مخترع و داستان اصلی اختراع بالن
نگاهی به تاریخچه اختراع و مخترع اصلی بالن
از سال ۱۷۸۳ بالن ها راهی برای جذب افراد ماجراجو و همچنین توریست ها بودند. این روز ها فستیوال های بالن هم بیش از هر زمان دیگری برگزار می شوند و بسیاری از افراد در عروسی خود هم مراسم بالن سواری عروس و داماد را دارند. رویای انسان در مورد پرواز به قبل از قرن ۱۸ برمی گردد و این رویا که در بخش گوناگون نمناک در موردش بیشتر خواهیم گفت کم کم باعث شد که بالن اختراع شود.
ایده بلند کردن اجسام از روی زمین با استفاده از گاز هیدروژن در سال ۱۷۶۶ از انگلستان توسط فردی به نام “هنری کاوندیش” آمد. هیدروژن وزن منفی دارد و سبک تر از هوا است و در نتیجه باعث بالا رفتن اجسام می شود.
این ایده در سال ۱۷۸۲ توسط “جوزف میشل” در فرانسه پیگیری شد که در آن از یک کیسه ابریشمی پر از هوای گرم استفاده شده بود که چگالی کمتری از هوا با دمای اتاق داشت و باعث می شد که این کیسه به مدت ۱۰ دقیقه به بالا برود.
“جوزف” و برادرش این ایده را در سپتامبر سال ۱۷۸۳ هم پیگیری کردند و یک کیسه بزرگ که داخل آن پر از هوای گرم بود را ساختند. سپس از طریق آن سه حیوان اهلی (مرغابی، خروس و گوسفند) را داخل یک سبد گذاشتند و به این کیسه وصل کردند و به مدت ۸ دقیقه و به اندازه سه کیلومتر آن ها را به بالا فرستادند.
دانشمند فرانسوی به نام “د روزیر”، اولین فردی بود که پس از تست بالن توسط اولین مسافر انسان و حیوان بالن، خودش سوار بالون شد که البته اقدامات امنیتی هم برای آن رعایت شده بود.
یک ماه بعد روزیر و یک مرد دیگر بدون هیچ تجهیزات امنیتی خاصی با بالون به سمت پاریس حرکت کردند. تقریباً آن ها توانسته بودند به مدت ۲۵ دقیقه ۱۶ کیلومتر را طی کنند. آن ها یک محفظه مخصوص روشن شدن آتش در بالای بالن قرار داده بودند تا هوا را گرم کند.
یک سال بعد، شخصی به نام “ژاکوب چارلز” دوباره ایده مربوط به استفاده از گاز هیدروژن داخل بالن را پیگیری کرد. او به همراه “نوئل رابرت”، بالون هیدروژنی را به اندازه ۴۳ کیلومتر حرکت داد.
” ردزیر” در سال ۱۷۸۵ هنگامی که سعی داشت با استفاده از یک بالن هیدروژنی از یک مسافت عبور کند، جان خود را از دست داد زیرا بالون سی دقیقه بعد از بلند شدن از روی زمین منفجر شد.
