خاطره انگیزترین لحظه دیا میرزا با بازیگران ایرانی
دیا میرزا حافظ و ایران را دوست دارد
«دیا میرزا» در سال ۲۰۰۰ عنوان دختر شایسته آسیا و اقیانوسیه را از آن خود کرد و در مدت فعالیتش در سینمای بالیوود، ۱۱ بار نامزد دریافت جایزه های مختلف شد و توانست ۹ جایزه را از آن خود کند. در پرونده این بازیگر ۳۴ ساله هندی، ۴۰ فیلم به چشم می خورد. آخرین موفقیت «میرزا» بازی در فیلم «paanchadhyay» بود. این فیلم در بسیاری از فستیوال های معتبر جهان پذیرفته و در جشنواره جیپور هند، جایزه بهترین بازیگر زن به این بازیگر اعطا شد. میرزا در فیلم های «نمی توانم تو را فراموش کنم» با سلمان خان، «پارینیتا» با آمیتاب باچان، «باجگیری» با پریانکا چوپرا و أجی دیوگن «بهت نگفتم» با آیشواریا رای و آمیتا باچان همبازی بوده است.
فیلم های مجید مجیدی و عباس کیارستمی را دیده ام و احترام خیلی خاصی برای فیلم هایشان قائل هستم. از طریق داستان ها و اتفاقاتی که پدرم هم از ایران تعریف کرده؛ با ایران آشنا شدم و احساس شخصی خوبی نسبت به این کشور در من شکل گرفت.سلام بمبئی ساخته قربان محمدپور پروژه هنری مشترکی بین دو کشور ایران و هند است که اکران آن در سینماهای کشور آغاز شده و از قضا شروع موفقی هم داشته است. فیلم درباره چند دانشجوی پزشکی ست که درگیر رابطه ای عاشقانه می شوند. یعنی همان انتظاری که از سینمای هند می رود. بازیگران نقش اصلی این فیلم محمدرضا گلزار و دیا میرزا از هنرپیشگان مطرح هندی هستند.
دیا میرزا به شعرهای حافظ علاقه دارد
در آستانه اکران فیلم سلام بمبئی؛ گفتگو با این هنرپیشه سینمای بالیوود را بخوانید:
پیش از بازی در این فیلم؛ از سینمای ایران چه شناخت و تصوری داشتید و چه فیلمی دیده بودید؟
تنها فیلم های ایرانی ای که دیده بودم فیلم های مجید مجیدی و عباس کیارستمی بود که طبیعتا احترام خیلی خاصی برای فیلم هایشان قائل هستم. یک حس انسانی ای با این فیلم ها برقرار می کنم که این ارتباط فقط ناشی از این فیلم ها نیست بلکه به خاطر این واقعیت است که پدر من در سال ۱۹۷۰ سفری از آلمان به هند داشت و در همان زمان در کشور ایران؛ نمایشگاهی از آثار هنری خود برگزار کرد. من با داستان ها و اتفاقاتی که پدرم از ایران تعریف می کرد؛ با ایران آشنا شدم و یک احساس شخصی خوب نسبت به این کشور در من شکل گرفت.
پیشنهاد بازی در این فیلم توسط چه کسی با شما مطرح و چه عاملی باعث شد بازی در این پروژه را بپذیرید؟
دکتر علی ایرانی و آقای بهروز چاهل با من تماس گرفتند و بعد ها به تهیه کننده ایرانی این کار آقای جواد نوروزبیگی معرفی شدم.
بازیگران و تیم ایرانی را چطور دیدید و چه احساسی از بازی در فیلم داشتید؟
تمام افراد گروه خیلی محترم و حرفه ای بودند و من دوستانی برای مدت طولانی پیدا کردم.
اگر بازهم پیشنهادی از سینمای ایران داشته باشید؛ قبول می کنید؟
حتما؛ دوست دارم دوباره با سینمای ایران همکاری کنم. محبتی که از طرف مردم ایران حتی قبل از اکران فیلم به من رسید؛ خیلی فوق العاده بود.
خاطره انگیز ترین لحظه هایی که در حین کار داشتید؛ چه بودند؟
خاطره انگیز ترین روز برای من؛ روز پایانی فیلمبرداری بود. زمانی که تمام گروه از ایران و هند به یکدیگر خیلی علاقه مند شده بوند و احساسی صمیمی و قلبی میان آنها به وجود آمده بود به گونه ای که همه از پایان فیلمبرداری ناراحت بودند. وقتی همه گروه با هم جمع شدند تا عکس یادگاری بگیرند؛ این لحظه برایم خیلی ارزشمند بود. آن را به خاطر می سپارم. ما گروهی بودیم که برای هم ارزش زیادی قائل بودیم و تجربه هایمان را دراختیار هم گذاشتیم تا فیلم کامل شود.
