نابینایی عجیب ، این زن تا چیزی حرکت نکند آن را نمی بیند!

نابینایی عجیب و غریب یک زن

این زن ،نوعی عجیب از نابینایی را دارد او نمی تواند چیزی را ببیند ، مگر اینکه آن شی حرکت کند ،”کنینگ” ۴۸ ساله و اهل اسکاتلند است او نابینا متولد نشده است اما نابینا شدنش ماجرای عجیبی دارد که در بخش گوناگون های دنیا در نمناک خواهید خواند. “کنینگ” ۱۸ سال قبل ،پس از عفونت تنفسی، چند سکته و ۸ ماه در کما بودن ، نابینا شد شش ما بعد از بیرون آمدن از کما، اولین باری بود که او شروع کرد به گفتن اینکه چیزهایی می بیند که مثل آتش بازی، روی کیف هدیه متالیک، برق می زنند ؛ او دو سال بعد از اتفاق اولیه، چشم پزشکی به نام گوردون داتون را ملاقات کرد و دکتر تشخیص داد، که او هیچ قدرت بینایی مفیدی ندارد ولی او قادر بود حرکات بازویش را منعکس کند و رنگ اشیای بزرگ متحرک را نام ببرد.

نابینایی عجیب یک زن

بیماری چشمی عجیب و نادر 

داتون ،در یک مقاله در سال ۲۰۰۳ نوشت” او می تواند قطرات بارانی را که از شیشه پایین می آیند ،ببیند ولی پایان راه قطرات را نمیبیند.” “وقتی که دخترش از او دور می شود، می تواند موی دم اسبی او را که از سمتی به سمت دیگر می رود، ببیند ولی دخترش را نمیبیند ، او جریان آب را در حال پایین رفتن از مجرای آب را می بیند، ولی دخترش را داخل حمام نمی بیند.” پزشک، پیشنهاد داد تا او از صندلی تکان دهنده استفاده کند تا قدرت بیناییش بهتر شود و او یاد گرفت برای دیدن چیزهایی که در مقابلش هستند، سرش را به اطراف تکان دهد ولی شرایط او هنوز رمز آلود بود، بنابراین داتون او را به دانشگاه مغز وسترن و انجمن ذهن، در لندن رجوع داد.

در آنجا، جودی کولهام عصب شناس و تیم تحقیقاتیش ، یک آنالیز را هدایت کردند ،که شامل یک fMRI کامل از مغز کنینگ بود آن ها ،نتیجه گرفتند که کنینگ به سندروم ریداچ یا عارضه ی ریداچ مبتلا است، که جدایی تناوبی نیز نامیده می شود و در آن ،فردی که نابینا است اشیا متحرک را می بیند این شرایط، به دلیل آسیب به لوب پس سری ،به وجود آمده است، ناحیه ای که مسئول پروسه بینایی است. شرایط مقابل نیز، حالتی که بیمار فقط اشیا ثابت را می بیند وجود دارد که akientopsia نامیده می شود . کولهام ،گفته است که” او بخشی از بافت مغزش ، تقریبا به اندازه یک سیب را از دست داده است که حدودا تمام لوب پس سری است.”

نا بینایی زنی که فقط اجسام متحرک را می بیند

نابینایی عجیب یک زن

در مورد میلنا ، فکر می کنیم که بزرگراهی که مربوط به یستم بینایی است ،به بن بست رسیده است ولی به جای خاموش کردن کل سیستم بینایی ، او یک سری راه های جانبی را توسعه داده است، تا از این بزرگراه عبور کند و بتواند در بخش دیگری از مغز ،مقدار کمی ببیند.

تیم تحقیقاتی ،به این نتیجه رسید که کنینگ ،می تواند توپ چرخانی که به سمتش می آید را ببیند و دقیقا بگیرد و همچنین اطراف صندلی ها بچرخد ولی توانایی او در تشخیص رنگ ها ناپایدار بود، و او فقط در نیمی از موارد می توانست بگوید که شست دست کسی که رو به روی او بود به سمت بالا است یا پایین.به نظر می رسد که مغز او جریان بینایی او را دوباره سیم کشی می کند و چیز هایی را که می تواند، حفظ می کند که در این مورد احساس حرکتی است.

این مورد، یک نگاه قابل توجه در مورد خاصیت انعطاف پذیری مغز فراهم کرد، و شواهد زیادی را به هم وصل کرده است ،که نشان می دهد مغز انسان و حیوان قادر است بعد از آسیب به طور وسیع ،دوباره خود را سیم کشی کند. کولهام می گوید:”این عمل ،ممکن است غنی ترین شاخصه ای باشد که تا به حال توسط یک سیستم بینایی هدایت شده است او یک بهبود عمیق در سیستم بینایی را نشان داده است، که بر اساس ادراک او از حرکات ایستاده است. “بیمار هایی، مانند میلنا به ما این حس را می دهند که چه چیز هایی ممکن است و مهم تر از آن اینکه چگونه عملکردهای بینایی و شناختی با هم پیش می روند.”