بروز نشانه های یادگیری در خواب
مغز در حالت خواب صداهای محیط اطراف را درک می کند
در حالت خواب و استراحت ذهن حافظه شنیداری می تواند فعال باشد و صداهای محیط اطراف را درک کند این موضوع با برسی جدید محققان با آزمایش میزان یادگیری در خواب در بین افراد به اثبات رسید اما هنوز در خصوص این موضوع تحقیقات کامل نشده است.
در سال های اخیر ایده تشکیل خاطرات جدید در خواب، موضوع بحث های زیادی در بین دانشمندان بوده و این مطالعه جدید نشان می دهد که مغز در واقع می تواند اطلاعات جدید را در حالت خواب فراگیرد. مبحث «یادگیری خواب» در دهه های گذشته به سختی در حاشیه شبه علم قرار گرفته است. اما دانشمندان تلاش کرده اند تا به وضوح نشان دهند که آیا ما در واقع قادر به درک اطلاعات جدید در خواب هستیم یا خیر. ارتباط بین خواب و حافظه موضوع تحقیقات زیادی بوده و روند خواب نشان داده است که نقش مهمی در حفظ اطلاعات جدید دارد. این فرآیند به طور کلی به عنوان یک فرآیند تثبیت حافظه شناخته می شود، که در آن ما اساساً همه اطلاعات جمع آوری شده در طول بیداری روز خود را مرتب کرده و آن را به مراکز بالاتری از قشر مغز می رسانیم. این نظریه که اطلاعات در مراحل مختلف خواب تثبیت می شوند، هنوز موضوع بحث دانشمندان است، اما نظر کلی در این رابطه این است که خاطرات احساسی در طول مرحله خواب REM تثبیت می شوند، در حالی که خاطرات دیگر مانند حقایق و آمار و ارقام در فرکانس آهسته یا خواب عمیق تثبیت می شوند. خواب همراه با حرکات سریع چشم (Rapid eye movemensleep یا REM/REMS) یکی از مراحل خواب در پستانداران است که در آن بدن در حالت خواب عمیق به سر می برد ولی واکنش مغز در حالت بیداری است.
در این پژوهش جدید، محققان از چند شرکت کننده استفاده کرده و آنها را در حالت خواب در معرض «نویز سفید» (white noise ) قرار دادند که دارای الگوهای تکراری صدا است.
فعالیت مغز در خواب
در پردازش سیگنال، نویز سفید به سیگنالی گفته می شود که در تابع چگالی توان آن توان به طور یکنواخت در همه فرکانس ها توزیع شده باشد. هدف محققان از انجام این پژوهش این بود که ببینند چگونه مغز آنها در طی مراحل مختلف خواب و تحت آنالیز «الکتروآنسفالوگرافی» ( EEG) به این صداها پاسخ می دهد. آن ها همچنین می خواستند بدانند که آیا این افراد در زمان بیدار شدن از خواب درک بیشتری از این صداها دارند یا خیر زیرا این امر نشان می داد که مغز آنها الگوهای صدا را در حالی که خواب بودند آموخته است. جالب توجه است، با توجه به تجزیه و تحلیل نتایج به دست آمده از EEG و پاسخ های رفتاری پس از بیدار شدن این افراد، به نظر می رسید که همه شرکت کنندگان شواهدی از یادگیری الگوهای صوتی که در مرحله خواب REM شنیده بودند را از خود نشان دادند. نشانه های یادگیری در خواب همچنین در زمانی که افراد در مرحله خواب N2 قرار داشتند نیز بروز کرد. N2 مرحله ای است که درست قبل از ورود به مرحله خواب با فرکانس آهسته (N3) رخ می دهد. مراحل N3 و N4 «امواج آهسته خواب» نامیده می شوند. در این پژوهش همچنین اثر متقابل در زمانی که این صداها برای افراد در فاز خواب عمیق (N3) پخش شده باشد، دیده می شود. در این مطالعه مشخص شد اگر نتایج EEG نشان دهد که فرد الگوی صوتی را در مراحل REM یا N2 آموخته باشد، اگر این صداها بعداً در زمان مرحله N3 برای او پخش شود، به طور موثری پاک شده یا فراگرفته نخواهند شد.
این نتیجه جذاب نشان دهنده ناتوانی افراد برای یادآوری خاطرات جدید در خواب عمیق N3 بوده که در آن این احتمال بیشتر است که مغز به طور موثر از اطلاعات غیر ضروری دور بماند. در حالی که فاز فعال تر N2 و REM نشان می دهد زمانیکه مغز هنوز در خواب باشد نیز می تواند اطلاعات جدید را بپذیرد. از این رو، خواب بسته به نوع مرحله ای که فرد در آن قرار دارد می تواند به عنوان «تثبیت حافظه» و یا «تخلیه حافظه» عمل کند.
در نهایت، این مطالعه جدید نشان می دهد که مغز ما قطعاً قادر به حفظ سیگنال های شنیداری شنیده شده در خواب بوده و برای درک اینکه آیا مغز قادر به حفظ سیگنال های پیچیده تری مانند کلمات بوده یا خیر، محققان نیازمند انجام پژوهش های بیشتری هستند. این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.