چه شباهت هایی بین شخصیت اصلی و نقش شما در فیلم بود و چگونه با این نقش ارتباط برقرار کردید؟
تنها نقطه مشترکی که با شخصیت این فیلم داشتم عشق و علاقه به شعرهای حافظ بود.
شما چه فعالیت های اجتماعی خاصی دارید؟
من در مدرسه جی کریشنامورتی درس خواندم؛ جایی که ما در آنجا فقط تعلیم نمی بینیم بلکه یاد می گیریم آزاده باشیم. بزرگ ترین تعلیم من هم عشق به طبیعت بود که حس بسیار قوی نسبت به آن دارم. در دهه اخیر فعالیت های زیادی هم در نقد و بررسی فیلم ها داشتم که در کنار فیلمسازی و بازیگری آن را انجام می دادم. جز آنکه به عنوان سفیر حزب دولتی سواچ بارت ماموریت داشتم؛ سفیر آسیایی ببر هم بودم و در این فضا هم فعال بودم. من بنیانگذار مکتب حیات وحش و طبیعت در کشورم هستم و نماینده خیلی از افرادی که عاشق طیبعت هستند. با بنیادهای مختلفی هم در هند کار می کنم مثل جنسیس و پتا؛ انجمن بیماران سرطانی و افرادی که اندام های بدنشان را اهدا می کنند. هدفم این است که از قدرت بازیگری ام برای رواج و تبلیغ چنین کار هایی در هند و تمام دنیا استفاده کنم.
دیا میرزا به شعرهای حافظ علاقه دارد
گفتگو با مسئول هماهنگی این فیلم در ایران و هند
بهروز چاهل؛ رابط ایران و هند
بهروز چاهل در پروژه سلام بمبی به عنوان مسئول کل هماهنگی سینمای ایران و بالیوود و یکی از بازیگران نقش اصلی فیلم حضور داشت. او ۲ مرداد ۱۳۵۹ در ایران متولد شده ولی به مدرسه ایرانی نرفته است. رشته دانشگاهی او در دانشگاه تهران؛ ادبیات زبان انگلیسی و در دهلی مدیریت بازرگانی بوده است. در این بخش گفتگوی او با ایلنا را می خوانید:
شما چگونه با عوامل سلام بمبئی آشنا شدید؟
این پروژه را ابتدا به ساکن از سه سال قبل با آقای قربان محمد پور شروع کردم. آن زمان به عنوان مجری طرح به پروژه پیوستم و و رفته رفته محمدرضا گلزار عزیز به ما پیوست.
شما در بالیوود چه می کنید؟
من عضو شورای تهیه کنندگان سینمای بالیوود هستم. بر مبنای کار ها و فیلم هایی که تاکنون کار کرده ام و به عنوان مجری طرح و تهیه کننده در آنها مشارکت داشته ام که اغلب آنها هم کارهای مشترک با ایران است؛ موفق به اخذ کارت تهیه کنندگی سینمای بالیوود شده ام. در حال حاضر هم فکر می کنم اولین و تنها دارنده کارت تهیه کنندگی سینمای بالیوود در ایران باشم.
در چه فیلم هایی و با چه عنوان هایی کار کرده اید؟
در فیلم ها و سریال ها و برنامه های تلویزیونی متعددی شرکت داشته ام. در سال ۲۰۱۳ به خاطر نقشم در فیلم زبان مادری ساخته آقای قربان محمد پور موفق به اخذ لوح تقدیر شدم. فیلم شبیه من شبیه تو سال ۲۰۱۴، خاطرات مرد ناتمام سال ۲۰۱۳ و گمشده سال ۲۰۱۱ از دیگر فیلم های من هستند.
در ایران در شبکه چهار برنامه کنفرانس قرآن و جوانان را در شبکه دو تلوزیون داشته ام. در ده سالگی هم در سریالی به نام افعی سیاه بازی کردم که پخش نشد. در فیلم دعوت آقای حاتمی کیا هم در پشت صحنه و هم جلوی دوربین حضور داشتم که متاسفانه به خاطر قیچی های متعددی که فیلم خورد؛ نقش من دیده نشد. پروژه های دیگری مثل سریال ماه شب چهلم از آقای فرج الله سلحشور که آنهم مشترک میان ایران و هند بود را نیز آماده پخش دارم.
