست؟
– نه قطعاً اینطور نیست، اصلاً چالش کردن یا نکردن با رییس جمهور دست من نیست! ضمن اینکه باز هم می خواهم به شان و جایگاه رییس جمهور تاکید کنم. در هیچ جای دنیا خبرنگاران بی مهابا با روسای جمهور مصاحیه نمی کنند. در همین آمریکا ملاحظه کنید اصلا اینطور نیست که یک خبرنگار هر سوالی که می خواهد از رییس جمهور بپرسد. در مصاحیه های مطبوعاتی و رادیوتلویزیونی هم قبل از ورود رئیس جمهور، مسوول جلسه اعلام می کند که مثلا فقط ۵ دقیقه وقت داریم و رییس جمهور فقط به دو سوال (گاهی حتی نام سوال کنندگان را هم اعلام می کند) جواب می دهند. یا رییس جمهور در برابر سوالی که نمی خواهد جواب بدهد به راحتی می گوید no commentو کسی هم ناراحت نمی شود و ادامه نمی دهد. در هیچ جای دنیا خبرنگاران حق ندارند هر سوالی که دوست دارند از رییس جمهور بپرسند یا هر مطلبی که دوست دارند بنویسند که البته ای کاش این اجازه را داشتند و داشتیم و البته در عین حفظ احترام. انشاله .
انگار در حوزه مصاحبه با رئیس جمهور هم تمام سوالات و پاسخ ها در نهایت به یک جا ختم می شود، بهتر است از این موضوع هم بگذریم، در یکی دو هفته گذشته یک سایت (و به دنبال آن بعضی سایت ها و روزنامه های دیگر) خبری در خصوص شما منتشر کرد، ایا آن خبر صحت داشت؟
– در مورد من ؟!
بله !
– یعنی اسم بنده را برده بود؟
نه ولی تلویحا منظورشان شما بودید.
– موضوع چه بود؟
اینکه شما به علت ارتباط داشتن با متهمان پرونده بانکی اخیر، به عنوان مطلع به دادستانی احضار شده اید.
– خوب پس قطعا منظورش من نبوده ام.
چطور؟
– چون تا آنجا که به من مربوط می شود بنده هرگز نه به دادستانی و نه هیچ مرجع قضایی، به هر عنوان احضار نشده ام و هیج ارتباطی هم با این موضوع نداشته ام.
پس منظور چه کسی بوده؟
– عرض کردم اصلا اطلاعی ندارم. ولی علی القاعده اخبار مربوط به دادستانی و پرونده های بانکی صرفا براساس اطلاعیه های رسمی دادستانی یا اظهارات مقامات قضایی، معتبر است.
حالا اگه منظورش شما بوده باشید چه؟
– خب در آن صورت، رسانه مورد نظر دورغ گفته و نشر اکاذیب کرده است. در ادبیات حقوقی به این گونه اقدامات « نشر اکاذیب و تهمت و افترا به قصد تشویش اذهان عمومی» گفته می شود.
البته این شایعات و اتهامات هم لزوماً مربوط به الان و یا فقط بنده نیست. تا آنجا که به من مربوط می شود هیچ وقت بنا نداشته ام به این دروغ ها پاسخ بدهم اما از طرفی متاسفانه گاهی سکوت حمل بر صحت می شود، از سویی من انرژی و وقت و حتی امکان آن را ندارم که هر روز بخواهم جوابیه بدهم و از طرف دیگر به قول حقوق دان ها البینته بالمدعی. اما تعجب من از آن است که چنین دروغ های شاخ داری را به این راحتی می نویسند.بسیار خب، از این موضوع هم بگذریم،
این سؤالی که می پرسم به نوعی شروع بخش سوم مصاحبه مان است؛ شما به جز مجری گری کاراقتصادی دیگری هم می کنید؟
– نه؛ من فقط مطب دارم و مجری تلویزیون هستم. البته کار مشاوره و نویسندگی هم گاهی انجام می دهم. اما باید به یک نکته تاکید کنم. به موجب قانون اساسی و قوانین عادی، هر شهروندی حق دارد در چارچوب قانون و مقررات فعالیت اقتصادی کند. بنده هم به عنوان یک شهروند این حق را دارم و این حق محفوظ است. اتفاقاً کار اقتصادی خیلی هم خوب است، هم احتیاجات را برطرف می کند و هم ذهن انسان را فعال، پویا و منطقی میکند. بنده هم مثل بقیه.
یعنی منبع درآمد دیگری ندارید؟
– یک منبع درآمد خوب من که عملاً بخش قابل ملاحظه ای از کل درآمد زندگی من است، حضور در مراسم ها، سمینارها و کنفرانس ها به عنوان مجری است که می توانم بگویم درآمد اصلی من به نوعی همین است.
نمونه های خارجی مشابه با برنامه خودتان که دنبال می کنید کدام ها هستند؟
– من برنامه های سباستین را خیلی دوست دارم، یک زمانی هم برنامه های لری کینگ را خیلی دنبال می کردم، برنامه های گفت و گوی بی بی سی انگلیسی را هم دنبال می کنم. کارهای اپرا هم خیلی دیدنی است اگر چه جنس آن متفاوت است . هرچند که در یک سال و نیم اخیر به دلیل مشغله های کارِ رساله دکترایم اخیراً زیاد وقت نمی کنم این برنامه ها را دنبال کنم.
