صبر مثال زدنی سحر قریشی در برخورد با هواداران
ناگفته های سحر قریشی از نقش هایش
سحر قریشی را همه ما با سریال پرمخاطب دلنوازان در کنار شاهرخ استخری و دیگر بازیگران جوان سینما و تلویزیون می شناسیم. این بازیگر جوان بعد از سریال دلنوازان وارد دنیای سینما شد و نقش های متفاوتی را در سینما اجرا کرد. به بهانه اکران مردمی فیلم پاتو کفش من نکن با بازی این هنرمند گفتگویی با سحر قریشی داشته ایم که در ادامه میخوانید.
گفتگو با سحر قریشی به بهانه اکران پاتو کفش من نکن
وقتی برای گفت وگو با سحر قریشی راهی شدیم، دیدیم پرطرفدار بودن و محبوبیت این بازیگر جوان صرفا مربوط به فضای مجازی و میان کاربران اینترنتی نیست. اغراق نیست اگر بگوییم حضور او برای اکران مردمی فیلم «پا تو کفش من نکن»، بخشی از شرق تهران را به هم ریخت و شاهد بودیم علاقه مندان از ساعاتی پیش از آمدن او، در سینما تجمع کرده و بی صبرانه منتظر بودند. میان این جمعیت مشتاق همه مدل آدم پیدا می شد؛ دختر نوجوانی که برای این روز و دیدار با قریشی دو روز نخوابیده بود، سه جوان علاقه مندی که از ساری برای این اکران و دیدن بازیگر مورد علاقه شان خود را به تهران رسانده بودند، دختری که این روز، روز تولدش بود و دیدار و عکس گرفتن با قریشی را بهترین هدیه تولدش می دانست و دختر دیگری که با شوق یک نوع شیرینی خانگی (انگار مخلوطی از گز و سوهان و حتی حلوا!) را پخته و به عنوان تحفه برای بازیگر محبوبش آورده بود.
نکته جالب و ارزشمند این بود که قریشی از لحظه ورود تا پایان مراسم، با مهر و صبوری و لبخند با همه دوستدارانش خوش و بش کرد و با آنها عکس گرفت، با بعضی ها چند بار؛ بدون این که گلایه کند و از کوره دربرود. مصاحبه ما با این بازیگر پرفالوئر در فضای مجازی و فضای واقعی، پس از این شرایط انجام شد، آن هم در حالی که جای شما خالی، داشتیم همراه چای زعفرانی، همان شیرینی دستپختِ (به قول خود قریشی «میکس») یکی از طرفداران او را می خوردیم.
همین اول اعتراف کنم و بگویم اصلا فکر نمی کردم این قدر صبور باشید و حتی با وجود طولانی شدن مراسم اکران مردمی، مهربانانه تا آخرین نفر با علاقه مندان تان عکس بگیرید و احوالپرسی کنید. اما امروز در واقعیت چیز دیگری دیدم.
ما شغلی را انتخاب کرده ایم که فقط متعلق به خودمان نیستیم. پس وقتی با مردم روبه رو می شویم، باید حال بدمان را کنار بگذاریم. شاید امروز من خسته بودم و حال چندان خوبی نداشتم، اما این عزیزانی که الان در سینما ماندانا و در اکران مردمی فیلم پا تو کفش من نکن من را دیدند، شاید دیگر هیچ وقت مرا نبینند. بنابراین احساس می کنم بهترین حالت این است که خاطره خوشی از این دیدار داشته باشیم. البته برخی افرادی که اینجا بودند، از فن پیج های عزیزی هستند که همیشه به من لطف دارند و هرجا می روم حضور دارند. به هرحال نگاه من به چنین مراسمی خاطره سازی است و چقدر خوب است خاطرات زیبا و مهربانانه ای با مردم داشته باشیم.
سحر قریشی و یوسف تیموری در پاتو کفش من نکن
با این میزان از توجه، حتما در جمع مردم بودن، دشواری هایی برای شما دارد. در کوچه و خیابان اذیت نمی شوید؟
سعی می کنم خیلی در کوچه و خیابان حضور نداشته باشم، به خاطر این که این حضور جلب توجه می کند. هم باعث می شود ما به کارمان نرسیم و هم دیگرانی که ما را می بینند و می شناسند به کار خود نرسند. خلاصه همهمه ای ایجاد می شود. معمولا سعی می کنم در شرایط خاص از خانه بیرون بروم.
با توجه به فیلم هایی که در سال های اخیر به تهیه کنندگی عبدالله علیخانی و محمدحسین فرحبخش و کارگردانی فرحبخش و آرش معیریان بازی کرده اید، می توان شما را ستاره پویافیلم نامید. درست است؟
[می خندد] اختیار دارید، این حرف ها چیست!
همین «پا تو کفش من نکن» و فیلم هایی چون «آبنبات چوبی» و «آس و پاس» از آثاری است که در این دو سال اخیر با این شرکت فیلمسازی انجام داده اید. کار با حاجی فرحبخش چطور است؟
همیشه گفته ام آقای فرحبخش جزو معدود کارگردان ها و تهیه کننده هایی است که من خیلی راحت و بی دغدغه با او کار می کنم. کار با آقای فرحبخش راحت و آسان است، ضمن این که در کار با ایشان پشت صحنه هم احساس امنیت می کنید، بس که همه چیز خوب و درست است. فکر می کنم ده فیلم با آقای فرحبخش کار کرده باشم.
ظاهرا از آن تهیه کننده های خوش حساب هم هستند.
بشدت، تنها تهیه کننده ای که با من تماس می گیرد و دعوا می کند که چرا چک مرا نمی بری و پاس نمی کنی، آقای فرحبخش است. [می خندد] او در این زمینه یکی از استثنائات سینمای ایران است.
