داستان ضرب المثل هر چیزی تازه اش خوب است، الا دوست!

ریشه تاریخی ضرب المثل هر چیزی تازه اش خوب است، الا دوست!

ضرب المثل ها همیشه هشدار ها و پیام های بسیاری برای ما دارند پیام هایی که فراتر از یک تلنگر شاید مسیر زندگی مان را تغییر درهد در این بخش ریشه تاریخی ضرب المثل هر چیزی تازه اش خوب است،الا دوست! را می خوانید این ضرب المثل برای هوشیار کردن افراد، در مورد حفظ روابط و دوستی های قدیمی به کار می رود.

روزی روزگاری، دو دوست قدیمی که سالیان سال با هم دوست و یار بودند و به قول معروف نان و نمک یکدیگر را خورده بودند شروع به کار معامله و دادوستد کردند. این دوستان هرچند وقت یکبار با یکدیگر معامله می کردند و از آنجایی که هر معامله ای امکان دارد سودده یا زیان ده باشد، در یکی از این معامله ها متضرر شدند و هریک از آنها دیگری را در این زیان مقصر می دانستند و این خود باعث اختلاف و سوءتفاهم بین آنها شد. آنها دیگر مثل گذشته با هم دوست نبودند و کمتر یکدیگر را می دیدند و کمتر از پیش از حال یکدیگر خبردار می شدند. گاه پیش می آمد که دلشان برای گذشته و دوره ای که با یکدیگر خوب و صمیمی بودند تنگ می شد ولی غرورشان اجازه نمی داد، اختلافشان را بر سر این معامله کنار بگذارند و به دیدار یکدیگر بروند.

ضرب المثل جدید

بالاخره یک روز یکی از این دوستان تصمیم گرفت تا غرورش را زیر پا بگذارد و با دوستش صحبت کند تا اختلافشان را برای همیشه کنار بگذارند و مثل قبل با هم رفتار کنند و یا اینکه برای همیشه با هم قطع رابطه کنند. مرد تاجر با این قصد شاگردش را فرستاد تا به سراغ دوستش برود و از او دعوت کند، برای اینکه مشکلشان را حل کنند و به در دکان او بیاید.
مرد دومی وقتی شاگرد دوستش را دید که از او می خواهد تا به دکان استادش برود، بلند شد و دفتر حساب و کتابش را جمع کرد تا اگر دوستش سندی در محکومیت او رو کرد، او هم از سندها و مدارکش استفاده کند. و همین کار را هم کرد، او از همان ابتدای ورودش جروبحث را شروع کرد. اولی سعی می کرد دومی را متهم کند و دومی می خواست اولی را متهم کند تا اینکه سروصدایشان بالا گرفت.

دکانداران دیگر بازار که صدای آنها را شنیدند در مغازه مرد می آمدند ولی وقتی می دیدند مرد صاحب مغازه با دوست صمیمی اش جروبحث می کند بدون اینکه حرفی بزنند برمی گشتند. چون می دانستند که دوستان صمیمی مثل این دو نفر به این سادگی ها با هم دشمن نمی شوند و پا در میانی آنها ممکن است فقط اوضاع را خراب تر کند. آنها منتظر ماندند تا این دو دوست از دوستی و محبت با یکدیگر صحبت کنند و جروبحثشان تمام شود. ولی هرچه منتظر ماندند دیدند فقط صدای آنها بالاتر می رود تا اینکه شاگرد دوست اولی فکری به ذهنش رسید. او دو تا چای ریخت و در سینی گذاشت و به آنها نزدیک شد. اول به دوستی که میهمان بود تعارف کرد و بعد سینی چای را به طرف ارباب خود گرفت او هم چای را برداشت ولی آنها آنقدر عصبانی بودند که اصلاً انگار نه انگار به دعوای خود ادامه دادند.

شاگرد در یک لحظه که میان این دو دوست سکوت برقرار شد از فرصت استفاده کرد و رو به دوست میهمان گفت:نوش جانتون، چای دارچین که شما همیشه دوست داشتید. دو دوست که تازه متوجه چای شده بودند، نگاهی به هم انداختند و لبخند زدند.

صاحب مغازه نگاهی به استکان چای انداخت و رو به دوستش گفت:ما تا حالا چند تا از این چایی ها با هم خوردیم؟

دوستش سری تکان داد و لبخندزنان گفت:هزار تا نمی دونم شایدم بیشتر!

صاحب دکان گفت:راستی ما اگر پول این چایی ها را که با هم خوردیم را جمع بزنیم از سود هر دوی ما در این معامله بیشتر می شود. اصلاً این معامله جدا از ضرر و زیان و یا سودش اصلاً ارزش دارد سابقه ی این همه سال دوستی را زیر پا بگذاریم.

حرف صاحب مغازه دوستش را هم تحت تأثیر قرار داد، به حدی که بلند شد و روی دوست قدیمی اش را بوسید و شاگرد مغازه از اینکه می دید نقشه اش به خوبی گرفت و توانست دوستی بین دو مرد تاجر مجدداً برقرار کند خیلی خوشحال بود