قاتل اهلی سیاسی ترین فیلم مسعود کیمیایی !
قاتل اهلی فیلم پرحاشیه مسعود کیمیایی
خیلی تکراری و کلیشه ای است که بگوییم کیمیایی از بزرگ ترین سینماگران دوران ماست و در دوره ای از پیشروترین ها. خب هست و این ویژگی با مرور زمان کم نمی شود یا از بین نمی رود.
سرانجام فیلمی که همه منتظرش بودند و در روزهای گذشته، حاشیه ها و جنجال های زیادی پیرامون آن درست شد، در جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد:«قاتل اهلی» ساخته مسعود کیمیایی.
«قاتل اهلی» به اعتقاد من بعد از «گوزن ها»، سیاسی ترین فیلم کیمیایی است؛ تریلری سیاسی به سبک فیلم های فرانچسکو رزی، الیو پتری، دامیانو دامیانی و جولیانو مونتالدو که ساختن آن تنها از فیلمساز کارکشته ای با حساسیت اجتماعی و سیاسی بالا مثل کیمیایی برمی آید. سینمای کیمیایی با وجود افت و خیزهای زیادی که در سال های پس از انقلاب داشته، هیچگاه سینمایی خنثی و بی درد نبوده و همیشه خصلت اعتراضی، حق مدار و اتوپیایی خود را حفظ کرده است.
مسعود کیمیایی کارگردان فیلم قاتل اهلی
جلال سروش، قهرمان قاتل اهلی (با بازی پرویز پرستویی)، مثل همه قهرمانان اتوپیایی کیمیایی، انسانی حق طلب، عدالتخواه و تک رو است. او با اینکه خود جزئی از ساختار قدرت اقتصادی و سیاسی است اما به خاطر سلامت اخلاقی، روحیه جوانمردی و حق طلبانه اش و مخالفتش با فساد اقتصادی و اجتماعی مثل پولشویی، ورود کالاهای بنجل چینی و داروهای فاسد، اسکله های نفتی ثبت نشده و تعطیلی کارخانه ها، رقبایش تصمیم به حذف او گرفته و سعی دارند با تکیه بر قدرت رسانه ای شان، موقعیت حرفه ای و جایگاه اجتماعی او را تخریب کنند.
جلال، چارلز فاستر کین دوران ماست که از هیچ شروع کرده و به قدرت رسانه ای و مالی بزرگی تبدیل می شود اما وقتی رقبایش حضور او را مزاحم تشخیص می دهند درصدد حذف او برمی آیند. از سوی دیگر، خواننده پاپ محبوبی به نام بهمن (پولاد کیمیایی) نیز هست که به خاطر خواندن ترانه هایی با درونمایه انتقادی و سیاسی معترضانه، از سوی نیروهای فشار مورد هجوم واقع شده و به کنسرت هایش حمله می شود. رابطه عاشقانه بین این خواننده و مهتاب، دختر جلال سروش (با بازی پگاه آهنگرانی) که به موازات داستان اصلی روایت می شود، اگرچه مرتبط با داستان اصلی و پرونده جلال سروش است اما پرداخت آن به گونه ای است که باعث کمرنگ شدن داستان اصلی شده و ریتم فیلم را نیز تحت تأثیر قرار می دهد.
«قاتل اهلی»، فیلمی افشاگرانه است که گاهی لحن خطابه ای و شعاری به خود می گیرد اما وقتی فیلمی قرار است صراحتاً به مافیای اقتصادی و فساد قدرت سیاسی در جامعه حمله کرده و نشان دهد که چگونه آقازاده ها، سرمایه داران نوکیسه و زالوهای اقتصادی که با استفاده از رانت های مالی باد کرده و فربه شده اند و با تظاهر به دینداری و انقلابی گری بر سر سفره انقلاب نشسته و سرگرم غارت و چپاولند، ناگزیر از صراحت در لحن و پرهیز از محافظه کاری در بیان است. قاتل اهلی، فیلمی شخصیت محور و دربردارنده دغدغه ها و مؤلفه های اصلی و همیشگی سینمای مسعود کیمیایی مثل اعتراض، عدالتخواهی، ظلم ستیزی، پایمردی در رفاقت و خیانت در دوستی است. در سینمای بشدت محافظه کار ایران، «قاتل اهلی» فیلم جسورانه و ارزشمندی است.