«پا تو کفش من نکن» چه تجربه ای برای شما بود؟ کار را دوست داشتید؟
مثل بقیه کارهایی که کنار این گروه داشتم، «پا تو کفش من نکن» هم تجربه خوبی برای من بود. باوجود سختی پروژه، سرعت کار بالا بود.
سحر قریشی در فیلم پاتو کفش من نکن
با نگاهی به این فیلم ها و دیگر آثاری که بازی کرده اید، می توان گفت به نوعی بازیگر محبوب گروه سنی خاصی هستید و ممکن است برخی طیف های سنی، این نقش ها و فیلم های شما را دنبال نکنند. این برداشت درست است؟
بله، به خاطر این که ما در این فیلم ها، یک گروه سنی خاصی را مدنظر داریم و برای نوجوانان کار می کنیم. این موضوع بویژه در آثاری که من برای آقای فرحبخش کار کردم، لحاظ می شود. شاید این فیلم هایی که ما کار کرده ایم، چندان موردپسند افرادی نباشد که در سنین میانسالی به بالا هستند. برخی به من می گویند چرا در فلان فیلم بازی کردی؟ من هم می گویم از تبلیغ فیلم مشخص است که این اثر مربوط به چه گروه سنی است.
این رویه را ادامه می دهید و همچنان شما را در این گونه از فیلم ها خواهیم دید؟
از امسال دیگر تصمیم گرفته ام فیلم هایی را کار کنم که خودم دوست دارم. از دو ماه قبل از عید تا الان هم این تصمیم را عملی کرده ام.
شما هم در فیلم های شاد و مفرح مثل همین «پاتو کفش من نکن» و «آس و پاس» بازی کرده اید و هم در فیلم های تلخ و جدی اجتماعی مثل «آبنبات چوبی» و «کارگر ساده نیازمندیم». گرایش و سلیقه شخصی شما بیشتر به کدام یک از این فضاهاست؟ نقش های کمدی را دوست دارید یا نقش های جدی را؟
من با ملودرام و سریال «دلنوازان» به مردم معرفی شدم و پس از آن در سینما در هر نقش و فیلمی که احساس کردم جای کار دارد، چه جدی و چه کمدی بازی کردم. اما من بازیگر طنز نیستم و اصراری هم ندارم که به عنوان بازیگر گیشه و سینمای تجاری از من یاد کنند. شاید هیچ کدام از این دو فضا، سلیقه من نبوده است. همان طور که گفتم از این به بعد این رویه تغییر خواهد کرد و طبق سلیقه خودم کار می کنم.
یعنی به جای فیلم های تجاری و بدنه سینما، قرار است شما را در فیلم هایی متفاوت تر ببینیم؟
حتما همین طور خواهد بود. سلیقه من هم همین بوده و هست. این مسیری است که بیشتر همکاران ما آن را تجربه کرده اند، یعنی در مقطعی در فیلم های تجاری بازی کردند و این آثار در گیشه فروخت، اما بعد با افزایش سن سینمایی تغییر مسیر دادند و در آثاری متفاوت تر بازی کردند و در جایگاهی قرار گرفته اند که تحسین برانگیز است. البته عزیزانی هم در سینما هستند که با شروع بازیگری آنها این اتفاق افتاده، فکر کنم خدا آنها را خیلی زیادتر دوست داشته است که طبق سلیقه خودشان در فیلم ها بازی کرده اند.
کارگردان هایی هستند که دوست داشته باشید با آنها کار کنید؟
به این فکر نمی کنم که فلان کارگردان چون پیشکسوت است، حتما با او کار کنم. البته این را هم دوست دارم، اما به نظرم خیلی از کارگردان های جوان هستند که نسبت به سنشان فهیم ترند و فیلم های خیلی خوبی می سازند و نگاهی جدیدتر و درعین حال عمیق تر دارند. سواد سینمایی آنها بالاست و دغدغه مند هستند. بنابراین اصلا برایم فرقی نمی کند با چه کارگردانی کار کنم و حتی اگر یک کارگردان فیلم اولی هم تفکر و نگاه خوب و درستی داشته باشد، با او کار خواهم کرد.
شما با سریال «دلنوازان» در سال ۱۳۸۸ چهره شدید؛ در برنامه کاری تان است که دوباره به تلویزیون برگردید؟
اگر نقش و کاری باشد که دوست داشته باشم، چرا که نه؟ من بچه تلویزیون هستم و با تلویزیون به مردم معرفی شدم.
حرف پایانی را خطاب به علاقه مندانی بگویید که در اکران های مردمی یا دیدارهای مختلف به شما ابراز محبت می کنند یا هیچ گاه شما را از نزدیک ندیده اند، اما پیگیر بازی ها و فعالیت هایتان هستند.
امیدوارم خدا همیشه آنها را بغل کند، سلامت باشند و سایه پدر و مادر همیشه بالای سرشان باشد.
بازیگر فیلم هایی چون گشت ارشاد، پنج ستاره، رسوایی ۲، دربست آزادی و آنچه مردان درباره زنان نمی دانند، درست از ابتدای فعالیت بازیگری اش همواره در کانون توجه بوده است، چه با بازی ها و نقش آفرینی هایش در پروژه هایی که تولید و اکران آنها با سروصدا همراه بود و چه با اظهارنظرها و مصاحبه هایی نظیر گفت وگو با رضا رشیدپور و چه فعالیت های پرهیاهو در فضای مجازی و بیان حرف های اخیرش در حمایت از حمید صفت، خواننده ای که به اتهام قتل ناپدری اش در بازداشت به سر می برد.
سحر قریشی در همه این سال ها نشان داده قواعد جلب توجه را بلد است.