مجری های شناخته شده تلویزیون در همه جای دنیا، دستمزد های بالایی می گیرند، شما برای اجرای برنامه تان چقدر دستمزد می گیرید؟
– برای هر برنامه هیچی! ما یک حقوق کارمندی داریم که طبق نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولتی امسال فکر کنم خالص دریافتی ام ۴۵۰هزار تومان است، ولی فیش حقوقی ام ۶۸۰ هزار تومان است. البته آن ها که به صورت برنامه ای هم دستمزد می گیرند خیلی رقم بالایی دریافت نمی کنند، متوسط پرداخت برای برنامه های سیاسی ۴۰ تا ۵۰۰ هزار تومان به ازای هر برنامه است.
فکر می کنید مجری های معروف خارجی هم سمینار و مراسم های بیرون از تلویزیون اجرا می کنند؟
– نه اصلا ، فکر نمی کنم، چون هم فضای کاری آنجا متفاوت است و هم اینکه نیازی ندارند. چون برای اجراهایشان قراردادهای ۱۰ میلیون دلاری و حتی ۳۰ میلیون دلاری در سال می بندند.
شما هر وقت به خارج از کشور می روید اولین خبر این است که «حیدری از ایران رفت!»، واقعاً آنجا درس می خوانید؟
– بله من چهار سال است که در دانشگاه بوردو فرانسه دکترای مدیریت می خوانم که این هفته هم باید برای دفاع نهایی از پایان نامه ام میروم فرانسه و انشاله تمام میشود.
خودتان پایان نامه تان را نوشته اید؟
– بله اگر خدا قبول کند! (با خنده) این یک سال و نیمی که همه کارهایم را تعطیل کردم، در حال کار روی آن بوده ام. از طرفی موضوع پایان نامه به گونه ای است که قبلاً کمتر کار مشابهی آنهم با این وسعت در این زمینه انجام شده است . دلیل آن هم روشن است چون اساساً موضوع بسیار جدید است. موضوع پایان نامه من مطالعه مقایسه ای و ارزیابی علل و نتایج «مزیتهای بانکداری اسلامی در برابر بانکداری سنتی در بحران اخیر مالی جهانی» است که اتفاقا با استقبال خیلی زیادی هم روبرو شده است. موضوع بسیار جذابی است و فوق العاه راضی ام.

مرتضی حیدری مجری مناظره های انتخاباتی

* شما در یکی از برنامه های تلویزیون گفتید که ماشینتان پراید است، هنوز آن پراید را دارید؟
– نه ندارم؛ آن برنامه مربوط به برنامه صندلی داغ سال ۸۱ بود.
می توانم بپرسم در حال حاضر آن پراید با چه ماشینی جایگزین شده است؟
-خب پراید را فروختم دیگر!
منظورم ماشینی است که الان دارید؟
– من الان یک هیوندا دارم.
* هیوندای ورنا؟!
– نه هیوندای Ix55 دارم، البته هیوندای ورنا هم قبلاً داشته ام.
* اگر قیمتش را هم بگویید ممنون می شوم.
– من خریدم ۷۲ میلیون، ولی الان فکر کنم بیشتر باشد.
* شما منزل شخصی دارید؟
– بله. بعد از ۱۰ سال پرداخت حق عضویت، تعاونی مسکن صدا وسیما یک آپارتمان به ما داد که دوستان و همکاران رفتند ساکن شدند و من آن را اجاره دادم و با پول آن این ماشین را خریدم. چون دوست ندارم همه فکر کنند من وضع مالی ام خیلی خوب است.
پس منزل شخصی خودتان در حال حاضر کجاست؟
– همین جا!
یعنی با مادرتان زندگی می کنید؟
– بله، به قول معروف هنوز «وَرِ دل مامانم» زندگی می کنم!
یعنی ملک شخصی دیگری به اسم خودتان ندارید؟
– چرا مطبم هست که مالکش خودم هستم.
در حال حاضر بزرگترین ضعف و یا مشکل این برنامه از نظر خودتان چیست؟ البته اگر قبول داشته باشید که ضعفی دارد!
– مسلماً ضعف هایی دارد و حتی اگر نداشته باشد باز جا برای ارتقاء دارد. من فکر می کنم مهم ترین اتفاقی که باید در برنامه گفت وگوی ویژ خبری بیافتد و در این یکی دو ماه اخیر هم مدیران ما خیلی تلاش کرده اند که محقق شود، حفظ همان سه معیاری است که من خدمتتان عرض کردم، یک مثال ساده برای شما می زنم؛ در اوج رقابت های انتخابات سال ۸۸، تک تک کاندیداها در برنامه ما حضور یافتند، همین افراد در مناظره ها هم شرکت داشتند، من آمار ندارم اما به شما اطمینان می دهم میزان بیننده مناظره ها حداقل ۱۰ برابر برنامه این کاندیداها در گفت و گوی ویژه بوده است. این نشان دهنده نقش چالش در گفت و گو است. فرمول یک برنامه موفق، کاملاً روشن است. گفت و گوی ویژه این ظرفیت را دارد که همیشه فتیله اش را بالا بکشد.
اما قبول دارید که فتیله چالشی بودن برنامه خیلی پایین کشیده شده است؟
– مدتی اینطور بود ولی اخیراً و در ماههای اخیر تلاش شده است که فضا به سوی چالشی بودن برگردد. حالا اینکه چقدر موفق به این کار شویم نمی دانم.