امکان پیش بینی زمان بازگشت از کما !

پیش بینی زمان بازگشت فرد از کما به وسیله میزان قند مصرفی مغز

دانشمندان آمریکایی موفق به کشف شیوه ای در علم پزشکی شدند که به وسیله آن میتوان زمان بازگشت فرد از کما را پیش بینی کرد. کما به یک حالت از بیهوشی گفته می شود که بیمار قادر به باز کردن چشم هایش نیست.

هنگامی که بیمار به کما رفته اندکی بهبود میابد، در ابتدا کمی حالت هوشیاری اش را بدست می آورد و زندگی نباتی اش آغاز می شود، البته این حالت ممکن است از چند هفته تا چند سال طول بکشد.

کما یک حالت طولانی از عدم هوشیاریست

کما حالتی از ناهشیاری است که طی آن فرد با دردناک ترین محرک های فیزیکی هم به هوش نیاید و به همان حالت تا مدتی پایدار بماند. کما، یک مریضی نیست، بلکه علامتی از یک مریضی یا واکنشی به یک حادثه است که برای بدن فرد اتفاق افتاده است؛ مثل یک ضربه شدید و سخت به سر که باعث ایجاد شوک عصبی و کما می شود. اکثر کماهایی که به این دلیل ایجاد می شود، بیشتر از ۴ هفته طول نمی کشد. بعضی از کسانی که به کما می روند، پس از این مدت به سمت زندگی نباتی پیش می روند. زندگی نباتی یعنی فرد نفس می کشد، فشار خون نرمال دارد و حتی دستگاه گوارش آن ها درست کار می کند، بدون آنکه بدن بیمار نسبت به این کار ها آگاهی داشته باشد. زندگی نباتی ممکن است سال ها و حتی دهه های متمادی طول بکشد.

مهم ترین علامت مشخصه کما، ناتوانی در هوشیار شدن است یعنی خود فرد نمی تواند توسط محرکها هوشیاری اش را به دست آورد. البته علامتهای دیگری هم وجود دارند که از میان آنها می توان به نبود خود آگاهی، فقدان چرخه خواب و بیداری، نداشتن حرکت هدفمند و نداشتن کنترل بر روی تنفس اشاره کرد.

کما به دلیل آسیب دیدن مغز به وجود می آید

دانشمندان آمریکایی دریافته اند بوسیله میزان قند مصرف شده توسط مغز می توان طی یک سال آینده بطور مستقیم سطح هوشیاری فرد و احتمال بیداری وی از کما را پیش بینی کرد.

محققان دانشگاه کورنل برای تعیین اینکه آیا بیمار از کما بیرون خواهد آمد یا خیر، آزمایش جدیدی را با استفاده از توموگرافی تابش پوزیترون(PET) برای سنجش سطوح گلوکز درون مغز انجام داده اند.مشاهده عزیزانی که به کما رفته اند، بسیار ناراحت کننده است اما کار زیادی به جز انتظار نمی توان انجام داد. مشکل بزرگ اینجاست که پزشکان به سختی می توانند بین بیماران بیدار بدون پاسخ که چشمانشان باز بوده اما بدنشان بطور فیزیکی واکنش نشان نمی دهد، و آندسته افرادی که از هوشیاری حداقل برخوردار بوده و گاهی به محرکها پاسخ می دهند، تشخیص قائل شوند. گروه دوم بیشتر احتمال دارد که هوشیاری خود را بدست بیاورند.

دانشمندان امیدوارند بتوانند با تحقیق جدید خود، بیمارانی را که احتمال دارد از حالت بدون پاسخ خارج شده و بیدار شوند شناسایی کنند.

آنها از آزمایش توموگرافی تابش پوزیترون برای سنجش متابولیسم مغز در ۱۳۱ فرد در حال کما استفاده کردند، زیرا برخلاف سنجش های رفتاری، این آزمایش تحت تاثیر تعصب تفسیری قرار ندارد. این اسکن ها، شواهد عینی از رویدادهای درون مغز بیمار ارائه می کنند و تجهیزات آن در بیشتر بیمارستان ها وجود دارد.

به گفته محققان، بررسی متابولیسم گلوکز در نیمکره کمتر آسیب دیده بیرونی، نشانگر بهتری از هوشیاری نسبت به کل فعالیت مغز می تواند باشد. این روش به نمایش دقت ۹۴ درصد پرداخته و به درستی هشت مورد از ۱۰ بیداری را در بیماران دچار سندروم بیداری بدون پاسخ پیش بینی کرد. پیش از این، پزشکان متخصص تنها از نرخ موفقیت ۶۰ درصدی برای تعیین بازیابی بیمار از کما برخوردار بودند. به گفته دانشمندان، این یافته ها به ارائه نشانگرهای واضح و دقیق از هوشیاری می پردازند و همچنین می توان آنها را به آسانی در این زمینه اجرا کرد. اگرچه، به آزمایشات بیشتر برای تائید این یافته ها در آینده نیاز است.

این تحقیق در مجله Current Biology منتشر شده است.