زندگی شخصی و بیماری دختر لادن طباطبایی

همانطور که در جریان هستید، سه سال قبل اعلام کردم که به دلیل شرایط موجود در سینما و تلویزیون ترجیح می دهم که از این عرصه خداحافظی کنم و به وظیفه مادری ام بپردازم. این روزها مشغول نگهداری از دخترم هستم. مراقبت از او وقت زیادی را از من می گیرد، اما انجام وظیفه مادری برای من بسیار لذت بخش و شیرین تر از کار در شرایط استرس زا است.

 

من متولد سال ۱۳۴۹هستم و به زودی وارد چهل و پنج سالگی می شوم، بیشتر زنانی که در سن و سال من قرار دارند تجربه ازدواج زودهنگام و بچه دار شدن را دارند، من هم در سن بسیار کم ازدواج کردم و زمانی که تنها هجده سال داشتم صاحب فرزند شدم. به همین خاطر اختلاف سنی من و پسرم بسیار کم است و بیشتر از آن که شکل مادر و فرزندی داشته باشد، شبیه دو رفیق است.

 

پسرم دانشجوی ترم آخر رشته داروسازی است. سال ها قبل، وقتی یک کودک پنج ساله بود به او پیشنهاد دادم تا بازیگری را تجربه کند و او هم پذیرفت، اما وقتی نقشش در آن اثر تمام شد، به من گفت که ترجیح می دهد از بازیگری فاصله بگیرد و دکتر شود!! به نظر او، حرفه بازیگری کار سختی بود، خوشبختانه او در مسیر آرزوهایش گام برداشت و به زودی مدرک دکتری اش را در رشته داروسازی می گیرد.

 

هفت سال قبل من برای بار دوم طعم شیرین مادر شدن را چشیدم، و خدا دختری به اسم سها به من داد، اوایل متوجه نشدم دخترم مبتلا به بیماری اوتیسم است، اما بعد از گذشت مدتی، پی به این ماجرا بردم. به همین خاطر سعی کردم بیش از هرچیزی اطلاعاتم را در مورد این بیماری بالا ببرم، تا با این کار بتوانم شرایط را برای دخترم هموارتر کنم. هم پس از گذشت مدتی، تصمیم گرفتم اطلاعاتی را که پیرامون این بیماری به دست آوردم، را در اختیار سایرین قرار دهم. بعضی ها به من می گویند چرا همه جا از بیماری دخترت صحبت می کنی و سعی در معرفی «اوتیسم» داری. واقعیت این است که من اوتیسم سها را نوعی نقص نمی بینم، بلکه معتقدم شرایط او نسبت به سایرین متفاوت است و این تفاوت نباید دلیل بر این شود که من او را پنهان کنم.

سها نقطه کاملا مخالف پسرم است و احساساتش را بیرون نمی ریزد. حتی دلتنگی و ناراحتی اش متفاوت است. او هنوز صحبت نمی کند. حرف نزدنش هم، از زمانی تشدید شد که احساس کرد توجه همه را جلب می کند، پس بیشتر مقاومت کرد. فهمید که مرکز توجه است و با حرف نزدن می تواند آوانس بگیرد و این رفتار به عادت تبدیل شد. حالا دیگر ترک آن عادت سخت است ولی امکان پذیر است، من در کل، در مورد بچه هایم و عزیزانم عادت دارم، آنها را همان طور که هستند می پذیرم و ارتباط را به امید این که طرف مقابل تغییر می کند ادامه نمی دهم.

 

من عمری را در عرصه بازیگری سپری کردم و طبیعی است که طی این مدت، دلم برای این کار تنگ شود، اما این دلتنگی اصلا به معنای بازگشتم به این حرفه نیست. وقتی می خواستم از بازیگری خداحافظی کنم تمام شرایطی که وجود داشت را با دقت ارزیابی کردم و سپس تصمیم خود را به شکل علنی اعلام کردم، به همین خاطر به این تصمیمی که گرفتم احترام می گذارم و پای آن می ایستم. متاسفانه طی سال های اخیر شرایط سینما و تلویزیون ما تغییرات زیادی کرده و حاشیه پررنگ تر از اصل شده است و خب این موضوع برای بازیگری نظیر من، که صرفا به دنبال آرامش است، قابل تامل و گذشت نبوده و نیست.

 

بعضی ها از من می پرسند که اگر پیشنهاد خوبی برای بازی داشته باشی، برای حضور در این عرصه وسوسه می شوی و پاسخ من به آنها «نه» است. چون خداحافظی ام از عرصه بازیگری واقعی بود. من برای جلب توجه یا استراحت از این حرفه کناره گیری نکردم که بخواهم دوباره به واسطه یک پیشنهاد خوب به آن بازگردم.